They were closing the drugstore, an

They were closing the drugstore, and Alfred Higgins who had just taken off his white jacket was putting on his coat and getting ready to go home. The little gray-haired man, Sam Carr, who owned the drugstore was bending down behind the cash register, and when Alfred Higgins passed him, he looked up and said softly, “Just a moment, Alfred. One moment before you go.”
The soft, confident, quiet way in which Sam Carr spoke made Alfred start to button his coat nervously. He felt sure his face was white. Sam Carr usually said “goodnight” brusquely, without looking up. In the six months he had been working in the drugstore Alfred had never heard his employer speak softly like that. His heart began to beat so loud it was hard for him to get his breath. “What is it Mr. Carr?” he asked.
“Maybe you’d be good enough to take a few things out of your pocket and leave them here before you go,” Sam Carr said.
“What things? What are you talking about?”
“You’ve got a compact and a lipstick and at least two tubes of toothpaste in your pocket, Alfred.”
“What do you mean? Do you think I’m crazy?” Alfred blustered. His face got red and he knew he looked fierce with indignation. But Sam Carr, standing by the door with his blue eyes shining bright behind his glasses and his lips moving underneath his gray mustache only nodded his head a few times and then Alfred grew very tightened and he didn’t know what to say. Slowly he raised his hand and dipped it into his pocket and with his eyes never meeting Sam Carr’s eyes, he took out a blue compact and two tubes of toothpaste and a lipstick, and he laid them one by one on the counter.
“Petty thieving, eh, Alfred?” Sam Carr said. “And maybe you’d be good enough to tell me how long this has been going on.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาถูกปิดร้านขายยา และอัลเฟรดฮิกกินส์ที่เพิ่งจะปิดเขาเสื้อสีขาวใส่เสื้อของเขา และพร้อมที่จะกลับบ้าน คนผมสีเทาน้อย Sam คาร์ ที่เป็นเจ้าของร้านขายของชำถูกดัดลงหลังการลงทะเบียนเงินสด และเมื่ออัลเฟรดฮิกกินส์ผ่านเขา เขามองขึ้น และพูดเบา ๆ "อีกสักครู่ อัลเฟรด ชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะไป" นุ่ม เงียบสงบ มั่นใจวิธีที่สามคาร์พูดทำอัลเฟรดเริ่มกลัดกระดุมเสื้อของเขาเป็น เขารู้สึกแน่ใจว่า ใบหน้าของเขาขาว คาร์ Sam มักจะกล่าวว่า "กู๊ดไนท์" brusquely โดยไม่ต้องค้นหา ในหกเดือนที่เขาได้ทำงานในร้านขายยา อัลเฟรดก็ไม่เคยได้ยินนายจ้างของเขาพูดเบา ๆ ว่า หัวใจของเขาเริ่มตีเสียงดังมันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้รับลมหายใจของเขา "มันคืออะไรนายคาร์? " เขาถามขึ้น "บางทีคุณจะดีพอที่จะใช้สิ่งที่ออกจากกระเป๋าของคุณ และปล่อยให้พวกเขาที่นี่ก่อนที่จะไป Sam คาร์กล่าว "สิ่งใด สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง" "คุณมีของคุณมีขนาดกะทัดรัด และลิปสติก และยาสีฟันน้อยสองท่อในกระเป๋าของคุณ อัลเฟรด" "คุณหมายถึงอะไร คุณคิดว่า ผมบ้า" อัลเฟรดพูดคุยโต ใบหน้าของเขามีสีแดง และเขารู้ว่า เขาดูดุร้าย ด้วยพอใจ แต่ Sam คาร์ ยืน โดยประตูมีตาสีฟ้าส่องแสงสว่างอยู่เบื้องหลังเขาแก้วและริมฝีปากของเขา ย้ายภายใต้สีเทาของเขาหนวดเท่านั้นเลยต้องศีรษะของเขากี่ครั้ง และจากนั้น อัลเฟรดเติบโต tightened มากและเขาไม่ทราบสิ่งที่จะพูด ช้า ๆ เขายกมือขึ้น และจุ่มลงไปในกระเป๋าของเขา ด้วยตาของเขาไม่เคยประชุมสามคาร์ตา เขาเอาขนาดกะทัดรัดสีฟ้าและสองหลอดยาสีฟันและลิปสติก และเขาวางพวกเขาหนึ่งโดยหนึ่งบนเคาน์เตอร์ "ย่อย thieving เอ๊ะ อัลเฟรด" Sam คาร์กล่าว "และอาจจะดีพอที่จะบอกนานนี้เกิดขึ้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาถูกปิดร้านขายยาและอัลเฟรดฮิกกินส์ที่ได้รับเพียงแค่ปิดแจ็คเก็ตสีขาวของเขาถูกวางบนเสื้อของเขาและได้รับการพร้อมที่จะกลับบ้าน ชายคนที่มีผมสีเทาเล็ก ๆ น้อย ๆ แซมคาร์ซึ่งเป็นเจ้าของร้านขายยาก็ก้มลงทะเบียนเงินสดที่อยู่เบื้องหลังและเมื่ออัลเฟรดฮิกกินส์ผ่านเขาเงยหน้าขึ้นและพูดเบา ๆ "สักครู่อัลเฟรด ช่วงเวลาหนึ่งก่อนที่คุณจะไป. "
นุ่มมั่นใจวิธีที่เงียบสงบในที่แซมคาร์พูดทำอัลเฟรดเริ่มปุ่มเสื้อของเขาประหม่า เขารู้สึกแน่ใจว่าใบหน้าของเขาเป็นสีขาว แซมคาร์มักจะบอกว่า "ราตรีสวัสดิ์" ห้วนๆโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง ในช่วงหกเดือนเขาได้รับการทำงานในร้านขายยาอัลเฟรดไม่เคยได้ยินนายจ้างพูดของเขาเบา ๆ เช่นเดียวกับที่ หัวใจของเขาก็เริ่มที่จะชนะดังมากมันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้รับลมหายใจของเขา "มันคืออะไรนายคาร์?" เขาถาม.
