Amongst the thirty three pavilion m

Amongst the thirty three pavilion masters and twenty seven elders, only over a dozen of them were left. But even these dozen of people together wouldn’t possibly be Yun Che’s match. The only person who could battle with Yun Che, Grand Clan Master Fen Yijue, was also bearing heavy injuries. Sadness and despair filled everyone’s hearts, making them unable to rile up even the slightest wisp of will to resist and struggle.

“Yun Che, are you really going to… spare no one!” Fen Yijue said with his teeth grinding.

Yun Che’s expression was overcast. Each and every one of his words was ice-cold: “I have given you chances, and gave you leeway many times… It is you, that once and once again insisted in pressing me to exterminate your clan! Today, all of you will die, and starting tomorrow, there will no longer be a Burning Heaven Clan in this world!”

Yun Che raised his arm, the heavy Dragon Fault pointed at the despairing Fen Yijue as he issued the final judgement.

Fen Yijue took up the Absolute Flame Blade, raised his head up and let out a long sigh: “My Burning Heaven Clan’s thousand years of heritage, was actually ruined in my generation, what face do I have to face my generations of ancestors… Yun Che, my Burning Heaven Clan reaching this current state, is indeed also brought onto us by ourselves, and can not entirely be blamed on you! But the disciples under our clan are entirely innocent, I believe you wouldn’t lay a hand on them either. After we dismiss all of them, we’ll commit suicide ourselves!”

