The Frog Prince" by The Brothers Gr

The Frog Prince" by The Brothers Grimm

One fine evening, a young princess went out for a walk in the woods near her home. She never went anywhere without her favorite toy, a bright golden ball. Wherever she walked, she would throw the ball in the air, then catch it.

This evening was no exception. She walked far into the woods, throwing the ball and catching it as she went. In time, she became tired.

In the middle of the woods was a deep, dirty pond. On this evening, though, the pond had a wonderful glow in the moonlight. The princess sat down on a bench beside the pond.

While she rested on the bench, she continued playing with her ball, throwing it up and catching it. Up, and catch. Up, and catch.

Just as she tossed the ball especially high in the air, a cloud moved across the moon and cut out its light. In the darkness, the princess missed catching the ball on its way down.

It bounced off her arm, off the seat of the bench and onto the ground. It rolled along the ground, picking up speed. Faster and faster the ball rolled, faster than the princess could run after it, until — plop! — it splashed into the pond.

"Oh, dear," the princess cried. "It is so dark, and the pond is so deep and dirty. Now I will never be able to get my ball back. If only I had been more careful with it. I would give all my jewels and fancy clothes, everything I own in this world, if I could undo my foolish mistake."

At that moment, a frog, who had been listening to her from just below the surface of the pond, popped his head out of the water. "Hello, princess," the frog asked, "why all the tears?"

"What business is it of yours?" the princess replied. "You can't possibly help me."

"Think again, princess. I can get your ball back for you and — here's the zinger — I don't want all your worldly possessions for doing it. I don't want your jewelry, not one pearl." The frog clicked his fingers and did a sloppy tap-dance with his webbed feet. "Not a single penny."

"I don't understand."

"All I ask, princess, is that you show me some kindness. Accompany me to the opera, say. Or, better yet, invite me to dinner at your palace. Let me lay my tired head on your silk-covered pillows."

"What nonsense is this?" the princess thought to herself. "How can a frog come to the palace? He won't be able to travel ten yards from this pond."

But she realized that the frog MIGHT be able to find her precious ball, so she did not want to upset him. "All right. Bring me my ball and you can visit me whenever you want."

"We could get to become good friends," the frog said.

"Who can tell?" the princess said in order to encourage him to search for her ball.

But as the frog dived back into the pond, the princess laughed at his stupidity.
Of course he DID rescue her ball from the bottom of the pond. When he placed it in the palm of her hand, she was delighted, so delighted she couldn't help but give him a kiss on his wet, bony forehead before running all the way home.

She was so delighted, she was soon playing with the ball again, throwing it up and catching it. She quickly forgot all about that silly old frog.

The next evening, as the princess sat down to dinner with her father, the king, there was a strange noise — tap, tap, plash, plash — on the marble stair. A moment later, a soft knock sounded on the dining-room door. A tiny voice sang out:

"Open the door, my
princess
dear! Open the door, for your true love is here."

The princess couldn't believe it. She ran to the door and there was the frog. She was amused, but more than that she was alarmed and frightened. So she slammed the door closed in the frog's face and went back to the dinner table.

Sensing her fear, the king asked what the matter was. "There is a horrible slimy frog at the door," she explained. "Yesterday, when I dropped my ball in the pond in the woods, he got it back for me. In return, I promised he could come to dinner at the palace. But, of course, I didn't mean it. I never in my wildest dreams imagined he would be able to hop all the way here."

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Came the tiny voice again.

The king rested both his hands on the young princess's shoulders. "If you've made a promise, daughter, you must keep it. This family keeps its promises. Let the frog in."

The princess did so. The frog hopped in. He hopped from one end of the long dining-room to the other, where the table was. He hopped all the way from one end of the long table to the other, where the princess sat.

"Hey, princess, do me a favor," he said. "Help me up. Lay a place for me next to you."

She didn't want to, but the king threw her a stern, fatherly glance.
"Push that plate over this a-way," the frog said after he had gotten good and comfortable on the table beside the princess.

Once he had eaten his fill from the princess's own plate, the frog asked to be taken up to her bedroom for a nap. In no time at all, he was fast asleep.
He spent the whole night beside the princess. But he left in the morning, at first light, while she was still sleeping.

"Thank goodness," the princess thought when she awoke. "I don't suppose he'll ever bother us again."

But she was wrong. The very next night, a soft knock sounded on her bedroom door. That same voice, not quite so tiny this time, sang:

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Remembering what her father had said about promises, she had no choice but to open the door. In hopped the frog. UP hopped the frog, onto her pillow, this time needing no help. Again, he was gone before dawn.

This also happened on the third night, and on the fourth. But on the fourth morning, when she awoke, the princess was astonished to find a handsome prince standing at the head of her bed. He was gazing at her with the widest, bluest eyes she had ever seen.

He told her that a spiteful witch had long ago cast a spell, turning him into a frog. The witch had commanded that he stay a frog for all eternity, living in that deep, dirty pond, unless by chance he met a princess and could persuade her to invite him to her palace, feed him from her very own plate, and let him rest beside her in her very own bed for three nights.

