Now, reader, as Mr Allworthy had a

Now, reader, as Mr Allworthy had a large fortune, a good heart and no family, you may think that he lived an honest life, gave to the poor, built a hospital and died a rich man. It is true that he did many of these things, but they are not the reason for this story. Something much more extraordinary happened.
One evening, Mr Allworthy came back to his house very late and very tired. He had been away in London on business for several months. After a light supper with his sister, he went to bed. First he spent some time on his knees, praying to God, and then he pulled back the bedclothes. To his great surprise he saw a baby lying in his bed in a sweet, deep sleep. He stood for some time, looking at its innocent beauty, and then rang his bell to call his elderly housekeeper, Mrs Deborah Wilkins.
When Mrs Wilkins saw the child she cried out, 'My good sir! What shall we do?' Mr Allworthy answered that she must take care of the child that evening, and in the morning he would give orders to find a nurse for it.
'Yes sir,' said Mrs Wilkins, 'and I hope you will give orders to send its wicked mother to prison for doing this.'
'In leaving the baby here, Deborah,' said Mr Allworthy, 'I suppose the poor woman has tried to provide a good home for her child, and I am very glad she has not done worse.'
'But sir,' cried Mrs Wilkins,'why should you take care of the child? W h y not put it in a basket and leave it at the church door? If you keep it people may think that you are the father.'
But Mr Allworthy did not hear her. He now had one of his fingers in the sweet child's hand, and was smiling at it gently. So Mrs Wilkins took the child to her room, and Mr Allworthy went to bed and slept well until morning.
Mr Allworthy's house stood on a hill and had a charming view of the valley beneath. To the right of the valley were several villages, and to the left a great park. Beyond the park the country gradually rose into a range of wild mountains, the tops of which were above the clouds.
The house was very noble. It was surrounded by a fine garden, with old oak trees and a stream that flowed down to a lake at the bottom of the hill. From every room at the front of the house you could see the lake, and a river that passed for several miles through woods and fields till it emptied itself into the sea.
It was now the middle of May, and as Mr Allworthy stood watching the sun rise over this lovely view, Miss Bridget Allworthy rang her bell and called him to breakfast.
When she had poured the tea, Mr Allworthy told his sister he had a present for her. She thanked him. This was not unusual as he often gave her new clothes and jewellery to wear. Imagine her surprise when Mrs Wilkins produced the baby!
Miss Bridget was silent until her brother had told her the whole story. He ended by saying that he had decided to take care of the child and bring it up as his own.
Miss Bridget looked kindly at the child, and told her brother she admired his generosity. He was a good man. However, she was less kind about the poor, unknown mother, whom she called every bad name she could think of. T h e next step was to discover who the mother was. Mr Allworthy, leaving this task to his housekeeper, and the child to his sister, left the room.
Mrs Wilkins waited for a sign from Miss Bridget. Did she really agree with her brother? Miss Bridget looked for some time at the child as it lay asleep in Mrs Wilkins's lap, then gave it a big kiss, exclaiming about its beauty and innocence. W h e n Mrs Wilkins saw this, she too started squeezing and kissing the baby, and cried out, 'Oh, the dear little child! T h e dear, sweet, pretty child! He is as fine a boy as I have ever seen.'
Then Miss Bridget gave orders for the servants to get a very good room in the house ready for the child, and to provide him with everything he needed. She was as generous as if he had been a child of her own.
Later that day, Mrs Wilkins went to the village nearby to ask questions about the abandoned child. She soon decided that the most likely mother was Jenny Jones.
Jenny Jones was a poor young girl from the village w h o had lived as a servant with a schoolmaster and his wife for several years. She had a quick mind and a desire to learn, so the schoolmaster had helped to educate her. Jenny became proud of her learning, and when she returned to the village she behaved in a superior way, which her neighbours hated.
They also noticed that Jenny had often been to Mr Allworthy's house. She had nursed Miss Bridget in a recent illness, and had sat up many nights looking after her. Indeed, Mrs Wilkins herself had seen Jenny at the house the very day before Mr Allworthy's return. She hurried back to the house to tell Mr Allworthy her suspicions.
Mr Allworthy called Jenny to the house. She confessed freely to being the baby's mother, but she refused to name the father.
'I thank you, sir, for your kindness to my poor helpless child,' she said. 'H e is innocent, and I hope he will live to be grateful for your generosity. But sir, on my knees I must ask you not to insist on finding out the name of his father. I have sworn before God not to tell anyone his name now, but I promise that one day you will know.'
Mr Allworthy fully believed all that Jenny told him, and sent her away with the promise that he would not send her to prison, but would help her to lead a better life.
