I had been at the window somewhat l

I had been at the window somewhat less than half an hour, when I saw something coming out of the Count's window. I drew back and watched carefully, and saw the whole man emerge. It was a new shock to me to find that he had on the suit of clothes which I had worn whilst travelling here, and slung over his shoulder the terrible bag which I had seen the women take away. There could be no doubt as to his quest, and in my garb, too! This, then, is his new scheme of evil, that he will allow others to see me, as they think, so that he may both leave evidence that I have been seen in the towns or villages posting my own letters, and that any wickedness which he may do shall by the local people be attributed to me.

It makes me rage to think that this can go on, and whilst I am shut up here, a veritable prisoner, but without that protection of the law which is even a criminal's right and consolation.

I thought I would watch for the Count's return, and for a long time sat doggedly at the window. Then I began to notice that there were some quaint little specks floating in the rays of the moonlight. They were like the tiniest grains of dust, and they whirled round and gathered in clusters in a nebulous sort of way. I watched them with a sense of soothing, and a sort of calm stole over me. I leaned back in the embrasure in a more comfortable position, so that I could enjoy more fully the aerial gambolling.

Something made me start up, a low, piteous howling of dogs somewhere far below in the valley, which was hidden from my sight. Louder it seemed to RING IN MY EARS, and the floating moats of dust to take new shapes to the sound as they danced in the moonlight. I felt myself struggling to awake to some call of my instincts. Nay, my very soul was struggling, and my half-remembered sensibilities were striving to answer the call. I was becoming hypnotised!

Quicker and quicker danced the dust. The moonbeams seemed to quiver as they went by me into the mass of gloom beyond. More and more they gathered till they seemed to take dim phantom shapes. And then I started, broad awake and in full possession of my senses, and ran screaming from the place.

The phantom shapes, which were becoming gradually materialised from the moonbeams, were those three ghostly women to whom I was doomed.

I fled, and felt somewhat safer in my own room, where there was no moonlight, and where the lamp was burning brightly.

When a couple of hours had passed I heard something stirring in the Count's room, something like a sharp wail quickly suppressed. And then there was silence, deep, awful silence, which chilled me. With a beating heart, I tried the door, but I was locked in my prison, and could do nothing. I sat down and simply cried.

