- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
He’s a family man. He’s always thin
He’s a family man. He’s always thinking about his family first, cares for it. If you marry someone like him, you’ll always be happy. Right?”
***
“What do you do for a living?”
The guy scratched the back of his head and replied the girl:
“Nothing.”
“Woah. Not even going to university?”
“I do... But it’s boring and i think I’ll drop out.”
“There’s nothing to be proud of... You should have stayed silent about it.”
The girl got up. She was about to leave the room when she heard something that stopped her.
“What’s the point of going to university? I’ll be working at my father’s company anyway.”
“Father’s company?”
The girl suddenly started to like that guy.
She was sure, that she was the most beautiful girl in the club today.
“Yeah, well, that’s just a small company though.”
“How small is it?”
“Well, there’s about as many employees as people in a small town.”
“...”
“The sales... or what’s that called? Anyway it’s about same of a small city.”
“..!”
The girl was speechless.
She examined the guy’s clothes and it looked like it was true.
‘Dressed in all the brand clothes. Even shoes are from the latest collection, sold only by reservation.’
The guy handed her the phone.
“Put in your number.”
“I’m not that kind of girl.”
“I see. That’s why I would like to talk to you more.”
He easily got her number.
When the girl left the room the other guys started to talk excitedly.
“You rock, Jihoon!”
“This time it was under 5 minutes.”
The girl was outstandingly beautiful.
Even if the waiter didn’t present her as a ‘rare beauty’, one look at her made all the guys in the room feel like wolves.
But Choi Jihoon didn’t react much.
‘I won’t even remember her tomorrow anyway.’
His friend thought he was very lucky to have a life like that, but Choi Jihoon only felt boredom.
When you have a lot of money you have to be able to manage it. That’s why his parents planned his life for him since childhood.
As a future heir he wasn’t allowed to choose his friends, do what he likes, live like he wants.
Since he was a kid he was moving through his life like a robot controlled by his parents.
Only when he was sent to study abroad he started to get friends.
But even there he didn’t have life of his own. He was just a man put on a rail and forced to go ahead. When you can’t do what you like, your life becomes dull and tedious. And in Chi Jihoon’s life there were too many restrictions.
However, once when he got free time he started playing Royal Road and discovered another himself.
In that distant world there was a river.
He liked to watch its leisure and dignified flow, so he became a fisherman.
He was not interested in fish at all, he was just enjoying the stay and feeling like he is actually living.
Other players were struggling trying to raise their levels, chasing items, but he was just fishing.
With time Choi Jihoon reached 3rd Master level in Fishing. He became the best fisherman of Royal Road.
But he didn’t care about it. He was just fishing.
Because of how silent he was, other players thought he was a gloomy and melancholic fisherman and tried not to bother him much.
But Choi Jihoon was indifferent about what others think about him. He just liked fishing, the flowing water was taking away all his worries.
And then a certain man appeared.
In an effort to raise his Fishing skill level as fast as possible he occupied Chi Jihooh’s favourite place. This man was measuring everything by its monetary value. He was spending every day in an endless struggle for survival.
His name was Weed.
Choi Jihoon several times saw that guy laughing excitedly during fishing. He did it even in the most insignificant and rare cases, for example when he was finding a copper coin in a fish’s stomach.
Weed was genuinely happy about such trifles.
Competing in fishing with him was fun. And at some point Choi Jihoon was completely absorbed by it. To the extend where every time he caught a fish his hands were trembling from excitement.
He couldn’t remember last time he felt something like this.
Choi Jihoon liked Weed.
Ever since then he tried to stay by his side.
In Fort Odein he participated in the battle besides him, in the Basra dungeon he hunted in the one party with him. When he heard that Weed was going to hunt with Hwaryung he quickly found her and bribed The leader of her party to let him join.
“I’ve got to go. Don’t look for me for a while, I’ll be very busy.”
Choi Jihoon got up and left the nightclub. On the street he was met by fresh night air.
He knew a place more enjoyable than any, even most expensive club.
The Royal Road.
The place overflowing with life was awaiting Zephyr.
***
Language out of this world.
A repetition of meaningless clamor.
Say what you want to say.
That won’t mean i’ll listen.
The voice of the singer sounded like sobbing. Sometimes pained, sometimes sweet. Accompanied by quiet sounds of piano, the girl was singing with a dreamy expression.
Certain gestures are forbidden.
Dialogues are almost non existent.
Eyes connected simply
then they told me
Desperation. Anxiousness. Sadness. Anger. Disappointing aspirations. Affection. Love.
Feelings expressed through your eyes.
***
“What do you do for a living?”
The guy scratched the back of his head and replied the girl:
“Nothing.”
“Woah. Not even going to university?”
“I do... But it’s boring and i think I’ll drop out.”
“There’s nothing to be proud of... You should have stayed silent about it.”
The girl got up. She was about to leave the room when she heard something that stopped her.
“What’s the point of going to university? I’ll be working at my father’s company anyway.”
“Father’s company?”
The girl suddenly started to like that guy.
She was sure, that she was the most beautiful girl in the club today.
“Yeah, well, that’s just a small company though.”
“How small is it?”
“Well, there’s about as many employees as people in a small town.”
“...”
“The sales... or what’s that called? Anyway it’s about same of a small city.”
“..!”
The girl was speechless.
She examined the guy’s clothes and it looked like it was true.
‘Dressed in all the brand clothes. Even shoes are from the latest collection, sold only by reservation.’
The guy handed her the phone.
“Put in your number.”
“I’m not that kind of girl.”
“I see. That’s why I would like to talk to you more.”
He easily got her number.
When the girl left the room the other guys started to talk excitedly.
“You rock, Jihoon!”
“This time it was under 5 minutes.”
The girl was outstandingly beautiful.
Even if the waiter didn’t present her as a ‘rare beauty’, one look at her made all the guys in the room feel like wolves.
But Choi Jihoon didn’t react much.
‘I won’t even remember her tomorrow anyway.’
His friend thought he was very lucky to have a life like that, but Choi Jihoon only felt boredom.
When you have a lot of money you have to be able to manage it. That’s why his parents planned his life for him since childhood.
As a future heir he wasn’t allowed to choose his friends, do what he likes, live like he wants.
Since he was a kid he was moving through his life like a robot controlled by his parents.
Only when he was sent to study abroad he started to get friends.
But even there he didn’t have life of his own. He was just a man put on a rail and forced to go ahead. When you can’t do what you like, your life becomes dull and tedious. And in Chi Jihoon’s life there were too many restrictions.
However, once when he got free time he started playing Royal Road and discovered another himself.
