The HistoryThe golden age of Cambod

The History

The golden age of Cambodia was between the 9th and 14th century, during the Angkor period, during which it was a powerful and prosperous empire that flourished and dominated almost all of inland Southeast Asia. However, Angkor would eventually collapse after much in-fighting between royalty and constant warring with its increasingly powerful neighbors, notably Siam and Dai Viet. Many temples from this period however, like Bayon and Angkor Wat still remain today, scattered throughout Thailand, Cambodia, Laos, and Vietnam as a reminder of the grandeur of Khmer arts and culture. Cambodia's unparalleled achievements in art, architectures, music, and dance during this period have had a great influence on many neighboring kingdoms, namely Thailand and Laos. The effect of Angkorian culture can still be seen today in those countries, as they share many close characteristics with current-day Cambodia.

Architecture and housing

Cambodia House CultureThe Angkorian architects and sculptors created temples that mapped the cosmic world in stone. Khmer decorations drew inspiration from religion, and mythical creatures from Hinduism and Buddhism were carved on walls. Temples were built in accordance to the rule of ancient Khmer architecture that dictated that a basic temple layout include a central shrine, a courtyard, an enclosing wall, and a moat. Khmer motifs use many creatures from Buddhist and Hindu mythology, like the Royal Palace in Phnom Penh, use motifs such as the garuda, a mythical bird in Hinduism. The architecture of Cambodia developed in stages under the Khmer empire from the 9th to the 15th century, preserved in many buildings of the Angkor temple. The remains of secular architecture from this time are rare, as only religious buildings were made of stone. The architecture of the Angkor period used specific structural features and styles, which are one of the main methods used to date the temples, along with inscriptions.

In modern rural Cambodia, the nuclear family typically lives in a rectangular house that may vary in size from four by six meters to six by ten meters. It is constructed of a wooden frame with gabled thatch roof and walls of woven bamboo. Khmer houses are typically raised as much as three meters on stilts for protection from annual floods. Two ladders or wooden staircases provide access to the house. The steep thatch roof overhanging the house walls protects the interior from rain. Typically a house contains three rooms separated by partitions of woven bamboo. The front room serves as a living room used to receive visitors, the next room is the parents' bedroom, and the third is for unmarried daughters. Sons sleep anywhere they can find space. Family members and neighbors work together to build the house, and a house-raising ceremony is held upon its completion. The houses of poorer persons may contain only a single large room. Food is prepared in a separate kitchen located near the house but usually behind it. Toilet facilities consist of simple pits in the ground, located away from the house, that are covered up when filled. Any livestock is kept below the house. Chinese and Vietnamese houses in Cambodian towns and villages are typically built directly on the ground and have earthen, cement, or tile floors, depending upon the economic status of the owner. Urban housing and commercial buildings may be of brick, masonry, or wood

Religion in Cambodia

Cambodia is predominantly Buddhist with 90% of the population being Theravada Buddhist, 1% Christian and the majority of the remaining population follow Islam, atheism, or animism.

Buddhist nun at Angkor Wat, Siem Reap, Cambodia.

Buddhism has existed in Cambodia since at least the 5th century CE Theravada Buddhism has been the Cambodian state religion since the 13th century CE (excepting the Khmer Rouge period), and is currently estimated to be the faith of 90% of the population.

Buddhist monks at Angkor Wat. Buddhism is the official religion in all of Cambodia.

Islam is the religion of a majority of the Cham (also called Khmer Islam) and Malay minorities in Cambodia. According to Po Dharma, there were 150,000 to 200,000 Muslims in Cambodia as late as 1975. Persecution under the Khmer Rouge eroded their numbers, however, and by the late 1980s they probably had not regained their former strength. All of the Cham Muslims are Sunnis of the Shafi'i school. Po Dharma divides the Muslim Cham in Cambodia into a traditionalist branch and an orthodox branch.

