A second determinant of obesity tha

A second determinant of obesity that follows from the energy
balance model is caloric expenditure. When the level of total
caloric expenditure is lower than caloric intake, accumulation of
adipose tissue ensues. Thus, sedentary activities and low levels of
exercise should predict onset of obesity. Low levels of exercise
and sedentary behavior have predicted future weight gain among
adults (Ching et al., 1996; French et al., 1994), although null
effects have occurred (Klesges et al., 1992). Low levels of exercise
and high rates of sedentary behaviors also have predicted increases
in body mass during adolescence (Berkey et al., 2000; Dietz &
Grotmaker, 1985; Proctor et al., 2003), though these relations have
not been consistently observed (Maffeis et al., 1998; Robinson et
al., 1993; Salbe, Weyer, Harper, et al., 2002). Indeed, one study
found that adolescents who reported exercising for weight-control
purposes were at increased risk for future obesity onset (Stice et
al., 1999). These findings might suggest that exercising for weightcontrol
purposes is qualitatively different from other types of
exercise, but these findings may also suggest that self-reported
exercise is of questionable veracity. Because few studies have
tested whether physical activity is a risk factor for onset of obesity
during adolescence, we investigated this relation in the present
study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดีเทอร์มิแนนต์เป็นสองโรคที่ตามจากพลังงานแบบจำลองสมดุลคือ รายจ่ายแคลอรี่ เมื่อระดับการรวมรายจ่ายที่แคลอรี่จะต่ำกว่าลอรี่ สะสมของเนื้อเยื่อไขมันการ์ตูน ดังนั้น อยู่ประจำกิจกรรมและระดับต่ำออกกำลังกายควรทำนายเริ่มมีอาการของโรคอ้วน ออกกำลังกายในระดับต่ำและลักษณะการทำงานอยู่ประจำได้คาดการณ์ในอนาคตของน้ำหนักระหว่างผู้ใหญ่ (ชิง et al. 1996 Et al. 1994), ฝรั่งเศสแม้ว่า nullผลกระทบที่เกิดขึ้น (Klesges et al. 1992) ออกกำลังกายในระดับต่ำและพฤติกรรมที่อยู่ประจำในอัตราที่สูงนอกจากนี้ยังได้คาดการณ์เพิ่มขึ้นในมวลกายในช่วงวัยรุ่น (Berkey et al. 2000 Dietz &Grotmaker, 1985 เจ้า et al. 2003), แม้ว่าความสัมพันธ์เหล่านี้มีไม่ได้รับอย่างสม่ำเสมอปฏิบัติ (Maffeis et al. 1998 โรบินสันร้อยเอ็ดal., 1993 ฮาร์เปอร์ Weyer, Salbe, et al., 2002) หนึ่งการศึกษาจริงพบว่าวัยรุ่นที่รายงานออกกำลังกายสำหรับการควบคุมน้ำหนักวัตถุประสงค์ที่เพิ่มความเสี่ยงสำหรับการโจมตีโรคอ้วนในอนาคต (Stice etal., 1999) ค้นพบเหล่านี้อาจแนะนำให้ออกกำลังกายสำหรับ weightcontrolวัตถุประสงค์คือคุณภาพแตกต่างจากชนิดอื่น ๆออกกำลังกาย แต่การค้นพบเหล่านี้อาจยังแนะนำที่รายงานตนเองออกกำลังกายเป็นของน่าสงสัยจริง เนื่องจากมีการศึกษาน้อยทดสอบกิจกรรมทางกายภาพว่า เป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับการโจมตีของโรคอ้วนในช่วงวัยรุ่น เราตรวจสอบความสัมพันธ์นี้ในปัจจุบันการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัจจัยที่สองของโรคอ้วนที่ตามมาจากการใช้พลังงาน
รูปแบบสมดุลรายจ่ายเป็นแคลอรี่ เมื่อระดับของยอดรวม
ค่าใช้จ่ายแคลอรี่ต่ำกว่าแคลอรี่, การสะสมของ
เนื้อเยื่อไขมัน ensues ดังนั้นกิจกรรมประจำและระดับต่ำของ
การออกกำลังกายควรคาดการณ์ที่เริ่มมีอาการของโรคอ้วน ระดับต่ำของการออกกำลังกาย
และพฤติกรรมการอยู่ประจำที่ได้คาดการณ์การเพิ่มน้ำหนักในอนาคตในหมู่
ผู้ใหญ่ (ชิง et al, 1996;.. French, et ​​al, 1994) แม้ว่า null
ผลกระทบที่จะเกิดขึ้น (. Klesges, et al, 1992) ระดับต่ำของการออกกำลังกาย
และอัตราที่สูงของพฤติกรรมการอยู่ประจำที่ยังมีการคาดการณ์ที่เพิ่มขึ้น
ในมวลกายในช่วงวัยรุ่น (Berkey et al, 2000;. ดิเอทซ์และ
Grotmaker 1985; Proctor et al, 2003.) แม้ว่าความสัมพันธ์เหล่านี้ได้
ไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง ( Maffeis et al, 1998;. โรบินสัน et
al, 1993;. Salbe, Weyer ฮาร์เปอร์, et al, 2002). อันที่จริงการศึกษาหนึ่ง
พบว่าวัยรุ่นที่รายงานการออกกำลังกายควบคุมน้ำหนัก
วัตถุประสงค์มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการโจมตีโรคอ้วนในอนาคต (Stice et
al., 1999) การค้นพบนี้อาจแนะนำว่าการออกกำลังกายสำหรับ weightcontrol
วัตถุประสงค์คือคุณภาพแตกต่างจากชนิดอื่น ๆ ของ
การออกกำลังกาย แต่การค้นพบเหล่านี้อาจชี้ให้เห็นว่าตนเองรายงาน
การออกกำลังกายเป็นของจริงที่น่าสงสัย เพราะการศึกษาน้อยมากที่ได้
รับการทดสอบว่าการออกกำลังกายเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการโจมตีของโรคอ้วน
ในช่วงวัยรุ่นเราตรวจสอบความสัมพันธ์ในปัจจุบัน
การศึกษา