Preoccupied with collective memory,

Preoccupied with collective memory, mortality, and the passage of time, Christian Boltanski creates paintings, sculptures, films, and mixed-media installations that approach these themes in a range of styles, symbolic to direct. Boltanski often makes metaphorical use offound objects, as in No Man’s Land (2010), an enormous pile of discarded jackets set to the soundtrack of thousands of human heartbeats, suggesting the anonymity, randomness, and inevitability of death. In Monuments (1985), electrical bulbs cast a seemingly bittersweet light on pictures of child holocaust victims. Describing his interest in personal histories, Boltanski has said, “What drives me as an artist is that I think everyone is unique, yet everyone disappears so quickly. We hate to see the dead, yet we love them, we appreciate them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาละวนอยู่กับการรวมหน่วยความจำ ตาย และกาลเวลา คริสเตียน Boltanski สร้างภาพวาด รูปปั้น ภาพยนตร์ และติดตั้งสื่อผสมที่เข้าธีมนี้ในหลากหลายรูปแบบ สัญลักษณ์โดยตรง Boltanski มักจะทำให้ใช้เชิงเปรียบเทียบวัตถุ offound ในขณะที่ไม่มีชายแดน (2010), การทิ้งแจ็คเก็ตที่ตั้งค่าให้เพลงของหัวใจมนุษย์ กองใหญ่บอกเปิดเผย สุ่ม และหลีกเลี่ยงไม่ได้ของการเสียชีวิต อนุสรณ์ (1985), หลอดไฟฟ้าโยนไฟเทมป์ดูเหมือนภาพของเหยื่อที่น่าสนใจ อธิบายเขาสนใจในประวัติส่วนตัว Boltanski ได้กล่าวว่า "สิ่งที่ผลักดันฉันเป็นศิลปินเป็นที่ผมคิดว่า ทุกคนมีความเอกลักษณ์เฉพาะ แต่ทุกคนหายไปอย่างรวดเร็ว เราเกลียดที่จะเห็นคนตาย แต่เรารักพวกเขา เราชื่นชมพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมกมุ่นอยู่กับหน่วยความจำร่วมตายและเนื้อเรื่องของเวลาที่คริสเตียน Boltanski สร้างภาพวาด, รูปปั้น, ภาพยนตร์และการติดตั้งสื่อผสมว่าวิธีการรูปแบบเหล่านี้อยู่ในช่วงของรูปแบบสัญลักษณ์ให้ตรง Boltanski มักจะทำให้การใช้งานเชิงเปรียบเทียบ offound วัตถุในขณะที่ไม่มีใครในดินแดน (2010), กองมหาศาลของแจ็คเก็ตทิ้งตั้งซาวด์หมื่นของหัวใจมนุษย์แนะนำไม่เปิดเผยชื่อแบบแผนและความจำเป็นของการตาย อนุสรณ์สถาน (1985), หลอดไฟฟ้าโยนไฟไม้เลื้อยดูเหมือนในภาพของเด็กที่เป็นเหยื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ อธิบายความสนใจของเขาในประวัติส่วนตัว Boltanski ได้กล่าวว่า "สิ่งที่ไดรฟ์ผมในฐานะศิลปินคือว่าผมคิดว่าทุกคนจะไม่ซ้ำกัน แต่ทุกคนจะหายไปอย่างรวดเร็ว เราเกลียดที่จะเห็นคนตาย แต่เรารักเขาเราขอขอบคุณพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมกมุ่นกับความทรงจำที่มีการตาย และกาลเวลา คริสเตียน โบลตาน ีสร้างจิตรกรรม ประติมากรรม และสื่อผสม การติดตั้ง ฟิล์ม , วิธีการที่ รูปแบบเหล่านี้ในช่วงของรูปแบบสัญลักษณ์โดยตรง โบลตาน ีมักให้คำอุปมาใช้ offound วัตถุ ในที่ดินของมนุษย์ไม่มี ( 2010 ) , กองมหึมาของแจ็คเก็ตทิ้งชุดซาวด์แทร็กของพันของมนุษย์หัวใจเต้น ขอแนะนำ ถ้าหาก การสุ่ม และความตาย ในอนุสาวรีย์ ( 1985 ) , ไฟฟ้าหลอดไฟ หล่อแสงดูเหมือน Bittersweet ในรูปของความหายนะของเหยื่อเด็ก อธิบายถึงความสนใจของเขาในประวัติศาสตร์ส่วนบุคคล โบลตาน ีได้กล่าวว่า " สิ่งที่ทำให้ฉันเป็นศิลปินที่ฉันคิดว่าทุกคนมีลักษณะเฉพาะ แต่ทุกคนก็หายไปอย่างรวดเร็ว เราเกลียดการเห็นคนตาย แต่เรารักเค้า เรายินดี