'She was lucky!' said one neighbour, when Jenny returned to the village. A second cried, 'See what it is to be a favourite.' A third, 'Ah, it's because she has education!'
Soon, through the care and goodness of Mr Allworthy, Jenny left the village, and there was more gossip. The villagers decided that Mr Allworthy was the baby's father, and began to feel sorry for Jenny Jones. Some even said he had been cruel to send her away. But the good Mr Allworthy did not listen. Baby Jones stayed in his house and was given Mr Allworthy's first name, which was Thomas.
And now we must leave Jenny Jones and little Tom Jones for a while, as we have much more important things to tell.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ อ่าน Allworthy นายมีโชคใหญ่ ใจดี และไม่มี ครอบครัว คุณอาจคิดว่า เขาอาศัยอยู่มีชีวิตที่ซื่อสัตย์ ให้ยากจน สร้างโรงพยาบาล และเสียชีวิต เป็นชาย มันเป็นความจริงว่า เขาทำสิ่งเหล่านี้มากมาย แต่พวกเขาไม่ได้เหตุผลสำหรับเรื่องนี้ สิ่งที่พิเศษมากที่เกิดขึ้นหนึ่งเย็น นาย Allworthy กลับมาบ้านช้า และเหนื่อยมากขึ้น เขาได้ไปในลอนดอนธุรกิจหลายเดือน หลังจากซุปเปอร์ไฟกับน้องสาวของเขา เขาไปนอน ครั้งแรก เขาใช้เวลาบนหัวเข่าของเขา อธิษฐานกับพระเจ้า และจากนั้น เขาดึงกลับเกี่ยวกับภัตตาคาร ให้เขาประทับใจ ที่เขาเห็นเด็กนอนอยู่บนเตียงของเขาหวาน หลับ เขายืนมองที่ความสวยงามบริสุทธิ์ เวลา และรังของเขาระฆังเรียกเขาแม่บ้านผู้สูงอายุ นางเดโบราห์ Wilkins แล้วเมื่อนาง Wilkins เห็นเด็กร่ำไห้, ' แม่ จะเราทำอะไร? " นาย Allworthy ตอบว่า เธอต้องดูแลเด็กที่เย็น และในตอนเช้า เขาจะให้ใบสั่งในการค้นหาพยาบาลได้'ใช่ที่รัก กล่าวว่า นาง Wilkins 'และฉันหวังว่า คุณจะสั่งส่งแม่ของคนชั่วคุกสำหรับการทำเช่นนี้ ''ในการออกลูกที่นี่ เบล กล่าวว่า นาย Allworthy 'ฉันคิดว่า ผู้หญิงไม่ได้พยายามที่จะให้บ้านที่ดีสำหรับลูก และฉันดีใจมากที่เธอไม่ทำเลว''แต่รัก ร้องนาง Wilkins ทำไมควรคุณดูแลเด็กหรือไม่ W h y ไม่ใส่ไว้ในตะกร้า และออกที่ประตูโบสถ์ ถ้าคุณทำให้ คนอาจคิดว่า คุณเป็นพ่อที่ได้ 'แต่นาย Allworthy ไม่ได้ยินเธอ เขาตอนนี้มีหนึ่งนิ้วมือของเขาในมือของเด็กหวาน และเป็นยิ้มที่เบา ๆ ดังนั้น นาง Wilkins เอาเด็กไปที่ห้องของเธอ และนาย Allworthy นอน และนอนกันจนเช้าบ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขา และมีมุมมองเสน่ห์ของหุบเขาด้านล่าง ทางด้านขวาของหุบเขามีหลายหมู่บ้าน และ ไปทางซ้ายสวนมากขึ้น นอกเหนือจากสวนประเทศค่อย ๆ กุหลาบในช่วงของป่าภูเขา ท็อปส์ซูที่มีเหนือเมฆบ้านโนเบิลมากขึ้น มันถูกล้อมรอบ ด้วยสวนดี ไม้โอ๊คเก่าและลำธารที่ไหลลงทะเลสาบที่ด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องของบ้าน