Writing is usually permanent and wr

Writing is usually permanent and written texts cannot usually be changed once they have been printed/written out.

Speech is usually transient, unless recorded, and speakers can correct themselves and change their utterances as they go along.

A written text can communicate across time and space for as long as the particular language and writing system is still understood.

Speech is usually used for immediate interactions.

Written language tends to be more complex and intricate than speech with longer sentences and many subordinate clauses. The punctuation and layout of written texts also have no spoken equivalent. However some forms of written language, such as instant messages and email, are closer to spoken language.

Spoken language tends to be full of repetitions, incomplete sentences, corrections and interruptions, with the exception of formal speeches and other scripted forms of speech, such as news reports and scripts for plays and films.

Writers receive no immediate feedback from their readers, except in computer-based communication. Therefore they cannot rely on context to clarify things so there is more need to explain things clearly and unambiguously than in speech, except in written correspondence between people who know one another well.

Speech is usually a dynamic interaction between two or more people. Context and shared knowledge play a major role, so it is possible to leave much unsaid or indirectly implied.

Writers can make use of punctuation, headings, layout, colours and other graphical effects in their written texts. Such things are not available in speech

Speech can use timing, tone, volume, and timbre to add emotional context.

Written material can be read repeatedly and closely analysed, and notes can be made on the writing surface. Only recorded speech can be used in this way.

Some grammatical constructions are only used in writing, as are some kinds of vocabulary, such as some complex chemical and legal terms.

