๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้ เอมใจ หอมชื่นกลื

๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้ เอมใจ
หอมชื่นกลืนหวานใน อกชู้
รื่นรื่นรสรมย์ใด ฤๅดุจ นี้แม่
หวานเลิศเหลือรู้รู้ แต่เนื้อนงพาลฯ

๏ ผลชิดแช่อิ่มอบ หอมตรลบล้ำเหลือหวาน
รสไหนไม่เปรียบปาน หวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ
๏ ตาลเฉาะเหมาะใจจริง รสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจ
คิดความยามพิสมัย หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น
๏ ผลจากเจ้าลอยแก้ว บอกความแล้วจากจำเป็น
จากช้ำน้ำตากระเด็น เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง
๏ หมากปรางนางปอกแล้ว ใส่โถแก้วแพร้วพรายแสง
ยามชื่นรื่นโรยแรง ปรางอิ่มอาบซาบนาสา
๏ หวนห่วงม่วงหมอนทอง อีกอกร่องรสโอชา
คิดความยามนิทรา อุราแนบแอบอกอร
๏ ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่น เรียกส้มฉุนใช้นามกร
หวนถวิลลิ้นลมงอน ชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน
๏ พลับจีนจักด้วยมีด ทำประณีตน้ำตาลกวน
คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ
๏ น้อยหน่านำเมล็ดออก ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์
มือใครไหนจักทัน เทียบเทียมที่ฝีมือนาง
๏ ผลเกดพิเศษสด โอชารสล้ำเลิศปาง
คำนึงถึงเอวบาง สางเกศเส้นขนเม่นสอย
๏ ทับทิมพริ้มตาตรู ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย
สุกแสงแดงจักย้อย อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย
๏ ทุเรียนเจียนตองปู เนื้อดีดูเหลือเรืองพราย
เหมือนศรีฉวีกาย สายสวาทพี่ที่คู่คิด
๏ ลางสาดแสวงเนื้อหอม ผลงอมงอมรสหวานสนิท
กลืนพลางทางเพ่งพิศ คิดยามสารทยาตรามา
๏ ผลเงาะไม่งามแงะ มล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา
หวนเห็นเช่นรจนา จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
๏ สละสำแลงผล คิดลำต้นแน่นหนาหนาม
ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม นามสละมละเมตตาฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

๏ผลชิดแช่อิ่มโอ้เอมใจ
หอมชื่นกลืนหวานในอกชู้
รื่นรื่นรสรมย์ใดฤๅดุจนี้แม่
หวานเลิศเหลือรู้รู้ แต่เนื้อนงพาลฯ๏ผลชิดแช่อิ่มอบ หวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ๏ตาลเฉาะเหมาะใจจริง หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น๏ผลจากเจ้าลอยแก้ว เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง๏หมากปรางนางปอกแล้ว ปรางอิ่มอาบซาบนาสา๏หวนห่วงม่วงหมอนทองอีกอกร่องรสโอชาคิดยามนิทราอุราแนบแอบอกอรความ๏ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่น ชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน๏พลับจีนจักด้วยมีด ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ๏น้อยหน่ายังนำออก เทียบเทียมที่ฝีมือนาง๏ผลเกดพิเศษสดโอชารสล้ำเลิศปางคำนึงถึงเอวบางสางเกศเส้นขนเม่นสอย๏ทับทิมพริ้มตาตรู อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย๏ทุเรียนเจียนตองปู สายสวาทพี่ที่คู่คิด๏ลางสาดแสวงเนื้อหอม คิดยามสารทยาตรามา๏ผลเงาะไม่งามแงะ จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม๏สละสำแลงผล นามสละมละเมตตาฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลชิดแช่อิ่มโอ้เอมใจนะ

หอมชื่นกลืนหวานในอกชู้รื่นรื่นรสรมย์ใดฤๅดุจนี้แม่หวานเลิศเหลือรู้รู้แต่เนื้อนงพาลฯ




รสไหนไม่เปรียบปานหวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจผลชิดแช่อิ่มอบหอมตรลบล้ำเหลือหวานนะตาลเฉาะเหมาะใจจริงรสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจนะ

คิดความยามพิสมัยหมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็นนะผลจากเจ้าลอยแก้วบอกความแล้วจากจำเป็นเป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง

จากช้ำน้ำตากระเด็นหมากปรางนางปอกแล้วใส่โถแก้วแพร้วพรายแสงนะ

ยามชื่นรื่นโรยแรงปรางอิ่มอาบซาบนาสานะหวนห่วงม่วงหมอนทองอีกอกร่องรสโอชา


ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่นเรียกส้มฉุนใช้นามกรคิดความยามนิทราอุราแนบแอบอกอรนะหวนถวิลลิ้นลมงอนชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน

นะพลับจีนจักด้วยมีดทำประณีตน้ำตาลกวนคิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวนยลยิ่งพลับยับยับพรรณน้อยหน่านำเมล็ดออกปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์

นะมือใครไหนจักทันเทียบเทียมที่ฝีมือนาง


นะผลเกดพิเศษสดโอชารสล้ำเลิศปางคำนึงถึงเอวบางสางเกศเส้นขนเม่นสอยนะ

ทับทิมพริ้มตาตรูใส่จานดูดุจเม็ดพลอยสุกแสงแดงจักย้อยอย่างแหวนก้อยแก้วตาชายทุเรียนเจียนตองปูเนื้อดีดูเหลือเรืองพรายนะ

เหมือนศรีฉวีกายสายสวาทพี่ที่คู่คิดนะลางสาดแสวงเนื้อหอมผลงอมงอมรสหวานสนิท


ผลเงาะไม่งามแงะมล่อนเมล็ดและเหลือปัญญากลืนพลางทางเพ่งพิศคิดยามสารทยาตรามานะหวนเห็นเช่นรจนาจ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม

ท่าทิ่มปิ้มปืนกามนามสละมละเมตตาฯสละสำแลงผลคิดลำต้นแน่นหนาหนามนะ