คุณได้เห็นทะเลสาบ และแม่น้ำที่ผ่านสำหรับหลายไมล์ผ่านป่าและฟิลด์จนมันว่างเปล่าตัวเองลงทะเลก็ตอนนี้กลางพฤษภาคม และเป็นนาย Allworthy ยืนดูพระอาทิตย์ขึ้นวิวนี้ดี นางสาว Allworthy บริจิตแห่งรังของเธอเบลล์ และเรียกเขาอาหารเช้าเมื่อเธอมี poured น้ำชา นาย Allworthy บอกว่า น้องเขาขวัญสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ปกติเขามักจะให้เธอเสื้อผ้าใหม่และเครื่องประดับที่สวมใส่ จินตนาการของเธอประหลาดใจเมื่อนาง Wilkins ผลิตทารกนางสาวบริจิตแห่งถูกเงียบจนพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาสิ้นสุดลง ด้วยการพูดว่า เขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลลูก และนำมาขึ้นเป็นของตัวเองบริจิตแห่งนางสาวละม่อมที่เด็กมอง และบอกพี่ชายของเธอเธอชื่นชมเขาเอื้อเฟื้อ เขาเป็นคนดี อย่างไรก็ตาม เธอน้อยชนิดเกี่ยวกับดี รู้จักแม่ ที่เธอเรียกชื่อทุกไม่ดีเธออาจคิดว่า T h e ขั้นตอนถัดไปเยือนผู้เป็นแม่ได้ นาย Allworthy ออกงานนี้แม่บ้านของเขา และน้อง เด็กทิ้งห้องไว้นาง Wilkins รอเครื่องจากนางสาวบริจิตแห่ง ไม่เธอจริง ๆ เห็นด้วยกับพี่ชายของเธอ นางสาวบริจิตแห่งมองสำหรับเวลาที่ลูกเป็นมันนอนหลับในที่ตักนาง Wilkins แล้วให้จูบบิ๊ก exclaiming เกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของ W h e n Wilkins นางเห็นนี้ เธอเกินไปเริ่ม squeezing และจูบทารก และทูล, ' Oh เด็กน้อยรัก T h e รัก หวาน เด็กสวย เขาจะเป็นเด็กผู้ชายที่ดีเท่าที่ผมเคยเห็นนั้น 'จากนั้น นางสาวบริจิตแห่งให้สั่งสำหรับข้าราชการที่ จะเตรียมห้องพักดีมากในบ้านสำหรับเด็ก เพื่อให้เขา มีทุกอย่างที่เขาต้องการ เธอใจดีว่าเขาเคยเป็นลูกของตนเองภายหลังวันที่ นาง Wilkins ไปหมู่บ้านใกล้เคียงเพื่อถามคำถามเกี่ยวกับเด็กละทิ้ง เร็ว ๆ นี้เธอตัดสินใจว่า แม่มักถูก Jones เจนนี่เจนนี่ Jones ถูกสาวที่ยากจนจากหมู่บ้าน w h o มีอยู่เป็นข้าราชการเป็น schoolmaster และภรรยาหลายปี เธอมีจิตใจที่รวดเร็วและความปรารถนาที่จะเรียนรู้ เพื่อช่วย schoolmaster ที่รู้เธอ เจนนี่เป็นความภาคภูมิใจของเธอเรียนรู้ และเมื่อเธอกลับไปหมู่บ้าน เธอทำงานในห้องซูพีเรีย ซึ่งเกลียดชังเพื่อนบ้านของเธอพวกเขายังสังเกตว่า เจนนี่บ่อยเคยไปบ้านของนาย Allworthy เธอมี nursed บริจิตแห่งนางสาวเจ็บป่วยล่าสุด และมีเสาร์ขึ้นมากได้ดูแลเธอ จริง นาง Wilkins ตัวเองเห็นเจนนี่ที่บ้านมากวันก่อนคืนนาย Allworthy เธอรีบกลับไปบ้านไปบอกนาย Allworthy สงสัยความของเธอนาย Allworthy เรียกว่าเจนนี่ไปยังบ้าน เธอสารภาพว่า อิสระเป็น แม่ของเด็ก แต่เธอปฏิเสธที่จะชื่อบิดา'ขอบคุณ ที่รัก สำหรับคุณเมตตาเพื่อเด็กกำพร้ายากจน ก็ ' H e เป็น และฉันหวังว่า เขาจะมีชีวิตอยู่จะขอบคุณสำหรับความเอื้ออาทรของคุณ แต่ที่รัก