In that distant world there was a river.
He liked to watch its leisure and dignified flow, so he became a fisherman.
He was not interested in fish at all, he was just enjoying the stay and feeling like he is actually living.
Other players were struggling trying to raise their levels, chasing items, but he was just fishing.
With time Choi Jihoon reached 3rd Master level in Fishing. He became the best fisherman of Royal Road.
But he didn’t care about it. He was just fishing.
Because of how silent he was, other players thought he was a gloomy and melancholic fisherman and tried not to bother him much.
But Choi Jihoon was indifferent about what others think about him. He just liked fishing, the flowing water was taking away all his worries.
And then a certain man appeared.
In an effort to raise his Fishing skill level as fast as possible he occupied Chi Jihooh’s favourite place. This man was measuring everything by its monetary value. He was spending every day in an endless struggle for survival.
His name was Weed.
Choi Jihoon several times saw that guy laughing excitedly during fishing. He did it even in the most insignificant and rare cases, for example when he was finding a copper coin in a fish’s stomach.
Weed was genuinely happy about such trifles.
Competing in fishing with him was fun. And at some point Choi Jihoon was completely absorbed by it. To the extend where every time he caught a fish his hands were trembling from excitement.
He couldn’t remember last time he felt something like this.
Choi Jihoon liked Weed.
Ever since then he tried to stay by his side.
In Fort Odein he participated in the battle besides him, in the Basra dungeon he hunted in the one party with him. When he heard that Weed was going to hunt with Hwaryung he quickly found her and bribed The leader of her party to let him join.
“I’ve got to go. Don’t look for me for a while, I’ll be very busy.”
Choi Jihoon got up and left the nightclub. On the street he was met by fresh night air.
He knew a place more enjoyable than any, even most expensive club.
The Royal Road.
The place overflowing with life was awaiting Zephyr.
***
Language out of this world.
A repetition of meaningless clamor.
Say what you want to say.
That won’t mean i’ll listen.
The voice of the singer sounded like sobbing. Sometimes pained, sometimes sweet. Accompanied by quiet sounds of piano, the girl was singing with a dreamy expression.
Certain gestures are forbidden.
Dialogues are almost non existent.
Eyes connected simply
then they told me
Desperation. Anxiousness. Sadness. Anger. Disappointing aspirations. Affection. Love.
Feelings expressed through your eyes.
0/5000
เขาเป็นชายที่มีครอบครัว เขาจะคิดเกี่ยวกับเขาห่วงใยแรก ครอบครัวเสมอมัน ถ้าคุณแต่งงานกับคนอย่างเขา คุณเสมอจะมีความสุข ขวาหรือไม่"
***
"คุณทำอะไรเพื่อการครองชีพหรือไม่"
คนมีรอยขีดข่วนด้านหลังศีรษะของเขา และเธอตอบ:
"ไม่"
"Woah ไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยหรือไม่"
"ทำ... แต่ก็น่าเบื่อ และคิดว่า ฉันจะปล่อยออกมา"
"ไม่มีอะไรเป็นความภาคภูมิใจ... คุณควรอยู่เงียบเกี่ยวกับมัน"
หญิงสาวที่มีค่า เธอจะออกจากห้องเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่หยุด her.
อะไรคือจุดจะไปมหาวิทยาลัย ฉันจะทำงานที่บริษัทของพ่อต่อไป"
"บริษัทพ่อ"
หญิงสาวก็เริ่มชอบคนนั้น
เธอแน่ใจ ว่า เธอเป็นสาวสวยที่สุดในคลับวันนี้
"ใช่ ได้ดี ซึ่งเป็นเพียงบริษัทเล็ก ๆ แต่"
"เล็กว่าเป็น"
"ดี มีพนักงานประมาณมากเป็นคนในตัวเมือง"
"..."
"ขาย...หรือสิ่งที่เรียกว่า อย่างไรก็ตาม มันเป็นเกี่ยวกับเมืองเล็ก ๆ เหมือนกัน"
“..!”
หญิงสาวถูกพูด
เธอตรวจสอบเสื้อผ้าของผู้ชาย และมันดูเหมือนว่ามันเป็นจริง
' แต่งตัวในเสื้อผ้าแบรนด์ แม้แต่รองเท้าได้จากคอลเลกชันล่าสุด ขายตามจองเท่านั้น '
คนมอบโทรศัพท์เธอ
"ใส่หมายเลขของคุณ"
"ฉันไม่ว่าชนิดของสาว"
"อืมม จึงอยากจะพูดคุยกับคุณมากขึ้น "
เขาง่าย ๆ ได้เธอเลข
เมื่อสาวออกจากห้องคนอื่น ๆ เริ่มละล่ำละลัก
"คุณร็อค Jihoon "
"เวลานี้ก็ต่ำกว่า 5 นาที"
หญิงสาวถูกอันสวยงาม
ถ้าเสิร์ฟไม่ได้แสดงเธอเป็น 'สวยหายาก' ลักษณะหนึ่งที่เธอทำมาทั้งหมดในรู้สึกห้องเช่นหมาป่า
Choi Jihoon แต่ไม่ตอบสนองมากขึ้น
'ผมไม่ได้จำเธอวันพรุ่งนี้ต่อไป '
เพื่อนของเขาคิดว่า เขาโชคดีที่มีชีวิตเช่นนั้น แต่ Choi Jihoon เท่านั้นรู้สึกว่าความเบื่อนั้น
เมื่อคุณมีจำนวนมากของเงินที่คุณมีเพื่อให้สามารถจัดการ ที่ว่าทำไมพ่อวางแผนชีวิตของเขาตั้งแต่วัยเด็ก
เป็น heir ในอนาคตไม่สามารถเลือกเพื่อนของเขา เขาเถอะ สดเช่นเขาต้องการ
มาตั้งแต่เด็ก กำลังเคลื่อนผ่านชีวิตเช่นหุ่นยนต์ที่ควบคุม โดยผู้ปกครองของเขา
เดียวเมื่อเขาถูกส่งไปเรียนต่างประเทศ เขาเริ่มได้เพื่อน
แต่แม้กระทั่งเขาไม่มีชีวิตของตนเอง เขาเป็นเพียงคนวางทางรถไฟ และบังคับให้ไปข้างหน้า เมื่อคุณไม่สามารถทำอะไรที่คุณชอบ ชีวิตของคุณกลายเป็นน่าเบื่อ และน่าเบื่อ และในชีวิตชี Jihoon มีข้อจำกัดมากเกินไป.
