The corner of his mouth raised as h

The corner of his mouth raised as he started grinning. A smile escaped him.

When one ate a really delicious dish, that person couldn’t help but smile.

When he tilted his glass, the rich scent and deep flavor of the 『Moonlight Sake』 increased his appetite even more.

“…!…!…”

“…………”

Shin and Tiera silently savored the food. As for Yuzuha, the word ‘undivided attention’ was embodied in its whole body.

While observing two people and one animal smiling, Schnee ate the meal fully at ease.

“Ha!! I unintentionally ate in silence!?”

Shin was stunned while sitting in front of his empty plate.

“Can I have another serving?”

“Sure!!”

Such interactions between Tiera and Yuzuha were repeated several times. As if she foresaw that, Schnee prepared it without missing a beat.

Even if the pace slowed down in the middle, they became a happy circle sitting together while listening to how Schnee and the others had spent their time until now.

“――Even so, those guys live quite freely.”

Those words leaked from Shin’s mouth as he heard about the other support characters. There was a fellow who became a King, one who wandered from place to place, and one who was missing in action. They seemed to be stubbornly searching for a clue on Shin’s whereabouts. Though they might have stayed in this world, because they didn’t imitate him by wasting their lives for that reason, he felt a little relieved.

He understood once he thought about their personalities. Up till here, only the devoted Schnee was special.

“‘Shin is somewhere’ was the only wishful thought I had to the end. Everyone might understand that it was not good to needlessly worry.”

“That will save me trouble. I didn’t want to keep you all looking for an imaginary guy who does not even exist.”

“Even if one of us chooses to do so, it is our own choice. Shin doesn’t have to worry about it.”

“You are right.”

Wouldn’t worrying when a person has gone missing make us human? Thinking about such things would indeed be a useless action. Well, even if said ‘people’ didn’t worry, because Shin was the master, it was just idle thought and meaningless speculation.

“Master, sad?”

“I’m okay, I’m okay.”

Shin returned a smile to Yuzuha who was looking at him with concern.

“Geezz~ Why ish Schhinn woarryingg soo muchhs~”

“…Hey, Tiera. I think you’re drunk.”

Her tone was slow and some enunciation didn’t come out well. Her remarkably white skin stood out, in stark contrast with her black hair, which was now dyed in a slightly pink color. It was considerably reddened when he thought about her original snow-white skin.

Thus, that reminded him of how many sake bottles had been emptied so far. He got carried away as he had also drank a large amount up til now.

“Hey Schnee. How many 『Moonlight Sake』 were emptied?”

“Approximately 5 of them.”

“Incidentally, what is the alcohol percentage?”

“It is around 35 percent.”

“That’s HIGH!!”

Because he thought it was just a type of wine from the taste and easiness of drinkability, the alcohol from this fantasy world’s common sense was more than expected.

“Tere arre twuoo Masterrs~”

“This is really dangerous. Is Tiera weak to alcohol?”

“She’s never got drunk like this when she drank before, but quantity is quantity.”

“But I don’t feel very drunk.”

Whether it was about alcohol tolerance or not, Shin felt a little tipsy, but not more than a certain degree of loss of awareness. He wasn’t slurring and didn’t stagger around either. When he thought about the alcohol percentage, he himself would certainly be down for the night if this was in the real world, and it was a good thing that it became difficult to expose shameful behavior with alcohol. There was no need to be troubled by some strong alcohol, even though he normally should be.

“Though I’ve had this body for one year, what’s happened to my real body… Well, now might not be the time to think about it.”

While Schnee took Tiera to her room, Shin tidied up the tableware. Shin suddenly thought of these kind of things while wiping the table. He didn’t know whether it was possible to return either, so it was no use even if he thought about it.

After the tidying-up was finished, Schnee returned.

“That was quick.”

“Because I’m used to doing this.”

Since he lived alone in the real world, he had to do the dishes on his own. Certainly he didn’t do it during the game, but he remembered how to unexpectedly.

“Yuzuha is sleepy…”

Yuzuha was falling into a doze on top of the desk.

“That’s right. We too, should go to sleep soon.”

“Let’s do so. Since Shin’s room was left as it is, it can be used immediately.”

“I appreciate it.”

