Now that you are aware of the prima

Now that you are aware of the primary issues, we can turn to the politics of the matter with one question: Whom does the water belong to? To the big water-marketing companies (Suez, Veolia, RWE, Vivendi) or to you, or to me? Well, that is a thorny question. You might think that water just belong to every human being. After all, water is a natural element, it is at the root of life and it is the only element you cannot live without; it is a death or life condition. Whether you agree or not, this answer is wrong: In fact, at “The Dublin Statement on Water and sustainable Development” held on January 31st, 1992, the United Nations named water as an economic good. Water is therefore a good and not a right. So like any economic good, water can be owned, and it is actually owned by big water companies. France is the country of big water companies. There, water was privatized in the 18th century. The idea was to bring water to newly built neighborhoods. The expensive water supply system would be borne by private investors that would get their money back by selling the water. In the 1980’s Margaret Thatcher privatized all the water in the UK; and in the 1990’s those companies began taking a global significance. So for example, today, Buenos Aires’ water – like New York City’s water – belongs to Suez; Puerto Rico and Chicago to Veolia; Jakarta and Pittsburgh to RWE/Thames. Like any economic good, water has been subject to the law of profit, so only people who have the money have water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากที่คุณได้ตระหนักถึงปัญหาหลัก เราสามารถเปิดการเมืองสำคัญมีหนึ่งคำถาม: ที่ไม่น้ำอยู่ บริษัทตลาดน้ำขนาดใหญ่ (สุเอซ Veolia, RWE, Vivendi) หรือคุณ หรือฉัน ดี ที่เป็นคำถาม thorny คุณอาจคิดว่า น้ำที่เป็นเพียงมนุษย์ทุก หลังจากที่ทุก น้ำเป็นองค์ประกอบธรรมชาติ เป็นที่รากของชีวิต และเป็นองค์ประกอบเดียวที่คุณไม่สามารถอยู่ โดยไม่มี เงื่อนไขชีวิตหรือเสียชีวิตได้ ว่า คุณเห็นด้วย หรือ ไม่ คำตอบนี้ไม่ถูกต้อง: ในความเป็นจริง ที่ "งบดับลินในน้ำและการพัฒนาที่ยั่งยืน" วันที่ 31 มกราคม 1992 สหประชาชาติชื่อน้ำเป็นมีเศรษฐกิจดีขึ้น น้ำจึงดีและไม่ขวา ดัง เช่นดีเศรษฐกิจ น้ำสามารถเป็นเจ้าของ และจริง ๆ แล้วเป็นบริษัทใหญ่น้ำ ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่บริษัทใหญ่น้ำ มี น้ำถูก privatized ในศตวรรษที่ 18 ความคิดที่จะ นำน้ำไปละแวกใกล้เคียงสร้างขึ้นใหม่ ระบบประปามีราคาแพงจะถูกแบกรับ โดยนักลงทุนส่วนตัวที่จะได้รับเงินของพวกเขากลับมาขายน้ำ ในปี 1980 Thatcher มาร์กาเร็ต privatized น้ำทั้งหมดในสหราชอาณาจักร และใน 1990 ' s บริษัทเริ่มมีความสำคัญระดับโลก ดังนั้นตัวอย่าง วันนี้ บัวโนสไอเรสของน้ำเช่นน้ำของนิวยอร์กอยู่ในสุเอซ เปอร์โตริโกและชิคาโกเพื่อ Veolia จาการ์ตาและพิตส์เบิร์กไป RWE/เทมส์ เช่นดีเศรษฐกิจ น้ำแล้วอาจ มีกำไร