Some types of vocabulary are used only or mainly in speech. These include slang expressions, and tags like y'know, like, etc.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียนเป็นปกติแบบถาวร และเขียนข้อความปกติได้เมื่อพวกเขาได้รับการพิมพ์/เขียนออกเสียงเป็นปกติชั่วคราว ยกเว้นบันทึก และลำโพงสามารถแก้ไขตัวเอง และเปลี่ยน utterances ของพวกเขาเป็นไปตามข้อความที่เขียนสามารถสื่อสารข้ามเวลา และพื้นที่สำหรับตราบเท่าที่ภาษาหนึ่ง ๆ และการเขียนระบบจะยังเข้าใจคำพูดมักจะใช้สำหรับการโต้ตอบทันทีภาษาเขียนมีแนวโน้มที่จะซับซ้อนมากขึ้น และซับซ้อนมากกว่าคำพูดอีกประโยคและประโยคย่อยหลาย เครื่องหมายวรรคตอนและรูปแบบของข้อความที่เขียนได้เทียบเท่ากับไม่พูด แต่ใกล้ชิดกับภาษาพูดของภาษาเขียน อีเมล์ และข้อความโต้ตอบแบบทันทีได้ภาษาพูดมีแนวโน้มที่จะมีการทำซ้ำ ประโยคสมบูรณ์ การแก้ไข และขัด จังหวะ ยกเว้นการกล่าวสุนทรพจน์อย่างเป็นทางการและแบบฟอร์มอื่น ๆ สคริปต์ของคำพูด เช่นรายงานข่าวและสคริปต์สำหรับบทละครและภาพยนตร์ผู้เขียนได้รับผลป้อนกลับโดยทันทีจากผู้อ่าน ยกเว้นในการสื่อสารโดยใช้คอมพิวเตอร์ ดังนั้น พวกเขาไม่สามารถใช้ ในบริบทเพื่อชี้แจงกิจกรรมดังนั้นจึงต้องอธิบายสิ่งที่ชัดเจน และไม่กำกวมกว่าเสียง ยกเว้นในการติดต่อเป็นลายลักษณ์อักษรระหว่างผู้คนที่รู้จักกันดีคำพูดมักจะเป็นการโต้ตอบแบบไดนามิกระหว่างสองคน หรือมากกว่า บริบทและความรู้ร่วมเล่นบทบาท ดังนั้นจึงสามารถปล่อยให้ unsaid มาก หรือโดยนัยทางอ้อมผู้เขียนสามารถทำให้ใช้เครื่องหมายวรรคตอน หัวเรื่อง รูปแบบ สีและลักษณะพิเศษกราฟิกอื่น ๆ ในการเขียนข้อความ ไม่มีสิ่งดังกล่าวในการพูดเสียงสามารถใช้กำหนดเวลา เสียง เสียง และ timbre เพิ่มบริบททางอารมณ์วัสดุเขียนสามารถอ่านซ้ำ ๆ และใกล้เคียง analysed และสามารถทำบันทึกย่อในพื้นผิวการเขียน เฉพาะบันทึกเสียงสามารถใช้วิธีนี้บางก่อสร้างไวยากรณ์เท่านั้นจะใช้ในการเขียน เป็นบางชนิดของคำศัพท์ เช่นบางเงื่อนไขทางกฎหมาย และทางเคมีที่ซับซ้อนบางชนิดของคำศัพท์ที่ใช้เฉพาะ หรือส่วนใหญ่ ในการพูด รวมถึงเรียกนิพจน์ และแท็กเช่น y'know เช่น เป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขียนมักจะเป็นข้อความถาวรและเขียนไม่สามารถมักจะมีการเปลี่ยนแปลงเมื่อพวกเขาได้รับการตีพิมพ์ / เขียนออกมา. พูดมักจะเป็นชั่วคราวเว้นแต่บันทึกและลำโพงสามารถแก้ไขตัวเองและเปลี่ยนคำพูดของพวกเขาขณะที่พวกเขาไปพร้อม. ข้อความที่เขียนสามารถติดต่อสื่อสารข้ามเวลาและ พื้นที่สำหรับเป็นเวลานานโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาษาและการเขียนระบบยังคงเข้าใจ. คำพูดมักจะใช้สำหรับการติดต่อทันที. ภาษาเขียนมีแนวโน้มที่จะซับซ้อนมากขึ้นและซับซ้อนกว่าการพูดด้วยประโยคอีกต่อไปและคำสั่งผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมาก เครื่องหมายวรรคตอนและรูปแบบของข้อความที่เขียนยังไม่มีการพูดเทียบเท่า แต่บางรูปแบบของภาษาเขียนเช่นข้อความโต้ตอบแบบทันทีและอีเมล์เป็นใกล้ชิดกับภาษาพูด. ภาษาพูดมีแนวโน้มที่จะเต็มไปด้วยซ้ำประโยคที่ไม่สมบูรณ์แก้ไขและหยุดชะงักด้วยข้อยกเว้นของการกล่าวสุนทรพจน์อย่างเป็นทางการและรูปแบบอื่น ๆ สคริปต์ในการพูดดังกล่าว เป็นรายงานข่าวและบทละครและภาพยนตร์. นักเขียนไม่ได้รับการตอบรับทันทีจากผู้อ่านของพวกเขายกเว้นในการสื่อสารคอมพิวเตอร์ที่ใช้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถพึ่งพาบริบทที่จะชี้แจงสิ่งจึงมีความจำเป็นมากขึ้นในการอธิบายสิ่งที่ได้อย่างชัดเจนและไม่น่าสงสัยกว่าในการพูดยกเว้นในจดหมายเขียนระหว่างคนที่รู้จักกันดี. คำพูดมักจะเป็นแบบไดนามิกปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนหรือมากกว่า บริบทและความรู้ที่ใช้ร่วมกันมีบทบาทสำคัญดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะถอนออกมากหรือโดยนัยทางอ้อม. นักเขียนสามารถใช้เครื่องหมายวรรคตอนหัวรูปแบบสีและผลกราฟิกอื่น ๆ ในการเขียนตำราของพวกเขา สิ่งดังกล่าวไม่สามารถใช้ได้ในคำพูดคำพูดที่สามารถใช้เวลาโทนเสียงและต่ำเพื่อเพิ่มบริบททางอารมณ์. วัสดุที่เขียนสามารถอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกและวิเคราะห์อย่างใกล้ชิดและบันทึกสามารถทำบนพื้นผิวการเขียน บันทึกคำพูดเท่านั้นที่สามารถนำมาใช้ในลักษณะนี้. บางไวยากรณ์การก่อสร้างจะใช้เฉพาะในการเขียนเช่นเดียวกับบางชนิดของคำศัพท์เช่นสารเคมีบางอย่างที่ซับซ้อนและข้อกำหนดทางกฎหมาย. บางชนิดของคำศัพท์ที่จะใช้เฉพาะหรือส่วนใหญ่ในการพูด เหล่านี้รวมถึงการแสดงออกสแลงและแท็กเช่น y รู้เหมือน ฯลฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเขียนมักจะถาวร และเขียนข้อความไม่สามารถจะเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาได้รับการพิมพ์ / เขียน

