Molasses had no effect on apparent

Molasses had no effect on apparent total-tract DM,
CP, NDF, or gross energy digestibility (Table 3). Oelker
et al. (2009) reported similar effect of molasses on DM,
NDF, and CP digestibility with alfalfa hay as a forage
source. With the exception of improved NDF digestibility,
feeding molasses up to 6% of the diet DM had
no effect on total-tract nutrient utilization of lactating
cows fed alfalfa silage-based diets (Broderick and
Radloff, 2004).proportion of acetate linearly increased (P < 0.05),
whereas the molar proportion of propionate linearly (P
< 0.05) decreased as the level of dried molasses increased
(Table 3). Consequently, the acetate:propionate
ratio linearly increased (P < 0.05) as the level of dried
molasses increased. The higher molar proportion of
propionate for the cows fed the control diet is likely
due to the greater starch content for the control diet
relative to the other 2 diets.
Inclusion of dried molasses failed to improve the performance
of lactating dairy cows fed high-alfalfa silage
diets. Furthermore, both levels of dietary molasses resulted
in a significant increase in MUN concentration.
This can be attributed to the higher soluble protein
and lower energy content of molasses relative to highmoisture
corn.
Ruminal pH, NH3-N, and total VFA were not influenced
by dietary treatments (Table 3). Feeding molasses
with high-forage diets usually had no major effect
on ruminal pH or total VFA concentrations (Broderick
and Radloff, 2004; Oelker et al., 2009). The molar

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กากน้ำตาลมีราคาไม่มีผลต่อปรากฏทางเดินรวม DMCP, NDF ขึ้น digestibility พลังงานรวม (ตาราง 3) Oelkeral. ร้อยเอ็ด (2009) รายงานผลคล้ายของกากน้ำตาลใน DMNDF และ digestibility CP กับ alfalfa เฮย์เป็นอาหารสัตว์แหล่งที่มา ยกเว้นปรับปรุง digestibility NDFอาหารถึง 6% ของอาหาร DM กากน้ำตาลได้ไม่มีผลต่อการใช้ประโยชน์ธาตุอาหารรวมทางเดินของการศึกษาวัวเลี้ยง alfalfa อาหารตามไซเลจต่อ (ทิวบรอเดริก และRadloff, 2004) .proportion acetate เชิงเส้นเพิ่มขึ้น (P < 0.05),ขณะที่กรามสัดส่วนของ propionate เชิงเส้น (P< 0.05) ลดลงตามระดับของกากน้ำตาลแห้งเพิ่มขึ้น(ตาราง 3) ดังนั้น acetate: propionateอัตราส่วนเชิงเส้นเพิ่มขึ้น (P < 0.05) เป็นระดับของแห้งกากน้ำตาลที่เพิ่มขึ้น สัดส่วนสบสูงของpropionate สำหรับวัวเลี้ยงควบคุมอาหารมีแนวโน้มเนื่องจากเนื้อแป้งมากหาอาหารควบคุมสัมพันธ์กับอาหารอื่น ๆ 2รวมกากน้ำตาลแห้งที่ล้มเหลวในการปรับปรุงประสิทธิภาพของการศึกษานมเลี้ยงไซเลจต่อ alfalfa สูงอาหาร นอกจากนี้ ทั้งระดับของกากน้ำตาลกากผลในการเพิ่มขึ้นที่สำคัญในความเข้มข้นมันนี้สามารถเกิดจากโปรตีนละลายน้ำได้สูงลดพลังงานเนื้อหาของกากน้ำตาลสัมพันธ์ highmoistureข้าวโพดไม่ได้ผลค่า pH ruminal, NH3 N และรวม VFAโดยอาหารบำบัด (ตาราง 3) อาหารกากน้ำตาลกับอาหารอาหารสัตว์สูงมักมีลักษณะไม่สำคัญruminal ค่า pH หรือความเข้มข้น VFA รวม (ทิวบรอเดริกและ Radloff, 2004 Oelker et al., 2009) กราม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กากน้ำตาลไม่มีผลต่อการรวม DM-ทางเดินที่ชัดเจน,
CP, NDF หรือการย่อยพลังงานรวม (ตารางที่ 3) Oelker
และคณะ (2009) รายงานผลที่คล้ายกันของกากน้ำตาลใน DM,
NDF และการย่อย CP ด้วยหญ้าแห้งหญ้าชนิตเป็นอาหารสัตว์
ที่มา ด้วยข้อยกเว้นของการปรับปรุงการย่อย NDF,
อาหารกากน้ำตาลได้ถึง 6% ของ DM อาหารที่มี
ไม่มีผลกระทบต่อการใช้สารอาหารทั้งหมด-ทางเดินของนมบุตร
วัวที่เลี้ยงด้วยหญ้าชนิตอาหารหมักที่ใช้ (เดอริคและ
RADLOFF, 2004) .proportion ของอะซิเตทที่เพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรง ( p <0.05)
ขณะที่สัดส่วนโมลของ propionate เป็นเส้นตรง (P
<0.05) ลดลงตามระดับของกากน้ำตาลแห้งเพิ่มขึ้น
(ตารางที่ 3) ดังนั้น acetate: propionate
สัดส่วนเพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรง (p <0.05) ขณะที่ระดับของแห้ง
กากน้ำตาลที่เพิ่มขึ้น สัดส่วนที่สูงขึ้นของฟันกราม
propionate วัวที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีการควบคุมเป็นไปได้
เนื่องจากปริมาณแป้งมากขึ้นสำหรับการควบคุมอาหาร
เมื่อเทียบกับอีก 2 อาหาร.
รวมของกากน้ำตาลแห้งล้มเหลวในการปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงาน
ของนมบุตรโคนมที่เลี้ยงด้วยหญ้าหมักสูงหญ้าชนิต
อาหาร นอกจากนี้ทั้งสองระดับของกากน้ำตาลอาหารที่ส่งผล
ในการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความเข้มข้น MUN.
นี้สามารถนำมาประกอบกับโปรตีนที่ละลายน้ำสูงขึ้น
และปริมาณพลังงานที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับกากน้ำตาล highmoisture
ข้าวโพด.
ค่าความเป็นกรดในกระเพาะรูเมน, NH3-N และรวม VFA ถูกไม่ได้รับอิทธิพล
จาก การรักษาอาหาร (ตารางที่ 3) กากน้ำตาลการกินอาหาร
ที่มีอาหารสูงอาหารสัตว์มักจะไม่มีผลกระทบที่สำคัญ
ในค่า pH ในกระเพาะรูเมนหรือความเข้มข้นรวม VFA (เดอริค
และ RADLOFF 2004;. Oelker et al, 2009) ฟันกราม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กากน้ำตาลไม่มีผลปรากฏทั้งหมดใน DM ,
CP , วัตถุ , หรือรวมพลังงานการย่อยได้ ( ตารางที่ 3 ) oelker
et al . ( 2009 ) รายงานผลที่คล้ายกันของกากน้ำตาลใน DM ,
NDF และ CP ได้ด้วยหญ้าฟางเป็นอาหารสัตว์
แหล่ง ด้วยข้อยกเว้นของการย่อย NDF ดีขึ้น
อาหารกากน้ำตาลถึง 6 % ของอาหาร DM มี
ไม่มีผลต่อทางเดินทั้งหมดของโคนม
การใช้ประโยชน์ของสารอาหารกากน้ำตาลไม่มีผลปรากฏทั้งหมดใน DM ,
CP , วัตถุ , หรือรวมพลังงานการย่อยได้ ( ตารางที่ 3 ) oelker
et al . ( 2009 ) รายงานผลที่คล้ายกันของกากน้ำตาลใน DM ,
NDF และ CP ได้ด้วยหญ้าฟางเป็นอาหารสัตว์
แหล่ง ด้วยข้อยกเว้นของการย่อย NDF ดีขึ้น
อาหารกากน้ำตาลถึง 6 % ของอาหาร DM มี
ไม่มีผลต่อทางเดินทั้งหมดของโคนม
การใช้ประโยชน์ของสารอาหารกรดโพรพิโอนิกให้วัวกินเป็นอาหารควบคุมมีแนวโน้ม
เนื่องจากมากขึ้นปริมาณแป้งในการควบคุมอาหาร
เมื่อเทียบกับอื่น ๆอาหาร 2 .
รวมกากน้ำตาลแห้งล้มเหลวในการปรับปรุงประสิทธิภาพของโคนมที่ได้รับอาหาร