"That cruel spell has been broken," the prince said. "You have broken it. All that remains is for you to allow me to take you to the opera. To take your hand, once in a while, for walks in the woods. All that remains is for you to do me the honor of being my friend."

"And perhaps to fall in love with you?" the young princess asked.

The prince smiled shyly. "Who can tell?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าชายกบ "โดยพี่น้องกริมม์

เย็นดีหนึ่งหนุ่มเจ้าหญิงออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านของเธอ. เธอไม่เคยไปที่ใดก็ได้โดยไม่ต้องมีของเล่นที่เธอชื่นชอบลูกบอลสีทองสว่าง. ที่ใดก็ตามที่เธอเดินเธอก็จะโยน ลูกบอลอยู่ในอากาศแล้วจับมัน.

เย็นนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น. เธอเดินไกลเข้าไปในป่าขว้างลูกบอลและจับมันขณะที่เธอไป. ในเวลาเธอก็กลายเป็นเบื่อ

ในช่วงกลางของป่าลึกเป็นบ่อที่สกปรก ในเย็นวันนี้ว่าบ่อมีเรืองแสงที่ยอดเยี่ยมในแสงจันทร์ เจ้าหญิงนั่งลงบนม้านั่งข้างบ่อ

ในขณะที่เธอวางอยู่บนม้านั่งที่เธอยังคงเล่นกับลูกของเธอขว้างมันขึ้นมาและจับมัน ขึ้นและจับ ขึ้นและจับ

ขณะที่เธอโยนลูกบอลสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอากาศ,เมฆเคลื่อนผ่านดวงจันทร์และตัดออกจากแสง ในความมืดเจ้าหญิงจับบอลพลาดในทางลง

มันกระเด็นตกจากแขนของเธอออกจากที่นั่งของม้านั่งและบนพื้นดิน มันกลิ้งไปตามพื้นดินยกขึ้นความเร็ว ได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นลูกบอลกลิ้งได้เร็วกว่าเจ้าหญิงสามารถเรียกใช้หลังจากที่มันจน†"ป๋อม! †"มันสาดลงไปในบ่อ

"โธ่เอ๊ย,"เจ้าหญิงร้องไห้." มันเป็นสีเข้มเช่นนั้นและบ่อเพื่อให้ลึกและสกปรก ตอนนี้ฉันจะไม่สามารถจะได้รับลูกของฉันกลับมา ถ้าเพียง แต่ฉันได้รับการระมัดระวังมากขึ้นกับมัน ฉันจะให้ทุกรัตนากรและเสื้อผ้าแฟนซีของฉันทุกอย่างที่ฉันเองในโลกนี้ถ้าฉันสามารถยกเลิกข้อผิดพลาดโง่เขลาของฉัน. "

ในขณะนั้นกบผู้ซึ่งได้รับฟังเธอจากด้านล่างพื้นผิวของบ่อ,โผล่หัวของเขาออกมาจากน้ำ "สวัสดี, เจ้าหญิง," กบถามว่า "ทำไมน้ำตาทั้งหมดหรือไม่"

"สิ่งที่ธุรกิจของมันของคุณคืออะไร?" เจ้าหญิงตอบ "คุณไม่อาจช่วยให้ฉัน."

"คิดอีกครั้งเจ้าหญิง. ฉันจะได้รับลูกของคุณกลับสำหรับคุณและâ€" ที่นี่ Zinger ของ A € "ฉันไม่ต้องการครอบครองโลกทั้งหมดของคุณสำหรับการทำมัน. ฉันไม่ต้องการเครื่องประดับของคุณไม่ไข่มุกเม็ดหนึ่ง ."กบคลิกนิ้วมือข​​องเขาและทำเลอะเทอะประปาเต้นรำด้วยเท้าเป็นพังผืดของเขา." คุณไม่เงินเพียงครั้งเดียว. "

" ฉันไม่เข้าใจ. "

" ทั้งหมดที่ฉันถามเจ้าหญิงคือการที่คุณแสดงให้ฉันบาง ความเมตตา มาพร้อมกับผมที่จะโอเปร่าพูด หรือดีกว่ายังชวนผมไปรับประทานอาหารค่ำที่พระราชวังของคุณ ให้ฉันวางหัวเหนื่อยของฉันบนหมอนคลุมด้วยผ้าไหมของคุณ. "

" สิ่งไร้สาระนี้คืออะไร "เจ้าหญิงคิดกับตัวเอง"วิธีที่สามารถกบมาถึงพระราชวัง? เขาจะไม่สามารถที่จะเดินทางไปสิบเมตรจากบ่อนี้".

แต่เธอรู้ว่ากบอาจจะสามารถที่จะหาลูกบอลที่มีค่าของเธอเพื่อให้เธอไม่ต้องการที่จะไม่พอใจเขา "สิทธิทั้งหมด. นำมาให้ฉันลูกของฉันและคุณสามารถเยี่ยมฉันเมื่อใดก็ตามที่คุณต้องการ."

"เราอาจจะได้รับที่จะกลายเป็นเพื่อนที่ดี" กบกล่าวว่า

"ที่สามารถบอก?"เจ้าหญิงกล่าวว่าในการที่จะสนับสนุนให้เขาเพื่อค้นหาลูกของเธอ.

แต่เป็นกบพุ่งกลับเข้ามาในบ่อเจ้าหญิงหัวเราะเยาะความโง่เขลาของเขา.
แน่นอนเขาไม่ช่วยชีวิตลูกของเธอจากด้านล่างของบ่อ. เมื่อ เขาวางมันลงไปในฝ่ามือของเธอเธอรู้สึกยินดีเพื่อความยินดีที่เธอไม่สามารถช่วย แต่ให้เขาจูบเปียกกระดูกหน้าผากของเขาก่อนที่จะใช้ทั้งหมดทางกลับบ้าน.

เธอดีใจที่เธอไม่ช้าก็เล่นกับลูกบอลอีกครั้งขว้างมันขึ้นมาและจับมัน เธอรีบลืมทั้งหมดเกี่ยวกับกบเก่าที่โง่

ตอนเย็นต่อไปเป็นเจ้าหญิงนั่งลงไปรับประทานอาหารค่ำกับพ่อของพระมหากษัตริย์ของเธอนั่นก็คือเสียงแปลก†"ประปาประปาแอ่ง, บ่อน้ำâ€" บนบันไดหินอ่อน สักครู่ต่อมาเสียงเคาะเบา ๆ ฟังเมื่อประตูห้องรับประทานอาหาร เสียงเล็ก ๆ ร้องเพลงออก:

"เปิดประตูของฉัน

เจ้าหญิงที่รัก! เปิดประตูสำหรับความรักที่แท้จริงของคุณอยู่ที่นี่."

เจ้าหญิงไม่อยากจะเชื่อมัน เธอวิ่งไปที่ประตูและมีกบ เธอเป็นขบขัน แต่มากกว่าว่าเธอกำลังตกใจและหวาดกลัว ดังนั้นเธอจึงปิดประตูปิดลงในใบหน้าของกบและเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารค่ำ

รู้สึกว่าเธอกลัวพระราชาถามว่าเรื่องดังกล่าวเป็น"มีกบลื่นไหลน่ากลัวที่ประตู" เธออธิบาย "เมื่อวานนี้ปรับตัวลดลงเมื่อฉันลูกฉันในบ่อในป่าที่เขาได้รับมันกลับมาให้ฉัน. ในทางกลับกันผมสัญญาว่าเขาจะมารับประทานอาหารค่ำที่พระราชวัง. แต่แน่นอนฉันไม่ได้หมายความว่ามัน. ฉันไม่เคย ในฝันของฉันคิดว่าเขาจะสามารถที่จะกระโดดไปตลอดทางที่นี่. "

"เปิดประตูเจ้าหญิงที่รักของฉัน! เปิดประตูสำหรับความรักที่แท้จริงของคุณอยู่ที่นี่. "

มาเสียงเล็ก ๆ อีกครั้ง.

กษัตริย์ที่วางอยู่ในมือทั้งสองของเขาบนไหล่ของเจ้าหญิงหนุ่ม." ถ้าคุณได้ทำสัญญาลูกสาวคุณต้องเก็บมันไว้ ครอบครัวนี้มุ่งเน้นที่จะช่วยให้ ให้กบเข้ามา "

เจ้าหญิงทำเช่นนั้น. กบกระโดดเข้าเขากระโดดจากปลายด้านหนึ่งของห้องรับประทานอาหารยาวไปที่อื่น ๆ ที่เป็นตารางเขากระโดดตลอดทางจากปลายด้านหนึ่งของโต๊ะยาวไปที่อื่น ๆ ที่เจ้าหญิงนั่ง

"เฮ้เจ้าหญิงทำฉันหน่อยได้ไหม" เขากล่าวว่า "ช่วยฉันขึ้น. วางสถานที่สำหรับฉันถัดจากคุณ."

เธอไม่ต้องการ แต่กษัตริย์โยนเธอเข้มงวดอย่างรวดเร็วของพ่อ
"ดันแผ่นในช่วงนี้ทางว่า" กบกล่าวว่าหลังจากที่เขาได้อากาศที่ดีและสะดวกสบายบนโต๊ะข้างเจ้าหญิง

ทันทีที่เขาได้กินเติมของเขาจากแผ่นของตัวเองของเจ้าหญิงกบถามจะต้องดำเนินการขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอนอนหลับ ในเวลาที่ไม่ทั้งหมดเขาก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
เขาใช้เวลาตลอดทั้งคืนอยู่ข้างเจ้าหญิง แต่เขาทิ้งไว้ในตอนเช้าที่แสงแรกในขณะที่เธอยังคงนอนหลับ

"ขอบคุณพระเจ้า" เจ้าหญิงคิดว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมา "ผมไม่คิดว่าเขาจะเคยรำคาญเราอีกครั้ง".