As I sat I heard a sound in the courtyard without, the agonised cry of a woman. I rushed to the window, and throwing it up, peered between the bars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเคยที่หน้าต่างค่อนข้างน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อฉันเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ออกมาจากหน้าต่างของการตรวจนับ ผมดึงกลับเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง และเห็นมนุษย์ทั้งที่เกิดขึ้น ช็อตใหม่ให้ฉันพบว่า เขามีชุดเสื้อผ้าที่ฉันได้สวมใส่ขณะเดินทางที่นี่ และ slung บ่าของเขากระเป๋าน่ากลัวซึ่งผมได้เห็นผู้หญิงที่พาไปได้ อาจมีข้อสงสัย เกี่ยวกับเควสของเขา และฉัน garb เกินไป นี้ แล้ว เป็นโครงร่างของเขาใหม่ของความชั่วร้าย ที่เขาจะอนุญาตให้ผู้อื่นเห็นฉัน เป็นพวกเขาคิดว่า เขาอาจทั้งจากหลักฐาน ที่ผมได้เห็นในเมืองหรือหมู่บ้านที่ลงตัวของตัวเอง และ ที่สำคัญซึ่งเขาอาจทำจะ โดยคนในท้องถิ่นที่ เกิดจากการมันทำให้ฉันโกรธคิดว่า นี้สามารถไป และในขณะที่ฉันกำลังปิดที่ นี่ นักโทษเห็น แต่ไม่ มีที่คุ้มครองของกฎหมาย ซึ่งแม้เป็นอาชญากรของขวาและปลอบโยนฉันคิดว่า ฉันจะดูการส่งคืนการนับ และเป็นเวลานานนั่ง doggedly ที่หน้าต่าง แล้ว ผมเริ่มสังเกตเห็นว่า มีบางเรียร์น้อยแปลกตาที่ลอยอยู่ในแสงอาทิตย์แสงจันทร์ พวกเขาเช่นแป้งฝุ่นน้อยที่สุด และพวกเขา whirled ตลอด และรวบรวมในคลัสเตอร์ในการเรียงลำดับวิธี nebulous เฝ้าดูพวกเขากับความรู้สึกของฝ่า และขโมยความสงบจัดเรียงของข้า ผมเองใน embrasure ในตำแหน่งที่สะดวกสบายมากขึ้น เพื่อให้ได้พักมากขึ้นอย่างเต็มทางอากาศ gambollingสิ่งที่ทำให้ฉันเริ่มต้นขึ้น เป็น piteous เห่าหอนของพริกถึงขิงอยู่ไกลด้านล่างในหุบเขา ซึ่งถูกซ่อนไว้จากสายตาของฉัน ดังขึ้นเหมือนกับแหวนในหูของฉัน ฮันนี้ลอยฝุ่นใช้ใหม่เสียงที่พวกเขาเต้นในแสงจันทร์ ผมรู้สึกตัวเองดิ้นรนตื่นเพื่อเรียกของสัญชาตญาณของฉัน นาย มีการดิ้นรนชีวิตของฉันมาก และ sensibilities ของฉันครึ่งจำได้มุ่งมั่นที่จะตอบรับการเรียก ผมมีเป็น hypnotisedเร็วกว่า และเร็วกว่าเต้นฝุ่น Moonbeams ดูเหมือนจะ quiver เป็นพวกเขาไป โดยฉันเป็นมวลของหยีเลย มากจะรวบรวมจนพวกเขาดูเหมือนจะแฝงร่างมิติ แล้ว ผมเริ่ม บรอดตื่นและครอบครองเต็มความรู้สึกของฉัน และวิ่งกรีดร้องจากตำแหน่งสมมุติรูปร่าง ซึ่งได้กลายเป็นค่อย ๆ materialised จาก moonbeams มีสามน่ากลัวผู้หญิงที่ผม doomedฉันหนี และรู้สึกค่อนข้างปลอดภัยในห้องพักของตัวเอง มีไม่มีแสงจันทร์ และกำลังไหม้ไฟสดใสเมื่อไม่กี่ชั่วโมงได้ผ่าน ผมก็ได้ยินเรื่องกวนในการนับจำนวนห้อง บางสิ่งบางอย่างเช่น wail คมที่ระงับได้อย่างรวดเร็ว แล้ว ก็เงียบ ลึก ร้ายเงียบ ที่แช่ฉัน มีการเต้นหัวใจ ฉันพยายามประตู แต่ฉันถูกล็อคในเรือนจำของฉัน และสามารถทำอะไร นั่งลง และก็ร้องขณะที่ผมนั่ง ผมได้ยินเสียงในลานโดย ร้อง agonised ของผู้หญิง ผมวิ่งไปหน้าต่าง และขว้างปา peered ระหว่างแถบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้ที่หน้าต่างค่อนข้างน้อยกว่าครึ่งชั่วโมงเมื่อผมเห็นบางสิ่งบางอย่างออกมาจากหน้าต่างจำนวนของ ผมดึงกลับและเฝ้าดูอย่างรอบคอบและเห็นชายคนหนึ่งโผล่ออกมาทั้ง มันเป็นช็อตใหม่ให้ฉันที่จะพบว่าเขามีชุดของเสื้อผ้าที่ฉันได้สวมใส่ในขณะที่เดินทางไปที่นี่และสะพายบ่าของเขาน่ากลัวถุงซึ่งผมได้เห็นผู้หญิงที่จะไป อาจจะมีข้อสงสัยใด ๆ ที่เป็นภารกิจของเขาและในเครื่องแต่งกายของฉันมากเกินไป! นี้ก็คือรูปแบบใหม่ของเขาของความชั่วร้ายที่เขาจะช่วยให้คนอื่นเห็นฉันเป็นพวกเขาคิดว่าเพื่อให้เขาทั้งสองอาจจะออกจากหลักฐานที่แสดงว่าฉันได้รับการมองเห็นได้ในเมืองหมู่บ้านหรือโพสต์ข้อความตัวอักษรของตัวเองและที่ชั่วร้ายใด ๆ ซึ่งเขาอาจจะทำจะโดยคนท้องถิ่นนำมาประกอบกับฉัน. มันทำให้ฉันโกรธที่จะคิดว่านี้สามารถอยู่ต่อไปและในขณะที่ฉันกำลังปิดขึ้นที่นี่เป็นนักโทษจริง แต่ไม่มีการคุ้มครองของกฎหมายซึ่งแม้จะเป็นความผิดทางอาญาที่ ที่เหมาะสมและปลอบใจ. ฉันคิดว่าฉันจะดูสำหรับการกลับมานับเป็นและเป็นเวลานานนั่งเชื่อฟังที่หน้าต่าง จากนั้นฉันก็เริ่มสังเกตเห็นว่ามีบางจุดเล็ก ๆ น่ารักที่ลอยอยู่ในรังสีของแสงจันทร์ พวกเขาเป็นเหมือนเมล็ดน้อยที่สุดของฝุ่นและพวกเขาหมุนรอบและการรวมตัวกันในกลุ่มในการจัดเรียงคลุมเครือทาง ผมเฝ้าดูพวกเขาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายและการเรียงลำดับของความสงบขโมยมากกว่าฉัน ผมโน้มตัวกลับมาอยู่ในกำแพงอยู่ในตำแหน่งที่สะดวกสบายมากขึ้นเพื่อที่ฉันสามารถเพลิดเพลินอย่างเต็มที่มากขึ้น gambolling ทางอากาศ. สิ่งที่ทำให้ฉันเริ่มต้นขึ้นต่ำหอนของสุนัขที่น่าสังเวชต่ำกว่าที่ใดที่หนึ่งในหุบเขาซึ่งถูกซ่อนจากสายตาของเรา ดังดูเหมือนว่ามันจะแหวนในหูของฉันและแพลอยของฝุ่นละอองที่จะใช้รูปทรงใหม่เพื่อเสียงที่พวกเขาเต้นในแสงจันทร์ ผมรู้สึกว่าตัวเองดิ้นรนเพื่อที่จะตื่นขึ้นมาเรียกร้องของสัญชาตญาณของฉันบาง แต่ว่าจิตวิญญาณของฉันกำลังดิ้นรนและความรู้สึกอ่อนไหวครึ่งจำฉันได้มุ่งมั่นที่จะรับสาย ผมก็กลายเป็นสะกดจิต! เต้นเร็วและเร็วฝุ่น moonbeams ดูเหมือนจะสั่นขณะที่พวกเขาเดินตามฉันเข้าไปในมวลของความเศร้าโศกเกิน มากขึ้นและมากขึ้นพวกเขารวมตัวกันจนดูเหมือนว่าพวกเขาจะใช้รูปทรงผีสลัว และจากนั้นผมเริ่มกว้างตื่นตัวและอยู่ในความครอบครองเต็มรูปแบบของความรู้สึกของฉันและวิ่งกรีดร้องจากสถานที่. รูปร่างผีซึ่งได้กลายเป็นค่อยๆรูปธรรมจาก moonbeams เป็นผู้ที่ผู้หญิงสามคนที่น่ากลัวซึ่งผมก็ถึงวาระ. ฉันหนีไป รู้สึกว่าค่อนข้างปลอดภัยมากขึ้นในห้องพักของตัวเองที่มีแสงจันทร์ไม่และโคมไฟที่ถูกเผาไหม้สดใส. เมื่อสองสามชั่วโมงที่ผ่านมาผมได้ยินสิ่งที่กวนในห้องนับเป็นสิ่งที่ต้องการความคมชัดครวญครางปราบปรามได้อย่างรวดเร็ว แล้วมีความเงียบลึกความเงียบที่น่ากลัวซึ่งแช่เย็นฉัน ด้วยหัวใจที่เต้นผมพยายามที่ประตู แต่ผมถูกขังอยู่ในคุกของฉันและไม่สามารถทำอะไร ผมนั่งลงและร้องไห้เพียง. ขณะที่ผมนั่งผมได้ยินเสียงในคอร์ทยาร์ดโดยไม่ต้อง, ร้องไห้ทุกข์ทรมานของผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันรีบวิ่งไปที่หน้าต่างและโยนมันขึ้น peered ระหว่างบาร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันได้รับที่หน้าต่างค่อนข้างน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อผมเห็นบางอย่างออกมาจากหน้าต่างของนับ ฉันดึงกลับและเฝ้าดูอย่างระมัดระวังและเห็นชายทั้งหมดออกมา มันเป็นใหม่อัพให้ฉันพบว่าเขาใส่ชุดของเสื้อผ้าที่ฉันสวมใส่ขณะเดินทางมาที่นี่ และสะพายไหล่กระเป๋าสาหัสซึ่งผมได้เห็นผู้หญิงไปอาจจะมีข้อสงสัยใดเป็นการแสวงหาของเขา และใส่ฉันด้วย ! นี่ก็เป็นโครงการใหม่ของความชั่วร้าย เขาจะอนุญาตให้ผู้อื่นเห็นฉัน พวกเขาคิดว่า เขาทั้งสองอาจทิ้งหลักฐานที่ฉันได้เห็นในเมือง หมู่บ้าน หรือการโพสต์จดหมายของฉันเอง และว่า ความชั่วซึ่งเขาอาจจะ โดยประชาชนสามารถเกิดจากฉัน

