If that is so, how should I put it?

If that is so, how should I put it? Lefille understood she was in the weaker position, and couldn’t make such high handed speech. Looking at Lefille who was caught in anxiety, Suimei spoke:

“Lefille, you think it would be better if I stayed with the caravan and leave you alone?”
“That is…”

Suimei raised a different question to Lefille who couldn’t answer. Peering through the forest canopy, the sky was cloudy just like the gloomy atmosphere between them. Suimei said calmly as if he was asking the question to the sky.

“— Hey, tell me the truth Lefille, which side do you think is better?”

“What do you mean…”

“For you, would you rather I come here or stay with the caravan?”

“D-Do you even need to ask!? Staying with the caravan is better! That’s what you should do!”

“Really?”

“R-Really.”

Lefille made a face that seemed a little angry, and answered as if she was confirming something. Was she angry because she was not believed, or was she just putting on a strong front? Suimei pointed at Lefille and dealt the final blow.

“Then, can you swear to Alshuna that you are not lying?”

“What!? That is…”

“How about it?”
“... You really are a mean man.”

After Lefille sighed in resignation, Suimei asked again:

“Well then, how do you feel about it?”

“Ahhh, it’s great here if you can come. But—”

“In that case, isn’t it fine?”

“Huh—”

“Nothing, there is no need to debate whether this is a wise choice. It’s fine if we feel like it, so let’s stop the topic here. This is the smoother way of dealing with it, right?”

“Ah…”

Suimei looked at Lefille who turned silent after hearing something unexpected.

It’s true. Even if they discuss this further, what could they achieve? The best way of doing things couldn’t be found if you don’t search for it. Just arriving at the answer and saying it out would be enough. No matter how much she argued, the sorrow and pain in her heart wouldn’t fade.

That’s why he didn’t want to continue arguing about it. No matter how much they argue, the conclusion wouldn’t change. Hence, Suimei interrupted what Lefille wanted to say.

“... What? You still have some complaints?”
“No. Everything is as you said in the beginning.”

Her voice was more cheerful than earlier. She didn’t accept it outright, but she still rolled with it.

Suimei scratched his head and sighed. From the perspective of a third party, his choice right now wasn’t correct. Doing this would only give him disadvantages. But the decision on whether this action was right had to be made by the person himself. If the subject thought that it was correct, it wouldn’t be a big deal even if it wasn’t the best or wisest choice.

— And brooding too much about the pros and cons at this point would be rather shameful.

“I’m sorry, Suimei-kun.”

“Why do you need to apologize?”

“It’s probably my fault that the Mazoku came. That’s why...”

“Ahhh, what that bulky Mazoku said? But at that time, it seemed like it was the first time he remembered you though. No matter how I see it, I don’t think he was targeting you from the very beginning.”

Suimei objected to her apology. That was just excessive self reproach on herself. What Rajas said was fragmented, and there was a part about blaming Lefille that didn’t make sense. The adventurers all blamed her for the appearance of Rajas but, if you think about it carefully, it had no relation to her. The Mazoku came looking for a different person and encountered Lefille coincidentally would be a more convincing story. It just happened that everyone panicked and didn’t recover from the shock of being attacked by the Mazoku, and an easy target to cast the blame on just happened to be nearby. It was a result of a series of unfortunate coincidence.

Not everyone could keep their cool and judgement, without someone like that around, being forced into a corner will result in this happening most of the time.

However, Lefille didn’t seem convinced.

“However, they actually divert some of their forces into Aster when they were still in a standoff with Thoria and various other western nations. That could only mean...”

“What, you think the Mazoku diverted some of their forces just for you? You seem awfully confident in your own power.”

“Wa, I’m speaking seriously though? Don’t make fun of me please!”

“Heh heh, my bad my bad. True, Lefille is strong.”

