OIDs basically give you a built-in,

OIDs basically give you a built-in, globally unique id for every row, contained in a system column (as opposed to a user-space column). That's handy for tables where you don't have a primary key, have duplicate rows, etc. For example, if you have a table with two rows identical rows, and you want to delete the oldest of the two, you could do that using the oid column.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

OIDs พื้นให้รหัสที่ไม่ซ้ำกัน ตัวในทุก ๆ แถว อยู่ในคอลัมน์ระบบ (ตรงข้ามกับคอลัมน์ผู้ใช้พื้นที่) ที่เป็นประโยชน์สำหรับตารางที่คุณไม่มีคีย์หลัก มีแถวที่ซ้ำกัน ฯลฯ ตัวอย่าง ถ้าคุณมีตารางที่ มีแถวสองแถวเหมือนกัน และคุณต้องการลบเก่าแก่ที่สุดของทั้งสอง คุณสามารถทำที่ใช้คอลัมน์ oid

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

OIDs พื้นให้คุณในตัว ID ไม่ซ้ำกันทั่วโลกสำหรับทุกแถวที่มีอยู่ในคอลัมน์ระบบ (เมื่อเทียบกับคอลัมน์ผู้ใช้พื้นที่) นั่นเป็นประโยชน์สำหรับตารางที่คุณไม่ได้มีคีย์หลักมีแถวที่ซ้ำกันและอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นถ้าคุณมีตารางที่มีสองแถวแถวเหมือนกันและคุณต้องการที่จะลบที่เก่าแก่ที่สุดของทั้งสองคุณสามารถดำเนินการได้โดยใช้ คอลัมน์ OID

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

oids เป็นพื้นให้คุณในทั่วโลกรหัสเฉพาะสําหรับทุกแถวที่มีอยู่ในระบบคอลัมน์ ( เป็นนอกคอกใช้พื้นที่คอลัมน์ ) ที่เป็นประโยชน์สำหรับตารางที่คุณไม่มีคีย์หลัก มีแถวที่ซ้ำกันและอื่น ๆ ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณมีโต๊ะ 2 แถวเหมือนกันแถว และคุณต้องการที่จะลบที่เก่าแก่ที่สุดของทั้งสอง คุณสามารถทำการใช้คอลัมน์เก่า .