Christianity was introduced into Cambodia by Roman Catholic missionaries in 1660. However, it made little headway at first, particularly among Buddhists. In 1972 there were probably about 20,000 Christians in Cambodia, most of whom were Roman Catholics. According to Vatican statistics, in 1953, members of the Roman Catholic Church in Cambodia numbered 120,000, making it, at that time, the second largest religion in the country. In April 1970, just before repatriation, estimates indicate that about 50,000 Catholics were Vietnamese. Many of the Catholics remaining in Cambodia in 1972 were Europeans—chiefly French. American Protestant missionary activity increased in Cambodia, especially among some of the hill tribes and among the Cham, after the establishment of the Khmer Republic. The 1962 census, which reported 2,000 Protestants in Cambodia, remains the most recent statistic for the group. Observers reported that in 1980 there were more registered Khmer Christians among the refugees in camps in Thailand than in all of Cambodia before 1970. Kiernan notes that, until June 1980, five weekly Protestant services were held in Phnom Penh by a Khmer pastor, but that they had been reduced to a single weekly service after police harassment. There are around 20,000 Catholics in Cambodia which represents only 0.15% of the total population. There are no dioceses, but there are three territorial jurisdictions - one Apostolic Vicariate and two Apostolic Prefectures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นยุคทองของกัมพูชาระหว่างที่ 9 และศตวรรษที่ 14 ในช่วงระยะเวลาอังกอร์ในระหว่างที่มันเป็นอาณาจักรที่มีประสิทธิภาพและความเจริญรุ่งเรืองที่เจริญรุ่งเรืองและครอบงำเกือบทั้งหมดในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตามอังกอร์ในที่สุดก็จะยุบหลังจากมากในการต่อสู้ระหว่างเจ้านายและคงสงครามกับประเทศเพื่อนบ้านที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นสะดุดตาสยามไดเวียด วัดหลายแห่งจากช่วงเวลานี้ แต่ต้องการ Bayon และนครวัดยังคงอยู่ในวันนี้กระจายอยู่ทั่วประเทศไทยกัมพูชาลาวและเวียดนามเป็นตัวเตือนของความยิ่งใหญ่ของศิลปะเขมรและวัฒนธรรม กัมพูชาประสบความสำเร็จที่เหนือชั้นในศิลปะสถาปัตยกรรมดนตรีและการเต้นรำในช่วงเวลานี้มีอิทธิพลมากในสหราชอาณาจักรที่อยู่ใกล้เคียงจำนวนมากคือประเทศไทยและประเทศลาว ผลกระทบของวัฒนธรรม Angkorian ยังสามารถเห็นได้ในวันนี้ในประเทศเหล่านั้นเช่นที่พวกเขาร่วมกันในลักษณะใกล้เคียงมากกับกัมพูชาในปัจจุบันวัน. สถาปัตยกรรมและที่อยู่อาศัยกัมพูชาบ้าน CultureThe สถาปนิก Angkorian และประติมากรวัดที่แมปสร้างโลกของจักรวาลอยู่ในหิน ตกแต่งเขมรดึงแรงบันดาลใจจากศาสนาและสิ่งมีชีวิตที่เป็นตำนานจากศาสนาฮินดูและศาสนาพุทธถูกแกะสลักบนผนัง วัดถูกสร้างขึ้นตามกฎของสถาปัตยกรรมขอมโบราณที่บอกว่ารูปแบบพื้นฐานรวมถึงการวัดศาลเจ้ากลางลานกำแพงล้อมรอบและคูเมือง ลวดลายเขมรใช้สิ่งมีชีวิตจำนวนมากจากที่นับถือศาสนาพุทธและฮินดูเช่นพระบรมมหาราชวังในกรุงพนมเปญใช้ลวดลายเช่นครุฑนกที่เป็นตำนานในศาสนาฮินดู สถาปัตยกรรมของกัมพูชาในขั้นตอนการพัฒนาภายใต้อาณาจักรเขมรตั้งแต่วันที่ 9 ถึงศตวรรษที่ 15 ที่เก็บรักษาไว้ในอาคารหลายหลังของวัดอังกอร์ ส่วนที่เหลือของสถาปัตยกรรมโลกครั้งนี้เป็นของหายากเช่นอาคารทางศาสนาเท่านั้นที่ทำจากหิน สถาปัตยกรรมของระยะเวลาที่อังกอร์ที่ใช้ลักษณะโครงสร้างที่เฉพาะเจาะจงและรูปแบบซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีการหลักที่ใช้ในการวันที่วัดพร้อมกับจารึก. ในปัจจุบันชนบทกัมพูชาครอบครัวเดี่ยวมักจะอาศัยอยู่ในบ้านที่เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่อาจแตกต่างกันในขนาดตั้งแต่ สี่หกเมตรถึงหกสิบเมตร มันถูกสร้างขึ้นมาจากกรอบไม้ที่มีหลังคามุงหลังคาจั่วและผนังของงานสานไม้ไผ่ บ้านเขมรจะยกมักจะเป็นมากที่สุดเท่าที่สามเมตรบนเสาสำหรับการป้องกันจากน้ำท่วมเป็นประจำทุกปี สองบันไดหรือบันไดไม้ให้เข้าถึงบ้าน มุงหลังคาสูงชันยื่นผนังบ้านตกแต่งภายในปกป้องจากฝน โดยปกติแล้วบ้านที่มีสามห้องแยกออกจากพาร์ทิชันของงานสานไม้ไผ่ ห้องด้านหน้าทำหน้าที่เป็นห้องนั่งเล่นที่ใช้ในการรับผู้เข้าชมห้องถัดไปเป็นห้องนอนของพ่อแม่และคนที่สามเป็นลูกสาวยังไม่ได้แต่งงาน ลูกชายนอนหลับได้ทุกที่ที่พวกเขาสามารถหาพื้นที่ สมาชิกในครอบครัวและเพื่อนบ้านทำงานร่วมกันเพื่อสร้างบ้านและพิธีบ้านเลี้ยงที่จัดขึ้นเมื่อเสร็จสิ้นของ บ้านของคนยากจนอาจมีเพียงห้องเดียวขนาดใหญ่ อาหารที่เตรียมไว้ในห้องครัวแยกต่างหากอยู่ใกล้บ้าน แต่มักจะอยู่เบื้องหลังมัน สิ่งอำนวยความสะดวกห้องน้ำประกอบด้วยหลุมที่เรียบง่ายในพื้นดินที่ตั้งอยู่ห่างจากบ้านที่ได้รับความคุ้มครองขึ้นเมื่อเต็ม ปศุสัตว์ใด ๆ จะถูกเก็บไว้ด้านล่างบ้าน บ้านจีนและเวียตนามกัมพูชาในเมืองและหมู่บ้านที่ถูกสร้างขึ้นโดยทั่วไปได้โดยตรงบนพื้นดินและมีดินซีเมนต์หรือพื้นกระเบื้องขึ้นอยู่กับสถานะทางเศรษฐกิจของเจ้าของ ที่อยู่อาศัยในเขตเมืองและอาคารพาณิชย์อาจจะเป็นอิฐก่ออิฐหรือไม้ศาสนาในประเทศกัมพูชากัมพูชาคือชาวพุทธส่วนใหญ่90% ของประชากรที่เป็นชาวพุทธนิกายเถรวาท, 1% นับถือศาสนาคริสต์และส่วนใหญ่ของประชากรที่เหลืออยู่ปฏิบัติตามศาสนาอิสลามต่ำช้าหรือเชื่อ. พุทธ แม่ชีที่นครวัดเสียมราฐ, กัมพูชา. พระพุทธศาสนามีอยู่ในประเทศกัมพูชาอย่างน้อยตั้งแต่ศตวรรษที่ 5 ซีอีพระพุทธศาสนาเถรวาทได้รับการศาสนาประจำชาติของกัมพูชาตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 CE (ยกเว้นช่วงเวลาที่เขมรแดง) และในขณะนี้เป็นที่คาดกันว่าจะเป็น ความเชื่อมั่น 90% ของประชากร. พระสงฆ์ที่นครวัด พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาอย่างเป็นทางการในทุกประเทศกัมพูชา. อิสลามเป็นศาสนาของคนส่วนใหญ่ของจาม (เรียกว่าศาสนาอิสลามเขมร) และชนกลุ่มน้อยชาวมาเลย์ในประเทศกัมพูชาที่ ตาม Po ธรรมะมี 150,000 ถึง 200,000 ชาวมุสลิมในประเทศกัมพูชาเป็นปลายปี 1975 ภายใต้การกลั่นแกล้งเขมรแดงกัดเซาะตัวเลขของพวกเขาอย่างไรและในช่วงปลายปี 1980 ที่พวกเขาอาจจะไม่ได้คืนความแข็งแรงอดีตของพวกเขา ทั้งหมดของชาวมุสลิมจามเป็นนิสของโรงเรียน Shafi ฉัน Po ธรรมแบ่งมุสลิมจามในประเทศกัมพูชาเป็นอนุรักษนิยมสาขาและสาขาดั้งเดิม. ศาสนาคริสต์ถูกนำเข้าสู่ประเทศกัมพูชาโดยมิชชันนารีนิกายโรมันคาทอลิกใน ค.ศ. 1660 แต่ก็คืบหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตอนแรกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ชาวพุทธ ในปี 1972 อาจจะมีประมาณ 20,000 คริสเตียนในประเทศกัมพูชาซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวโรมันคาทอลิก ตามสถิติวาติกันในปี 1953 สมาชิกของคริสตจักรโรมันคาทอลิกในประเทศกัมพูชาหมายเลข 120000 ทำให้มันในเวลาที่ศาสนาที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองในประเทศ ในเดือนเมษายนปี 1970 ก่อนที่จะส่งกลับเพียงการประมาณการระบุว่าประมาณ 50,000 คาทอลิกเวียดนาม หลายของคาทอลิกที่เหลืออยู่ในประเทศกัมพูชาในปี 1972 มีชาวยุโรปส่วนใหญ่-ฝรั่งเศส มิชชันนารีอเมริกันกิจกรรมโปรเตสแตนต์ที่เพิ่มขึ้นในประเทศกัมพูชาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบางส่วนของชาวเขาและในหมู่จามหลังจากที่ตั้งของเขมรสาธารณรัฐ 1962 การสำรวจสำมะโนประชากรซึ่งรายงาน 2,000 โปรเตสแตนต์ในประเทศกัมพูชายังคงเป็นสถิติล่าสุดสำหรับกลุ่ม ผู้สังเกตการณ์รายงานว่าในปี 1980 มีชาวคริสต์เขมรจดทะเบียนมากขึ้นในหมู่ผู้ลี้ภัยในค่ายในประเทศไทยกว่าในทุกประเทศกัมพูชาก่อนปี 1970 แนนส์ตั้งข้อสังเกตว่าจนถึงมิถุนายน 1980 ห้าบริการโปรเตสแตนต์รายสัปดาห์ถูกจัดขึ้นในกรุงพนมเปญโดยพระเขมร แต่ที่ พวกเขาได้รับการลดบริการรายสัปดาห์เดียวหลังจากที่ตำรวจข่มขู่ มีประมาณ 20,000 คาทอลิกในประเทศกัมพูชาซึ่งคิดเป็นเพียง 0.15% ของประชากรทั้งหมด มีเหรียญตราไม่มี แต่มีสามเขตอำนาจศาลดินแดน - หนึ่งเผยแพร่กำเนิดและสองผู้เผยแพร่ศาสนาจังหวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติศาสตร์