แต่เธอก็ผิดในคืนถัดไปมากเคาะนุ่มฟังที่ประตูห้องนอนของเธอ เสียงเดียวกันว่าคราวนี้ไม่ได้ค่อนข้างเล็กดังนั้นร้องเพลง:

". เปิดประตูเจ้าหญิงที่รักของฉันเปิดประตูสำหรับความรักที่แท้จริงของคุณอยู่ที่นี่"

ความทรงจำในสิ่งที่พ่อของเธอได้กล่าวเกี่ยวกับคำสัญญาที่เธอได้ แต่ไม่มีทางเลือกที่จะเปิดประตู ในกบกระโดด ขึ้นกระโดดกบลงบนหมอนของเธอเวลาที่ต้องการความช่วยเหลือนี้ อีกครั้งเขาก็หายไปก่อนรุ่งสาง

เรื่องนี้เกิดขึ้นนอกจากนี้ยังมีในคืนที่สามและที่สี่เมื่อ แต่ในเช้าวันที่สี่เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเจ้าหญิงรู้สึกประหลาดใจที่จะหาที่ยืนเจ้าชายรูปหล่อที่หัวเตียงของเธอ เขากำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาที่กว้างที่สุดฟ้าที่เธอเคยเห็น

เขาบอกเธอว่าแม่มดได้โยนความอาฆาตแค้นมานานแล้วคาถาทำให้เขากลายเป็นกบแม่มดได้ออกคำสั่งให้เขาอยู่กบชั่วนิรันดที่อาศัยอยู่ในที่ลึกบ่อสกปรกเว้นแต่โดยบังเอิญเขาได้พบกับเจ้าหญิงและสามารถเกลี้ยกล่อมให้เธอเชิญเขาไปที่วังของเธอให้อาหารเขาจากจานของตัวเองมากของเธอและปล่อยให้เขา ส่วนที่เหลืออยู่ด้านข้างของเธอนอนอยู่บนเตียงของตัวเองมากของเธอสามคืน

"ที่สะกดโหดร้ายได้รับการหัก" เจ้าชายกล่าวว่า "คุณได้แตกมันที่เหลือสำหรับคุณที่จะช่วยให้ฉันเพื่อนำคุณไปยังโรงละครโอเปร่า ที่จะใช้มือของคุณในทันทีในขณะที่สำหรับการเดินเล่นในป่า ที่เหลือสำหรับคุณที่จะทำเกียรติของการเป็นเพื่อนของฉัน. "

" และอาจจะตกอยู่ในความรักกับคุณ "หนุ่มเจ้าหญิงถาม.

เจ้าชายยิ้มอย่างอาย ๆ ." ใครสามารถบอก?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าชายกบ " โดย The Brothers Grimm

เย็นดีหนึ่ง หญิงสาวออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านของเธอ เธอไม่เคยไปเลยไม่เล่นโปรดของเธอ ลูกบอลสีทองสดใส ทุกที่ที่เธอเดิน เธอจะโยนลูกบอลในอากาศ แล้วจับมัน

ตอนนี้เย็นมาก เธอเดินไกลเข้าไปในป่า โยนลูกบอล และจับ ตามเธอไป ในเวลา เธอกลายเป็นเบื่อ

กลางป่ามีบ่อลึก สกปรก เย็นนี้ แม้ว่า บ่อได้เรืองแสงมหัศจรรย์ในแสงจันทร์ เจ้าหญิงนั่งลงบนม้านั่งริมบ่อ

ขณะเธอคัดสรรบนม้านั่ง เธอยังคงเล่นกับลูกของเธอ โยนขึ้น และจับมัน ขึ้น และจับ ขึ้น และจับ

เพียงแค่เป็นเธอเพราะลูกที่สูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอากาศ เมฆการย้ายระหว่างดวงจันทร์ และดับไฟของ ในความมืด เจ้าหญิงพลาดจับลูกมาลง

มันเด้งปิดแขน ปิดนั่งม้านั่ง และ บนพื้นดิน จะสะสมตามพื้น รับเร็ว ได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นลูกสะสม เร็วกว่าเจ้าหญิงสามารถรันหลังจากนั้น จนกระทั่งâ €" plop â €"มัน splashed ในบ่อ

"โอ้ รักร้อง "เจ้าหญิงเรียก"ดึกจัง และบ่ออยู่ลึกมาก และสกปรก ตอนนี้ฉันจะไม่สามารถรับลูกของฉันกลับ ถ้าเพียงฉันได้ระมัดระวังมากขึ้นด้วย ฉันให้อัญมณีและเสื้อผ้าแฟนซีของฉันทั้งหมด ทุกสิ่งที่ฉันเป็นเจ้าของในโลกนี้ ถ้าฉันสามารถยกเลิกฉันโง่ผิด "

ตอนที่ กบ ที่ได้รับฟังเธอจากใต้พื้นผิวของบ่อ popped เขาใหญ่น้ำ "สวัสดี เจ้าหญิง กบถาม, " ทำไมน้ำตาทั้งหมด? "

"ธุรกิจใดเป็นของคุณ "เจ้าหญิงตอบกลับ "คุณไม่อาจจะช่วย me."

