This article is focused on English-

This article is focused on English-language literature rather than the literature of England, so that it includes writers from Scotland, Wales, and the whole of Ireland, as well as literature in English from countries of the former British Empire, including the United States. However, until the early 19th century, it only deals with the literature of the United Kingdom and Ireland. It does not include literature written in the other languages of Britain.

The English language has developed over the course of more than 1,400 years. The earliest forms of English, a set of Anglo-Frisian dialects brought to Great Britain by Anglo-Saxon settlers in the fifth century, are called Old English. Middle English began in the late 11th century with the Norman conquest of England.[1] Early Modern English began in the late 15th century with the introduction of the printing press to London and the King James Bible as well as the Great Vowel Shift.[2] Through the influence of the British Empire, the English language has spread around the world since the 17th century.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้จะเน้นในภาษาวรรณคดีมากกว่าวรรณกรรมของอังกฤษ เพื่อให้มีนักเขียน จากสกอตแลนด์ เวลส์ ไอร์แลนด์ เป็นวรรณคดีทั้งในภาษาอังกฤษจากประเทศจักรวรรดิอดีต รวมทั้งสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม จนถึงต้นศตวรรษที่ 19 มันเพียงข้อเสนอที่ มีวรรณกรรมของสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์ ไม่รวมถึงวรรณกรรมที่เขียนในภาษาอื่น ๆ ของสหราชอาณาจักรมีพัฒนาภาษาอังกฤษผ่านหลักสูตรมากกว่า 1,400 ปี ภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษฟรีสแลนด์เทิร์มาถึงสหราชอาณาจักร โดยแองโกลแซกซอนตั้งถิ่นฐานในศตวรรษห้า ชุดรูปแบบแรกจะเรียกว่าภาษาอังกฤษโบราณ ภาษาอังกฤษยุคกลางเริ่มในปลายศตวรรษที่ 11 ด้วยการพิชิตนอร์แมนของอังกฤษ ภาษาไทยสมัยก่อน [1] เริ่มขึ้นในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15 ด้วยการแนะนำกดพิมพ์ลอนดอน และคิงเจมส์ไบเบิล เป็นกะสระเสียงดี [2] ผ่านอิทธิพลของจักรวรรดิอังกฤษ ภาษาอังกฤษได้แพร่กระจายไปทั่วโลกตั้งแต่ศตวรรษที่ 17

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้จะเน้นในวรรณคดีภาษาอังกฤษมากกว่าวรรณกรรมของอังกฤษเพื่อที่จะรวมถึงนักเขียนจากสกอตแลนด์, เวลส์และทั้งหมดของไอร์แลนด์เช่นเดียวกับวรรณกรรมในภาษาอังกฤษจากประเทศของอดีตจักรวรรดิอังกฤษรวมทั้งสหรัฐอเมริกา . อย่างไรก็ตามจนถึงต้นศตวรรษที่ 19 ก็มีข้อตกลงกับวรรณกรรมของสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์ แต่ไม่รวมถึงวรรณกรรมที่เขียนในภาษาอื่น ๆ ของสหราชอาณาจักร.

ภาษาภาษาอังกฤษได้มีการพัฒนาในช่วงกว่า 1,400 ปีที่ผ่านมา ในรูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดของอังกฤษ, ชุดของภาษาแองโกล Frisian นำไปสหราชอาณาจักรโดยแองโกลแซกซอนเข้ามาตั้งถิ่นฐานในศตวรรษที่สิบห้าจะถูกเรียกว่า Old English ภาษาอังกฤษยุคกลางเริ่มขึ้นในปลายศตวรรษที่ 11 ด้วยการพิชิตนอร์แมนของอังกฤษ. [1] ภาษาสมัยใหม่ยุคแรกเริ่มขึ้นในปลายศตวรรษที่ 15 ด้วยการแนะนำของกดพิมพ์ไปยังกรุงลอนดอนและคิงเจมส์ไบเบิลเช่นเดียวกับการกดปุ่ม Shift สระมหาราช. [2] ผ่านอิทธิพลของจักรวรรดิอังกฤษ, ภาษาอังกฤษได้แพร่กระจายไปทั่วโลกมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 17

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้จะเน้นวรรณกรรมภาษาอังกฤษมากกว่าวรรณคดีอังกฤษ นั้นมันมีนักเขียนจากสกอตแลนด์ , เวลส์ และ ทั้งหมดของไอร์แลนด์ รวมทั้งวรรณกรรมภาษาอังกฤษจากประเทศของจักรวรรดิอังกฤษในอดีต รวมทั้งสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งศตวรรษที่ 19 ต้น มันเกี่ยวข้องกับวรรณกรรมของสหราชอาณาจักรและไอร์แลนด์ นี่ยังไม่รวม วรรณกรรมที่เขียนในภาษาอื่น ๆของสหราชอาณาจักรภาษาอังกฤษได้พัฒนาผ่านหลักสูตรกว่า 1 , 400 ปี รูปแบบแรกสุดของภาษาอังกฤษ ชุดของแองโกลภาษา Frisian มาถึงอังกฤษโดยตั้งถิ่นฐานแองโกล แซกซันในศตวรรษที่ห้า เรียกว่าอังกฤษเก่า ภาษาอังกฤษยุคกลางเริ่มขึ้นในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 11 ด้วยการพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มัน [ 1 ] ภาษาอังกฤษสมัยก่อนเริ่มขึ้นในปลายศตวรรษที่ 15 มีการแนะนำของกดพิมพ์ที่ลอนดอนและคิงเจมส์ไบเบิลเช่นเดียวกับการเปลี่ยนเสียงสระที่ดี . [ 2 ] ผ่านอิทธิพลของจักรวรรดิอังกฤษ ภาษาอังกฤษได้ กระจายไปทั่วโลกตั้งแต่ศตวรรษที่ 17