Which little part of this world can

Which little part of this world can you call your own? Where in this world can you best relate to? And which enclosure tells best about your personality and style? After a stressful day of listening to my design professor talking about a hundred different kinds of pencils, I like to lose myself in my own private hideaway. My bedroom is more often than not, the last thing I see before I retire for the night and the first thing I catch sight of when I awaken. It’s not much different from the typical barely legal, but the little things that one often overlooks is what makes its special.
The most irritating forces of energy awaken my sleepy head- Light and sound. Angie Martine's distorted voice blares through my trusting boom box alarm as she starts the ‘Super Morning’ show on 'Hot 97'. As I turn lazily to pound the snooze button, I’m hit by the penetrating rays of the warm sun which peeks through the little holes my kid brother made in my curtain. I have grown so used to those holes that I can in fact tell what time it is by looking at the positions of the rays of light on my floor.
I find that convenient because it usually takes close to another minute to make out the exact positions of the hands on my wall clock which blends in very well with my beige looking wall. I stretch my heavy arms and legs, nearly falling off the side of my little single bed. As I crawl out of my huge comforter which was actually made for a queen size bed, my feet search for the most comfortable indoor slippers made; My Tazmanian devil slippers sits right next to my tall dressing mirror waiting patiently to be slipped into.
I am practically out of bed now and as I walk over to the mirror, my light brown carpet welcomes me to the day with a warm and ticklish feeling on my feet. Before I go any further with the day I turn and look at my bed again, I see the sheets and the comforter in desperate need of straightening. It’s sometimes hard to tell whether...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Which little part of this world can you call your own? Where in this world can you best relate to? And which enclosure tells best about your personality and style? After a stressful day of listening to my design professor talking about a hundred different kinds of pencils, I like to lose myself in my own private hideaway. My bedroom is more often than not, the last thing I see before I retire for the night and the first thing I catch sight of when I awaken. It’s not much different from the typical barely legal, but the little things that one often overlooks is what makes its special.The most irritating forces of energy awaken my sleepy head- Light and sound. Angie Martine's distorted voice blares through my trusting boom box alarm as she starts the ‘Super Morning’ show on 'Hot 97'. As I turn lazily to pound the snooze button, I’m hit by the penetrating rays of the warm sun which peeks through the little holes my kid brother made in my curtain. I have grown so used to those holes that I can in fact tell what time it is by looking at the positions of the rays of light on my floor.ฉันจะค้นหาที่สะดวกเนื่องจากใช้เวลาใกล้เคียงกับอีกหนึ่งนาทีจะทำให้ตำแหน่งที่แน่นอนของมือบนนาฬิกาแขวนผนังของฉันซึ่งผสมผสานอย่างดีกับสีของฉันมอง ผนัง ผมยืดหนักแขนและขา ฉันเกือบตกด้านข้างของเตียงเดี่ยวเล็ก ๆ ของฉัน ผมรวบรวมข้อมูลจากพันคอของฉันมากซึ่งได้ทำจริงสำหรับเตียงขนาดควีน เท้าของฉันค้นหาสะดวกสบายที่สุดในร่มรองเท้าแตะทำ รองเท้าของฉันมารจักรพรรดิรีบตั้งอยู่ติดกับกระจกแต่งตัวสูงของฉันอดทนรอการเล็ดรอดไปจริงออกจากเตียงตอนนี้ฉัน และฉันเดินไปยังกระจก พรมสีน้ำตาลอ่อนของฉันต้อนรับฉันวัน ด้วยความรู้สึกอบอุ่น และ ticklish บนเท้าของฉัน ก่อนที่จะไปเพิ่มเติมกับวันผมเปิด และมองไปที่เตียงของฉันอีกครั้ง ฉันเห็นแผ่นและผ้าพันคอต้องหมดหวังของยืด เป็นบางครั้งยากที่จะบอกว่า ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ของโลกนี้คุณสามารถโทรหาคุณเอง? ที่ไหนในโลกนี้ที่ดีที่สุดที่คุณสามารถเกี่ยวข้องกับ? และสิ่งที่แนบมาบอกดีที่สุดเกี่ยวกับบุคลิกและสไตล์ของคุณหรือไม่ หลังจากวันที่เครียดจากการฟังอาจารย์ออกแบบของฉันพูดคุยเกี่ยวกับร้อยชนิดที่แตกต่างกันของดินสอผมชอบที่จะสูญเสียตัวเองในที่หลบภัยส่วนตัวของตัวเอง ห้องนอนของฉันคือบ่อยกว่าไม่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนที่ผมจะเกษียณสำหรับคืนและสิ่งแรกที่ผมจับสายตาของเมื่อฉันตื่นขึ้นมา มันไม่ได้แตกต่างกันมากจากปกติแทบจะไม่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่สิ่งเล็ก ๆ ที่หนึ่งมักจะมองเห็นเป็นสิ่งที่ทำให้มันพิเศษ.