บนหัวเข่าของฉันขอคุณไม่สามารถยืนยันในการหาชื่อของบิดา ฉันได้สาบานก่อนที่พระเจ้าไม่ให้บอกใครชื่อของเขาตอนนี้ แต่ผมสัญญาว่า วันหนึ่งคุณจะรู้ "นาย Allworthy เต็มเชื่อทั้งหมดว่า เจนนี่บอก และส่งเธอไปกับคำสัญญาที่เขาจะส่งเธอจำคุก แต่จะช่วยให้เธอเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น'เธอโชคดี ' กล่าวว่า เพื่อนบ้านหนึ่ง เมื่อเจนนี่กลับหมู่บ้าน ที่สองร้อง 'นั้นมันคืออะไรที่เป็นที่ชื่นชอบ' ที่สาม 'Ah ก็เพราะว่าเธอมีการศึกษา'เร็ว ๆ นี้ ผ่านการดูแลและความดีของนาย Allworthy เจนนี่ซ้ายหมู่บ้าน และมีนินทามากกว่า ชาวบ้านตัดสินใจว่า นาย Allworthy บิดาของทารก และเริ่มรู้สึกเสียใจสำหรับ Jones เจนนี่ แม้ว่า เคยโหดร้ายเพื่อส่งเธอไป แต่ไม่ได้ฟัง Allworthy นายดี โจนส์เด็กอยู่ในบ้านของเขา และให้นาย Allworthy ชื่อ ซึ่ง Thomasและตอน นี้เราต้องปล่อยเจนนี่ Jones และน้อยทอมโจนส์ในขณะ ตามที่เรามีสิ่งที่สำคัญมากต้องแจ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ผู้อ่าน, ขณะที่นายฮ Allworthy มีโชคลาภขนาดใหญ่มีจิตใจดีและครอบครัวไม่คุณอาจคิดว่าเขาอาศัยอยู่ชีวิตความซื่อสัตย์ให้กับคนยากจน, สร้างโรงพยาบาลและเสียชีวิตคนรวย มันเป็นความจริงที่ว่าเขาทำหลายสิ่งเหล่านี้ แต่พวกเขาจะไม่เหตุผลสำหรับเรื่องนี้ สิ่งที่พิเศษอื่น ๆ อีกมากมายที่เกิดขึ้น.
เย็นวันหนึ่งนาย Allworthy กลับมาที่บ้านของเขาดึกมากและเหนื่อยมาก เขาได้รับไปในลอนดอนในธุรกิจมานานหลายเดือน หลังจากอาหารมื้อเย็นเบา ๆ กับน้องสาวของเขาเขาเดินไปที่เตียง ครั้งแรกที่เขาใช้เวลาอยู่บนหัวเข่าของเขาอธิษฐานกับพระเจ้าและแล้วเขาก็ดึงกลับที่นอนหมอนมุ้ง สร้างความประหลาดใจที่ดีของเขาที่เขาเห็นเด็กทารกนอนอยู่บนเตียงของเขาในหวานนอนหลับลึก เขายืนอยู่บางครั้งมองที่ความงามบริสุทธิ์ของมันแล้วสั่นกระดิ่งของเขาที่จะเรียกแม่บ้านผู้สูงอายุของเขานางเดโบราห์วิลกินส์.
เมื่อนางวิลกินส์เห็นว่าเป็นเด็กที่เธอร้องออกมา 'คุณชายที่ดีของฉัน! สิ่งที่เราจะทำอย่างไรดี ' นาย Allworthy ตอบว่าเธอจะต้องดูแลเด็กในเย็นวันนั้นและในตอนเช้าเขาจะสั่งให้หาพยาบาลสำหรับมัน.
'ใช่ครับ' กล่าวว่านางวิลกินส์ 'และฉันหวังว่าคุณจะสั่งให้ส่งของคนชั่วร้าย แม่เข้าคุกสำหรับการทำเช่นนี้. '
'ในทารกออกจากที่นี่, เดโบราห์' กล่าวว่านาย Allworthy 'ฉันคิดว่าผู้หญิงที่น่าสงสารได้พยายามที่จะให้บ้านที่ดีสำหรับเด็กของเธอและฉันดีใจมากที่เธอไม่ได้ทำเลวร้าย '
'แต่ที่รัก' ร้องไห้นางวิลกินส์ 'ว่าทำไมคุณควรดูแลเด็ก? W HY ไม่ได้ใส่ไว้ในตะกร้าและปล่อยทิ้งไว้ที่ประตูโบสถ์? ถ้าคุณให้คนมันอาจจะคิดว่าคุณเป็นพ่อ. '
แต่นาย Allworthy ไม่ได้ยินเสียงของเธอ ตอนนี้เขามีหนึ่งของนิ้วมือของเขาอยู่ในมือของเด็กหวานและยิ้มที่มันเบา ๆ ดังนั้นนางวิลกินส์เอาเด็กไปที่ห้องของเธอและนาย Allworthy เดินไปที่เตียงและนอนกันจนเช้า.
