During the late 1960s my family and

During the late 1960s my family and I lived in Columbus, Georgia. I was a seven year old with a fertile imagination and a hole in my life. My father was fighting a war more than 8000 miles away in the Cu Chi province of Vietnam, so, in an effort to fill the void left in my father’s absence, I turned to another figure for companionship and guidance. Every afternoon I would drop what I was doing and run home, turn on the television, and tune into Blast Off, hosted by a masked alien named V-Man.

V-Man would sit at the controls of his spaceship, turn in his seat and give us an overview of where we would be travelling on that particular afternoon. He had complete control over my life. He would take me to worlds where Buck Rogers battled aliens, where fifty foot tall women battled the Army, and where a long-frozen alien known only as The Thing could thaw out and terrorize the residents of an Arctic outpost. According to V-Man the movies he was showing to us on his monitor were real events and we were simply bystanders watching as events unfolded. He was right. To a seven-year-old boy the movies were real.

I spent virtually every afternoon glued to the television with V-Man as my companion. Then, in the spring of 1968 my father returned from his tour of duty in Vietnam and, as often happens to military families, we were transferred to another city and I had to leave V-Man behind and find friendship as most kids do, among the schoolmates and neighborhood kids in the next place that we were to call home. But during that short, magical time in Columbus, Georgia I had enough adventures to last a life time and even now, forty years later, I can still see V-Man in my mind, I can still picture his spaceship’s control panel and the tiny little black and white monitor that allowed us a glimpse into worlds that were sometimes fantastic and sometimes terrible. And I sometimes miss my friend.

V-Man has long disappeared from the airwaves of this planet, no doubt to travel to another universe where other lonely children wait for him guide them on daily journeys into dark and unknown worlds of fantasy. Maybe one day he will return to our world. But until then I am left to end this broadcast in V-man's place and as my friend would have done, with words that he used to end every broadcast to our planet, “Peace to the Universe.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 ในครอบครัวของฉันและฉันอาศัยอยู่ในโคลัมบัสจอร์เจีย ฉันเป็นเจ็ดปีเก่ามีจินตนาการที่อุดมสมบูรณ์และหลุมในชีวิตของฉัน พ่อของฉันกำลังต่อสู้สงครามมากกว่า 8000 ห่างออกไปในจังหวัด Cu Chi เวียดนามดังนั้นในความพยายามที่จะช่องว่างที่เหลือในกรณีที่ไม่มีพ่อของฉันฉันหันไปอีกรูปสำหรับมิตรภาพและคำแนะนำ ช่วงบ่ายวันที่ฉันจะลดลงสิ่งที่ผมทำและเรียกใช้บ้านเปิดโทรทัศน์และปรับเป็นระเบิดออกเป็นเจ้าภาพโดยคนต่างด้าวสวมหน้ากากชื่อ V-Man. V-Man จะนั่งอยู่ที่การควบคุมของยานอวกาศของเขาจะเปิดในที่นั่งของเขา และให้เราภาพรวมของการที่เราจะต้องเดินทางในช่วงบ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ เขามีการควบคุมอย่างสมบูรณ์ในชีวิตของฉัน เขาจะพาฉันไปยังโลกที่บั๊กโรเจอร์สต่อสู้กับมนุษย์ต่างดาวที่ผู้หญิงสูงห้าสิบฟุตต่อสู้กองทัพและคนต่างด้าวที่ยาวแข็งที่รู้จักกันเพียง แต่เป็นสิ่งที่สามารถละลายออกมาและข่มขวัญอยู่อาศัยของด่านอาร์กติก ตามที่ V-Man ภาพยนตร์ที่เขาแสดงให้เราบนจอภาพของเขาเป็นเหตุการณ์จริงและเราก็เพียงแค่ยืนดูเป็นเหตุการณ์ที่กางออก เขาเป็นคนที่เหมาะสม ไปเจ็ดปีเด็กดูหนังเป็นเรื่องจริง. ผมใช้เวลาแทบทุกช่วงบ่ายติดกาวที่โทรทัศน์ที่มี V-Man เป็นสหายของฉัน จากนั้นในฤดูใบไม้ผลิของ 1968 พ่อของฉันกลับมาจากการเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่ในประเทศเวียดนามและเป็นมักจะเกิดขึ้นกับครอบครัวทหารเรามีการถ่ายโอนไปยังเมืองอื่นและผมต้องออกจาก V-ผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังและหามิตรภาพเป็นเด็กส่วนใหญ่ทำในหมู่ schoolmates และเด็กพื้นที่ใกล้เคียงในสถานที่ต่อไปที่เราจะโทรหาที่บ้าน แต่ในช่วงที่สั้นเวลาที่วิเศษในโคลัมบัส, จอร์เจียฉันมีการผจญภัยพอที่จะผ่านเวลาชีวิตและแม้ตอนนี้สี่สิบปีต่อมาผมยังสามารถดู V-คนที่อยู่ในใจของฉันฉันยังคงสามารถถ่ายภาพแผงควบคุมยานอวกาศของเขาและขนาดเล็ก เล็ก ๆ น้อย ๆ สีดำและสีขาวที่จอแสดงผลให้เราเหลือบในโลกที่มีบางครั้งที่ยอดเยี่ยมและน่ากลัวในบางครั้ง และบางครั้งผมคิดถึงเพื่อนของฉัน. V-Man ได้หายไปนานจากคลื่นของโลกใบนี้ไม่ต้องสงสัยที่จะเดินทางไปจักรวาลอื่นที่เด็กเหงาที่ไม่มีใครรอให้เขานำพวกเขาในการเดินทางในชีวิตประจำวันเข้าสู่โลกมืดและไม่รู้จักแห่งจินตนาการ บางทีวันหนึ่งเขาจะกลับไปโลกของเรา แต่จนแล้วฉันกำลังเหลือที่จะยุติการออกอากาศในสถานที่ V-ชายคนนี้และเป็นเพื่อนของฉันจะได้ทำกับคำที่เขาใช้ในการยุติการออกอากาศไปยังดาวเคราะห์ของเราทุกคน "สันติภาพจักรวาล."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Does menochaem YUI.Does menochaem YUI.Does menochaem YUI.Does menochaem YUI.Does menochaem YUI.Does menochaem YUI.Does menochaem YUI.