กองกำลังรำคาญที่สุดของพลังงานแสงปลุกหัวของฉันง่วงนอนและเสียง เสียงที่บิดเบี้ยว Angie Martine ของ blares ผ่านปลุกกล่องเสียงไว้วางใจของฉันเป็นเธอเริ่มการแสดงซูเปอร์เช้า 'ที่' ร้อน 97 ' ขณะที่ผมเปิดอย่างเฉื่อยชาที่จะนำพาปุ่มเลื่อนผมโดนรังสีเจาะของดวงอาทิตย์ที่อบอุ่นซึ่ง peeks ผ่านรูเล็ก ๆ น้อย ๆ พี่ชายของฉันทำในม่านของฉัน ฉันได้เติบโตใช้เพื่อให้หลุมเหล่านั้นที่ฉันสามารถในความเป็นจริงจะบอกว่าเวลาจะโดยดูที่ตำแหน่งของรังสีของแสงบนพื้นของฉัน.
ผมพบว่าสะดวกเพราะมันมักจะใช้เวลาใกล้เคียงกับอีกนาทีเพื่อให้ออกตำแหน่งที่แน่นอน ของมือบนนาฬิกาผนังของฉันซึ่งกลมกลืนเป็นอย่างดีกับมองผนังสีเบจของฉัน ผมยืดแขนหนักของฉันและขาเกือบล้มปิดด้านข้างของเตียงเดี่ยวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน ขณะที่ผมรวบรวมข้อมูลจากผ้าพันคอขนาดใหญ่ของเราซึ่งเคยทำจริงสำหรับเตียงขนาดควีนไซส์เท้าของฉันค้นหารองเท้าแตะในร่มที่สะดวกสบายที่สุดทำ; รองเท้าแตะมาร Tazmanian ฉันนั่งอยู่ติดกับกระจกแต่งตัวสูงของฉันรอคอยอย่างอดทนที่จะเล็ดรอดเข้ามา.
ฉันจริงออกจากเตียงในขณะนี้และขณะที่ผมเดินไปยังกระจกสีน้ำตาลอ่อนพรมของฉันยินดีต้อนรับฉันไปวันที่มีความรู้สึกอบอุ่นและจั๊กจี้ บนเท้าของฉัน. ก่อนที่ผมจะไปเพิ่มเติมใด ๆ กับวันที่ฉันเปิดและมองไปที่เตียงของฉันอีกครั้งผมเห็นแผ่นและผ้าพันคอต้องหมดหวังในยืด บางครั้งก็ยากที่จะบอกได้ว่า ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ เล็ก ๆน้อย ๆของโลกที่คุณสามารถโทรของคุณเอง ในโลกนี้คุณสามารถที่ดีที่สุดที่เกี่ยวข้องกับ ? และที่ตู้บอกที่ดีที่สุดเกี่ยวกับบุคลิกและสไตล์ของคุณ ? หลังจากวันเครียดในการฟังอาจารย์ออกแบบของฉันพูดถึงร้อยชนิดของดินสอ , ฉันชอบที่จะสูญเสียตัวเองในท่ามกลางส่วนตัวของฉันเอง ห้องนอนของฉันมีมากขึ้นมักจะมากกว่าไม่ สิ่งสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนที่ผมจะเกษียณคืน และสิ่งแรกที่ผมเห็นเมื่อฉันตื่นขึ้น มันไม่ได้ต่างกันมาก จากที่ปกติแทบไม่ตามกฎหมาย แต่สิ่งเล็ก ๆน้อย ๆที่คนมักมองข้ามคือสิ่งที่พิเศษเกิดการระคายเคืองมากที่สุด พลังของพลังงานปลุกของฉันง่วงหัว - แสงและเสียง แองจี้ มาร์ทีนเสียงพร่า blares ผ่านบูมปลุกกล่องไว้วางใจของฉันในขณะที่เธอเริ่ม ' ตอนเช้า ' แสดง ' ร้อน 97 ' ผมเปิดขี้เกียจทุบปุ่ม snooze ผมโดนทะลวง รังสีของดวงอาทิตย์ที่อบอุ่นซึ่งแอบมองผ่านรูเล็ก ๆน้อย ๆน้องชายผมทำม่านของฉัน ฉันโตขึ้นแล้วใช้หลุมที่ฉันสามารถในความเป็นจริงบอกเวลาอะไรโดยดูจากตำแหน่งของแสงบนพื้นฉันผมพบว่า สะดวก เพราะมันมักจะใช้เวลาใกล้ชิดกับอีกนาทีเพื่อสร้างตำแหน่งที่แน่นอนของมือของฉันนาฬิกาแขวนที่กลมกลืนเป็นอย่างดีกับผมสีน้ำตาลอ่อนมองผนัง ฉันยืดแขนหนักและขาของฉันเกือบล้มปิดด้านข้างของเตียงน้อยเดียวของฉัน ฉันคลานออกมาจากผ้าห่มของฉันมากซึ่งทำให้สำหรับเตียงขนาดควีน , ค้นหาเท้าให้สบายๆ รองเท้าแตะ รองเท้าแตะในร่มทำ ; ปีศาจ tazmanian ของฉันนั่งอยู่ข้างๆยศสูงกระจกอดทนรอที่จะเล็ดรอดเข้ามาใน .ผมแทบจะลุกออกจากเตียงแล้ว ฉันเดินไปที่กระจก พรมสีน้ำตาลของฉันแสงต้อนรับฉันในวันด้วยความรู้สึกที่อบอุ่นและจั๊กจี้เท้าของฉัน ก่อนที่จะไปเพิ่มเติมใด ๆ กับวันที่ฉันเหลียวมองไปที่เตียงอีกครั้ง ผมเห็นแผ่นและผ้าห่มต้องการยืด . บางครั้งก็ยากที่จะบอกได้ว่า . . . . . . .