"คิดอีก เจ้าหญิง สามารถรับลูกของคุณกลับและâ €"นี่คือ zinger â€" ต้องการทรัพย์สินทางการทำงาน ต้องเครื่องประดับของคุณ ไม่หนึ่งมุก"กบคลินิ้วมือของเขา และไม่ได้เป็นเพราะ tap-dance กับเท้า webbed"ไม่มีหนึ่งสตางค์ "

"ฉันไม่เข้าใจ"

"ทั้งหมดที่ฉันขอ เจ้าหญิง ได้ที่คุณแสดงความบาง กับฉันไปโอเปร่า พูด หรือ ดี เชิญผมไปวังของคุณ ผมวางศีรษะเหนื่อยบนของคุณคลุมหมอน"

"เหลวไหลอะไรนี่ "เจ้าหญิงคิดกับตัวเอง "วิธีสามารถกบมาวัง เขาไม่ได้เดินทางสิบเมตรจากบ่อนี้ "

แต่ที่เธอรู้ว่า กบอาจจะหาลูกของเธอล้ำค่า เพื่อเธอไม่ต้องการอารมณ์เสียเขา "เอาละกัน ลูกของฉันนำฉัน และคุณสามารถเยี่ยมชมฉันเมื่อคุณต้องการ "

"เราสามารถไปเป็น เพื่อนที่ดี กบพูด

"ที่สามารถทราบได้หรือไม่"เจ้าหญิงกล่าวว่า เพื่อส่งเสริมให้เขาหาลูกของเธอ

แต่เป็นกบดำกลับลงบ่อ เจ้าหญิงหัวเราะในความโง่ของเขา
เห็น ๆ เขาได้ช่วยชีวิตลูกของเธอจากด้านล่างของบ่อ เมื่อวางเขาไว้ในมือของเธอ เธอยินดี ยินดีให้เธอไม่สามารถช่วย แต่ให้เขาจูบบนหน้าผากของเขาเปียก bony สอบทุกแบบบ้าน

เธอยินดีมาก เธอได้เร็ว ๆ นี้เล่นกับลูกอีก โยนขึ้น และจับมัน เธออย่างรวดเร็วลืมเกี่ยวกับกบเก่าที่โง่

เย็นถัดไป เป็นเจ้าหญิงที่นั่งลงไปทานอาหารค่ำกับพ่อ ในหลวง มีเสียงดังแปลก ๆ â €"เคาะ เคาะ plash, plash €" บนบันไดหินอ่อน ครู่ต่อมา เคาะเบาแต่เพียงแห่งประตูห้องครัว เสียงเล็ก ๆ สังออก:

"เปิดประตู ฉัน
เจ้าหญิง
รัก เปิดประตู สำหรับความรักของคุณได้ที่นี่"

เจ้าหญิงไม่สามารถเชื่อได้ เธอวิ่งไปประตู และมีกบ เธอเพลิดเพลิน ได้มากกว่าที่เธอตื่นตระหนก และกลัว ดังนั้นเธอถาโถมประตูปิดหน้าของกบ และกลับไปที่โต๊ะอาหาร

ตรวจกลัวเธอ กษัตริย์ถามเรื่องไม่ "มีกบปลิ้นปล้อนน่ากลัวที่ประตู เธออธิบาย "เมื่อวาน เมื่อฉันลูกของฉันในบ่อในป่า เขาได้มันกลับมาให้ฉัน กลับ ฉันสัญญาว่า เขาสามารถมาวัง แต่ แน่นอน ฉันไม่ได้หมายถึง ว่า ฉันเคยอยู่ของฉันความฝัน wildest จินตนาการจะสามารถกระโดดทั้งหมดไปที่นี่ "

"เปิดประตู เจ้าหญิงของฉันรัก เปิดประตู สำหรับความรักของคุณได้ที่นี่"

มาพร้อมเสียงเล็ก ๆ อีกด้วย

ราชาสรรพทั้งสองมือของเขาบนหัวไหล่ของหญิงสาว "ถ้าคุณได้ทำสัญญา ลูกสาว คุณต้องเก็บมันไว้ ครอบครัวนี้รักษาสัญญา ให้ค่ะกบ"

เจ้าหญิงไม่ให้ กบ hopped ใน เขา hopped จากปลายด้านหนึ่งของความยาวห้องครัวอื่น ๆ ที่มีตารางการ เขา hopped จากปลายด้านหนึ่งของตารางยาวไปอีก ที่นั่งของเจ้าหญิง

"เฮ้ เจ้าหญิง ทำผมชอบ เขากล่าวว่า "ช่วยฉันขึ้น วางที่สำหรับฉันคุณ "

เธอไม่ต้องการ แต่พระโยนเธอตรง ๆ fatherly อย่างรวดเร็ว
"ดันจานที่ผ่านนี้เป็นทาง กบกล่าวว่า หลังจากที่เขามีอากาศดี และสะดวกสบายบนโต๊ะข้าง ๆ เจ้าหญิง

เมื่อเขาได้กินเขาเติมจากแผ่นของหญิง กบต้องถูกพาขึ้นไปห้องนอนของเธอสำหรับนอนเล่น ในเวลาไม่นาน เลย เขาได้หลับอย่างรวดเร็ว
เขาใช้เวลาทั้งคืนข้าง ๆ เจ้าหญิง แต่เขาทิ้งในตอนเช้า ที่แสงแรก ในขณะที่เธอยังไม่นอน