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามีเวลาว่างเขาเริ่มเล่นรอยัลถนน และพบอีกเอง
ในโลกที่ห่างไกล มีแม่น้ำ
ชอบดูผ่อนความกระแสเกียรติ เพื่อให้เขากลายเป็นชาวประมง
เขาถูกไม่สนใจปลาเลย เขาเพียงเพลิดเพลินกับการเข้าพัก และรู้สึกเหมือนเขาได้จริงนั่งเล่น
ผู้เล่นอื่น ๆ ดิ้นรนพยายามยกระดับของพวกเขา ไล่รายการ แต่เขาเป็นเพียงชาวประมง
เวลา Choi Jihoon ถึง 3 หลักในการตกปลา เขากลายเป็นชาวประมงสุดของรอยัลถนน
แต่เขาไม่สนใจก็ เขามีปลา
เนื่องจากว่าสภาพกำลัง ผู้เล่นคนอื่น ๆ คิดว่า เขาถูกชาวประมงมืดมน และคับอกคับ และพยายามไม่รบกวนเขามากขึ้น
แต่ Choi Jihoon ได้สนใจเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้อื่นคิดถึงเขา เขาแค่ชอบตกปลา น้ำไหลคือการเก็บทั้งหมดของเขากังวล
แล้ว บางคนปรากฏขึ้น
ในความพยายามที่จะยกระดับทักษะของเขาตกปลาได้อย่าง เขาครอบครองสถานที่ชื่นชอบชี Jihooh คนนี้มีวัดทุกอย่างตามค่าของเงิน เขาได้ใช้ทุกวันในการต่อสู้สิ้นสุดสำหรับการอยู่รอด
ชื่อของเขาถูกวัชพืชขึ้น
Choi Jihoon หลายครั้งเห็นผู้ชายที่หัวเราะขึ้งระหว่างตกปลา เขาไม่ได้แม้ในกรณีที่หายาก และสำคัญที่สุด เช่น เมื่อเขาได้ค้นหาเหรียญทองแดงในกระเพาะของปลา
วัชพืชมีความสุขจริงใจเกี่ยวกับ trifles เช่นกัน
Competing ในตกปลากับเขาก็สนุก และบางจุด Choi Jihoon ไม่สมบูรณ์ดูดซึมโดย การขยายที่ทุกครั้งที่เขาจับปลา มือได้ตะลึงงันจากความตื่นเต้น
เขาไม่สามารถจำเวลาสุดท้ายที่เขารู้สึกเหมือนกับได้
Choi Jihoon ชอบวัชพืชได้
ตั้งแต่ นั้นเขาพยายามอยู่ โดยด้านข้างของเขา
ในป้อม Odein เขาได้เข้าร่วมในการต่อสู้นอกจากเขา ในดันเจี้ยน Basra เขาล่าสัตว์หรือค้าในฝ่ายเดียวกับเขา เมื่อเขาได้ยินว่า วัชพืชกำลังล่ากับ Hwaryung เขาได้อย่างรวดเร็วพบเธอ และ bribed ผู้นำพรรคของเธอเพื่อให้เขารวมกัน
"ฉันได้ไป อย่ามองฉันในขณะ จะมาก "
Choi Jihoon ได้ขึ้น และซ้ายพึงพอใจ บนถนน ของเขาถูกพบ โดยอากาศสดคืน
เขารู้แก่กว่าใด ๆ แพงที่สุดแม้คลับ
เดอะรอยัลถนน
เทียบกับกับชีวิตถูกรอเซเฟอร์
***
ภาษาจากโลกนี้
ซ้ำของตนเองก้อง
กล่าวว่า สิ่งที่คุณต้องการพูด
ที่จะหมายถึง ผมจะฟัง
เสียงของนักร้องแต่เพียงแห่งเช่น sobbing Pained บางครั้ง บางครั้งหวาน มาพร้อมกับเสียงเงียบของเปียโน หญิงสาวถูกร้อง ด้วยความฝันนิพจน์
บางท่าทางจะห้าม
นอบได้เกือบไม่มีอยู่จริง
ตาเชื่อมต่อเพียง
แล้วจะบอก
สิ้นหวัง Anxiousness ความโศกเศร้า ความโกรธ ความปรารถนาย่อม จิต รัก.
แสดงความรู้สึกผ่านดวงตาของคุณ
***
"คุณทำอะไรเพื่อการครองชีพหรือไม่"
คนมีรอยขีดข่วนด้านหลังศีรษะของเขา และเธอตอบ:
"ไม่"
"Woah ไม่ได้ไปมหาวิทยาลัยหรือไม่"
"ทำ... แต่ก็น่าเบื่อ และคิดว่า ฉันจะปล่อยออกมา"
"ไม่มีอะไรเป็นความภาคภูมิใจ... คุณควรอยู่เงียบเกี่ยวกับมัน"
หญิงสาวที่มีค่า เธอจะออกจากห้องเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่หยุด her.
อะไรคือจุดจะไปมหาวิทยาลัย ฉันจะทำงานที่บริษัทของพ่อต่อไป"
"บริษัทพ่อ"
หญิงสาวก็เริ่มชอบคนนั้น
เธอแน่ใจ ว่า เธอเป็นสาวสวยที่สุดในคลับวันนี้
"ใช่ ได้ดี ซึ่งเป็นเพียงบริษัทเล็ก ๆ แต่"
"เล็กว่าเป็น"
"ดี มีพนักงานประมาณมากเป็นคนในตัวเมือง"
"..."
"ขาย...หรือสิ่งที่เรียกว่า อย่างไรก็ตาม มันเป็นเกี่ยวกับเมืองเล็ก ๆ เหมือนกัน"
“..!”