“Heh…” Yun Che coldly laughed; the laughter was so sinister and cold as if it had come from the throat of the devil: “Are your ears deaf! I had just said that today, all of you will die… all of you!! On the day you despicably abducted my family, I had already swore to make your Burning Heaven Clan… turn into a river of blood. Not even a blade of grass will be left!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบศาลาสามสิบสามและผู้สูงอายุยี่สิบเจ็ด เฉพาะกว่าโหลของพวกเขาถูกทิ้ง แต่แม้เหล่านี้โหลคนโดดอาจจะไม่ตรงกับ Yun Che ผู้เดียวที่สามารถต่อสู้กับ Che ยุน แกรนด์มาสเตอร์แคลนวเฟิ่น Yijue ยังถูกลูกปืนบาดเจ็บหนัก หัวใจของทุกคนเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและสิ้นหวัง ทำให้พวกเขาสามารถจะโชคร้ายขึ้นแม้ปอยน้อยของจะต่อต้าน และต่อสู้"ยุน Che เป็นคุณจริง ๆ จะ...อะไหล่ไม่มี" Yijue วเฟิ่นกล่าวพร้อมกับฟันของเขาบดยุน Che นิพจน์ถูกฝน ทุกคำของเขาคือฉ่ำ: "ผมได้ให้โอกาส และให้คุณงานที่คั่งค้างหลายครั้ง... คุณเป็น ที่หนึ่งครั้ง และอีกครั้งยืนยันในการกดฉันจะกำจัดกองทัพของคุณ วันนี้ ทั้งหมดของคุณจะตาย และเริ่มวันพรุ่งนี้ จะไม่มีกองทัพสวรรค์เผาในโลกนี้"Che ยืนยกแขน หนักข้อบกพร่องมังกรชี้ไปที่การ Yijue วเฟิ่นหวังเป็นใบตายYijue วเฟิ่นเอาค่าใบมีดไฟแน่นอน ยกศีรษะของเขา และให้ออกด้วย[ยาว: "ของกองทัพสวรรค์ของฉันเผาไหม้พันปีของมรดก ถูกจริงเจ๊งในรุ่นของฉัน หน้าใดที่มีการเผชิญหน้าลูกหลานของบรรพบุรุษของฉัน... Yun Che เขียนสวรรค์แคลนถึงสถานะปัจจุบันนี้ แน่นอนยังมีการนำมายังเราด้วยตนเอง และสามารถไม่ทั้งตำหนิคุณ แต่สาวกภายใต้กองทัพของเราจะไม่รู้เรื่องทั้งหมด ผมเชื่อว่า คุณจะไม่วางมือบนพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง หลังจากเรายกเลิกทั้งหมดของพวกเขา เราจะฆ่าตัวเอง""Heh..." หัวเราะ Yun Che จ้างงาน เสียงหัวเราะเป็นอุบาทว์ และเย็นเช่นถ้ามาจากลำคอของพญามารดังนั้น: "มีคนหูหนวกหูของคุณ ฉันได้กล่าวเพียงว่า วันนี้ ทั้งหมดของคุณจะตาย...ทุกท่าน!! ในวันคุณ despicably ลักพาตัวครอบครัวของฉัน ฉันมีแล้วสาบานให้ตระกูลของคุณเขียนสวรรค์...กลายเป็นแม่น้ำเลือด ไม่แม้แต่ใบหญ้าจะถูกทิ้ง!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบรรดาสามหมื่นสามโทศาลายี่สิบเจ็ดผู้สูงอายุเพียงกว่าโหลของพวกเขาถูกทิ้ง แต่ถึงแม้เหล่านี้โหลของคนร่วมกันจะไม่อาจจะจับคู่ Yun เจ๊ เพียงคนเดียวที่สามารถต่อสู้กับหยุนเจ๊แกรนด์ตระกูลโท Fen Yijue ก็แบกรับบาดเจ็บหนัก ความโศกเศร้าและความสิ้นหวังที่เต็มไปด้วยหัวใจของทุกคนทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะทำให้ระคายเคืองแม้แต่กำมือน้อยที่สุดของความประสงค์ที่จะต่อต้านและการต่อสู้. "ยุนเจ๊จริงๆคุณจะ ... ไม่มีใครว่าง!" Fen Yijue กล่าวด้วยฟันของเขาบด. แสดงออก Yun เจ๊ มืดครึ้ม แต่ละคนและทุกคนของคำพูดของเขาเป็นน้ำแข็งเย็น: "ผมได้ให้โอกาสและให้คุณคั่งค้างหลายครั้ง ... มันเป็นคุณที่ครั้งและอีกครั้งในการกดยืนยันฉันจะกำจัดตระกูลของคุณ! วันนี้ทุกท่านจะตายและเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้ไม่มีอีกต่อไปจะมีการเผาไหม้สวรรค์แซ่ในโลกนี้! " ยุนเจ๊ยกแขนของเขาหนักมังกรผิดพลาดชี้ไปที่ความหวัง Fen Yijue ในขณะที่เขาออกคำพิพากษา. บึง Yijue เอาขึ้นแอบโซลูทเปลวไฟ Blade, ยกศีรษะของเขาขึ้นและให้ออกถอนหายใจยาว "ของการเผาไหม้สวรรค์ของตระกูลพันปีมรดกถูกทำลายจริงในการผลิตของฉันสิ่งที่ใบหน้าของฉันจะต้องเผชิญกับคนรุ่นต่อไปของฉันของบรรพบุรุษ ... ยุน Che ฉันเผาไหม้สวรรค์แซ่ถึงนี้สถานะปัจจุบันย่อมเป็นยังนำเข้าสู่เราด้วยตัวเองและสามารถไม่ได้ทั้งหมดจะถูกตำหนิอยู่กับคุณ! แต่สาวกภายใต้ตระกูลของเราเป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งหมดผมเชื่อว่าคุณจะไม่เอามือวางบนพวกเขาทั้งสอง หลังจากที่เรายกเลิกทั้งหมดของพวกเขาเราจะฆ่าตัวตายเอง! " " หึ ... "ยุนเจ๊อย่างเย็นชาหัวเราะ; เสียงหัวเราะก็น่ากลัวและเย็นราวกับว่ามันได้มาจากลำคอของปีศาจ: "เป็นคนหูหนวกหูของคุณ! ฉันเพิ่งบอกว่าวันนี้ทุกท่านจะตาย ... ทุกท่าน !! ในวันที่คุณ despicably ลักพาตัวครอบครัวของฉันฉันได้สาบานแล้วเพื่อให้การเผาไหม้ของสวรรค์แซ่ ... กลายเป็นแม่น้ำเลือด ไม่ได้ใบหญ้าจะถูกทิ้ง !! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท่ามกลางสามสิบสามศาลาโทยี่สิบเจ็ดผู้ใหญ่มากกว่าโหลของพวกเขาที่เหลืออยู่ แต่แม้เหล่านี้สิบคนด้วยกัน คงไม่ต้องเป็นยุนเช ตรงกับ คนที่สามารถต่อสู้กับยุนเช แกรนด์ ตระกูลโทเฟิน yijue ก็แบกบาดเจ็บหนัก ความเศร้าและสิ้นหวัง เติมเต็มหัวใจของทุกคน ที่ทำให้พวกเขาไม่สามารถที่จะทำให้ขึ้นแม้เพียงน้อยนิดของการต่อต้านและจุดประกายการต่อสู้" ยุน อึน คุณจะ . . . . . . . อย่าให้เหลือ " เฟิน yijue กล่าวกับฟันบดสีหน้าของยุนเชก็มืดครึ้ม แต่ละคนและทุกหนึ่งในคำพูดของเขาคือน้ำแข็งเย็น : " ฉันได้รับโอกาสให้ขึ้นหลายครั้ง . . . . . . . มันคือคุณ อีกครั้ง และอีกครั้ง ยืนยันในการกดให้กำจัดตระกูลของคุณ วันนี้ พวกเธอจะตาย และในวันพรุ่งนี้ จะไม่มีการเผาเผ่าสวรรค์ในโลกนี้ "ยุนเช ยกแขนขึ้น ความผิดมังกรหนักมาที่ yijue เฟินสิ้นหวังเขาออกรอบสุดท้าย .เฟิน yijue เอาดาบเปลวเพลิงแน่นอน ยกศีรษะของเขาขึ้นและถอนหายใจยาว " ผมเขียนสวรรค์ของตระกูลหมื่นปีของมรดก ก็ทำลายในยุคของฉัน แล้วหน้าฉันต้องหน้ารุ่นของบรรพบุรุษ . . . . . . . ยุนเช ผมเผาสวรรค์ตระกูลถึงสถานะปัจจุบัน มีแน่นอน มาด้วยมาด้วยตนเอง และสามารถทั้งหมดจะโทษคุณ แต่สาวกภายใต้ตระกูลเราเป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งหมด ผมเชื่อว่าคุณจะไม่แตะต้องมันเลย หลังจากที่เรายกเลิกทั้งหมด เราก็จะฆ่าตัวตายเอง "" หึ . . . . . . . " ยุนเช แบบหัวเราะ ; เสียงหัวเราะจึงน่ากลัวและเย็นชาราวกับว่ามันมาจากคอของปีศาจ : " หูหูหนวก ฉันเพิ่งบอกว่าวันนี้ พวกเจ้าจะตาย . . . . . . . ทุกคน ! ในวันที่คุณน่ารังเกียจยังลักพาตัวครอบครัวของฉันฉันได้สาบานเพื่อให้คุณเผาสวรรค์ตระกูล . . . . . . . กลายเป็นแม่น้ำเลือด แม้แต่ใบหญ้าจะถูกทิ้ง ! ! "