Although the amygdala is most know

Although the amygdala is most know for its role in fear conditioning, several studies examining extinction have demonstrated increased amygdala activation to CS-no UCS association. For instance, successful fear extinction has been found to be correlated with increased amygdala activation. Additionally, other data suggest that specific activation of the lateral amygdala and the orbitofrontal cortex during extinction may be subserved by the modulation of the amygdala-orbitofrontal circuitry in the expression of fear responses. A large body of human studies has implicated the medial prefrontal cortex (mPFC) including the anterior cingulate cortex (ACC) in extinction learning. Similarly, findings from neuroimaging studies have shown a significant increase in vmPFC activation during extinction recall, as well as a positive correlation between signal change in vmPFC activation and degree of extinction retention. Further evidence from structural imaging indicates that vmPFC thickness is correlated with extinction recall. These data allude to the similar function of the human vmPFC and the rodent infra-limbic cortex in fear extinction.

Finally, these studies have also implicated the hippocampus in contextual extinction learning in humans. More recently, connectivity between dorsal anterior cingulate cortex (dACC), left posterior hippocampus, and right amygdala was exhibited during extinction. As a result, the interaction between the mPFC and the hippocampus may reflect context-specificity of extinction learning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่า amygdala ส่วนใหญ่ ทราบสำหรับบทบาทของมันในที่นี่กลัว ศึกษาหลายที่ตรวจสอบการสูญพันธุ์ได้แสดงเปิดเพิ่ม amygdala ไป UCS CS ไม่มีความสัมพันธ์กัน ตัวอย่าง ดับกลัวประสบความสำเร็จได้พบถูก correlated กับ amygdala เพิ่มเปิดใช้งาน นอกจากนี้ ข้อมูลอื่น ๆ แนะนำว่า อาจ subserved เปิดใช้งานเฉพาะของ amygdala ด้านข้างและคอร์เทกซ์ orbitofrontal ระหว่างดับ โดยเอ็มของวงจร amygdala orbitofrontal ในการตอบสนองความกลัว ร่างกายขนาดใหญ่ของมนุษย์ศึกษาได้เกี่ยวข้องในด้านใกล้กลาง prefrontal คอร์เทกซ์ (mPFC) รวมถึงคอร์เทกซ์ cingulate แอนทีเรียร์ (บัญชี) เรียนรู้ดับ ในทำนองเดียวกัน ค้นพบจากการศึกษา neuroimaging ได้แสดงการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการเรียกใช้ vmPFC ในระหว่างการเรียกคืนการสูญพันธุ์ รวมทั้งความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างเปลี่ยนแปลงสัญญาณในการเปิดใช้งาน vmPFC และระดับของการสูญพันธุ์ หลักฐานเพิ่มเติมจากภาพโครงสร้างบ่งชี้ว่า ความหนา vmPFC ถูก correlated กับการเรียกคืนการสูญพันธุ์ ข้อมูลเหล่านี้เปรยฟังก์ชันคล้าย vmPFC มนุษย์และคอร์เทกซ์อินฟรา limbic rodent ในกลัวสูญพันธุ์สุดท้าย ศึกษาเหล่านี้ได้นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องฮิพโพแคมปัสในบริบทสูญพันธุ์ในมนุษย์การเรียนรู้ เมื่อเร็ว ๆ นี้ การเชื่อมต่อ ระหว่าง dorsal แอนทีเรียร์ cingulate คอร์เทกซ์ (dACC), ฮิพโพแคมปัสหลังซ้าย ขวาของ amygdala ถูกจัดแสดงในระหว่างดับ ดังนั้น การโต้ตอบระหว่าง mPFC ฮิพโพแคมปัสอาจสะท้อน specificity