หญิงสาวถูกพูด
เธอตรวจสอบเสื้อผ้าของผู้ชาย และมันดูเหมือนว่ามันเป็นจริง
' แต่งตัวในเสื้อผ้าแบรนด์ แม้แต่รองเท้าได้จากคอลเลกชันล่าสุด ขายตามจองเท่านั้น '
คนมอบโทรศัพท์เธอ
"ใส่หมายเลขของคุณ"
"ฉันไม่ว่าชนิดของสาว"
"อืมม จึงอยากจะพูดคุยกับคุณมากขึ้น "
เขาง่าย ๆ ได้เธอเลข
เมื่อสาวออกจากห้องคนอื่น ๆ เริ่มละล่ำละลัก
"คุณร็อค Jihoon "
"เวลานี้ก็ต่ำกว่า 5 นาที"
หญิงสาวถูกอันสวยงาม
ถ้าเสิร์ฟไม่ได้แสดงเธอเป็น 'สวยหายาก' ลักษณะหนึ่งที่เธอทำมาทั้งหมดในรู้สึกห้องเช่นหมาป่า
Choi Jihoon แต่ไม่ตอบสนองมากขึ้น
'ผมไม่ได้จำเธอวันพรุ่งนี้ต่อไป '
เพื่อนของเขาคิดว่า เขาโชคดีที่มีชีวิตเช่นนั้น แต่ Choi Jihoon เท่านั้นรู้สึกว่าความเบื่อนั้น
เมื่อคุณมีจำนวนมากของเงินที่คุณมีเพื่อให้สามารถจัดการ ที่ว่าทำไมพ่อวางแผนชีวิตของเขาตั้งแต่วัยเด็ก
เป็น heir ในอนาคตไม่สามารถเลือกเพื่อนของเขา เขาเถอะ สดเช่นเขาต้องการ
มาตั้งแต่เด็ก กำลังเคลื่อนผ่านชีวิตเช่นหุ่นยนต์ที่ควบคุม โดยผู้ปกครองของเขา
เดียวเมื่อเขาถูกส่งไปเรียนต่างประเทศ เขาเริ่มได้เพื่อน
แต่แม้กระทั่งเขาไม่มีชีวิตของตนเอง เขาเป็นเพียงคนวางทางรถไฟ และบังคับให้ไปข้างหน้า เมื่อคุณไม่สามารถทำอะไรที่คุณชอบ ชีวิตของคุณกลายเป็นน่าเบื่อ และน่าเบื่อ และในชีวิตชี Jihoon มีข้อจำกัดมากเกินไป.
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามีเวลาว่างเขาเริ่มเล่นรอยัลถนน และพบอีกเอง
ในโลกที่ห่างไกล มีแม่น้ำ
ชอบดูผ่อนความกระแสเกียรติ เพื่อให้เขากลายเป็นชาวประมง
เขาถูกไม่สนใจปลาเลย เขาเพียงเพลิดเพลินกับการเข้าพัก และรู้สึกเหมือนเขาได้จริงนั่งเล่น
ผู้เล่นอื่น ๆ ดิ้นรนพยายามยกระดับของพวกเขา ไล่รายการ แต่เขาเป็นเพียงชาวประมง
เวลา Choi Jihoon ถึง 3 หลักในการตกปลา เขากลายเป็นชาวประมงสุดของรอยัลถนน
แต่เขาไม่สนใจก็ เขามีปลา
เนื่องจากว่าสภาพกำลัง ผู้เล่นคนอื่น ๆ คิดว่า เขาถูกชาวประมงมืดมน และคับอกคับ และพยายามไม่รบกวนเขามากขึ้น
แต่ Choi Jihoon ได้สนใจเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้อื่นคิดถึงเขา เขาแค่ชอบตกปลา น้ำไหลคือการเก็บทั้งหมดของเขากังวล
แล้ว บางคนปรากฏขึ้น
ในความพยายามที่จะยกระดับทักษะของเขาตกปลาได้อย่าง เขาครอบครองสถานที่ชื่นชอบชี Jihooh คนนี้มีวัดทุกอย่างตามค่าของเงิน เขาได้ใช้ทุกวันในการต่อสู้สิ้นสุดสำหรับการอยู่รอด
ชื่อของเขาถูกวัชพืชขึ้น
Choi Jihoon หลายครั้งเห็นผู้ชายที่หัวเราะขึ้งระหว่างตกปลา เขาไม่ได้แม้ในกรณีที่หายาก และสำคัญที่สุด เช่น เมื่อเขาได้ค้นหาเหรียญทองแดงในกระเพาะของปลา
วัชพืชมีความสุขจริงใจเกี่ยวกับ trifles เช่นกัน
Competing ในตกปลากับเขาก็สนุก และบางจุด Choi Jihoon ไม่สมบูรณ์ดูดซึมโดย การขยายที่ทุกครั้งที่เขาจับปลา มือได้ตะลึงงันจากความตื่นเต้น
เขาไม่สามารถจำเวลาสุดท้ายที่เขารู้สึกเหมือนกับได้
Choi Jihoon ชอบวัชพืชได้
ตั้งแต่ นั้นเขาพยายามอยู่ โดยด้านข้างของเขา
ในป้อม Odein เขาได้เข้าร่วมในการต่อสู้นอกจากเขา ในดันเจี้ยน Basra เขาล่าสัตว์หรือค้าในฝ่ายเดียวกับเขา เมื่อเขาได้ยินว่า วัชพืชกำลังล่ากับ Hwaryung เขาได้อย่างรวดเร็วพบเธอ และ bribed ผู้นำพรรคของเธอเพื่อให้เขารวมกัน
"ฉันได้ไป อย่ามองฉันในขณะ จะมาก "
Choi Jihoon ได้ขึ้น และซ้ายพึงพอใจ บนถนน ของเขาถูกพบ โดยอากาศสดคืน
เขารู้แก่กว่าใด ๆ แพงที่สุดแม้คลับ
เดอะรอยัลถนน
เทียบกับกับชีวิตถูกรอเซเฟอร์
***
ภาษาจากโลกนี้
ซ้ำของตนเองก้อง
กล่าวว่า สิ่งที่คุณต้องการพูด
ที่จะหมายถึง ผมจะฟัง
เสียงของนักร้องแต่เพียงแห่งเช่น sobbing Pained บางครั้ง บางครั้งหวาน มาพร้อมกับเสียงเงียบของเปียโน หญิงสาวถูกร้อง ด้วยความฝันนิพจน์
บางท่าทางจะห้าม
นอบได้เกือบไม่มีอยู่จริง
ตาเชื่อมต่อเพียง
แล้วจะบอก
สิ้นหวัง Anxiousness ความโศกเศร้า ความโกรธ ความปรารถนาย่อม จิต รัก.
แสดงความรู้สึกผ่านดวงตาของคุณ
การแปล กรุณารอสักครู่..
He’s a family man. He’s always thinking about his family first, cares for it. If you marry someone like him, you’ll always be happy. Right?”
***
“What do you do for a living?”
The guy scratched the back of his head and replied the girl:
“Nothing.”
“Woah. Not even going to university?”
“I do... But it’s boring and i think I’ll drop out.”
“There’s nothing to be proud of... You should have stayed silent about it.”
The girl got up. She was about to leave the room when she heard something that stopped her.
“What’s the point of going to university? I’ll be working at my father’s company anyway.”
“Father’s company?”
The girl suddenly started to like that guy.
She was sure, that she was the most beautiful girl in the club today.
