Even though Morck et al. (1988) poi

Even though Morck et al. (1988) point out that theory cannot unambiguously identify
at what managerial ownership levels their incentives will change, they do suggest that
entrenchment probably begins to occur at a managerial-ownership level where management
feels protected from market discipline. It is interesting, therefore, that Morck et al.
(1988) and Short and Keasey (1999) find that management appears to feel entrenched
even though they own less than 50% of the firm, i.e., where ‘outside’ shareholders have
majority control. However, and as pointed out by Kole (1995), it is probably easier for
inside-owners of a large established firm to feel, and to be, entrenched. Larger firms
have more diffuse ownership so it is more difficult for outsider shareholders to exert
control, and just as important, established firms have less value-maximizing control
potential than do younger firms (i.e., an IPO firm has significant variability with regard
to its future potential as compared to an established firm, so new outside shareholders of
IPO firms are likely to be very motivated to exert influence and control). Thus, for an
IPO firm, it may require more ownership stakes for an inside-owner to be entrenched
from outsider scrutiny and discipline.7 Note also that IPO firms are riskier than
established firms. Therefore, to the inside-owner, the payoffs to shirking is less variable
than the payoffs to value-maximizing pursuits, which, in turn, means that riskier firms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ Morck et al. (1988) ชี้ให้เห็น ทฤษฎีที่ไม่สามารถระบุอย่างชัดเจนระดับใดเป็นเจ้าของบริหารแรงจูงใจของพวกเขาจะเปลี่ยน จะแนะนำที่การขุดสนามเพลาะอาจเริ่มเกิดขึ้นในระดับบริหารเป็นเจ้าที่จัดการรู้สึกได้รับการป้องกันจากสาขาวิชาการตลาด มันเป็นที่น่าสนใจ ดังนั้น ที่ Morck et al(1988) และสั้นและ Keasey (1999) พบว่า จัดการปรากฏใจ entrenchedแม้ว่าพวกเขาเองน้อยกว่า 50% ของบริษัท เช่น ซึ่งผู้ถือหุ้น 'ภายนอก' ได้ตัวควบคุมส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม และชี้ออกโดย Kole (1995), ก็คงง่ายขึ้นภายในเจ้าของบริษัทสร้างใหญ่ใจ และมี มั่นคงแห่งรัฐ บริษัทขนาดใหญ่กระจายความเป็นเจ้าของจึงเป็นการยากสำหรับผู้ถือหุ้นบุคคลภายนอกจะมีควบคุม และเพียงความสำคัญ จัดตั้งบริษัทมีการควบคุมน้อยเพิ่มค่ามีศักยภาพมากกว่าทำบริษัทที่อายุน้อยกว่า (เช่น บริษัทเสนอขายหุ้นมีความแปรผันสำคัญ มีสัมมาคารวะเพื่อศักยภาพในอนาคตเมื่อเทียบกับการก่อตั้งบริษัท ใหม่ดังนั้นผู้ถือหุ้นของนอกบริษัทเสนอขายหุ้นมีแนวโน้มจะมากแรงจูงใจที่จะควบคุม) ดังนั้น สำหรับการบริษัทเสนอขายหุ้น คุณอาจต้องอาศัยความเป็นเจ้าของมากกว่าสำหรับภายในเจ้าของจะได้มั่นคงแห่งรัฐจากบุคคลภายนอก scrutiny และ discipline.7 หมายเหตุที่เสนอขายหุ้นนอกจากนี้ บริษัทจะเสี่ยงกว่าก่อตั้งบริษัท ดังนั้น ภายในเจ้า payoffs การ shirking เป็นตัวแปรน้อยลงกว่า payoffs จะเพิ่มค่าชั้น ซึ่ง จะ หมายความ ว่า บริษัท riskier

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่า Morck et al, (1988)