กฎหมายเพื่อคนเดียวที่มีเงินมีน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้คุณมีความตระหนักในปัญหาหลักที่เราสามารถเปิดให้การเมืองของเรื่องที่มีหนึ่งคำถาม: น้ำไม่เป็นของใคร? เพื่อให้ บริษัท น้ำตลาดใหญ่ (คลองสุเอซ, โอเลีย, RWE, Vivendi) หรือคุณหรือฉัน? ดีที่เป็นคำถามที่มีหนาม คุณอาจจะคิดว่าน้ำเป็นเพียงมนุษย์ทุกคน หลังจากที่ทุกน้ำเป็นองค์ประกอบธรรมชาติเป็นที่รากของชีวิตและเป็นองค์ประกอบเดียวที่คุณไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่ต้อง; มันเป็นความตายหรือสภาพชีวิต ไม่ว่าคุณจะเห็นด้วยหรือไม่คำตอบนี้ไม่ถูกต้องในความเป็นจริงที่ "งบดับลินในน้ำและการพัฒนาอย่างยั่งยืน" ที่จัดขึ้นเมื่อวันที่ 31 มกราคม 1992 ที่ยูเอ็นน้ำเป็นชื่อที่ดีทางเศรษฐกิจ น้ำจึงเป็นสิ่งที่ดีและไม่ถูกต้อง เพื่อต้องการที่ดีทางเศรษฐกิจใด ๆ ที่น้ำสามารถเป็นเจ้าของและเป็นเจ้าของจริงโดย บริษัท น้ำขนาดใหญ่ ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่ บริษัท น้ำขนาดใหญ่ มีน้ำถูกแปรรูปในศตวรรษที่ 18 คิดว่าจะนำน้ำไปยังละแวกใกล้เคียงที่สร้างขึ้นใหม่ น้ำที่มีราคาแพงระบบจ่ายจะเป็นพาหะโดยนักลงทุนเอกชนที่จะได้รับเงินคืนจากการขายน้ำ ในปี 1980 มาร์กาเร็ตแทตเชอแปรรูปน้ำในสหราชอาณาจักร และในปี 1990 บริษัท เหล่านั้นเริ่มความสำคัญระดับโลก ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นวันนี้, Buenos Aires น้ำ - เหมือนน้ำของเมืองนิวยอร์ก - เป็นของคลองสุเอซ; เปอร์โตริโกและชิคาโกโอเลีย; จาการ์ตาและพิตส์เบิร์ก RWE / แม่น้ำเทมส์ เช่นเดียวกับที่ดีทางเศรษฐกิจที่ได้รับน้ำภายใต้กฎหมายของกำไรเท่านั้นดังนั้นคนที่มีเงินมีน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้คุณมีความตระหนักในประเด็นหลัก เราสามารถเปิดเพื่อการเมืองของเรื่องด้วยคำถาม : ใครที่น้ำเป็นของ ? เพื่อการตลาดของ บริษัท ใหญ่น้ำ ( คลองสุเอซ , Veolia , RWE , วิเวนดิ ) หรือคุณ หรือผม ? อืม นั่นเป็นคำถามที่แหลมคม . คุณอาจจะคิดว่าน้ำที่เป็นของมนุษย์ทุกคน หลังจากทั้งหมดน้ำเป็นองค์ประกอบธรรมชาติมันเป็นรากของชีวิตและเป็นเพียงองค์ประกอบที่คุณไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจาก มันคือ ความตาย หรือชีวิตเงื่อนไข ไม่ว่าคุณจะเห็นด้วยหรือไม่ คำตอบนี้มันผิด ในความเป็นจริงใน " ดับลินว่าด้วยน้ำและการพัฒนาที่ยั่งยืน " จัดขึ้นเมื่อวันที่ 31 มกราคม ปี 1992 องค์การสหประชาชาติที่ชื่อน้ำในฐานะทางเศรษฐกิจที่ดี น้ำจึงเป็นเรื่องที่ดี และไม่ใช่ เหมือนมีเศรษฐกิจดีน้ำสามารถเป็นเจ้าของ และมันจริง ๆที่เป็นเจ้าของโดย บริษัท น้ำใหญ่ ฝรั่งเศสเป็นประเทศที่ บริษัท น้ำใหญ่ มีน้ำเป็นเสาหลักในศตวรรษที่ 18 แนวคิดที่จะนำน้ำไปสร้างใหม่ ย่าน ระบบน้ำประปาแพงจะเป็นพาหะโดยนักลงทุนเอกชนที่จะได้รับเงินของพวกเขากลับมาจากการขายน้ำในช่วงปี 1980 มาร์กาเร็ต แธตเชอร์ แปรรูปน้ำทั้งหมดในอังกฤษ และในปี 1990 บริษัทเหล่านั้นเริ่มสละความสำคัญระดับโลก ดังนั้นตัวอย่างเช่นวันนี้ , Buenos Aires ' –น้ำเหมือนน้ำนิวยอร์ก–เป็นของคลองสุเอซ ; เปอร์โตริโกและชิคาโก Veolia ; จาการ์ตาและพิตส์เบิร์กกับ RWE / เทมส์ เหมือน เศรษฐกิจดี มีน้ำภายใต้กฎหมายของกำไรดังนั้น คนเท่านั้นที่มีเงิน มีน้ำ