Tie Hengjun’s Piercing Cloud swept

Tie Hengjun’s Piercing Cloud swept across once again as the afterimages of the spear danced about, and forced Yun Che to back off far away. The spear was the most oppressive amongst hundreds of the weapons; its domineering force and power could not be compared with any other type of weapon. It was the most difficult to master, but once mastered, not to mention an enemy’s counterattack, one would not even be able to get close.

“Flood Dragon Scouts The Abyss!”

“Flaming Meteor!”

“Roaring Azure Sea!”

…………

Tie Hengjun roared every time he struck out with his spear. In a short time, everyone’s eyes were filled with the afterimages of his spear; its tyrannical strikes forced Yun Che back step by step.

“Sweeping Through A Thousand!”

Tie Hengjun leaped fifteen meters as his Piercing Cloud swept across the air to attack Yun Che; even from fifteen meters away, the dominating force had already almost made Yun Che incapable of opening his eyes. Under Tie Hengjun’s dozen or so spear strikes, Yun Che had already been forced to the edge of the hall. Since Yun Che was unable to dodge it this time, he howled as he faced upwards, and unyieldingly struck out against Tie Hengjun’s Piercing Cloud with his arm.

“AH!” New Moon Profound Palace disciples cried out in shock.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผูก Hengjun เจาะเมฆกวาดทั่วอีกเป็น afterimages ของหอกเต้นเกี่ยวกับ และบังคับ Che ยุนไปกลับไกล หอกเป็นการกดขี่ที่สุดท่ามกลางอาวุธ หลายร้อย domineering แรงและพลังความสามารถไม่สามารถเปรียบเทียบกับชนิดอื่น ๆ ของอาวุธ มันยากที่สุดต้นแบบ แต่เมื่อมาสเตอร์ ไม่ต้องพูดถึงการตีโต้ของศัตรู หนึ่งไม่แม้แต่จะได้รับการปิด"น้ำท่วมลูกเสือมังกรบึ้ง""เผาดาวตก""คำรามทะเลสีฟ้า"…………Hengjun ไท roared ทุกครั้งที่เขาหลงหาหอก ในระยะเวลาอันสั้น สายตาของทุกคนเต็มไป ด้วย afterimages ของหอก นัดหยุดงานของ tyrannical บังคับ Che ยุนกลับไปทีละขั้น"กวาดผ่านพัน"ผูก Hengjun leaped 15 เมตรเป็นเมฆเขาเจาะกวาดทั่วอากาศโจมตียุ Che แม้จากห้านาที แรงพลังอำนาจเหนือได้แล้วเกือบได้ยุ Che หมันเปิดตาของเขา ภายใต้การผูก Hengjun โหล หรือเพื่อให้หอกนัดหยุดงาน Che ยุนได้แล้วถูกบังคับให้ขอบศาลา เนื่องจาก Che ยันไม่หลบมันเวลานี้ เขาส่งเสียงโหยหวนเป็นเขาประสบขึ้น และ unyieldingly หลงออกจากเมฆเจาะผูก Hengjun กับแขนของเขา"อา" วังลึกซึ้งนิวมูนสาวกทูลในช็อต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จี๋ผูก Hengjun เมฆกวาดไปทั่วอีกครั้งเป็น afterimages หอกเต้นเกี่ยวกับและบังคับให้เจ๊ยุนจะกลับออกจากที่อยู่ห่างไกล หอกเป็นเผด็จการมากที่สุดในหมู่หลายร้อยอาวุธ; และมีผลบังคับใช้อยู่เหนืออำนาจของตนไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับชนิดอื่น ๆ ของอาวุธ มันเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในการต้นแบบ แต่เข้าใจครั้งเดียวไม่ต้องพูดถึงการตอบโต้ของศัตรูอย่างใดอย่างหนึ่งจะไม่ได้สามารถที่จะได้ใกล้ชิด. "ลูกเสือมังกรน้ำท่วมเหว!" "ลุกเป็นไฟดาวตก!" "คำรามทะเลสีฟ้า" ...... ...... ผูก Hengjun คำรามเวลาที่เขาออกด้วยหอกของเขาทุกคน ในช่วงเวลาสั้น ๆ ทุกคนที่สายตาของเขาเต็มไปด้วย afterimages หอกของเขา การนัดหยุดงานของเผด็จการบังคับเจ๊ยุนกลับมาทีละขั้นตอน. "กวาดผ่านพัน!" ผูก Hengjun กระโดดสิบห้าเมตรเป็นจี๋เมฆของเขากวาดไปทั่วอากาศจะโจมตีเจ๊ยุน; แม้จะมาจากสิบห้าเมตรแรงครอบครองได้ทำเกือบแล้วเจ๊ยุนความสามารถในการเปิดตาของเขา ภายใต้โหลผูก Hengjun หรือการนัดหยุดงานหอกดังนั้นเจ๊ยุนได้ถูกบังคับให้ขอบของห้องโถง ตั้งแต่ Yun เจ๊ก็ไม่สามารถที่จะหลบมันเวลานี้เขา howled ในขณะที่เขาต้องเผชิญกับการขึ้นไปและหลง unyieldingly ออกมาต่อต้านจี๋ผูก Hengjun ของเมฆที่มีแขนของเขา. "AH!" นิวมูนสาวกพระราชวังลึกซึ้งร้องออกมาด้วยความตกใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผูกเ งเจิ้นและเมฆ swept ข้ามอีกครั้งเป็น afterimages ของหอกเต้น และบังคับให้ยุนเช ต้องถอยไกล หอกที่ถูกกดขี่มากที่สุดในหมู่ร้อยของอาวุธ การบังคับครอบงำและอำนาจไม่อาจจะเทียบกับชนิดอื่น ๆของอาวุธ มันเป็นสิ่งที่ยากที่จะโท แต่เมื่อเข้าใจ ไม่ต้องพูดถึง โต้กลับศัตรู ,หนึ่งจะไม่ได้แม้แต่จะเข้าใกล้

" น้ำท่วมมังกรลูกเสือนรก ! "

" เพลิงดาวตก ! "

" เสียงคำรามของท้องทะเลสีฟ้า ! "

.

ผูกเ งเจิ้นคำรามทุกครั้งที่เขาหลงออกด้วยหอก ในเวลาอันสั้น สายตาของทุกคนเต็มไปด้วย afterimages หอกของเขา มันกดหัวนัดบังคับยุนเช กลับขั้นตอนโดยขั้นตอน

" กวาดผ่านพัน ! "

ผูกเ งเจิ้นกระโดด 15 เมตรเป็นเมฆเจาะของเขากวาดผ่านอากาศเพื่อโจมตียุนเช ; ตั้งแต่สิบห้าเมตรขึ้นแรงก็เกือบทำให้ยุนเช ไม่สามารถเปิดดวงตาของเขา ภายใต้ผูกเ งเจิ้นเป็นโหลหรือดังนั้นหอกโจมตี ยุนเชก็ถูกบังคับให้ขอบของฮอลล์ ตั้งแต่ยุนเชก็ไม่สามารถหลบได้ ครั้งนี้เขาหอนที่เขาประสบขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว และหลงออกกับผูกเ งเจิ้นและเมฆกับแขนของเขา . . . . . .

" อ๊ะ ! " พระจันทร์ลึกซึ้งวังสาวกร้องตกใจ