"ขอบคุณ พระเจ้า เจ้าหญิงคิดเมื่อเธอตื่นขึ้นมา "ฉันไม่สมมติว่าเขาจะเคยรบกวนเราอีก"

แต่เธอผิด คืนถัดไปมาก เคาะเบาแต่เพียงแห่งประตูห้องนอนของเธอ ที่ เดียวกันเสียง ไม่เล็กมากดังนั้นเวลานี้ สัง:

"เปิดประตู เจ้าหญิงของฉันรัก เปิดประตู สำหรับความรักของคุณได้ที่นี่"

เธอจดจำสิ่งที่พ่อของเธอได้กล่าวเกี่ยวกับสัญญา ก็ไปเปิดประตู ใน hopped กบ ค่า hopped กบ บนหมอนของเธอ ขณะนี้ต้องการความช่วยเหลือไม่ อีกครั้ง เขาได้ไปก่อนรุ่งอรุณ

นี้ยังเกิดขึ้น ในคืนที่สาม และสี่ แต่เมื่อเช้าสี่ เมื่อหัด เจ้าหญิงประหลาดหากับเจ้าชายที่หล่อที่ยืนอยู่ที่หัวเตียงของเธอ เขามีพร้อมที่เธอกับตา bluest กว้างเธอเคยเห็น

เขาบอกเธอว่า แม่มด spiteful ได้นานสะกด เปลี่ยนเขาเป็นกบ แม่มดได้สั่งให้ เขาพักกบนิรันดร์ อาศัยอยู่ในบ่อที่ลึก สกปรก ยกเว้นโดยบังเอิญเขาได้พบกับเจ้าหญิง และสามารถจูงเธอไปเชิญเขาไปพาเธอ เขาอาหารจากจานของตัวเองมาก และให้เขาเหลือเธอข้างเตียงของเธอเองมากที่

"สะกดที่โหดร้ายได้ขาด กล่าวว่า เจ้าชาย "คุณได้เสียก็ ทั้งหมดที่เหลือเป็นการอนุญาตให้ฉันไปโอเปร่า การใช้มือ นาน ๆ การเดินทางในป่า ที่ยังคงมีให้ท่านเลือกฉันเกียรติของการเป็นเพื่อนของฉัน "

"และอาจจะตกหลุมรักกับคุณ "หญิงสาวถาม

เจ้าชายยิ้ม shyly "ที่สามารถทราบได้หรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเย็นดี Grimm

หนึ่งกบ Prince "โดยสองพี่น้องที่เจ้าหญิงหนุ่มที่ออกไปเดินเล่นที่อยู่ในป่าที่อยู่ใกล้กับบ้านของเธอ เธอไม่เคยที่จะออกไปได้ทุกที่โดยไม่ต้องของเล่นชิ้นโปรดของเธอลูกสีทองที่สว่างสดใส ได้ทุกที่ที่เธอเดินเธอจะโยนลูกที่อยู่ในอากาศก็จับได้

ในเย็นวันนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอเดินเข้าไปในป่าโยนบอลและจับเป็นเธอไป ในช่วงเวลาเธอเหนื่อย

ในส่วนกลางของป่าที่เป็นบ่อสกปรกอยู่ ในช่วงเย็นนี้แม้จะอยู่ที่น่ามหัศจรรย์ใจที่มีแสงในแสงจันทร์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรงที่นั่งอยู่ข้างๆบนม้านั่งยาวที่อยู่ด้านข้างสระน้ำ

ในขณะที่เธอวางอยู่บนโต๊ะที่เธอยังคงเล่นกับลูกของเธอโยนมันขึ้นมาแล้วจับมัน เพิ่มขึ้นและรับชม เพิ่มขึ้นและรับชม

ตอนที่เธอพลิกไปพลิกมาเล่นลูกที่สูงโดยเฉพาะในอากาศก้อนเมฆที่ย้ายไปอยู่ในดวงจันทร์และตัดออกจากแสง ในความมืดที่เจ้าหญิงที่พลาดการจับบอลลงมาบน

มันย้อนกลับออกจากแขนของเธอออกจากที่นั่งที่ม้านั่งและเข้ากับพื้น มันกลิ้งไปตามพื้นดินที่หยิบขึ้นมาความเร็ว ความเร็วสูงกว่าและเร็วกว่าลูกที่รีดได้รวดเร็วขึ้นกว่าเจ้าหญิงที่ไม่สามารถเรียกใช้หลังจากนั้นจนกว่าเธฅเธดเธเธขเธ"กันเสียงรบกวน â̂€"สาดเข้ามา.

"โอเรียน"สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรงร้อง "มันเป็นสีเข้มและบ่อที่มีความลึกและความสกปรก ตอนนี้ผมจะไม่สามารถรับลูกของฉันกลับมา หากฉันได้มากขึ้นด้วยความระมัดระวังด้วย ฉันจะทำให้เครื่องของฉันทั้งหมดและเสื้อผ้าทุกอย่างที่ฉันคิดว่าในโลกนี้ถ้าผมไม่สามารถเรียกคืนความผิดพลาดของผม"

ในช่วงเวลาที่กบที่ได้รับฟังจากพื้นผิวที่อยู่ที่ด้านล่างของบ่อได้ระเบิดหัวของเขามาจากน้ำ "สวัสดี,พระเทพรัตนราชสุดาฯ,"กบถาม"ทำไมทั้งหมดที่น้ำตาหรือไม่?"