คำพูดมักจะชั่วคราว นอกจากบันทึก และลำโพงสามารถแก้ไขตัวเอง และเปลี่ยนคำพูดของพวกเขาเป็นพวกเขาไปพร้อม

เขียนข้อความที่สามารถสื่อสารข้ามกาลเวลานานเป็นภาษาเฉพาะและการเขียน ระบบยังคงเข้าใจ

คำพูดที่มักจะใช้สำหรับการโต้ตอบทันที

เขียนภาษามีแนวโน้มที่จะซับซ้อนมากขึ้นและซับซ้อนกว่าการพูดด้วยประโยคยาว และข้อย่อยมากมาย ใช้เครื่องหมายวรรคตอนและการเขียนข้อความยังไม่มีภาษาพูดเทียบเท่า อย่างไรก็ตาม บางรูปแบบของภาษาเขียน เช่นการส่งข้อความทันทีและอีเมล์ อีก

พูดภาษาพูดภาษามีแนวโน้มที่จะเต็มรูปแบบของ repetitions , ประโยคสมบูรณ์ , การแก้ไขและการหยุดชะงักด้วยข้อยกเว้นของสคริปต์สุนทรพจน์อย่างเป็นทางการและรูปแบบอื่น ๆของการพูด เช่น การรายงานข่าวและสคริปต์สำหรับละครและภาพยนตร์

นักเขียนรับทันทีไม่มีความคิดเห็นจากผู้อ่าน ยกเว้นในการสื่อสารด้วยคอมพิวเตอร์ .ดังนั้น พวกเขาไม่สามารถพึ่งพาบริบทที่จะชี้แจงสิ่งที่ ดังนั้นจึงต้องอธิบายสิ่งต่าง ๆอย่างชัดเจน และอย่างไม่น่าสงสัยกว่าในการพูด นอกจากเขียนจดหมายระหว่างคนที่รู้จักกันอย่างดี

คำพูดมักมีปฏิสัมพันธ์แบบไดนามิกระหว่างสองคนหรือมากกว่า บริบทและการแบ่งปันความรู้บทบาทสำคัญ ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะออกมากพูดหรือทางอ้อม

โดยนัยนักเขียนสามารถใช้เครื่องหมายวรรคตอน , หัวเรื่อง , รูปแบบ , สีและกราฟิกอื่น ๆผลในข้อความของพวกเขาเขียน สิ่งดังกล่าวจะไม่สามารถใช้ได้ในคำพูด

คำพูดสามารถใช้จังหวะ , เสียง , ระดับเสียงและคุณภาพเสียงที่จะเพิ่มบริบททางอารมณ์

เขียนวัสดุ สามารถอ่านและวิเคราะห์ซ้ำ ๆอย่างใกล้ชิดและบันทึกสามารถทำบนพื้นผิวการเขียน . เพียงบันทึกเสียงสามารถใช้ในวิธีนี้

บางไวยากรณ์การก่อสร้างจะใช้ในการเขียนเท่านั้น เป็นบางชนิดของคำศัพท์ เช่นบางเคมีซับซ้อนและเงื่อนไขทางกฎหมาย

บางประเภทของคำศัพท์ที่ใช้เพียงอย่างเดียวหรือเป็นหลักในการพูด เหล่านี้รวมถึงสำนวนสแลงและแท็ก ชอบนะ ชอบ ฯลฯ