“Yeah, well, that’s just a small company though.”
“How small is it?”
“Well, there’s about as many employees as people in a small town.”
“...”
“The sales... or what’s that called? Anyway it’s about same of a small city.”
“..!”
The girl was speechless.
She examined the guy’s clothes and it looked like it was true.
‘Dressed in all the brand clothes. Even shoes are from the latest collection, sold only by reservation.’
The guy handed her the phone.
“Put in your number.”
“I’m not that kind of girl.”
“I see. That’s why I would like to talk to you more.”
He easily got her number.
When the girl left the room the other guys started to talk excitedly.
“You rock, Jihoon!”
“This time it was under 5 minutes.”
The girl was outstandingly beautiful.
Even if the waiter didn’t present her as a ‘rare beauty’, one look at her made all the guys in the room feel like wolves.
But Choi Jihoon didn’t react much.
‘I won’t even remember her tomorrow anyway.’
His friend thought he was very lucky to have a life like that, but Choi Jihoon only felt boredom.
When you have a lot of money you have to be able to manage it. That’s why his parents planned his life for him since childhood.
As a future heir he wasn’t allowed to choose his friends, do what he likes, live like he wants.
Since he was a kid he was moving through his life like a robot controlled by his parents.
Only when he was sent to study abroad he started to get friends.
But even there he didn’t have life of his own. He was just a man put on a rail and forced to go ahead. When you can’t do what you like, your life becomes dull and tedious. And in Chi Jihoon’s life there were too many restrictions.
However, once when he got free time he started playing Royal Road and discovered another himself.
In that distant world there was a river.
He liked to watch its leisure and dignified flow, so he became a fisherman.
He was not interested in fish at all, he was just enjoying the stay and feeling like he is actually living.
Other players were struggling trying to raise their levels, chasing items, but he was just fishing.
With time Choi Jihoon reached 3rd Master level in Fishing. He became the best fisherman of Royal Road.
But he didn’t care about it. He was just fishing.
Because of how silent he was, other players thought he was a gloomy and melancholic fisherman and tried not to bother him much.
But Choi Jihoon was indifferent about what others think about him. He just liked fishing, the flowing water was taking away all his worries.
And then a certain man appeared.
In an effort to raise his Fishing skill level as fast as possible he occupied Chi Jihooh’s favourite place. This man was measuring everything by its monetary value. He was spending every day in an endless struggle for survival.
His name was Weed.
Choi Jihoon several times saw that guy laughing excitedly during fishing. He did it even in the most insignificant and rare cases, for example when he was finding a copper coin in a fish’s stomach.
Weed was genuinely happy about such trifles.
Competing in fishing with him was fun. And at some point Choi Jihoon was completely absorbed by it. To the extend where every time he caught a fish his hands were trembling from excitement.
He couldn’t remember last time he felt something like this.
Choi Jihoon liked Weed.
Ever since then he tried to stay by his side.
In Fort Odein he participated in the battle besides him, in the Basra dungeon he hunted in the one party with him. When he heard that Weed was going to hunt with Hwaryung he quickly found her and bribed The leader of her party to let him join.
“I’ve got to go. Don’t look for me for a while, I’ll be very busy.”
Choi Jihoon got up and left the nightclub. On the street he was met by fresh night air.
He knew a place more enjoyable than any, even most expensive club.
The Royal Road.
The place overflowing with life was awaiting Zephyr.
***
Language out of this world.
A repetition of meaningless clamor.
Say what you want to say.
That won’t mean i’ll listen.
The voice of the singer sounded like sobbing. Sometimes pained, sometimes sweet. Accompanied by quiet sounds of piano, the girl was singing with a dreamy expression.
Certain gestures are forbidden.
Dialogues are almost non existent.
Eyes connected simply
then they told me
Desperation. Anxiousness. Sadness. Anger. Disappointing aspirations. Affection. Love.
Feelings expressed through your eyes.
***
“What do you do for a living?”
The guy scratched the back of his head and replied the girl:
“Nothing.”
“Woah. Not even going to university?”
“I do... But it’s boring and i think I’ll drop out.”
“There’s nothing to be proud of... You should have stayed silent about it.”
The girl got up. She was about to leave the room when she heard something that stopped her.
“What’s the point of going to university? I’ll be working at my father’s company anyway.”
“Father’s company?”
The girl suddenly started to like that guy.
She was sure, that she was the most beautiful girl in the club today.
“Yeah, well, that’s just a small company though.”
“How small is it?”
“Well, there’s about as many employees as people in a small town.”
“...”
“The sales... or what’s that called? Anyway it’s about same of a small city.”
“..!”
The girl was speechless.
She examined the guy’s clothes and it looked like it was true.
‘Dressed in all the brand clothes. Even shoes are from the latest collection, sold only by reservation.’
The guy handed her the phone.
“Put in your number.”
“I’m not that kind of girl.”
“I see. That’s why I would like to talk to you more.”
He easily got her number.
When the girl left the room the other guys started to talk excitedly.
“You rock, Jihoon!”
“This time it was under 5 minutes.”
The girl was outstandingly beautiful.
Even if the waiter didn’t present her as a ‘rare beauty’, one look at her made all the guys in the room feel like wolves.
But Choi Jihoon didn’t react much.
‘I won’t even remember her tomorrow anyway.’
His friend thought he was very lucky to have a life like that, but Choi Jihoon only felt boredom.
When you have a lot of money you have to be able to manage it. That’s why his parents planned his life for him since childhood.
As a future heir he wasn’t allowed to choose his friends, do what he likes, live like he wants.
Since he was a kid he was moving through his life like a robot controlled by his parents.
Only when he was sent to study abroad he started to get friends.
But even there he didn’t have life of his own. He was just a man put on a rail and forced to go ahead. When you can’t do what you like, your life becomes dull and tedious. And in Chi Jihoon’s life there were too many restrictions.
However, once when he got free time he started playing Royal Road and discovered another himself.
In that distant world there was a river.
He liked to watch its leisure and dignified flow, so he became a fisherman.
He was not interested in fish at all, he was just enjoying the stay and feeling like he is actually living.
Other players were struggling trying to raise their levels, chasing items, but he was just fishing.
With time Choi Jihoon reached 3rd Master level in Fishing. He became the best fisherman of Royal Road.
But he didn’t care about it. He was just fishing.
Because of how silent he was, other players thought he was a gloomy and melancholic fisherman and tried not to bother him much.
But Choi Jihoon was indifferent about what others think about him. He just liked fishing, the flowing water was taking away all his worries.
And then a certain man appeared.