ยุคทองของกัมพูชาอยู่ระหว่าง 9 และ 14 ศตวรรษ ในช่วงอังกอร์ ในระหว่างที่เป็นพลังและเจริญรุ่งเรืองอาณาจักรเจริญรุ่งเรืองและครอบงำเกือบทั้งหมดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม อังกอร์ในที่สุดจะยุบหลังมากในการต่อสู้ระหว่างราชวงศ์และคงสู้กับมีประสิทธิภาพมากขึ้นในประเทศเพื่อนบ้าน โดยเฉพาะสยามและไดเวียด .หลายวัดจากระยะเวลานี้ แต่เหมือนปราสาทบายนนครวัดและยังคงวันนี้ ทั่ว ไทย ลาว กัมพูชา และเวียดนาม เป็นคำเตือนของความยิ่งใหญ่ของศิลปวัฒนธรรมเขมร ของกัมพูชาเหนือความสำเร็จในศิลปะ สถาปัตยกรรม ดนตรี และการเต้นรำในช่วงเวลานี้จะมีอิทธิพลมากในหลายอาณาจักรใกล้เคียง ได้แก่ ไทย และลาวผลกระทบของวัฒนธรรม angkorian ยังสามารถเห็นได้ในวันนี้ในประเทศเหล่านั้น พวกเขาแบ่งลักษณะใกล้เคียงมากกับวันปัจจุบันกัมพูชา

