Storage time and gas composition we

Storage time and gas composition were the significant factors for thiobarbituric acid (TBA) values. Thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) values showed differences (P < 0.05) with storage time and between storage conditions (Fig. 3). Ostrich meats packaged with air or with high CO2 concentrations had lower mean TBARS values during the 10 days of storage compared to meat in O2 packages. High O2 concentration led to higher lipid oxidation and modified atmosphere packaging did not extend the shelf-life of ostrich meats compared to air packaged ones. TBARS values of all air packaged ostrich samples remained lower than those of modified atmosphere packaged samples. This was observed during the entire storage time except in 60:40:0/O2:CO2:N2 atmosphere and 3:1 headspace packages, which showed at day 10 a difference to 8.78 mg MDA/kg (Fig. 3). Samples in 1:1 headspace ratios had higher (P < 0.01) TBARS values than those with a 3:1 headspace. These results agree with Ordonez and Ledward (1977) who stated that the concentration of oxygen in the atmosphere is the determining factor for the rate of lipid oxidation. Seydim et al. (2006) emphasised that after 6 days of storage, ground meat packaged in O2 and air had increased (P ≤ 0.05) TBA values, whereas no significant changes were observed for meat in N2 and vacuum packs. They observed that TBA values in O2 packaged samples were very high (> 20 mg MDA/kg) at the end of storage (day 9), while it was 9.76–10.94 mg MDA/kg for 1:1 headspace ratio packs and 8.78–10.77 mg MDA/kg for 3:1 headspace packs in the present study. Fernandez-Lopez et al. (2008) stated that ostrich steaks exposed to air showed the highest (P < 0.05) TBARS values, while steaks in vacuum, MAP (80% CO2 + 20% N2) or MAP + CO (30% CO2 + 69.8% argon + 0.2% CO) packages showed no differences (P > 0.05) in TBARS values. They stated that the reduction in the amount of oxygen in vacuum, MAP and MAP + CO packaged steaks and the barrier characteristics of the packaging film accounted for the lower TBARS values.

TBA values for ostrich meat in O2 packages were very high compared to other meats. Spainer (1992) stated that the amount of heme catalyst (from haemoglobin, myoglobin and cytochrome) and the amount of heme and non-heme iron in meat was related to lipid oxidation rate. Ostrich meat has higher heme iron (Sales & Hayes, 1996) and polyunsaturated fatty acid (Sales, Marais, & Kruger, 1996) contents than beef, chicken and pork making ostrich meat more susceptible to oxidation. Jakobsen and Bertelsen (2002) reported that CO2 decreased lipid oxidation rate in meat and this was attributed to pH reduction due to the absorption of CO2.