In an effort to raise his Fishing skill level as fast as possible he occupied Chi Jihooh’s favourite place. This man was measuring everything by its monetary value. He was spending every day in an endless struggle for survival.
His name was Weed.
Choi Jihoon several times saw that guy laughing excitedly during fishing. He did it even in the most insignificant and rare cases, for example when he was finding a copper coin in a fish’s stomach.
Weed was genuinely happy about such trifles.
Competing in fishing with him was fun. And at some point Choi Jihoon was completely absorbed by it. To the extend where every time he caught a fish his hands were trembling from excitement.
He couldn’t remember last time he felt something like this.
Choi Jihoon liked Weed.
Ever since then he tried to stay by his side.
In Fort Odein he participated in the battle besides him, in the Basra dungeon he hunted in the one party with him. When he heard that Weed was going to hunt with Hwaryung he quickly found her and bribed The leader of her party to let him join.
“I’ve got to go. Don’t look for me for a while, I’ll be very busy.”
Choi Jihoon got up and left the nightclub. On the street he was met by fresh night air.
He knew a place more enjoyable than any, even most expensive club.
The Royal Road.
The place overflowing with life was awaiting Zephyr.
***
Language out of this world.
A repetition of meaningless clamor.
Say what you want to say.
That won’t mean i’ll listen.
The voice of the singer sounded like sobbing. Sometimes pained, sometimes sweet. Accompanied by quiet sounds of piano, the girl was singing with a dreamy expression.
Certain gestures are forbidden.
Dialogues are almost non existent.
Eyes connected simply
then they told me
Desperation. Anxiousness. Sadness. Anger. Disappointing aspirations. Affection. Love.
Feelings expressed through your eyes.
การแปล กรุณารอสักครู่..
เขาเป็นคนรักครอบครัว เขามักจะคิดถึงครอบครัวของเขาเป็นครั้งแรก จะใส่ใจมัน ถ้าคุณแต่งงานกับคนอย่างเขา คุณก็มีความสุขเสมอ ใช่มั้ย ? "
* * *
" คุณทำอาชีพอะไร ? "
ผู้ชายเกาหลังศีรษะของเขา และตอบกลับ หญิงสาว :
" ไม่มีอะไร "
" ว้าว ไม่ยอมไปมหาวิทยาลัย ? "
" ฉันทำ . . . . . . . แต่มันน่าเบื่อและฉันคิดว่าฉันจะลาออก "
" ไม่มีอะไรที่น่าภูมิใจ . . . . . . .คุณควรจะอยู่เงียบๆล่ะ "
สาวลุกขึ้น เธอกำลังจะออกจากห้อง เมื่อเธอได้ยินอะไรที่หยุดเธอ
" แล้วเข้ามหาวิทยาลัยเหรอ ผมจะไปทำงานที่บริษัทของพ่อผม พ่อ "
" ของบริษัท "
สาวก็เริ่มชอบผู้ชายคนนั้น
เธอแน่ใจว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในคลับวันนี้
" ใช่นั่นเป็นเพียงบริษัทเล็กๆ แต่ "
" เล็กแค่ไหนล่ะ "
" ดี มีพนักงานมาก ผู้คนในเมืองเล็ก ๆ . "
"
" ขาย " . . . . . . . . . . . . . . หรืออะไรที่เรียก ยังไงมันก็ประมาณเดียวกันของเมืองเล็ก ๆ "
" . . . ! "
สาวพูดไม่ออก เธอตรวจดูเสื้อผ้าของผู้ชาย และมันดูเหมือนเป็นเรื่องจริง
'dressed ในเสื้อผ้าทุกแบรนด์ แม้แต่รองเท้าจากคอลเลกชันล่าสุดขายเท่านั้น โดยจอง '
คนที่ยื่นโทรศัพท์ให้เธอ
" เอาเบอร์คุณ "
" ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น . "
" ผมเห็น นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยากจะคุยกับคุณ "
เขาได้อย่างง่ายดายได้เบอร์เธอ
เมื่อหญิงสาวออกจากห้อง คนอื่นๆเริ่มพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น
" คุณร็อค จีฮุน ! "
" ในครั้งนี้ ก็อยู่ภายใต้ 5 นาที . . . "
ผู้หญิงเด่นสวยงาม
ถ้าเขาไม่ได้นำเสนอของเธอเป็น ' ความงามที่หายาก ' , หนึ่งมองที่เธอทำให้ทุกคนในห้องรู้สึกเหมือนหมาป่า
แต่ชเวจีฮุนไม่ได้ตอบสนองมาก
ฉันไม่เคยลืมเธอยังไง พรุ่งนี้ '
เพื่อนเขาคิดว่าเขาโชคดีมากที่จะมี ชีวิตแบบนั้น แต่ชเวจีฮุนแค่รู้สึกเบื่อ
เมื่อคุณมีเงิน คุณต้องสามารถจัดการกับมันนั่นคือเหตุผลที่พ่อแม่เขาวางแผนชีวิตของเขาตั้งแต่วัยเด็ก
เป็นทายาทในอนาคต เขาไม่ได้รับอนุญาตให้เลือก เพื่อนๆ ทำในสิ่งที่เขาชอบ ใช้ชีวิตอย่างที่เขาต้องการ . . .
ตั้งแต่เขายังเป็นเด็กเขาถูกย้ายผ่านชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ที่ควบคุมโดยผู้ปกครองของเขา . . . . . .