บ้านนาย Allworthy ยืนอยู่บนเนินเขาและมีมุมมองที่มีเสน่ห์ของหุบเขาเบื้องล่าง ไปทางขวาของหุบเขาหลายหมู่บ้านและไปทางซ้ายสวนสาธารณะที่ดี นอกเหนือจากที่จอดประเทศค่อยๆเพิ่มขึ้นเป็นช่วงของภูเขาป่า, ท็อปส์ซูซึ่งอยู่เหนือเมฆ.
บ้านเป็นเกียรติมาก มันถูกล้อมรอบด้วยสวนที่ดีกับต้นโอ๊กเก่าและกระแสที่ไหลลงไปยังทะเลสาบที่ด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องที่ด้านหน้าของบ้านที่คุณสามารถมองเห็นทะเลสาบและแม่น้ำที่ผ่านไปหลายไมล์ผ่านป่าและทุ่งนาจนหมดตัวเองลงไปในทะเล.
ตอนนี้มันเป็นกลางเดือนพฤษภาคมและเป็นนาย Allworthy ยืนดู ดวงอาทิตย์ขึ้นกว่านี้มุมมองที่น่ารัก, นางสาวบริด Allworthy สั่นกระดิ่งและเรียกเขาว่าอาหารเช้าของเธอ.
เมื่อเธอได้เทชานาย Allworthy บอกน้องสาวของเขาที่เขามีในปัจจุบันสำหรับเธอ เธอขอบคุณเขา นี้ไม่ได้ผิดปกติในขณะที่เขามักจะให้เสื้อผ้าใหม่ของเธอและเครื่องประดับที่จะสวมใส่ นึกแปลกใจของเธอเมื่อนางวิลกินส์ที่ผลิตทารก!
นางสาวบริดเงียบจนกระทั่งพี่ชายของเธอได้บอกเธอเรื่องราวทั้งหมด เขาจบลงด้วยการบอกว่าเขาได้ตัดสินใจที่จะดูแลเด็กและนำมันขึ้นมาเป็นของตัวเอง.
นางสาวบริดมองกรุณาที่เด็กและบอกว่าพี่ชายของเธอที่เธอชื่นชมความเอื้ออาทรของเขา เขาเป็นคนที่ดี อย่างไรก็ตามเธอเป็นชนิดที่ไม่ดีน้อยเกี่ยวกับแม่ที่ไม่รู้จักคนที่เธอเรียกว่าทุกชื่อที่ไม่ดีที่เธอจะคิดว่า T เขาขั้นตอนต่อไปคือการค้นพบที่แม่เป็น นาย Allworthy ออกจากงานนี้เพื่อแม่บ้านของเขาและเด็กที่จะน้องสาวของเขาออกจากห้อง.
นางวิลกินส์รอสัญญาณจากนางสาวบริด เธอไม่ได้จริงๆเห็นด้วยกับพี่ชายของเธอ? นางสาวบริดมองสำหรับเวลาที่มีเด็กบางคนก็นอนหลับอยู่บนตักของนางวิลกินส์จากนั้นให้มันจูบใหญ่ร้องเกี่ยวกับความงามและความบริสุทธิ์ของตน W ไก่นางวิลกินส์เห็นนี้เธอเริ่มบีบเกินไปและจูบทารกและร้องออกมาว่าโอ้เด็กเล็ก ๆ ที่รัก! T เขารักหวานเด็กสวย! เขาเป็นเด็กที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น. '
จากนั้นนางสาวบริดออกคำสั่งสำหรับข้าราชการที่จะได้รับห้องพักที่ดีมากในบ้านพร้อมสำหรับเด็กและเพื่อให้เขามีทุกอย่างที่เขาต้องการ เธอเป็นคนที่ใจกว้างที่สุดเท่าที่หากเขาได้รับลูกของเธอเอง.
หลังจากวันนั้นนางวิลกินส์ไปยังหมู่บ้านใกล้เคียงที่จะถามคำถามเกี่ยวกับเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ไม่ช้าเธอก็ตัดสินใจว่าแม่มีแนวโน้มมากที่สุดคือเจนนี่โจนส์.
เจนนี่โจนส์เป็นเด็กสาวที่น่าสงสารจากหมู่บ้านที่อาศัยอยู่เป็นคนรับใช้กับครูและภรรยาของเขาเป็นเวลาหลายปี เธอมีจิตใจที่รวดเร็วและมีความปรารถนาที่จะเรียนรู้เพื่อให้ครูได้ช่วยให้ความรู้แก่เธอ เจนนี่ก็กลายเป็นความภาคภูมิใจของการเรียนรู้ของเธอและเมื่อเธอกลับไปยังหมู่บ้านที่เธอประพฤติในทางที่ดีกว่าซึ่งเพื่อนบ้านของเธอเกลียด.
