The mention of legal language tends

The mention of legal language tends to conjure up in the mind of the layperson ‘legalese’
– that often incomprehensible verbiage found in legal documents as well as an arcane
jargon used among attorneys. To elucidate how this ‘special dialect’ came about and how
it differs from ‘ordinary English’, researchers have turned to the language of the law as a
linguistic phenomenon in its own right, tracing its evolution and noting the peculiarities
of its vocabulary and sentence structure. In fact, one of the first scholarly publications
about law and language that I consulted was David Mellinkoff’s monumental work, The
Language of the Law, published in 1963, nearly two decades before linguists would turn
to legal language. 5
Mellinkoff was not a linguist; he was a law professor at the UCLA
School of Law, where he taught until his death in 1999. In his book he covers the
historical development of legal English, beginning with its Anglo-Saxon roots and
continuing on through the Middle English period right up to the present day, while
acknowledging along the way the contributions from Latin and French. He considers too
some of the grammatical features of this style of language as well as the social and
cultural significances. Although clearly indispensable as a source for serious research into
the language of the law, this nearly 500-page tome probably contains more information
than the casual reader may need to know.A more accessible account of the history of legal English is Peter Tiersma’s
recent book, Legal Language. 6
Tiersma too is a professor of law, but he also holds an
advanced degree in linguistics; hence, his text appeals to both linguists and law
professionals. In addition to treating the historical developments, he thoroughly explains
why legal language is so often difficult for nonlawyers to comprehend. It is full of
6
wordiness, redundancy, and specialized vocabulary and it often contains lengthy,
complex, and unusual sentence structure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พูดถึงภาษากฎหมายมีแนวโน้ม conjure ขึ้นในจิตใจของฆราวาส 'legalese'– ใช้คำฟุ่มเฟือยที่ไม่สามารถเข้าใจมักจะพบในเอกสารทางกฎหมายตลอดจนการ arcaneศัพท์แสงที่ใช้ระหว่างทนายความ การ elucidate วิธีนี้ 'ภาษาพิเศษ' มาเกี่ยวกับ และวิธีมันแตกต่างจาก 'ภาษาอังกฤษสามัญ' นักวิจัยได้เปิดภาษาของกฎหมายเป็นการปรากฏการณ์ภาษาศาสตร์ในสิทธิของตนเอง วิวัฒนาการของการติดตาม และสังเกตการข้องของคำศัพท์และประโยคโครงสร้าง ในความจริง สิ่งพิมพ์ scholarly แรกอย่างใดอย่างหนึ่งเกี่ยวกับกฎหมายและภาษา ที่ผมขอคำปรึกษางานของ David Mellinkoff การภาษากฎหมาย ประกาศใน 1963 เกือบสองทศวรรษก่อนนักภาษาศาสตร์จะเปิดภาษาทางกฎหมาย 5 Mellinkoff ไม่ใช่นักภาษาศาสตร์ เขาถูกอาจารย์กฎหมายที่ UCLAโรงเรียนกฎหมาย ซึ่งเขาสอนจนเขาตายในปี 1999 ในหนังสือของเขา เขาครอบคลุมการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ของกฎหมายอังกฤษ เริ่มต้นกับรากของแองโกล-แซ็กซอน และต่อเนื่องผ่านระยะกลางอังกฤษไปจนถึงปัจจุบัน ขณะที่จิตตามวิธีการจัดสรรจากละตินและฝรั่งเศส เขาพิจารณามากเกินไปของไวยากรณ์นี้รูปแบบของภาษาตลอดจนสังคม และsignificances วัฒนธรรม แม้ว่าที่ชัดเจนที่สำคัญเป็นแหล่งวิจัยอย่างจริงจังเป็นภาษากฎหมาย ประเทศเซาตูเมเกือบ 500 หน้านี้อาจประกอบด้วยข้อมูลเพิ่มเติมกว่าผู้อ่านสบาย ๆ อาจจำเป็นต้องรู้ บัญชีการเข้าถึงได้ของประวัติศาสตร์กฎหมายอังกฤษคือ ปีเตอร์ Tiersmaล่าสุดหนังสือ ภาษากฎหมาย 6 Tiersma เกินไปเป็นศาสตราจารย์ทางกฎหมาย แต่ยังมีการขั้นสูงการศึกษาภาษาศาสตร์ ดังนั้น ข้อความของเขาดึงดูดทั้งนักภาษาศาสตร์และกฎหมายผู้เชี่ยวชาญ นอกจากการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ในการรักษา เขาต้องอธิบายทำไมภาษากฎหมายได้ดังนั้นมักจะยากสำหรับ nonlawyers เข้าใจ จึงเต็มไปด้วย 6wordiness ซ้ำ และคำศัพท์เฉพาะ และมักจะประกอบด้วยความยาวโครงสร้างประโยคซับซ้อน และผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล่าวถึงของภาษาทางกฎหมายมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดในใจของคนธรรมดา 'legalese ส์
-
การใช้คำฟุ่มเฟือยที่ไม่สามารถเข้าใจได้มักจะพบในเอกสารทางกฎหมายเช่นเดียวกับความลับศัพท์แสงที่ใช้ในหมู่ทนายความ เพื่ออธิบายวิธีการนี้ภาษาพิเศษ 'มาเกี่ยวกับและวิธีการที่มันแตกต่างจากสามัญภาษาอังกฤษนักวิจัยได้หันไปใช้ภาษาของกฎหมายที่เป็นปรากฏการณ์ทางภาษาในสิทธิของตนเองติดตามวิวัฒนาการของมันและสังเกตลักษณะของคำศัพท์และประโยคโครงสร้าง. ในความเป็นจริงหนึ่งในสิ่งพิมพ์ทางวิชาการครั้งแรกเกี่ยวกับกฎหมายและการใช้ภาษาที่ฉันได้รับการพิจารณาเป็นงานที่ยิ่งใหญ่เดวิด Mellinkoff ของที่ภาษาของกฎหมายที่ตีพิมพ์ในปี1963 เกือบสองทศวรรษที่ผ่านมาก่อนที่จะเปิดภาษาศาสตร์ภาษาทางกฎหมาย 5 Mellinkoff ไม่ได้เป็นนักภาษาศาสตร์; เขาเป็นศาสตราจารย์ด้านกฎหมายที่ยูซีแอลโรงเรียนกฎหมายที่เขาสอนจนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 1999 ในหนังสือของเขาที่เขาครอบคลุมพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ของการตามกฎหมายอังกฤษเริ่มต้นที่มีรากแซกซอนและอย่างต่อเนื่องในระยะเวลาที่ผ่านภาษาอังกฤษยุคกลางขวาขึ้นจนถึงปัจจุบันในขณะที่ยอมรับไปพร้อมกันผลงานที่มาจากภาษาละตินและภาษาฝรั่งเศส เขาคิดว่ามากเกินไปบางส่วนของคุณสมบัติของรูปแบบไวยากรณ์ของภาษานี้เช่นเดียวกับสังคมและความสำคัญทางวัฒนธรรม