ชี้ให้เห็นว่าทฤษฎีไม่สามารถระบุอย่างไม่น่าสงสัยในสิ่งที่เป็นเจ้าของการบริหารจัดการระดับแรงจูงใจของพวกเขาจะเปลี่ยนพวกเขาจะแนะนำให้ตั้งมั่นอาจจะเริ่มต้นที่จะเกิดขึ้นในระดับการบริหารจัดการที่เป็นเจ้าของการจัดการรู้สึกป้องกันจากวินัยในตลาด เป็นที่น่าสนใจดังนั้นที่ Morck et al. (1988) และระยะสั้นและ KEASEY (1999) พบว่าการบริหารจัดการที่ดูเหมือนจะรู้สึกยึดที่มั่นถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นเจ้าของน้อยกว่า50% ของ บริษัท คือการที่ผู้ถือหุ้นนอกมีการควบคุมส่วนใหญ่. อย่างไรก็ตามและเป็นแหลมออกโดย Kole (1995) มันอาจจะง่ายขึ้นสำหรับภายในเจ้าของของบริษัท ที่มีขนาดใหญ่ขึ้นเพื่อความรู้สึกและจะเป็นที่ยึดที่มั่น บริษัท ขนาดใหญ่มีกรรมสิทธิ์กระจายมากขึ้นดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากขึ้นสำหรับผู้ถือหุ้นของบุคคลภายนอกที่จะออกแรงควบคุมและเพียงที่สำคัญเป็นบริษัทที่จัดตั้งขึ้นมีการควบคุมค่าสูงสุดน้อยที่มีศักยภาพกว่า บริษัท ที่อายุน้อยกว่า (เช่น บริษัท เสนอขายหุ้น IPO มีความแปรปรวนอย่างมีนัยสำคัญในเรื่องเกี่ยวกับอนาคตของตนที่อาจเกิดขึ้นเมื่อเทียบกับ บริษัท ที่จัดตั้งขึ้นเพื่อให้ผู้ถือหุ้นนอกใหม่ของบริษัท ที่เสนอขายหุ้นมีแนวโน้มที่จะมีแรงจูงใจมากที่จะใช้อิทธิพลและการควบคุม) ดังนั้นการที่ บริษัท เสนอขายหุ้น IPO ก็อาจจำเป็นต้องมีการเดิมพันเป็นเจ้าของมากขึ้นสำหรับภายในเจ้าของจะถูกยึดที่มั่นจากการตรวจสอบข้อเท็จจริงและคนนอกdiscipline.7 ยังทราบว่า บริษัท เสนอขายหุ้นที่มีความเสี่ยงสูงกว่าบริษัท ที่จัดตั้งขึ้น ดังนั้นเพื่อที่อยู่ภายในเจ้าของผลตอบแทนเพื่อ shirking เป็นตัวแปรน้อยกว่าผลตอบแทนในการแสวงหาความรู้ที่มีมูลค่าการเพิ่มซึ่งในที่สุดก็หมายความว่าบริษัท ที่มีความเสี่ยงสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โต๊ะนี้รายงาน Ordinary Least Squares Regression Coefficient ประมาณการ ตัวแปรตาม คือ industryadjusted
กระแสเงินสดต่อสินทรัพย์รวม ( CF / TA ) ในช่วง 1 ปี ที่หักค่าเสื่อมราคา CF = 0 ปี เป็นปี
บริษัทไปจำหน่าย จำนวน 133 บริษัท ไทยไปจำหน่ายในช่วงปี 2530 - 2536 อัลฟาเป็น
โต๊ะนี้รายงาน Ordinary Least Squares Regression Coefficient ประมาณการ ตัวแปรตาม คือ industryadjusted
กระแสเงินสดต่อสินทรัพย์รวม ( CF / TA ) ในช่วง 1 ปี ที่หักค่าเสื่อมราคา CF = 0 ปี เป็นปี
บริษัทไปจำหน่าย จำนวน 133 บริษัท ไทยไปจำหน่ายในช่วงปี 2530 - 2536 อัลฟาเป็น
โต๊ะนี้รายงาน Ordinary Least Squares Regression Coefficient ประมาณการ ตัวแปรตาม คือ industryadjusted
กระแสเงินสดต่อสินทรัพย์รวม ( CF / TA ) ในช่วง 1 ปี ที่หักค่าเสื่อมราคา CF = 0 ปี เป็นปี
บริษัทไปจำหน่าย จำนวน 133 บริษัท ไทยไปจำหน่ายในช่วงปี 2530 - 2536 อัลฟาเป็น
โต๊ะนี้รายงาน Ordinary Least Squares Regression Coefficient ประมาณการ ตัวแปรตาม คือ industryadjusted
กระแสเงินสดต่อสินทรัพย์รวม ( CF / TA ) ในช่วง 1 ปี ที่หักค่าเสื่อมราคา CF = 0 ปี เป็นปี
บริษัทไปจำหน่าย จำนวน 133 บริษัท ไทยไปจำหน่ายในช่วงปี 2530 - 2536 อัลฟาเป็น
โต๊ะนี้รายงาน Ordinary Least Squares Regression Coefficient ประมาณการ ตัวแปรตาม คือ industryadjusted
กระแสเงินสดต่อสินทรัพย์รวม ( CF / TA ) ในช่วง 1 ปี ที่หักค่าเสื่อมราคา CF = 0 ปี เป็นปี
บริษัทไปจำหน่าย จำนวน 133 บริษัท ไทยไปจำหน่ายในช่วงปี 2530 - 2536 อัลฟาเป็น