พวกเขายังสังเกตเห็นว่าเจนนี่ได้รับมักจะไปที่บ้านของนาย Allworthy ของ เธอได้ดูแลนางสาวบริดในการเจ็บป่วยที่ผ่านมาและได้ลุกขึ้นนั่งมองหลายคืนหลังจากที่เธอ อันที่จริงนางวิลกินส์ตัวเองได้เห็นเจนนี่ที่บ้านวันนั้นก่อนที่จะกลับนาย Allworthy ของ เธอรีบกลับไปที่บ้านเพื่อบอกนาย Allworthy สงสัยของเธอ.
นาย Allworthy เรียกว่าเจนนี่ไปที่บ้าน เธอสารภาพได้อย่างอิสระที่จะเป็นแม่ของทารก แต่เธอปฏิเสธที่จะตั้งชื่อพ่อ.
'ผมขอขอบคุณครับสำหรับความมีน้ำใจของคุณเพื่อเด็กกำพร้ายากจนของฉัน "เธอกล่าวว่า 'H อีเป็นผู้บริสุทธิ์และผมหวังว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพื่อจะขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณ แต่คุณชายบนหัวเข่าของฉันฉันจะต้องขอให้คุณไม่ได้ที่จะยืนยันในการหาชื่อของพ่อของเขา เราได้ปฏิญาณก่อนที่พระเจ้าจะไม่บอกใครชื่อของเขาในตอนนี้ แต่ผมสัญญาว่าวันหนึ่งคุณจะได้รู้ว่า. '
นาย Allworthy อย่างเต็มที่เชื่อว่าทุกสิ่งที่เจนนี่บอกว่าเขาและส่งเธอไปกับสัญญาว่าเขาจะไม่ส่งเธอไปคุก แต่จะช่วยให้เธอเพื่อนำไปสู่ชีวิตที่ดีขึ้น.
'เธอเป็นคนที่โชคดี! กล่าวว่าหนึ่งเพื่อนบ้านเมื่อเจนนี่กลับไปยังหมู่บ้าน สองร้องไห้ 'ดูว่ามันคืออะไรเป็นที่ชื่นชอบ.' ที่สาม 'อาจะเป็นเพราะเธอมีการศึกษา!'
เร็ว ๆ นี้ผ่านการดูแลและความดีของนาย Allworthy เจนนี่ออกจากหมู่บ้านและมีการนินทามากขึ้น ชาวบ้านจึงตัดสินใจว่านาย Allworthy เป็นพ่อของทารกและเริ่มที่จะรู้สึกเสียใจสำหรับเจนนี่โจนส์ บางคนถึงกับบอกว่าเขาได้รับการโหดร้ายที่จะส่งเธอออกไป แต่ดีนาย Allworthy ไม่ได้ฟัง โจนส์เด็กอยู่ในบ้านของเขาและได้รับชื่อนาย Allworthy แรกของซึ่งเป็นโทมัส.
และตอนนี้เราต้องออกจากเจนนี่โจนส์และทอมโจนส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เรามีสิ่งที่สำคัญมากที่จะบอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ อ่าน อย่างที่คุณออลเวอร์ที่ได้โชคใหญ่ จิตใจดี และไม่มีครอบครัว คุณอาจคิดว่าเขาอาศัยอยู่ชีวิตที่ซื่อสัตย์ ให้แก่คนยากจน สร้างโรงพยาบาล และเสียชีวิตที่ร่ำรวย มันเป็นความจริงที่เขาทำหลายสิ่งเหล่านี้ แต่พวกเขาจะไม่เหตุผลสำหรับเรื่องนี้ บางอย่างมากขึ้นพิเศษเกิดขึ้น
เย็นวันหนึ่งนายออลเวอร์ที่กลับมาถึงบ้านดึกมากและเหนื่อยมากเขาอยู่ในลอนดอนในธุรกิจเป็นเวลาหลายเดือน หลังจากอาหารมื้อเย็นแสงกับน้องสาวของเขา เขาเดินไปที่เตียง เขาใช้เวลาอยู่บนหัวเข่าของเขา ภาวนากับพระเจ้า แล้วเขาก็ดึงกลับ เครื่องนอน แปลกใจที่ดีของเขา เขาเห็นทารกนอนในเตียงของเขาในหวานลึก , การนอนหลับ เขายืนอยู่สักพัก มองความงามบริสุทธิ์ แล้วรังระฆังของเขาเรียกแม่บ้านผู้สูงอายุของเขานางเดโบราห์ วิลกิ้นส์
เมื่อคุณนายวิลคินเห็นเด็กร้องไห้ออกมา " พ่อคนดี ! พวกเราจะทำอะไร ? นายออลเวอร์ที่ตอบว่า เธอต้องดูแลเด็กตอนเย็น และในตอนเช้าเขาจะสั่งหาพยาบาล .