มันทำให้ผมโกรธ คิดว่า นี้สามารถไปบนและขณะที่ฉันหุบปากที่นี่นักโทษจริง แต่ไม่มีการคุ้มครองของกฎหมาย ซึ่งแม้ว่าจะเป็นสิทธิของอาชญากรและชมเชย

ฉันคิดว่าฉันจะดูให้นับคืนและเป็นเวลานาน นั่งอย่างดื้อรั้นที่หน้าต่าง แล้วผมก็สังเกตเห็นว่า มีบางอัน เล็ก ๆน้อย ๆ specks ที่ลอยอยู่ในรัศมีของแสงจันทร์ พวกเขาเป็นเหมือนเม็ดเล็กๆ ของฝุ่นและพวกเขาหมุนคว้างและรวบรวมกลุ่มเป็นคลุมเครือของทาง ฉันมองดูพวกเขาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายและทำให้สงบ ขโมยมาให้ฉัน ผมเอนหลังพิงในการยิงปืนในท่าที่สบายขึ้น เพื่อจะได้สนุกอย่างเต็มที่ทางอากาศ gambolling

มีอะไรทำให้ฉันเริ่มขึ้น , ต่ำ , เสียงหอนของสุนัขน่าสงสารที่ไหนไกลด้านล่างในหุบเขาซึ่งถูกซ่อนไว้จากสายตาของฉันดังเหมือนแหวนในหูของฉัน และตลาดน้ำคูเมืองของฝุ่นเอารูปใหม่กับเสียงที่พวกเขาเต้นรำในแสงจันทร์ ฉันรู้สึกว่าตัวเองดิ้นรนเพื่อฟื้นการเรียกของสัญชาตญาณของฉัน แต่จิตวิญญาณของฉันกำลังดิ้นรนและครึ่งหนึ่งของฉันจำความรู้สึกได้มุ่งมั่นที่จะรับสาย ฉันเป็นสะกดจิต !

เร็วขึ้นและเร็วขึ้น กันฝุ่นในแสงจันทร์ดูจะสั่นเช่นที่พวกเขาไปโดยฉันเป็นมวลของความเศร้าโศกเกิน มากขึ้นและพวกเขารวมตัวกันจนดูเหมือนจะใช้รูปทรงที่ผีมืด แล้วผมก็เริ่มกว้าง ตื่นตัว และครอบครอง เต็มไปด้วยความรู้สึกฉัน กรีดร้องและวิ่งออกจากสถานที่

รูปผี ซึ่งกลายเป็นค่อยๆ materialised จากแสงจันทร์ เป็น สามผีผู้หญิงที่ผมถูกแน่

ผมหนีไป แต่รู้สึกว่าค่อนข้างปลอดภัยในห้องของตัวเองที่ไม่มีแสงจันทร์ และโคมไฟที่ถูกเผาอย่างสดใส

เมื่อสองสามชั่วโมงผ่านไป ฉันได้ยินบางอย่างกวนในห้องพักของนับ บางอย่าง เช่น เดินเร็ว คม ปราบปราม และก็มีความเงียบ ความเงียบที่น่ากลัว ลึก ซึ่งทำให้ผม กับการเต้นของหัวใจ ฉันพยายามเปิดประตู แต่ฉันถูกขังไว้ในคุกของฉันและไม่สามารถทำอะไรได้ ผมนั่งลงและก็ร้องไห้

ฉันนั่ง ฉันได้ยินเสียงในสนามโดยไม่ , agonised ร้องไห้ของผู้หญิง ฉันรีบวิ่งไปที่หน้าต่างและโยนมันขึ้นไปสังเกตการณ์ระหว่างบาร์