After leaving the living room, Shin headed toward his own room while carrying Yuzuha. It was the room for Shin and the other support characters in Tsuki no Hokora, though there was also an extra room for more guests and customers to use. Even though a guest or customer room and the like was not needed, it was the result of the obsession from Cain and Shin; which could be said to have made useless additions in that construct, the Tsuki no Hokora. The place was thoroughly discussed about and they fussed over such pointless things; as it was the expected outcome when Japanese people get excited.

“It really hasn’t changed.”

He entered his own room and looked around inside. The inside area of the room was approximately 16 tatami mats big, with a bed and a desk. There were multiple shelves where trophies and items obtained from various events were displayed. Not many things were there. It was a plain room. The room might have been cleaned regularly, as dust hadn’t accumulated.

Moonlight entered naturally from the window, but the light that night was terribly weak. He proceed to change his clothes without turning on the light, because he had the skill 【Night Vision】. Because there were no such things like pajamas in this world, he chose equipment with a jersey-like material.

Yuzuha had jumped onto the bed the moment they entered the room and it was already curled up next to the pillows.

“Somehow here is the best place to let myself relax.”

Was it because he had lived here since the game time? He could relax his mind and didn’t have to set up barriers because it was already fully equipped with a very powerful security system. He didn’t have to consider the possibility of a guy attacking him while he was sleeping, quite unlike the time during the death game; so he was able to genuinely relax for the first time since he came into this world again.

Of course, when there was an assailant, he would deal a serious blow, for it was deserved.

“Yuzuha…did you fall asleep? That won’t do, I should sleep too.”

As the alcohol set in, he lay down on the bed with a good feeling enveloping him.

When he closed his eyes and gradually felt his consciousness getting blurry, something soft suddenly clung around his right arm. Normally, he would jump up to his feet and shake it off in that situation. However, Shin’s body’s awareness told him that he didn’t feel any danger at all.