"ธุรกิจเป็นของคุณหรือไม่?"ที่เจ้าหญิงตอบ. "คุณไม่สามารถช่วยให้ผม"

"คิดใหม่อีกครั้งเป็นไปได้ว่าอาจเป็นสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรง ฉันจะได้รับลูกของคุณกลับไปสำหรับคุณและเธฅเธดเธเธเธญเธญเธณ"นี่คือ zinger ที่เธฅเธดเธเธขเธ"ผมไม่ต้องการของโลกทั้งหมดของคุณทำได้ ฉันไม่ต้องการอัญมณีและเครื่องประดับมุกไม่ได้มีความเป็นหนึ่งเดียวของคุณ"กบที่คลิกนิ้วของเขาและไม่เลอะเทอะแตะ - เต้นรำพร้อมด้วยเท้าสานของเขา "ไม่ได้ที่คนเดียวแม้แต่เพนนีเดียว"

"ผมไม่เข้าใจ"

"ผมขอให้ Princess อยู่ที่คุณแสดงให้เห็นความเมตตาต่อบางส่วน เดินทางไปพร้อมกับท่านเพื่อไปยัง Opera House ที่ผมพูดว่า หรือดีกว่าแต่เชิญผมไปทานอาหารมื้อค่ำที่พระราชวังของคุณ ปล่อยให้ผมวางศีรษะเหนื่อยของฉันบนหมอนคลุมด้วยผ้าไหมของคุณ"

"เหลวไหลมีนี้ได้อย่างไร?"เจ้าหญิงที่คิดในใจว่า"ได้อย่างไรกบที่จะมาพระราชวัง เขาจะไม่สามารถเดินทางไป 10 หลาจากบ่อน้ำนี้"

แต่เธอก็รู้ว่ากบอาจจะสามารถพบกับลูกล้ำค่าของเธอเธอก็ไม่ได้ต้องการทำลายเขา "ทั้งหมดด้านขวา. นำผมลูกของฉันและคุณสามารถเที่ยวชมผมทุกครั้งที่คุณต้องการ"

"เราไม่สามารถรับเป็นเพื่อนที่ดี"กบกล่าว

"ที่สามารถบอก"สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯทรงกล่าวในการสั่งซื้อเพื่อส่งเสริมให้เขาในการค้นหาสำหรับลูกของเธอ

แต่เป็นกบที่โดดลงกลับเข้าไปในบ่อน้ำที่เจ้าหญิงหัวเราะออกมาในความโง่เง่าของเขา
ของเขาได้ช่วยลูกของเธอจากด้านล่างของบ่อ เมื่อเขาไว้ในมือเธอก็มีความยินดีรู้สึกดีใจเธอก็ไม่สามารถช่วยให้แต่จะให้เขาจูบที่หน้าผากกระดูกเปียกของเขาก่อนที่จะรันทางกลับบ้าน

เธอเป็นความยินดีดังนั้นเธอจึงเป็นการเล่นกับลูกอีกครั้งโยนมันขึ้นมาแล้วจับได้ในเร็วๆนี้ เธอได้อย่างรวดเร็วลืมเรื่องเก่านั้นกบ

ในช่วงเย็นของวันต่อไปจะเป็นพระที่นั่งอยู่ข้างๆไปจนถึงอาหารมื้อค่ำพร้อมด้วยบิดาของเธอกษัตริย์ที่มีเสียงประหลาดที่เธฅเธดเธเธขเธ"แตะแตะ plash plash เธฅเธดเธเธขเธ"ที่บันไดหินอ่อนที่. ช่วงเวลาที่ให้ความนุ่มนวลใน ภายหลัง ก็ดังขึ้นมาอยู่ที่ประตูห้องทานอาหาร เสียงขนาดเล็กที่สร้างออกมา

"เปิดประตู

รักเจ้าหญิง เปิดประตูให้ความรักความจริงของคุณอยู่ที่นี่"

เจ้าหญิงที่ไม่เชื่อว่ามัน เธอวิ่งไปที่ประตูและมีกบได้ เธอก็สนุกไปแต่ที่มากไปกว่านั้นคือเธอก็ตกใจและกลัว ดังนั้นเธอจึงปิดประตูที่ปิดทำการในหน้าของกบและเข้าไปกลับไปที่โต๊ะอาหารมื้อค่ำ พร้อมด้วยการตรวจจับช่องเสียบ

ความกลัวของเธอกษัตริย์ที่ถามว่าเรื่องนี้"มีกบเฉอะแฉะอย่างสยดสยองที่ประตู"เธออธิบาย "เมื่อวานนี้เมื่อผมลงลูกของฉันในสระที่อยู่ในป่าเขาได้กลับมาสำหรับผม ในกลับไปผมก็สัญญาว่าจะกลับมาเพื่อทานอาหารมื้อค่ำที่พระราชวัง แต่แน่นอนผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันไม่เคยอยู่ในความฝันของผมต่างก็คิดไปว่าเขาจะสามารถท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆแบบที่ทั้งหมดอยู่ที่นี่"