Kennedy et al. (2004) indicated that even though TBARS values remained below 2.0 mg MDA/kg for lamb and hogget meat, TBARS values were higher in meat packaged in 80:20:0/O2:CO2:N2 than other MAP packs. These results were similar to those reported by Jakobsen and Bertelsen (2000) who found that a reduction in O2 concentration in the headspace from 80% to 55% had little influence on lipid oxidation of MA packaged beef. Jayasingh et al. (2002) determined that after 6 days of storage, high oxygen MAP ground beef samples had much higher mean TBA numbers (1.8 mg MDA/kg) than air packaged ones (0.6 mg MDA/kg). In addition, Linares, Berruga, Bórnez, and Vergara (2007) emphasised that 70:30:0/O2:CO2:N2 atmospheres resulted the highest values of TBARS in lamb meat. High oxygen concentrations favour lipid oxidation in meat, in agreement with Insausti et al., 2001 and Smiddy et al., 2002.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เก็บเวลาและแก๊สองค์ประกอบมีปัจจัยสำคัญสำหรับค่า thiobarbituric กรด (TBA) ค่า Thiobarbituric สารปฏิกิริยากรด (TBARS) แสดงให้เห็นความแตกต่าง (P < 0.05) กับการเก็บ และสภาพการจัดเก็บ (Fig. 3) นกกระจอกเทศเนื้อสัตว์ที่บรรจุอากาศ หรือความเข้มข้นของ CO2 ที่สูงมีค่า TBARS หมายถึงล่างระหว่างวันที่ 10 เก็บข้อมูลเปรียบเทียบกับในแพคเกจ O2 ความเข้มข้น O2 สูงนำไปสู่การเกิดออกซิเดชันของไขมันสูง และบรรจุภัณฑ์ปรับเปลี่ยนบรรยากาศได้ไม่ขยายชั้นชีวิตของนกกระจอกเทศเมื่อเทียบกับอากาศที่บรรจุเนื้อสัตว์ ค่า TBARS ของอากาศทั้งหมดบรรจุตัวอย่างนกกระจอกเทศยังคงต่ำกว่าของปรับเปลี่ยนบรรยากาศที่บรรจุตัวอย่าง นี้ถูกตรวจสอบในช่วงเวลาจัดเก็บทั้งหมดยกเว้นใน 60:40:0 / O2:CO2:N2 บรรยากาศและแพคเกจ headspace 3:1 ซึ่งแสดงให้เห็นวันที่ 10 ละ 8.78 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA (Fig. 3) แตกต่าง กัน ตัวอย่างในอัตราส่วน 1:1 headspace ได้สูงกว่า (P < 0.01) ค่า TBARS มากกว่าผู้ที่มี headspace 3:1 ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับ Ordonez และ Ledward (1977) ที่ระบุว่า ความเข้มข้นของออกซิเจนในบรรยากาศเป็นตัวกำหนดสำหรับอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมัน Emphasised Seydim et al. (2006) ว่า หลังจาก 6 วันของการจัดเก็บ เนื้อดินบรรจุอากาศและ O2 ได้เพิ่ม TBA (P ≤ 0.05) ค่า ในขณะที่ไม่เปลี่ยนแปลงที่สำคัญได้สังเกตในเนื้อใน N2 และแพ็คสูญญากาศ จะสังเกตว่า ค่า TBA ใน O2 ที่บรรจุตัวอย่างได้มาก (> 20 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA) สูงที่สุดของการเก็บ (วัน 9), ขณะ 9.76-10.94 มก. MDA กิโลกรัมสำหรับชุดอัตราส่วน 1:1 headspace และแพ็ค 8.78 – 10.77 มิลลิกรัม MDA กิโลกรัมสำหรับ headspace 3:1 ในการศึกษาปัจจุบัน เฟอร์นานเดโลเปซ et al. (2008) ระบุไว้ว่า สเต็กนกกระจอกเทศที่สัมผัสอากาศพบที่สูงที่สุดจาก (P < 0.05) ค่า TBARS ในขณะที่สเต็กในสุญญากาศ แผนที่ (80% CO2 + 20% N2) หรือแผนที่ + CO (30% CO2 อาร์กอน 69.8% + 0.2% CO) แพคเกจที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่าง (P > 0.05) ค่า TBARS พวกเขากล่าวว่า การลดจำนวนออกซิเจนในสุญญากาศ แผนที่ และแผนที่ + CO บรรจุสเต็ก และลักษณะสิ่งกีดขวางของฟิล์มบรรจุภัณฑ์คิดค่า TBARS ล่างค่า TBA เนื้อนกกระจอกเทศในแพคเกจ O2 ได้สูงมากเมื่อเทียบกับเนื้อสัตว์อื่น ๆ Spainer (1992) ระบุไว้ว่า ยอดของ heme catalyst (จาก haemoglobin ไมโยโกลบิน และ cytochrome) และยอดของ heme และไม่ใช่ของ heme iron