แต่เมื่อเขา ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกเขาเริ่มที่จะได้รับเพื่อน ๆ
แต่เขาไม่มีชีวิตของเขาเองเขาก็แค่ผู้ชายใส่รถไฟ และบังคับให้ไปข้างหน้า เมื่อคุณไม่สามารถทำสิ่งที่คุณชอบ ชีวิตของคุณจะกลายเป็นน่าเบื่อและน่าเบื่อ และในชีวิต ชีอาพีก็มีข้อ จำกัด มากเกินไป
แต่เมื่อเขามีเวลาว่าง เขาเริ่มเล่นพระ ถนน และพบอีกตัว
ในที่ห่างไกลของโลก มีแม่น้ำ
เขาชอบดูของสันทนาการและการไหลหรือเขาเป็นชาวประมง
เขาไม่ได้สนใจในปลาเลย เขาแค่สนุกกับการเข้าพักและความรู้สึกเหมือนเขาเป็นสิ่งมีชีวิตจริงๆ
ผู้เล่นอื่นกำลังดิ้นรนพยายามที่จะเพิ่มระดับของตามรายการ แต่เขาแค่ตกปลา
กับชเวจีฮุนถึง 3 ระดับปริญญาโทในการประมง . เขาเป็นชาวประมงที่ดีที่สุดของถนนหลวง
แต่เขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับมัน เขาแค่ตกปลา
เพราะเขาเป็นไงเงียบ ผู้เล่นคนอื่นคิดว่าเขาเป็นเศร้าและเศร้า ชาวประมง และพยายามไม่ไปรบกวนเค้ามาก
แต่ชเวจีฮุนก็ไม่สนใจเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นคิดเกี่ยวกับเขา เขาชอบตกปลา , น้ำไหลคือเอาความกังวลของเขาทุกคน
แล้วก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัว
ในความพยายามที่จะเพิ่มระดับทักษะตกปลาของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาครอบครองชิ jihooh ที่ชื่นชอบ . ชายผู้นี้คือวัดทุกอย่าง โดยค่าเงินของ เขาใช้เวลาทุกวันในการต่อสู้ไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อความอยู่รอด
ชื่อของเขาคือวัชพืช
ชเวจีฮุนหลายครั้งก็เห็นผู้ชายคนนั้นหัวเราะอย่างตื่นเต้นขณะตกปลา เขาทำได้แม้กระทั่งในกรณีมากที่สุดและหายากตัวอย่างเช่น เมื่อเขาได้พบทองแดงเหรียญในกระเพาะอาหารของปลา
วัชพืชเป็นอย่างแท้จริงมีความสุขเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระ
แข่งตกปลากับเขาก็สนุกดี และในบางจุด ชเวจีฮุนถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์โดย การขยายที่ทุกครั้งที่เขาจับปลามือของเขาสั่นไปหมด ตื่นเต้น
เขาจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกแบบนี้ ไม่พอ
ชอยชอบกัญชาตั้งแต่นั้นมา เขาพยายามที่จะอยู่เคียงข้างเค้า
ใน Fort odein เขามีส่วนร่วมในการต่อสู้นอกจากนี้เขาในคุกบาสราเขาล่าในงานเดียวกับเขา เมื่อเขาได้ยินว่าวัชพืชจะล่ากับ hwaryung เขาได้อย่างรวดเร็วพบของเธอและติดสินบนผู้นำพรรคของเธอเพื่อให้เขาเข้าร่วม
" ฉันต้องไปแล้ว อย่าตามหาฉันในขณะที่ฉันจะยุ่ง
"ชเวจีฮุนก็ลุกขึ้นและออกจากไนท์คลับ บนถนนที่เขาพบโดยเครื่องคืนสด
เขารู้สถานที่สนุกสนานมากขึ้นกว่าใด ๆ แม้คลับที่แพงที่สุด
ถนนหลวง
ที่เต็มไปด้วยชีวิต รอเซฟเฟอร์
* * *
ภาษาออกจากโลกนี้ .
a าโวยไร้ความหมาย
พูดสิ่งที่เธออยากพูด นั่นไม่ได้หมายความว่า
ผมจะฟังเสียงของนักร้องเสียงเหมือนร้องไห้ บางครั้งก็เจ็บปวด หวานบ้าง พร้อมด้วยเงียบเสียงของเปียโน , ผู้หญิงร้องด้วยสีหน้าชวนฝัน
ท่าทางบางอย่างเป็นสิ่งต้องห้าม
บทสนทนาแทบจะไม่มีตัวตน ตาเชื่อมต่อเพียงแค่
แล้วพวกเขาบอกว่า
ความสิ้นหวัง ความห่วงใย . ความเศร้า ความโกรธ แรงบันดาลใจที่น่าผิดหวัง ความรัก ความรัก ความรู้สึกที่แสดงออกมาผ่านดวงตาของคุณ
.
* * *
" คุณทำอาชีพอะไร ? "
ผู้ชายเกาหลังศีรษะของเขา และตอบกลับ หญิงสาว :
" ไม่มีอะไร "
" ว้าว ไม่ยอมไปมหาวิทยาลัย ? "
" ฉันทำ . . . . . . . แต่มันน่าเบื่อและฉันคิดว่าฉันจะลาออก "
" ไม่มีอะไรที่น่าภูมิใจ . . . . . . .คุณควรจะอยู่เงียบๆล่ะ "
สาวลุกขึ้น เธอกำลังจะออกจากห้อง เมื่อเธอได้ยินอะไรที่หยุดเธอ
" แล้วเข้ามหาวิทยาลัยเหรอ ผมจะไปทำงานที่บริษัทของพ่อผม พ่อ "
" ของบริษัท "
สาวก็เริ่มชอบผู้ชายคนนั้น
เธอแน่ใจว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในคลับวันนี้
" ใช่นั่นเป็นเพียงบริษัทเล็กๆ แต่ "
" เล็กแค่ไหนล่ะ "
" ดี มีพนักงานมาก ผู้คนในเมืองเล็ก ๆ . "
"
" ขาย " . . . . . . . . . . . . . . หรืออะไรที่เรียก ยังไงมันก็ประมาณเดียวกันของเมืองเล็ก ๆ "
" . . . ! "
สาวพูดไม่ออก เธอตรวจดูเสื้อผ้าของผู้ชาย และมันดูเหมือนเป็นเรื่องจริง
'dressed ในเสื้อผ้าทุกแบรนด์ แม้แต่รองเท้าจากคอลเลกชันล่าสุดขายเท่านั้น โดยจอง '
คนที่ยื่นโทรศัพท์ให้เธอ
" เอาเบอร์คุณ "
" ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น . "
" ผมเห็น นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอยากจะคุยกับคุณ "
เขาได้อย่างง่ายดายได้เบอร์เธอ
เมื่อหญิงสาวออกจากห้อง คนอื่นๆเริ่มพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น
" คุณร็อค จีฮุน ! "
" ในครั้งนี้ ก็อยู่ภายใต้ 5 นาที . . . "
ผู้หญิงเด่นสวยงาม
ถ้าเขาไม่ได้นำเสนอของเธอเป็น ' ความงามที่หายาก ' , หนึ่งมองที่เธอทำให้ทุกคนในห้องรู้สึกเหมือนหมาป่า
แต่ชเวจีฮุนไม่ได้ตอบสนองมาก
ฉันไม่เคยลืมเธอยังไง พรุ่งนี้ '
เพื่อนเขาคิดว่าเขาโชคดีมากที่จะมี ชีวิตแบบนั้น แต่ชเวจีฮุนแค่รู้สึกเบื่อ
เมื่อคุณมีเงิน คุณต้องสามารถจัดการกับมันนั่นคือเหตุผลที่พ่อแม่เขาวางแผนชีวิตของเขาตั้งแต่วัยเด็ก
เป็นทายาทในอนาคต เขาไม่ได้รับอนุญาตให้เลือก เพื่อนๆ ทำในสิ่งที่เขาชอบ ใช้ชีวิตอย่างที่เขาต้องการ . . .