สถาปัตยกรรมและที่อยู่อาศัย

กัมพูชาบ้าน culturethe angkorian สถาปนิกและประติมากรที่สร้างวัดที่แมปจักรวาล โลกในหิน ตกแต่งเขมรดึงแรงบันดาลใจจากศาสนาและสิ่งมีชีวิต mythical จากศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธที่ถูกแกะสลักบนผนัง วัดถูกสร้างขึ้นตามกฎของสถาปัตยกรรมขอมโบราณที่บอกว่า ผังวัดขั้นพื้นฐานรวมถึงกลางศาลเจ้า , สนามหญ้า , การปิดล้อมกำแพงและคูเมือง เขมรลวดลายใช้สิ่งมีชีวิตจากพุทธและฮินดู เช่น พระราชวังในกรุงพนมเปญ ใช้ลวดลาย เช่น ครุฑเป็นนกในตำนานในศาสนาฮินดู สถาปัตยกรรมของกัมพูชาพัฒนาในขั้นตอนภายใต้อาณาจักรขอมจาก 9 ถึงศตวรรษที่ 15 , เก็บรักษาไว้ในอาคารหลายวัดอังกอร์ ซากของสิ่งก่อสร้าง ฆราวาส เวลาจะหายาก เป็นเพียงอาคารทางศาสนาที่ทำจากศิลา สถาปัตยกรรมของช่วงอังกอร์ที่ใช้คุณสมบัติของโครงสร้างที่เฉพาะเจาะจงและลักษณะซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีหลักที่ใช้วันวิหาร พร้อมกับจารึก

ในสมัยใหม่ในชนบทของประเทศกัมพูชา โดยครอบครัวที่อาศัยอยู่ในบ้านสี่เหลี่ยมที่อาจแตกต่างกันในขนาดจากสี่ถึงหกหกเมตร 10 เมตร มันถูกสร้างขึ้นจากกรอบไม้หลังคาจั่ว หลังคาปั้นหยามุงหลังคาและผนังไม้ไผ่ .เขมรบ้านมักจะเลี้ยงมากที่สุดเท่าที่สามเมตรบนเสาสูง เพื่อป้องกันน้ำท่วมประจำปี สองบันไดหรือบันไดไม้ให้เข้าถึงบ้าน ที่สูงชันมุงหลังคาบ้านผนังภายในชะง่อนป้องกันฝน โดยปกติแล้ว บ้านมี 3 ห้องคั่นด้วยพาร์ทิชันของจักสานไม้ไผ่ ห้องด้านหน้าเป็นห้องนั่งเล่น ใช้ในการรับผู้เข้าชมอีกห้องเป็นห้องนอนของพ่อแม่ และอย่างที่สามคือไม่แต่งงานลูกสาว ลูกชายนอนที่ใดก็ได้ที่พวกเขาสามารถหาพื้นที่ สมาชิกในครอบครัวและเพื่อนบ้านช่วยกันสร้างบ้าน และบ้านเลี้ยงพิธีที่จัดขึ้นเมื่อแล้วเสร็จ บ้านผู้ยากจนอาจประกอบด้วยเพียงห้องใหญ่เพียงห้องเดียว อาหารที่เตรียมไว้ในที่แยกต่างหาก ห้องครัว ตั้งอยู่ใกล้ๆ บ้าน แต่มักจะอยู่เบื้องหลังสิ่งอำนวยความสะดวกในห้องน้ำประกอบด้วยหลุมที่ง่ายในพื้นดิน ตั้งอยู่ห่างจากบ้านที่ถูกปกคลุมขึ้นเมื่อเติม ปศุสัตว์จะถูกเก็บไว้ด้านล่างใด ๆที่บ้าน จีน และ เวียดนาม กัมพูชา บ้านในเมืองและหมู่บ้านโดยทั่วไปสร้างขึ้นโดยตรงบนพื้นดิน และมีบ่อซีเมนต์ หรือกระเบื้องพื้น ขึ้นอยู่กับสถานะทางเศรษฐกิจของเจ้าของ