ในเนื้อถูกสัมพันธ์กับอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมัน เนื้อนกกระจอกเทศมี heme เตารีดสูง (ขายและเฮยส์ 1996) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว (ขาย มั่น & เกอร์ 1996) เนื้อหาเนื้อ ไก่ และหมูที่ทำให้นกกระจอกเทศเนื้อมากไวต่อการเกิดออกซิเดชัน Jakobsen และ Bertelsen (2002) รายงานว่า CO2 ลดลงอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเนื้อ และนี้คือบันทึกค่า pH ลดลงเนื่องจากดูดซึม CO2เคนเนดี้และ al. (2004) ระบุว่า แม้ว่าค่า TBARS ยังคงต่ำกว่า 2.0 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA ในแกะ และเนื้อ hogget ค่า TBARS ได้สูงกว่าในเนื้อบรรจุใน 80:20:0 / แพ็ค O2:CO2:N2 กว่าแผนที่อื่น ๆ เหล่านี้ก็คล้ายกับรายงาน โดย Jakobsen และ Bertelsen (2000) ที่พบว่า ลดความเข้มข้นของ O2 ใน headspace จาก 80% เป็น 55% มีอิทธิพลเล็กน้อยในกระบวนการเกิดออกซิเดชันของ MA บรรจุเนื้อ Jayasingh et al. (2002) ระบุว่า หลังจาก 6 วันของการจัดเก็บ สูงออกซิเจนแผนที่พื้นดินตัวอย่างเนื้อ มีค่าเฉลี่ยสูงมากเลข TBA (1.8 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA) กว่าอากาศบรรจุคน (0.6 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA) นอกจากนี้ Linares, Berruga, Bórnez และ Vergara (2007) emphasised ที่ 70:30:0 / O2:CO2:N2 ชาญส่งผลให้เกิดค่าสูงสุดของ TBARS เนื้อแกะ ความเข้มข้นออกซิเจนสูงโปรดปรานเกิดออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์ ข้อตกลงกับ Insausti และ al., 2001 และ Smiddy และ al., 2002

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาการจัดเก็บข้อมูลและองค์ประกอบของก๊าซเป็นปัจจัยที่สำคัญสำหรับกรด thiobarbituric (TBA) ค่า สารปฏิกิริยากรด Thiobarbituric (TBARS) ค่าแสดงให้เห็นความแตกต่าง (P <0.05) โดยมีระยะเวลาการเก็บและระหว่างสภาพการเก็บรักษา (รูปที่. 3) เนื้อนกกระจอกเทศชุดที่มีอากาศหรือที่มีความเข้มข้นสูงมี CO2 ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย TBARS ในช่วง 10 วันของการจัดเก็บเมื่อเทียบกับเนื้อสัตว์ในแพคเกจ O2 ความเข้มข้นของ O2 สูงนำไปสู่การเกิดออกซิเดชันของไขมันที่สูงขึ้นและการปรับเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์บรรยากาศที่ไม่ได้ขยายอายุการเก็บรักษาเนื้อนกกระจอกเทศเมื่อเทียบกับคนที่บรรจุอากาศ ค่า TBARS ตัวอย่างนกกระจอกเทศบรรจุอากาศยังคงอยู่ต่ำกว่าดัดแปลงบรรยากาศตัวอย่างบรรจุ นี้พบว่าในช่วงระยะเวลาการเก็บทั้งหมดยกเว้นใน 60: 40: 0 / O2: CO2: บรรยากาศ N2 และ 3: 1 แพคเกจ headspace ซึ่งแสดงให้เห็นในวันที่ 10 แตกต่างให้กับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 8.78 มิลลิกรัม / กิโลกรัม (. รูปที่ 3) ตัวอย่าง 1: 1 อัตราส่วน headspace มีสูงกว่า (p <0.01) ค่า TBARS กว่าผู้ที่มี 3: 1 headspace ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับ Ordonez และ Ledward (1977) ที่ระบุว่าความเข้มข้นของออกซิเจนในชั้นบรรยากาศเป็นปัจจัยที่กำหนดอัตราของการเกิดออกซิเดชันของไขมัน Seydim et al, (2006) เน้นย้ำว่าหลังจาก 6 วันของการจัดเก็บเนื้อดินบรรจุใน O2 และอากาศได้เพิ่มขึ้น (P ≤ 0.05) ค่า TBA ในขณะที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญสำหรับเนื้อสัตว์ใน N2 และแพ็คสูญญากาศ พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าค่า TBA ใน O2 บรรจุตัวอย่างอยู่ในระดับสูงมาก (> ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 20 mg / kg) ในตอนท้ายของการจัดเก็บข้อมูล (วันที่ 9) ในขณะที่มันเป็นภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 9.76-10.94 มิลลิกรัม / กิโลกรัม 1: 1 แพ็คอัตราส่วน headspace และ 8.78- ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 10.77 มก. / กก. สำหรับ 3: 1 แพ็ค headspace ในการศึกษาในปัจจุบัน เฟอร์นันเดซและอัล (2008) ระบุว่าสเต็กนกกระจอกเทศสัมผัสกับอากาศแสดงให้เห็นสูงสุด (P <0.05) ค่า TBARS ขณะสเต็กในสูญญากาศแผนที่ (80% CO2 + 20% N2) หรือ MAP + CO (CO2 30% + อาร์กอน 69.8% + 0.2 % CO) แพคเกจที่แสดงให้เห็นว่าไม่แตกต่างกัน (P> 0.05) ค่า TBARS พวกเขากล่าวว่าการลดลงของปริมาณออกซิเจนในสูญญากาศแผนที่และแผนที่ + CO สเต็กบรรจุและลักษณะอุปสรรคฟิล์มบรรจุภัณฑ์คิดเป็นต่ำกว่าค่า TBARS. ค่า TBA เนื้อนกกระจอกเทศในแพคเกจ O2 อยู่ในระดับสูงมากเมื่อเทียบกับเนื้อสัตว์อื่น ๆ . Spainer (1992) ระบุว่าปริมาณของตัวเร่งปฏิกิริยา heme (ตั้งแต่ฮีโมโกล myoglobin และ cytochrome) และปริมาณของฮีมและเหล็กที่ไม่ใช่ heme ในเนื้อสัตว์ที่เกี่ยวข้องกับอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมัน เนื้อนกกระจอกเทศมี heme เหล็กที่สูงขึ้น (ขายและเฮย์ส 1996) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว (ขาย Marais และ Kruger, 1996) เนื้อหากว่าเนื้อวัว, เนื้อไก่และเนื้อหมูเนื้อนกกระจอกเทศทำให้อ่อนแอมากขึ้นต่อการเกิดออกซิเดชัน Jakobsen และ Bertelsen (2002) รายงานว่า CO2 ลดลงอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์และนี่เป็นผลมาจากการลดลงของค่า pH เนื่องจากการดูดซึมของก๊าซ CO2. เคนเนดี, et al (2004) ชี้ให้เห็นว่าแม้ค่า TBARS ยังคงดังต่อไปนี้ 2.0 มก. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ / กิโลกรัมเนื้อแกะและเนื้อสัตว์ hogget ค่า TBARS สูงในเนื้อสัตว์ที่บรรจุใน 80: 20: 0 / O2: CO2: N2 กว่าแพ็คแผนที่อื่น ๆ ผลลัพธ์เหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับรายงานโดย Jakobsen และ Bertelsen (2000) ที่พบว่าการลดลงของความเข้มข้นของ O2 ใน headspace จาก 80% ถึง 55% โดยมีผลเพียงเล็กน้อยต่อการเกิดออกซิเดชันของไขมันของแมสซาชูเซตที่บรรจุเนื้อ Jayasingh et al, (2002) ระบุว่าหลังจาก 6 วันของการจัดเก็บออกซิเจนสูงแผนที่พื้นดินตัวอย่างเนื้อมีมากขึ้นหมายถึงตัวเลข TBA (1.8 มก. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ / กิโลกรัม) กว่าคนที่บรรจุอากาศ (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 0.6 มก. / กก.) นอกจากนี้ลีนา Berruga, Bórnezและ Vergara (2007) เน้นย้ำว่า 70: 30: 0 / O2: CO2: บรรยากาศ N2 ส่งผลให้ค่าสูงสุดของ TBARS ในเนื้อสัตว์เนื้อแกะ ความเข้มข้นของออกซิเจนสูงโปรดปรานออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์ในข้อตกลงกับ Insausti et al., 2001 และ Smiddy et al., 2002

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระยะเวลาในการเก็บรักษาก๊าซและองค์ประกอบเป็นปัจจัยที่สําคัญเท่ากับ acid ( TBA ) ค่า เท่ากับกรดปฏิกิริยาสาร ( ค่าปกติ ) พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) กับเวลาการเก็บรักษาและระหว่างสภาพกระเป๋า ( รูปที่ 3 ) เนื้อนกกระจอกเทศที่บรรจุอากาศหรือที่มีความเข้มข้น CO2 สูงต่ําหมายถึง โดยวัดค่าได้ในช่วง 10 วันของกระเป๋าเมื่อเทียบกับ O2 เนื้อในแพคเกจความเข้มข้นของ O2 สูง LED