บริบทการเรียนรู้ดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าต่อมทอนซิลเป็นส่วนใหญ่ทราบบทบาทในเครื่องกลัวการศึกษาหลายการตรวจสอบการสูญพันธุ์ได้แสดงให้เห็นการกระตุ้นต่อมทอนซิลที่เพิ่มขึ้นเพื่อ CS-ไม่มีความสัมพันธ์ UCS ยกตัวอย่างเช่นการสูญเสียความกลัวที่ประสบความสำเร็จได้รับพบว่ามีความสัมพันธ์กับการเปิดใช้ที่เพิ่มขึ้นต่อมทอนซิล นอกจากนี้ข้อมูลอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าการเปิดใช้งานที่เฉพาะเจาะจงของต่อมทอนซิลด้านข้างและเยื่อหุ้มสมอง orbitofrontal ระหว่างการสูญเสียอาจจะ subserved โดยปรับวงจรต่อมทอนซิล-orbitofrontal ในการแสดงออกของการตอบสนองความกลัว ร่างกายขนาดใหญ่ของการศึกษาของมนุษย์มีส่วนเกี่ยวข้อง prefrontal นอกตรงกลาง (mPFC) รวมทั้งเยื่อหุ้มสมองก่อน cingulate (ACC) ในการเรียนรู้การสูญพันธุ์ ในทำนองเดียวกันการค้นพบจากการศึกษา neuroimaging ได้แสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมากในการกระตุ้น vmPFC ในระหว่างการเรียกคืนการสูญเสียเช่นเดียวกับความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างการเปลี่ยนแปลงของสัญญาณในการกระตุ้น vmPFC และระดับของการเก็บรักษาการสูญพันธุ์ หลักฐานอื่น ๆ เพิ่มเติมจากการถ่ายภาพแสดงให้เห็นว่าโครงสร้างความหนา vmPFC มีความสัมพันธ์กับการเรียกคืนการสูญพันธุ์ ข้อมูลเหล่านี้หมายถึงการทำงานที่คล้ายกันของมนุษย์ vmPFC และเยื่อหุ้มสมองหนูอินฟา limbic ในความหวาดกลัวการสูญเสีย. ในที่สุดการศึกษาเหล่านี้ยังได้มีส่วนเกี่ยวข้องในการเรียนรู้ hippocampus สูญพันธุ์ตามบริบทในมนุษย์ เมื่อเร็ว ๆ นี้การเชื่อมต่อระหว่างเยื่อหุ้มสมองหลังก่อน cingulate (DACC), ซ้าย hippocampus หลังและต่อมทอนซิลที่เหมาะสมได้รับการจัดแสดงในระหว่างการสูญพันธุ์ อันเป็นผลมาจากการทำงานร่วมกันระหว่าง mPFC และ hippocampus อาจสะท้อนให้เห็นถึงความจำเพาะบริบทของการเรียนรู้การสูญพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า Amygdala ส่วนใหญ่รู้บทบาทในกลัวปรับอากาศ , การศึกษาได้แสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นการตรวจสอบ Amygdala ให้ CS ไม่มีแหล่งสมาคม เช่น การสูญเสียความกลัวที่ประสบความสำเร็จที่ได้รับพบว่ามีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นของ Amygdala การเปิดใช้งาน นอกจากนี้ข้อมูลอื่น ๆขอแนะนำให้เปิดใช้งานเฉพาะ Amygdala ด้านข้างและ orbitofrontal คอร์เทกซ์ในการสูญพันธุ์อาจจะ subserved โดยการปรับของ Amygdala orbitofrontal วงจรในการแสดงออกของการตอบสนองความกลัว ตัวใหญ่ของการศึกษาของมนุษย์มีความที่เปลือกสมองส่วนหน้า medial ( mpfc ) รวมทั้งเปลือก cingulate ก่อน ( ACC ) ในการเรียนรู้การสูญพันธุ์ ในทํานองเดียวกันข้อมูลจากระบบประสาทการศึกษาได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วง vmpfc การเรียกคืนการสูญเสียเช่นเดียวกับความสัมพันธ์ระหว่างสัญญาณการเปลี่ยนแปลงในการกระตุ้น vmpfc และระดับของการสูญพันธ์ หลักฐานเพิ่มเติมจากภาพโครงสร้าง พบว่า มีความสัมพันธ์กับความหนา vmpfc นึกถึงการสูญพันธุ์ข้อมูลเหล่านี้หมายถึงฟังก์ชันที่คล้ายกันของ vmpfc มนุษย์และหนูใต้เยื่อหุ้มสมองสมองในความกลัวการสูญเสีย

ในที่สุด การศึกษาเหล่านี้ยังเกี่ยวข้องกับสมองส่วนฮิปโปแคมปัสในบริบทการการเรียนรู้ในมนุษย์ เมื่อเร็วๆ นี้ การเชื่อมต่อระหว่างครีบหลังด้านหน้าซิงกูเลทคอร์เท็กซ์ ( dacc ) ซ้ายขวาด้านหลังสมอง และจัดแสดงใน Amygdala ก็สูญพันธุ์ ผลปฏิสัมพันธ์ระหว่าง mpfc และฮิปโปแคมปัสอาจสะท้อนให้เห็นถึงบริบทการเรียนรู้ความจำเพาะของการสูญพันธุ์