ที่ขาดไม่ได้อย่างชัดเจนแม้ว่าจะเป็นแหล่งที่มาสำหรับการวิจัยอย่างจริงจังในภาษาของกฎหมายนี้เกือบเล่ม 500 หน้าอาจจะมีข้อมูลมากขึ้นกว่าผู้อ่านสบายๆ อาจจะต้อง know.A บัญชีเข้าถึงได้มากขึ้นในประวัติศาสตร์ของอังกฤษตามกฎหมายคือปีเตอร์ Tiersma ของหนังสือเล่มล่าสุด, ภาษากฎหมาย 6 Tiersma เกินไปเป็นศาสตราจารย์ด้านกฎหมาย แต่เขาก็ยังถือระดับสูงด้านภาษาศาสตร์ จึงดึงดูดความสนใจของข้อความของเขาทั้งนักภาษาศาสตร์และกฎหมายมืออาชีพ นอกเหนือไปจากการรักษาการพัฒนาทางประวัติศาสตร์อย่างละเอียดเขาอธิบายว่าทำไมภาษากฎหมายจึงมักจะเป็นเรื่องยากสำหรับ nonlawyers ที่จะเข้าใจ มันเต็มไปด้วย6 wordiness ซ้ำซ้อนและคำศัพท์เฉพาะและมันมักจะมีความยาวที่ซับซ้อนและโครงสร้างประโยคที่ผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พูดถึงภาษากฎหมายมีแนวโน้มที่จะสร้างขึ้นในจิตใจของผู้ฟัง ' legalese '
) ที่มักพบในเอกสารทางกฎหมายที่ฟุ่มเฟือยมหาศาลเช่นเดียวกับศัพท์แสง arcane
ใช้ในหมู่ทนายความ วิธีนี้ทำให้ ' ' มาเกี่ยวกับและวิธีการพิเศษถิ่น
มันแตกต่างจากภาษาอังกฤษ ' ' ธรรมดา นักวิจัยได้กลายเป็นภาษากฎหมายเป็น
ปรากฏการณ์ทางภาษาในด้านขวาของตัวเอง ติดตามการวิวัฒนาการ และสังเกตลักษณะของโครงสร้าง คำศัพท์ และประโยค
) ในความเป็นจริงหนึ่งในทางวิชาการเกี่ยวกับกฎหมายแรกสิ่งพิมพ์
และภาษาที่ผมปรึกษาคือ เดวิด mellinkoff อนุสาวรีย์งาน
ภาษากฎหมายที่ตีพิมพ์ในปี 1963 , เกือบสองทศวรรษก่อนนักภาษาศาสตร์จะเปิด
ทางกฎหมายภาษา 5
mellinkoff ไม่ใช่นักภาษาศาสตร์ เขาคืออาจารย์กฎหมายที่มหาวิทยาลัยยูซีแอลเอ
โรงเรียนกฎหมายที่เขาสอนจนกว่าจะตายของเขาในปี 1999 ในหนังสือของเขาที่เขาครอบคลุมการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ของภาษาอังกฤษกฎหมาย เริ่มต้นกับแองโกลแซ็กซอนรากและ
ต่อไปผ่านระยะเวลาภาษาอังกฤษยุคกลางจนถึงปัจจุบัน ในขณะที่
ยอมรับตามวิธีเขียนจากภาษาฝรั่งเศสและภาษาละติน .เขาพิจารณาด้วย
บางคุณสมบัติทางไวยากรณ์ของภาษาลักษณะนี้ รวมทั้งสังคมและ วัฒนธรรมการ
. แม้ว่าอย่างชัดเจนที่ขาดไม่ได้เป็นแหล่งวิจัยอย่างจริงจังใน
ภาษากฎหมายนี้ เกือบ 500 หน้า ทอม อาจจะประกอบด้วยข้อมูลเพิ่มเติม
กว่าอ่านสบาย ๆอาจจะต้องรู้บัญชีการเข้าถึงเพิ่มเติมของประวัติศาสตร์ภาษาอังกฤษทางกฎหมายของ
ปีเตอร์ tiersma ล่าสุดหนังสือ กฎหมาย ภาษา 6
tiersma เหมือนกันเป็นศาสตราจารย์ของกฎหมาย แต่เขายังถือ
ปริญญาขั้นสูงในภาษาศาสตร์ ดังนั้น ข้อความของเขาดึงดูดใจทั้งนักภาษาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมาย
. นอกจากการรักษาพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เขาอธิบาย
อย่างละเอียดทำไมภาษากฎหมายก็มักจะยากสำหรับ nonlawyers ที่จะเข้าใจ มันเป็นเต็มรูปแบบของการใช้คำฟุ่มเฟือยซ้ำซ้อน
6
, และเฉพาะคำศัพท์ และมันมักจะมียาว
ซับซ้อน ประโยคที่ผิดปกติ