' ใช่ค่ะ ' คุณนายวิลคิน , ' และฉันหวังว่าคุณจะสั่งให้ส่งแม่ที่ชั่วร้ายของคุกสำหรับการทำเช่นนี้ . '
ถ้าทิ้งลูกที่นี่ เด็บบร้า ,' นายออลเวอร์ที่ ' ฉันคิดว่า ผู้หญิงที่น่าสงสารนี้ได้พยายามที่จะให้บ้านที่ดีให้กับลูก และผมดีใจมากที่เธอไม่ได้ทำอะไรเลวร้าย '
แต่เซอร์ ' คุณนายวิลคิน , 'why คุณควรดูแลเด็ก ? W H Y ไม่ใส่ไว้ในตะกร้า และทิ้งมันไว้ที่ประตูโบสถ์ ถ้าคุณเก็บมันไว้ คนอาจจะคิดว่า คุณเป็นพ่อ '
แต่นายออลเวอร์ที่ไม่ได้ยินเสียงเธอตอนนี้เขามีหนึ่งของนิ้วมือของเขาในมือหวานของเด็ก และก็ยิ้มให้มันอย่างอ่อนโยน ดังนั้นคุณนายวิลคินพาเด็กไปยังห้องของเธอ และนายออลเวอร์ที่เข้านอนและหลับสบายจนถึงเช้า
นายออลเวอร์ที่บ้านยืนอยู่บนเนินเขาและมีมุมมองที่มีเสน่ห์ของหุบเขาเบื้องล่าง ด้านขวาของหุบเขาเป็นหลายหมู่บ้าน และด้านซ้ายเป็นสวนใหญ่นอกเหนือจากสวนสาธารณะประเทศค่อยๆ เพิ่มขึ้นในช่วงของภูเขาป่า , ท็อปส์ซูซึ่งอยู่เหนือเมฆ
บ้านสูงส่งมาก มันเป็นล้อมรอบด้วยสวนดี มีต้นโอ๊กเก่าและลำธารที่ไหลลงสู่ทะเลสาบที่ด้านล่างของเนินเขา จากห้องพักทุกห้องที่ด้านหน้าของบ้านคุณสามารถมองเห็นทะเลสาบและแม่น้ำที่ผ่านสำหรับหลายกิโลเมตรผ่านป่าและทุ่งนา จนมันทำให้ตัวเองลงไปในทะเล .
ตอนนี้กลางเดือนพฤษภาคม และนายออลเวอร์ที่ยืนดูพระอาทิตย์ขึ้น วิวนี้น่ารักคุณหนูเจท ออลเวอร์ที่รังระฆังของเธอและเรียกเขาเพื่ออาหารเช้า
เมื่อนางได้เทชา คุณ ออลเวอร์ที่บอกน้องสาวของเขา เขาได้เสนอให้เธอ เธอกล่าวขอบคุณเขานี้เป็นปกติที่เขามักจะให้เสื้อผ้าใหม่และเครื่องประดับเพื่อใส่ นึกแปลกใจเมื่อคุณนายวิลคินผลิตเด็ก
คุณบริด ก็เงียบ จนพี่ชายของเธอบอกเธอว่า เรื่องราวทั้งหมด เขาก็บอกว่าเขาตัดสินใจที่จะดูแลลูก มาเป็นของเขาเอง
คิดถึงบริดเจทมองดีๆ ให้เด็ก และบอกให้พี่ชายเธอชื่นชมความใจดีของเค้าเขาเป็นผู้ชายที่ดี อย่างไรก็ตาม เธอค่อนข้างน้อย ยากจน แม่ไม่รู้จัก , ผู้ที่เธอเรียกทุกชื่อที่ไม่ดี เธออาจคิด E H ขั้นตอนต่อไปคือการค้นพบ ที่แม่เป็น นายออลเวอร์ที่ทิ้งงานนี้แม่บ้านของเขา และเด็กกับน้องสาวของเขาออกจากห้องไป คุณนายวิลคินรอคอย
ป้ายจากคุณคือบริดเจท นี่เธอเห็นด้วยกับพี่ชายนางสาวบริดเจ็ท ดูเวลาที่เด็กมันนอนหลับในคุณนายวิลคินตักแล้วให้มันจูบใหญ่ อุทานถึงความงามและความไร้เดียงสา W H E N คุณนายวิลคินเห็นนี้เธอก็เริ่มบีบและจูบลูก และร้องว่า ' โอ้ เด็กน้อยที่รัก T H E รัก , หวาน , น่ารักเด็ก เขาเป็นดีเด็กเท่าที่ผมเคยเห็น '
.ถ้างั้น คุณเจท ได้สั่งให้ ข้าราชการจะได้ห้องที่ดีมากในบ้านพร้อมสำหรับเด็ก เพื่อให้เขาได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ เธอยังใจดีเหมือนเขาถูกลูกของเธอเอง .