หมักหญ้าสูง นอกจากนี้ ทั้งสองระดับของอาหารกากน้ำตาล )
ในอย่างมีนัยสำคัญมัน
ความเข้มข้นวัวกินหญ้าหมัก อาหารหลัก ( ที่ตั้งและ
radloff , 2004 ) สัดส่วนของอะซิเตท น้ำหนักเพิ่มขึ้น ( P < 0.05 ) ในขณะที่สัดส่วนโมลของกรดโพรพิโอนิก
เส้นตรง ( P
< 0.05 ) เมื่อเพิ่มระดับของกากแห้ง
( ตารางที่ 3 ) จากนั้น อะซิเตท : อัตราส่วน propionate
น้ำหนักเพิ่มขึ้น ( P < 0.05 ) โดยระดับของกากแห้ง
เพิ่มขึ้น สูงกว่าสัดส่วนโมลของ
นี้สามารถนำมาประกอบกับสูงกว่าปริมาณโปรตีนและพลังงานต่ำกว่า
เนื้อหากากน้ำตาลที่สัมพันธ์กับ highmoisture

และข้าวโพด พีเอช 4 cluster และรวมลดลงไม่ใช่ปัจจัยที่มีผลต่อ
โดยกลุ่มทดลอง ( ตารางที่ 3 ) อาหารกากน้ำตาล
กับอาหารอาหารสัตว์สูง มักจะไม่มีหลักในกระเพาะอ หรือรวมผล
( ที่ตั้งและความเข้มข้นลดลง
radloff , 2004 ; oelker et al . , 2009 ) โมล