"เปิดประตูที่เจ้าหญิงของฉัน" เปิดประตูสำหรับความรักจริงของท่านอยู่ที่นี่"

เสียงมาถึงขนาดเล็กอีกครั้ง

กษัตริย์เอาไว้ทั้งสองของเขาไว้บนบ่าของหนุ่มเจ้าหญิง "หากคุณได้ทำให้บุตรสาวสัญญาที่คุณจะต้องทำให้ได้ สำหรับครอบครัวแห่งนี้ช่วยให้ปฏิบัติตามข้อตกลง ปล่อยให้กบใน"เจ้าหญิง

ก็ กบนั้นก็กระโดดใน เขาก็กระโดดจากปลายด้านหนึ่งในระยะยาวการรับประทานอาหาร - ห้องเพื่อไปยังส่วนพื้นที่อื่นที่โต๊ะที่มีเขาก็กระโดดจากปลายด้านหนึ่งของโต๊ะยาวไปถึงอีกสถานที่ซึ่งเจ้าหญิงที่นั่ง

นี่"เจ้าหญิงผมชอบที่เขาพูด "ช่วยฉันเพิ่มขึ้น วางอยู่ที่หนึ่งสำหรับผมถัดไปเพื่อคุณ"

เธอไม่ต้องการที่จะแต่โยนท้ายเรือพ่อทันที
"ส่งแผ่นว่าในปีนี้ทาง"กบกล่าวว่าหลังจากที่เขาได้มาที่ดีและสะดวกสบายบนโต๊ะที่อยู่ด้านข้างเจ้าหญิง

เมื่อเขาไม่ได้รับประทานเติมของเขาจากแผ่นความร้อนของเจ้าหญิงที่กบที่ถูกถามถึงได้ขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอสำหรับการงีบหลับที่ ไม่ว่าในเวลาที่เขาหลับไปอย่างรวดเร็ว
เขาได้ใช้เวลาตลอดทั้งคืนที่อยู่ด้านข้างพระเทพรัตนราชสุดาฯ แต่เขาก็อยู่ในช่วงเช้าที่เบาๆเป็นครั้งแรกในขณะที่เธอกำลังหลับอยู่

"ขอขอบคุณความดี"เจ้าหญิงที่คิดว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมา "ผมไม่คิดว่าเขาจะสร้างความรำคาญเราอีกครั้งมา"

แต่เธอก็ไม่ถูกต้องในคืนถัดไปเป็นอย่างมากที่ทำให้นุ่มก็ดังขึ้นมาอยู่ที่ประตูห้องนอนของเธอ เสียงพูดเหมือนกับว่าไม่ว่าขนาดเล็กแห่งนี้เวลาร้องเพลง

"เปิดประตูที่เจ้าหญิงรัก เปิดประตูให้ความรักจริงของท่านอยู่ที่นี่"

นึกถึงเรื่องพ่อของเธอได้พูดเกี่ยวกับสัญญาว่าจะให้เธอไม่มีทางเลือกแต่ไปเปิดประตู ในก็กระโดดกบได้. กบก็กระโดดขึ้นไปที่หมอนเวลานี้ต้องไม่มีใครช่วยได้ อีกครั้งเขาไปแล้วก่อนรุ่งสาง

แห่งนี้ยังเกิดขึ้นในคืนที่สามและบนที่สี่ แต่ในเช้าวันที่ 4 เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้พบกับเจ้าชายรูปงามที่ยืนอยู่ที่หัวเตียงของเธอ เขากำลังมองไปที่หลากหลายมากที่สุดของเธอด้วยตาหรกที่เธอเคยเห็น

เขาบอกเธอว่าแม่มดผูกพยาบาทที่ได้ตรวจสอบตัวสะกดที่หมุนไปในกบมานานแม่มดได้สั่งให้เขาเข้าพักกบเพื่อเอาชีวิตรอดชีวิตอยู่ในบ่อสกปรกลึกว่าเว้นแต่ได้มีโอกาสเขาได้พบพระวรวงศ์เธอและไม่สามารถเกลี้ยกล่อมให้เธอชวนให้เขาพระราชวังของเธอให้เขาจากแผ่นของตัวเองเธอเป็นอย่างมากและปล่อยให้เขาพักอยู่ข้างกายเธอในส่วนตัวของเธอเป็นอย่างมากสำหรับสามคืน

"สะกดใจไม้ไส้ระกำที่ได้รับการหัก" Prince " "คุณมีมันทั้งหมดที่เหลืออยู่เพื่อที่ท่านจะอนุญาตให้ผมจะนำคุณไปยัง Opera House ได้ ในการใช้มือของคุณหนึ่งครั้งในที่นี้สำหรับการเดินเล่นในป่า ทั้งหมดที่เหลืออยู่เพื่อที่ท่านจะทำให้ผมเป็นเกียรติของที่เพื่อนของฉัน"

"และบางทีอาจจะตกอยู่ในความรักกับคุณหรือไม่?"เจ้าหญิงหนุ่มถาม

Prince ยิ้มอาย. "ใครจะบอกให้