"บางทีคุณต้องการจะดีพอที่จะใช้เวลาไม่กี่สิ่งที่ออกมาจากกระเป๋าของคุณและปล่อยให้พวกเขาที่นี่ก่อนที่จะไป" แซมคาร์กล่าวว่า.
"เหตุการณ์อะไร คุณกำลังพูดถึงอะไร? "
" คุณได้มีขนาดกะทัดรัดและลิปสติกและอย่างน้อยสองหลอดยาสีฟันในกระเป๋าของคุณอัลเฟรด. "
" คุณหมายถึงอะไร? คุณคิดว่าฉันบ้า? "อัลเฟรด blustered ใบหน้าของเขามีสีแดงและเขารู้ว่าเขามองที่รุนแรงด้วยความไม่พอใจ แต่แซมคาร์ยืนอยู่ข้างประตูมีตาสีฟ้าของเขาส่องสว่างอยู่เบื้องหลังแว่นตาของเขาและริมฝีปากของเขาย้ายไปอยู่ภายใต้หนวดสีเทาของเขาเท่านั้นที่พยักหน้าไม่กี่ครั้งและจากนั้นอัลเฟรดขยายตัวแน่นมากและเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด เขาค่อยๆยกมือขึ้นและจุ่มลงในกระเป๋าของเขาและด้วยดวงตาของเขาไม่เคยประชุมตาแซมคาร์เขาก็เอาขนาดกะทัดรัดสีฟ้าและสองหลอดยาสีฟันและลิปสติกและเขาวางพวกเขาหนึ่งโดยหนึ่งบนเคาน์เตอร์.
"จิ๊บจ๊อยลักขโมย ใช่มั้ย, อัลเฟรด? "แซมคาร์กล่าวว่า "และบางทีคุณอาจต้องการจะดีพอที่จะบอกฉันว่านานนี้ได้รับไปใน."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาปิดร้านขายยาและอัลเฟรด ฮิกกินส์ ที่เพิ่งนำออกจากเสื้อสีขาวของเขาใส่เสื้อของเขา และพร้อมจะกลับบ้าน น้อยชายผมสีเทาแซม คาร์ ที่เป็นเจ้าของร้านขายยากำลังก้มลงหลังลงทะเบียนเงินสดและเมื่ออัลเฟรดฮิกกินส์ผ่านเขา เขาเงยหน้าขึ้นและพูดเบาๆว่า " เดี๋ยวก่อน อัลเฟรด สักครู่ก่อนคุณไปนุ่ม , มั่นใจ , เงียบที่แซม คาร์พูดทำให้อัลเฟรดเริ่มติดกระดุมเสื้อของเขาอย่างหงุดหงิด เขารู้สึกว่าใบหน้าของเขาเป็นสีขาว แซม คาร์มักจะพูดว่า " ราตรีสวัสดิ์ " ห้วนโดยไม่เงยหน้า ในหกเดือนที่เขาได้ทำงานในร้านขายยาอัลเฟรดเคยได้ยินเจ้านายของเขาพูดเบาๆแบบนี้ หัวใจของเขาเริ่มเต้นเสียงดัง มันยากสำหรับเขาที่จะได้รับลมหายใจของเขา " อะไร นายคารร์ " เขาถาม" คุณอาจจะดีพอที่จะเอาบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าของคุณ และปล่อยให้พวกเขาที่นี่ก่อนที่คุณจะ " แซม คาร์กล่าว" เรื่องอะไรล่ะ ? คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ? "" คุณมีขนาดกะทัดรัด และลิปสติกและยาสีฟันในกระเป๋าของคุณ , อัลเฟรด อย่างน้อยสองหลอด " ." คุณหมายถึงอะไร ? คุณคิดว่าฉันบ้าใช่ไหม " อัลเฟรด blustered . หน้าเขาแดงและเขารู้ว่าเขาดูโหดร้ายด้วยพระพิโรธ แต่แซม คาร์ ที่ยืนอยู่ข้างประตู ดวงตาสีฟ้าของเขาส่องแสงสดใสหลังแว่นตาของเขาและริมฝีปากของเขาเคลื่อนใต้หนวดสีเทาของเขาเพียงพยักหน้าสองสามครั้งแล้วอัลเฟรดโตขึ้นมาก รัดแน่น และเขา ไม่รู้จะพูดยังไง อย่างช้าๆ เขาโบกมือของเขาและสอดมันเข้าไปในกระเป๋าของเขา ตาของเขาไม่เคยเจอแซม คาร์ตา เขาเอา สีฟ้า ขนาดกะทัดรัด และของยาสีฟันและลิปสติกสองหลอด และเขาวางพวกเขาหนึ่งโดยหนึ่งบนเคาน์เตอร์" เรื่องการลักขโมย เอ๊ะ อัลเฟรด ? " แซม คาร์กล่าว " และคุณอาจจะดีพอที่จะบอกฉันว่าเรื่องนี้เกิดมานาน "