ภายหลังวันที่ คุณนายวิลคินเข้าไปในหมู่บ้านใกล้เคียง เพื่อถามคำถามเกี่ยวกับเด็กที่ถูกทิ้ง เธอก็ตัดสินใจว่า แม่ส่วนใหญ่เป็นเจนนี่โจนส์ .
เจนนี่โจนส์จนเด็กสาวจากหมู่บ้าน w h o อยู่เป็นคนรับใช้กับครูและภรรยาของเขาเป็นเวลาหลายปี เธอมีจิตใจที่รวดเร็วและความปรารถนาที่จะเรียนรู้ ดังนั้น ครูช่วยสอนเธอ เจนนี่ก็ภูมิใจกับการเรียนของเธอและเมื่อเธอกลับมาบ้านเธอประพฤติในทางที่เหนือกว่า ซึ่งเพื่อนบ้าน
เกลียดพวกเขายังสังเกตเห็นว่าเจนนี่มักจะถูกนายออลเวอร์ที่บ้าน เธอต้องดูแลคุณบริดเจทในการเจ็บป่วยล่าสุด และลุกขึ้นนั่ง หลายคืนที่ดูแลเธอ แน่นอน คุณนายวิลคินเองก็เห็นเจนนี่ที่บ้านวันมาก ก่อนที่นายออลเวอร์ที่กลับมา เธอรีบกลับไปที่บ้านเพื่อบอกนายออลเวอร์ที่เธอสงสัย
นายออลเวอร์ที่ชื่อเจนนี่ถึงบ้านเธอสารภาพได้อย่างอิสระที่จะเป็นแม่ของลูก แต่เธอปฏิเสธที่จะบอกชื่อพ่อ .
" ขอบคุณ ครับ สำหรับความมีน้ำใจของคุณลูก หมดหนทางที่น่าสงสารของฉัน , ' เธอกล่าว . ' H E บริสุทธิ์ และผมหวังว่าเขาจะอยู่เพื่อขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณ แต่ท่านครับ บนเข่าของฉัน ฉันต้องขอให้คุณไม่ยืนยันในการค้นหาชื่อของบิดาของเขา ฉันสาบานต่อหน้าพระเจ้าไม่ให้บอกใครชื่อของเขาในตอนนี้แต่ฉันสัญญาว่าสักวันคุณจะรู้ว่า '
นายออลเวอร์ที่เต็มที่เชื่อทั้งหมดที่เจนนี่บอกเค้า และส่งเธอออกไปกับสัญญาว่าเขาจะไม่ส่งเธอเข้าคุก แต่จะช่วยให้เธอมีชีวิตที่ดี .
หล่อนโชคดี ! กล่าวว่า หนึ่งในเพื่อนบ้าน เมื่อเจนนี่กลับมาที่หมู่บ้าน เดี๋ยวร้องไห้ เห็นแล้วต้องชื่นชอบ ' สาม ' อา เพราะว่าเธอมีการศึกษา !
เร็วๆนี้ผ่านการดูแลและความดีของนายออลเวอร์ที่เจนนี่ออกจากหมู่บ้าน มีนินทาอีก ชาวบ้านตัดสินใจว่า นายออลเวอร์ที่เป็นพ่อของเด็ก และเริ่มรู้สึกสงสารเจนนี่โจนส์ บางคนก็บอกว่าโหดร้าย เพื่อส่งเธอออกไป แต่ทางที่ดีนายออลเวอร์ที่ไม่ได้ฟัง ที่รัก โจนส์อยู่ที่บ้านของเขาและชื่อแรกของนายออลเวอร์ที่ซึ่งเป็น โทมัส
และตอนนี้พวกเราต้องออกไป เจนนี่ โจนส์ และ ทอม โจนส์ เล็ก ๆน้อย ๆสำหรับขณะ เรามีเรื่องที่สำคัญมากกว่าจะบอก