สูงกว่าการออกซิเดชันของไขมันและการบรรจุแบบดัดแปลงบรรยากาศไม่ขยายอายุการเก็บรักษาของเนื้อนกกระจอกเทศเมื่อเทียบกับอากาศที่บรรจุอยู่ โดยวัดค่าของอากาศที่บรรจุตัวอย่างนกกระจอกเทศยังคงต่ำกว่าบรรยากาศบรรจุตัวอย่างแก้ไข นี้พบว่าในช่วงเวลาการจัดเก็บทั้งหมดยกเว้นใน 60:40:0 / O2 : N2 , CO2 : บรรยากาศเฮดสเปซและแพคเกจซึ่งพบในวันที่ 10 ความแตกต่างกับ 8.78 มก. 2 กิโลกรัม ( รูปที่ 3 ) ตัวอย่างในอัตราส่วน 1 : 1 เฮดสเปซสูงกว่า ( P < 0.01 ) โดยวัดค่ากว่าที่มี 3 เฮดสเปซ . ผลลัพธ์เหล่านี้เห็นด้วยกับ ordonez และข่าว ( 1977 ) ที่ระบุว่า ความเข้มข้นของออกซิเจนในบรรยากาศเป็นปัจจัยชี้ขาดสำหรับอัตราการออกซิเดชันของไขมัน . seydim et al . ( 2006 ) เน้นว่า หลังจาก 6 วันของการเก็บรักษาเนื้อดินบรรจุใน O2 และอากาศได้เพิ่มขึ้น ( P ≤ 0.05 ) ค่า TBA ในขณะที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบว่าเนื้อใน N2 และแพ็คสูญญากาศ They observed that TBA values in O2 packaged samples were very high (> 20 mg MDA/kg) at the end of storage (day 9), while it was 9.76–10.94 mg MDA/kg for 1:1 headspace ratio packs and 8.78–10.77 mg MDA/kg for 3:1 ชุดเฮดสเปซในการศึกษาปัจจุบัน เฟอร์นันเดซ โลเปซ et al . ( 2551 ) ระบุว่า นกกระจอกเทศสเต็กตากอากาศให้สูงที่สุด ( P < 0.05 ) โดยวัดค่าในขณะที่สเต็กในสูญญากาศ , แผนที่ ( 80% ต่อ 20% 2 ) หรือแผนที่ CO ( อาร์กอน CO2 69.8 % 30 % 0.2 % CO ) แพคเกจ ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) โดยวัดค่า พวกเขากล่าวว่า การลดลงของปริมาณออกซิเจนในสุญญากาศแผนที่และแผนที่ Co บรรจุ สเต็ก และสิ่งกีดขวาง ลักษณะของบรรจุภัณฑ์ฟิล์มสัดส่วนสำหรับลดปกติค่า

ค่า TBA กับเนื้อนกกระจอกเทศใน O2 บรรจุสูงมาก เมื่อเทียบกับอื่น ๆเนื้อ spainer ( 1992 ) กล่าวว่า ปริมาณของตัวเร่งปฏิกิริยาฮีม ( จากฮีโมโกลบินไมโอโกลบิน และไซโตโครม , ) และปริมาณธาตุเหล็กที่อยู่ในรูปของฮีม และไม่มีในเนื้อสัตว์มีความสัมพันธ์กับอัตราการออกซิเดชันไขมันเนื้อนกกระจอกเทศมี heme เหล็กสูงกว่า ( ขาย& Hayes , 1996 ) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว ( ขายมา& Kruger , 1996 ) เนื้อหามากกว่าเนื้อ ไก่ และหมู ทำให้เนื้อนกกระจอกเทศอ่อนไหวต่อปฏิกิริยา จาคอบเซ่น และ เบเตลเซน ( 2002 ) รายงานว่า CO2 ที่ลดลงและอัตราการออกซิเดชันของไขมันในเนื้อนี้ ประกอบกับการลด pH เนื่องจากการดูดซึม CO2 .

Kennedy et al .( 2004 ) พบว่า แม้โดยวัดค่ายังคงอยู่ด้านล่าง 2.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( hogget และแกะเนื้อ โดยวัดค่าสูงกว่าในเนื้อบรรจุใน 80:20:0 / O2 : N2 : CO2 มากกว่าชุดอื่น ๆ ในแผนที่ผลนี้คล้ายคลึงกับรายงานโดย จาคอบเซ่น และ เบเตลเซน ( 2000 ) ที่พบว่า การลดความเข้มข้นของ O2 ในเฮดสเปซจาก 80% ถึง 55% มีอำนาจเล็ก ๆน้อย ๆในการออกซิเดชันของไขมันมาบรรจุเนื้อ jayasingh et al . ( 2002 ) ระบุว่า หลังจาก 6 วันของการจัดเก็บสูง ออกซิเจน แผนที่เนื้อดินตัวอย่างมีปริมาณหมายถึงตัวเลข TBA ( 1.8 มิลลิกรัม / กิโลกรัม น้ำตาล ) กว่าอากาศบรรจุอยู่ ( 0( 6 มก. / กก. ) นอกจากนี้ ลีนา berruga B , ó rnez และ Vergara ( 2007 ) เน้นว่า 70:30:0 / O2 : N2 CO2 : บรรยากาศส่งผลให้คุณค่าสูงสุดของปกติในแกะเนื้อ ออกซิเจนความเข้มข้นสูงโปรดปรานการออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์ ในข้อตกลงกับ insausti et al . , 2001 และ smiddy et al . , 2002 .