Reaction, or perhaps more appropria

Reaction, or perhaps more appropriately overreaction, to the trait approach was so intense during the late 1940s and 1950s that for a time it seemed that both psychologists and sociologists had substituted a strictly situational analysis for the then questionable trait approach. Researchers sought to identify distinctive characteristics of the setting to which the leader’s success could be attribute; they attempted to isolate specific properties of the situation that had relevance for leader behavior and performance (Campbell, Dunnette, Lawler and Weick, 1970, 385-414) The following variables have been postulated as situational determinants of leadership:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิกิริยา หรืออาจจะมากกว่าเหมาะสม overreaction การวิธีการติดรุนแรงมาก 2483 และมินิที่เวลาดูเหมือนว่า นักจิตวิทยาและพูดได้แทนวิเคราะห์จัดการอย่างเคร่งครัดสำหรับวิธีแล้วอาจติด นักวิจัยพยายามที่จะระบุลักษณะเด่นของการตั้งค่าซึ่ง ความสำเร็จของผู้นำสามารถมี แอตทริบิวต์ พวกเขาพยายามที่จะแยกคุณสมบัติเฉพาะของสถานการณ์ที่มีความเกี่ยวข้องสำหรับพฤติกรรมผู้นำและประสิทธิภาพ (Campbell, Dunnette, Lawler และ Weick, 1970, 385-414) ตัวแปรต่อไปนี้ได้ถูก postulated เป็นดีเทอร์มิแนนต์ในสถานการณ์ของภาวะผู้นำ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปฏิกิริยาหรือบางทีจิตมากขึ้นอย่างเหมาะสมกับลักษณะวิธีการที่รุนแรงดังนั้นในช่วงทศวรรษที่ 1940 และปลายปี 1950 ว่าในช่วงเวลาที่มันดูเหมือนว่าทั้งนักจิตวิทยาและนักสังคมวิทยาได้แทนการวิเคราะห์สถานการณ์อย่างเคร่งครัดสำหรับวิธีการลักษณะนั้นน่าสงสัย นักวิจัยพยายามที่จะระบุลักษณะที่โดดเด่นของการตั้งค่าที่ประสบความสำเร็จของผู้นำอาจเป็นแอตทริบิวต์; พวกเขาพยายามที่จะแยกคุณสมบัติเฉพาะของสถ​​านการณ์ที่มีความสัมพันธ์กันสำหรับพฤติกรรมผู้นำและประสิทธิภาพการทำงาน (แคมป์เบล Dunnette, Lawler และ Weick, 1970, 385-414) ตัวแปรต่อไปนี้ได้รับการกล่าวอ้างเป็นปัจจัยสถานการณ์ของการเป็นผู้นำ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปฏิกิริยา หรือบางทีที่เหมาะสมตอบสนองเกินในลักษณะแบบเข้มข้นในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 1950 และว่า ในเวลาที่ดูเหมือนว่าทั้งนักจิตวิทยาและนักสังคมวิทยามีการทดแทนการวิเคราะห์อย่างเคร่งครัดสถานการณ์แล้วน่าสงสัยลักษณะวิธีการนักวิจัยพยายามที่จะระบุคุณลักษณะที่โดดเด่นของการตั้งค่าที่ความสำเร็จของผู้นำอาจจะมีคุณลักษณะที่พวกเขาพยายามที่จะแยกเฉพาะ คุณสมบัติ ของสถานการณ์ที่มีความเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมผู้นำและการปฏิบัติ ( Campbell , dunnette ลอว์เลอร์วิก , และ , 1970 , 385-414 ) ตัวแปรต่อไปนี้ได้รับการ postulated เป็นปัจจัยสถานการณ์ความเป็นผู้นำ :