ตั้งแต่เขายังเป็นเด็กเขาถูกย้ายผ่านชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ที่ควบคุมโดยผู้ปกครองของเขา . . . . . .
แต่เมื่อเขา ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกเขาเริ่มที่จะได้รับเพื่อน ๆ
แต่เขาไม่มีชีวิตของเขาเองเขาก็แค่ผู้ชายใส่รถไฟ และบังคับให้ไปข้างหน้า เมื่อคุณไม่สามารถทำสิ่งที่คุณชอบ ชีวิตของคุณจะกลายเป็นน่าเบื่อและน่าเบื่อ และในชีวิต ชีอาพีก็มีข้อ จำกัด มากเกินไป
แต่เมื่อเขามีเวลาว่าง เขาเริ่มเล่นพระ ถนน และพบอีกตัว
ในที่ห่างไกลของโลก มีแม่น้ำ
เขาชอบดูของสันทนาการและการไหลหรือเขาเป็นชาวประมง
เขาไม่ได้สนใจในปลาเลย เขาแค่สนุกกับการเข้าพักและความรู้สึกเหมือนเขาเป็นสิ่งมีชีวิตจริงๆ
ผู้เล่นอื่นกำลังดิ้นรนพยายามที่จะเพิ่มระดับของตามรายการ แต่เขาแค่ตกปลา
กับชเวจีฮุนถึง 3 ระดับปริญญาโทในการประมง . เขาเป็นชาวประมงที่ดีที่สุดของถนนหลวง
แต่เขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับมัน เขาแค่ตกปลา
เพราะเขาเป็นไงเงียบ ผู้เล่นคนอื่นคิดว่าเขาเป็นเศร้าและเศร้า ชาวประมง และพยายามไม่ไปรบกวนเค้ามาก
แต่ชเวจีฮุนก็ไม่สนใจเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่นคิดเกี่ยวกับเขา เขาชอบตกปลา , น้ำไหลคือเอาความกังวลของเขาทุกคน
แล้วก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัว
ในความพยายามที่จะเพิ่มระดับทักษะตกปลาของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาครอบครองชิ jihooh ที่ชื่นชอบ . ชายผู้นี้คือวัดทุกอย่าง โดยค่าเงินของ เขาใช้เวลาทุกวันในการต่อสู้ไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อความอยู่รอด
ชื่อของเขาคือวัชพืช
ชเวจีฮุนหลายครั้งก็เห็นผู้ชายคนนั้นหัวเราะอย่างตื่นเต้นขณะตกปลา เขาทำได้แม้กระทั่งในกรณีมากที่สุดและหายากตัวอย่างเช่น เมื่อเขาได้พบทองแดงเหรียญในกระเพาะอาหารของปลา
วัชพืชเป็นอย่างแท้จริงมีความสุขเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระ
แข่งตกปลากับเขาก็สนุกดี และในบางจุด ชเวจีฮุนถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์โดย การขยายที่ทุกครั้งที่เขาจับปลามือของเขาสั่นไปหมด ตื่นเต้น
เขาจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกแบบนี้ ไม่พอ
ชอยชอบกัญชาตั้งแต่นั้นมา เขาพยายามที่จะอยู่เคียงข้างเค้า
ใน Fort odein เขามีส่วนร่วมในการต่อสู้นอกจากนี้เขาในคุกบาสราเขาล่าในงานเดียวกับเขา เมื่อเขาได้ยินว่าวัชพืชจะล่ากับ hwaryung เขาได้อย่างรวดเร็วพบของเธอและติดสินบนผู้นำพรรคของเธอเพื่อให้เขาเข้าร่วม
" ฉันต้องไปแล้ว อย่าตามหาฉันในขณะที่ฉันจะยุ่ง
"ชเวจีฮุนก็ลุกขึ้นและออกจากไนท์คลับ บนถนนที่เขาพบโดยเครื่องคืนสด
เขารู้สถานที่สนุกสนานมากขึ้นกว่าใด ๆ แม้คลับที่แพงที่สุด
ถนนหลวง
ที่เต็มไปด้วยชีวิต รอเซฟเฟอร์
* * *
ภาษาออกจากโลกนี้ .
a าโวยไร้ความหมาย
พูดสิ่งที่เธออยากพูด นั่นไม่ได้หมายความว่า
ผมจะฟังเสียงของนักร้องเสียงเหมือนร้องไห้ บางครั้งก็เจ็บปวด หวานบ้าง พร้อมด้วยเงียบเสียงของเปียโน , ผู้หญิงร้องด้วยสีหน้าชวนฝัน
ท่าทางบางอย่างเป็นสิ่งต้องห้าม
บทสนทนาแทบจะไม่มีตัวตน ตาเชื่อมต่อเพียงแค่
แล้วพวกเขาบอกว่า
ความสิ้นหวัง ความห่วงใย . ความเศร้า ความโกรธ แรงบันดาลใจที่น่าผิดหวัง ความรัก ความรัก ความรู้สึกที่แสดงออกมาผ่านดวงตาของคุณ
.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Best of front cameraIQXOppo find way sbe
- Weekend was bad
- เมื่อคืนฉันรอคุณถึงเวลา 4.20 am. เพื่อจะ
- คุณเป็นคนน่ารักนะ
- I have not forgotten you, but you always
- เมื่อคืนฉันรอคุณถึงเวลา 4.20 am. เพื่อจะ
- ฉันอยู่คอนโด
- ถ้าคุณไปนอนฉันจะพาหมาไปเดินเล่นข้างนอก
- ขอถามอะไรสักอย่างได้ไหม
- It's rice.
- i want see you do you hv cam
- ตอนนี้ฉันยังไม่มี
- dare
- คุณยุ่งไหม
- It have rice.
- see ass well
- Are you going for?
- หวังว่าวันนี้ จะเป็นวันที่ดีสำหรับคุณ
- สายหยุด
- วันนี้คุฯมีเรียนไหม
- you know what my babe. When I come if we
- ช่วงนี้เป็นเทศกาลสงกรานต์ในประเทศไทย สิน
- หลังจากนี้ เมื่อคุณกลับไปเยอรมันคุณจะไม่
- One or more of your images is less than