Suimei apologized for his joke and flattered Lefille’s strength. But Lefille responded in a sharp tone with an unhappy expression for some reason.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าเป็นดังนั้น วิธีควรฉันวางมัน Lefille เข้าใจเธอในตำแหน่งที่อ่อนแอ และไม่สามารถทำให้เสียงสูงมอบดังกล่าว กำลังดู Lefille ที่ความวิตกกังวล Suimei พูด: "Lefille คุณคิดว่า มันจะดีกว่าถ้าผมอยู่กับตัวคาราวาน และปล่อยให้คุณคนเดียว""ก็... " Suimei ยกคำถามแตกต่างกันไป Lefille ที่ไม่สามารถตอบ หรี่ตามองผ่านป่า ท้องฟ้ามีเมฆเหมือนบรรยากาศอึมครึมระหว่างพวกเขา Suimei ใจเย็นบอกว่า เขาขอถามไปยังท้องฟ้า " — เฮ้ บอกความจริง Lefille ด้านที่ทำคุณคิดว่าดีกว่า? " "คุณหมายถึงอะไร..." "สำหรับคุณ คุณจะค่อนข้างจะมาที่นี่ หรือพักกับคาราวาน" "D-ทำคุณจำเป็นต้องถาม พักกับคาราวานดีกว่า นั่นคือสิ่งที่คุณควรทำ" "จริง ๆ หรือ" "R-จริง ๆ ด้วย" Lefille ทำหน้าที่ดูเหมือนโกรธเล็กน้อย และตอบว่า เธอถูกยืนยันสิ่งนี้ ถูกเธอโกรธ เพราะเธอไม่เชื่อ หรือถูกเธอเพียงแค่วางบนด้านหน้าแข็งแรง Suimei ชี้ไปที่ Lefille และจัดการสุดท้ายเป่า "แล้ว สามารถคุณสาบานเพื่อ Alshuna ที่คุณไม่ได้โกหก" "อะไร นี้... " "วิธีการเกี่ยวกับมัน"“... คุณจริง ๆ มีคนที่หมายถึง" หลังจาก Lefille ถอนหายใจในลาออก Suimei ถามอีกครั้ง: "ดีแล้ว คุณรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? " "Ahhh ก็ดีนี่ถ้าสามารถมา แต่ — " "ในกรณีนี้ ไม่ได้มันดี" "ฮะ — " "ไม่มีอะไร ไม่จำเป็นต้องถกเถียงกันว่าเป็นทางเลือกอันชาญฉลาด ไม่เป็นไรหากเรารู้สึกเช่นนั้น จึงขอหยุดหัวข้อนี่ นี่คือวิธีนุ่มนวลการจัดการกับมัน ขวา "อา..." Suimei ดู Lefille ที่เปิดเงียบหลังจากได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิด มันเป็นความจริง แม้ว่าพวกเขาสนทนาเพิ่มเติม สิ่งที่อาจจะได้ วิธีที่ดีสุดของการทำสิ่งที่ไม่อาจจะพบถ้าคุณไม่ค้นหามัน เพียงมาที่คำตอบและบอกว่า มันออกจะพอ ไม่ว่าเท่าใดเธอโต้เถียง ความเศร้าโศกและความเจ็บปวดในหัวใจจะไม่เลือน ที่ว่าทำไมเขาไม่ต้องไปโต้เถียงเกี่ยวกับมัน บทสรุปจะไม่เปลี่ยนแปลงไม่ว่าเท่าใดพวกเขาทะเลาะกัน ด้วยเหตุนี้ Suimei ขัดจังหวะ Lefille ที่อยากจะพูดว่า “... อะไรนะ ยังมีข้อร้องเรียนบางไหม"หมายเลข" ทุกอย่างคุณกล่าวว่า ในการเริ่มต้น" เสียงของเธอได้ร่าเริงขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ เธอไม่ยอมรับมันทันที แต่เธอยังคงรีดกับมัน Suimei หัวของเขามีรอยขีดข่วน และถอนหายใจ จากมุมมองของบุคคลสาม ทางเลือกของเขาอยู่ไม่ได้ถูกต้อง การทำเช่นนี้จะเพียงให้เขาเสีย แต่การตัดสินใจว่าการกระทำนี้ถูกต้องได้จากบุคคลเอง ถ้าเรื่องที่คิดว่า ถูกต้อง มันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่แม้ว่ามันไม่ได้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด หรือฉลาดที่สุด — และกกไข่มากเกินไปเกี่ยวกับข้อดีและข้อเสียในจุดนี้จะค่อนข้างน่าอับอาย "ฉันขอโทษ Suimei kun. " "ทำไมคุณต้องไปขอโทษ" "มันอาจจะเป็นความผิดของฉันที่มา Mazoku ของ นั่นคือเหตุผลที่..." " Ahhh, Mazoku ใหญ่ที่กล่าวว่า แต่ในเวลานั้น เหมือนมันเป็นครั้งแรกที่เขาจำได้คุณก็ ไม่ว่าอย่างไรผมเห็นมัน ฉันไม่คิดว่า เขาถูกกำหนดเป้าหมายไปยังคุณตั้งแต่เริ่ม" Suimei คัดค้านการขอโทษของเธอ นั่นเป็นเพียงมากเกินไปตัวเองตำหนิบนตัวเอง Rajas พูดถูกมาก และมีส่วนเกี่ยวกับโทษ Lefille ที่ไม่ได้ทำให้รู้สึก นักผจญภัยทั้งหมดตำหนิเธอสำหรับลักษณะที่ปรากฏของ Rajas แต่ หากคุณคิดเกี่ยวกับมันอย่างระมัดระวัง มันมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับเธอ Mazoku มามองหาคนอื่น และ Lefille พบบังเอิญจะเป็นเรื่องน่าเชื่อถือมากขึ้น มันเพิ่งเกิดขึ้นว่า ทุกคนพอพวก และไม่ได้กู้คืนจากการช็อกจากการถูกโจมตีโดย Mazoku และเป็นเป้าโยนออกเพียงเกิดขึ้นจะใกล้เคียง ผลการค้นหาชุดของบังเอิญโชคร้ายได้ ทุกคนไม่ให้เย็นและตัดสิน โดยไม่ต้องมีคนที่เหมือนรอบ ถูกบังคับในมุมจะส่งผลให้นี้เกิดขึ้นส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม Lefille ไม่ได้ดูเหมือนเชื่อว่า "อย่างไรก็ตาม พวกเขาจริงโอนบางส่วนของกองกำลังของตนเข้าไปในปราสาทขณะที่ยังมีความขัดแย้งกับ Thoria และชาติตะวันตกอื่น ๆ ต่าง ๆ ไม่เฉพาะว่า..." "อะไร คุณคิดว่า Mazoku การโอนบางส่วนของกองกำลังของพวกเขาสำหรับคุณ คุณดูเหมือนมั่นใจในพลังของตัวเองชะมัด" “Wa, I’m speaking seriously though? Don’t make fun of me please!” “Heh heh, my bad my bad. True, Lefille is strong.” Suimei apologized for his joke and flattered Lefille’s strength. But Lefille responded in a sharp tone with an unhappy expression for some reason.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าเป็นอย่างนั้น จะให้ฉันทำยังไง lefille เข้าใจเธออยู่ในตำแหน่งที่อ่อนแอและไม่สามารถทำเช่นสูงยื่นคำ ดู lefille ที่ถูกจับได้ในความกังวล suimei พูด :" lefille คุณคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าฉันอยู่กับกองคาราวาน และปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว "" คือว่า . . . "suimei ยกคำถามที่แตกต่างกันไป lefille ที่ตอบไม่ได้ องมองผ่านป่าหลังคา , ท้องฟ้ามืดครึ้มเหมือนกับบรรยากาศอึมครึมระหว่างพวกเขา suimei กล่าวอย่างใจเย็นราวกับว่าเขากำลังถามคำถามไปยังท้องฟ้า" เฮ้ บอกความจริง lefille ข้างคุณคิดว่าอันไหนดีกว่ากัน "" คุณหมายถึงอะไร . . . . . . . "" สำหรับคุณ คุณจะให้ชั้นมาที่นี่ หรือพักกับคาราวาน "" คะ คุณต้องถาม ? อยูกับคาราวานกว่า นั่นคือสิ่งที่คุณควรทำ "" จริงเหรอ ? "" จริงหรอ "lefille ทำให้ใบหน้าที่ดูโกรธนิดๆ แล้วตอบว่า ถ้าเธอยืนยันบางอย่าง เธอโกรธเพราะว่าเธอไม่ได้เชื่อ หรือเธอแค่ทำเป็นเข้มแข็ง suimei จ่อ lefille และจัดการระเบิดครั้งสุดท้าย" งั้น เธอสาบานกับ alshuna ว่าคุณไม่ได้โกหก "" อะไร ! ? คือว่า . . . "" มันเป็นยังไง "" . . . . . . . คุณเป็นคนใจร้ายจริงๆ”หลังจาก lefille ถอนหายใจในการลาออก suimei ถามอีกครั้ง :" งั้น คุณรู้สึกยังไง ? "" อ่า มันเยี่ยมมากนะ ถ้าคุณมาได้ - " แต่" ในกรณีนี้ มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ? "" หือ "" ไม่มีอะไรหรอก ไม่ต้องถกเถียงกันว่า นี่เป็นทางเลือกที่ฉลาด มันจะดีถ้าเรารู้สึกอย่างนั้น เพราะฉะนั้น หยุดเถอะเรื่องที่นี่ นี่เรียบวิธีรับมือกับมัน ใช่มั้ย ? "" อ่า . . . . . . . "suimei มอง lefille ที่หันมาพูดหลังจากได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิดมันเป็นความจริง แม้ว่าพวกเขาจะสนทนาต่อ สิ่งที่พวกเขาสามารถบรรลุ ? วิธีที่ดีที่สุดของการทำสิ่งที่ไม่สามารถพบถ้าคุณไม่ค้นหามัน เพิ่งมาถึงที่ตอบและพูดออกมาก็พอ ไม่ว่าเธอแย้ง , ความเศร้าโศกและความเจ็บปวดในใจของเธอก็ไม่จางหายนั่นคือเหตุผลที่เขาไม่อยากจะเถียงกับมัน ไม่ว่าพวกเขาจะเถียงกัน สรุปไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ดังนั้น suimei ขัดจังหวะอะไร lefille ต้องการพูด" . . . . . . . อะไร ? คุณยังมีการร้องเรียน "" ไม่ ทุกอย่างเป็นตามที่คุณกล่าวว่าในการเริ่มต้น . "เสียงของเธอสดใสมากกว่าก่อนหน้านี้ เธอไม่ได้รับทันที แต่เธอยังคงม้วนกับมันsuimei เกาหัวแล้วถอนใจ จากมุมมองของบุคคลที่สาม ทางเลือกของเขาตอนนี้ไม่ได้ถูกต้อง ทำอย่างนี้จะเอาข้อเสีย แต่การตัดสินใจว่า การกระทำนี้ถูกต้อง ทำโดยคนที่ตัวเอง ถ้าเรื่องที่คิดว่ามันถูกต้อง มันก็ไม่เป็นปัญหาถ้ามันไม่ได้ดีที่สุดหรือทางเลือก wisest .- ทำมากเกินไปเกี่ยวกับข้อดีและข้อเสียในจุดนี้ค่อนข้างน่าอดสู" ขอโทษนะ suimei คุง "" ทำไมคุณต้องขอโทษด้วย ? "" มันอาจจะเป็นความผิดของฉันว่า มาโซคุ มา นั่นทำไม . . . . . . . "" อ๊าาาาาาา อะไรที่เกะกะมาโซคุพูด แต่ตอนนั้นมันดูเหมือนมันเป็นครั้งแรกที่เขาจำได้ว่า ไม่ว่าจะยังไง ผมไม่คิดว่าเขาเป็นเป้าหมายคุณตั้งแต่แรก "suimei คัดค้านเพื่อขอโทษเธอ นั่นเป็นเพียงมากเกินไปตนเองตำหนิตัวเอง สิ่งที่ราจัสบอกว่าถูกแยกส่วนและมีโทษ lefille ส่วนเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล นักผจญภัยทั้งหมดตำหนิเธอสำหรับการปรากฏตัวของราจัส แต่ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมันอย่างระมัดระวัง มันไม่มีความสัมพันธ์กับเธอ พวกมาโซคุมาหาคนๆหนึ่งที่แตกต่างกันและพบ lefille บังเอิญจะเป็นข่าวที่น่าเชื่อมากขึ้น มันเกิดขึ้นที่ทุกคนหวาดกลัว และไม่หายจากการช็อคจากการถูกโจมตีโดยมาโซคุ และเป็นเป้าหมายที่ง่ายที่จะโยนโทษไปในบริเวณใกล้เคียง มันเป็นผลของชุดของโชคร้ายที่บังเอิญไม่ทุกคนสามารถเก็บความเย็นของพวกเขาและการตัดสินใจ ไม่มีคนแบบนั้นอยู่ การบังคับมุมจะมีผลในเหตุการณ์นี้มากที่สุดของเวลาอย่างไรก็ตาม lefille ดูไม่มั่นใจ" อย่างไรก็ตาม พวกเขาจริงโอนบางส่วนของตนบังคับเป็นแอสเตอร์ เมื่อพวกเขาอยู่ในความขัดแย้งกับธอเรียและชาติตะวันตกต่าง ๆอื่น ๆ นั่นอาจจะหมายถึง . . . . . . . "" อะไรที่คุณคิดว่ามาโซคุโอนบางกองกําลังของพวกเขาสำหรับคุณ ? ดูเหมือนคุณจะมั่นใจในพลังของตัวเอง "" ว้า ฉันพูดจริงๆนะ ? อย่ามาเล่นตลกกับฉันนะ ! "" หึๆ ไม่ดีของฉันไม่ดี จริง lefille แข็งแรง”suimei ขอโทษสำหรับเรื่องตลกของเขาและความแข็งแรง lefille ปลื้ม . แต่ lefille ตอบกลับเสียงคมชัดด้วยสีหน้าไม่พอใจอะไรบางอย่าง