“?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมปากยกกับเขาเริ่มต้น grinning เป็นหนีเขาเมื่อหนึ่งกินอาหารรสชาติอร่อย บุคคลที่ไม่สามารถช่วย แต่ยิ้มเมื่อเขายืดแก้วของเขา คนรวยกลิ่น และรส 『Moonlight Sake』 ลึกเพิ่มความอยากอาหารของเขามากยิ่งขึ้น“…! …! …”“…………”ชินและ Tiera เงียบ ๆ ประทานอาหาร สำหรับ Yuzuha คำว่า 'undivided สนใจ' ถูกรวบรวมไว้ในร่างกายทั้งหมดในขณะที่สังเกตคนที่สองและหนึ่งสัตว์ยิ้ม Schnee กินอาหารเต็มที่ง่ายนั้น"ฮา!! ฉันตั้งใจกินในความเงียบ?"ชินได้ตะลึงในขณะที่นั่งอยู่ด้านหน้าของจานของเขาว่างเปล่า"ได้ให้บริการอื่นหรือไม่""แน่!!"เช่นการโต้ตอบระหว่าง Tiera และ Yuzuha ถูกทำซ้ำหลายครั้ง ถ้าเธอ foresaw ว่า Schnee เตรียมมันไม่ขาดจังหวะการแม้ว่าก้าวชะลอตัวลงในกลาง พวกเขาเป็นวงกลมมีความสุขร่วมกันนั่งฟังวิธี Schnee และอื่น ๆ มีใช้เวลาจนถึงปัจจุบัน" ――Even ดังนั้น คนเหล่านั้นอยู่ค่อนข้างอิสระ"คำเหล่านั้นรั่วไหลออกมาจากปากของชินเขาได้ยินเกี่ยวกับการสนับสนุนอื่น ๆ มีเพื่อนที่กลายเป็นกษัตริย์ ที่ได้เดินไปมาจากสถาน และ ที่ขาดหายในการดำเนินการ พวกเขาดูเหมือนจะดันทุรังหาเงื่อนงำบนตำแหน่งของชิน แม้ว่าพวกเขาอาจมีอยู่ในโลกนี้ เนื่องจากพวกเขาไม่ได้เลียนแบบเขา โดยเสียชีวิตเหตุผล เขารู้สึกเบาเล็กน้อยเขาเข้าใจเมื่อเขาคิดว่า เกี่ยวกับคน จนถึงที่นี่ Schnee อุทิศเฉพาะเป็นพิเศษ"'ชินอยู่ไหน' ได้คิด wishful เท่าที่ผมจะสิ้นสุด ทุกคนอาจเข้าใจว่า มันไม่ดีโดยไม่จำเป็นต้องกังวล""ที่จะช่วยฉันปัญหา ไม่อยากให้คุณมองหาคนมีจินตภาพที่แม้มีอยู่ทั้งหมด""แม้ว่าหนึ่งเราเลือกที่จะทำเช่นนั้น เป็นทางเลือกของเราเอง ชินไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้""คุณอยู่ด้านขวา"ไม่กังวลเมื่อคนหายหายไปทำให้เรามนุษย์ ความคิดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ แท้จริงจะเป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์ ดี แม้ว่า 'คน' ไม่กังวล เนื่องจากชิน แบบ ได้ใช้งานเพียงคิดและเก็งกำไรต่าง ๆ"หลัก เศร้า""ฉันไร ฉันเป็นไร"ชินส่งคืนรอยยิ้มให้ Yuzuha ที่มองที่เขา ด้วยความกังวล" Geezz ~ ทำไมอิชโบ Schhinn woarryingg โซ muchhs ~ "“… เฮ้ Tiera ผมคิดว่า คุณกำลังเมา"เสียงของเธอช้า และประกาศบางอย่างไม่ดีออกมา ผิวของเธอขาวอย่างยิ่งยืน ในทางตรงข้ามสิ้นเชิงกับผมสีดำ ซึ่งขณะนี้ได้ถูกย้อมสีชมพูเล็กน้อย มันมากเป็น reddened เมื่อเขาคิดว่า เกี่ยวกับผิว snow-white เดิมดังนั้น ที่นึกถึงเขากี่ขวดสาเกได้ถูกทำให้ว่างจน เขาได้ดำเนินไป ตามเขายังมีดื่มจำนวนมากค่า til ขณะนี้"เฮ้ Schnee จำนวน 『Moonlight Sake』 ถูกทำให้ว่างเปล่า""ประมาณ 5 ของพวกเขา"ความบังเอิญ อะไรคือเปอร์เซ็นต์แอลกอฮอล์"มันเป็นประมาณ 35 เปอร์เซ็นต์""ที่มีสูง!!"เพราะเขาคิดว่า มันเป็นเพียงชนิดของไวน์จากรสชาติและความสะดวกสบาย drinkability แอลกอฮอล์จากโลกแฟนตาซีนี้สามัญสำนึกถูกกว่าที่คาดไว้" Tere arre twuoo Masterrs ~ ""อยู่อันตรายจริง ๆ คืออ่อนแอ Tiera สุรา"เธอไม่มีเมาเช่นนี้เมื่อเธอดื่มก่อน แต่ปริมาณคือ ปริมาณการ""แต่ฉันไม่รู้สึกเมามาก"ว่ามันเป็นเรื่องยอมรับแอลกอฮอล์ หรือไม่ ชินรู้สึกมึนเมาเล็กน้อย แต่ไม่มากกว่าในระดับของการสูญเสียของการรับรู้ เขาไม่ slurring และไม่ซวนเซสถานใด เมื่อเขาคิดว่า เกี่ยวกับเปอร์เซ็นต์แอลกอฮอล์ เขาเองแน่นอนจะลงเที่ยว ถ้านี้เป็นจริง มันเป็นสิ่งดีที่ว่า ก็ยากที่จะเปิดเผยลักษณะการทำงานแม้ มีแอลกอฮอล์ มีไม่จำเป็นต้องมีปัญหาจากแอลกอฮอล์บางแข็งแรง แม้ว่าโดยปกติควรจะ"แม้ว่าฉันเคยร่างกายนี้หนึ่งปี อะไรเกิดขึ้นกับร่างกายของฉันแท้จริง... ดี ขณะนี้อาจไม่ได้เวลาคิดถึงมัน"ขณะ Schnee เอา Tiera ห้องของเธอ ชิน tidied ค่าใช้บนโต๊ะอาหาร ชินก็คิดสิ่งชนิดนี้ขณะเช็ดตัว ไม่ทราบว่า มันถูกไปกลับอย่างใดอย่างหนึ่ง ดังนั้นก็ไม่ใช้แม้ว่าเขาคิดว่า เกี่ยวกับมันหลังจากเสร็จสิ้นการ tidying ขึ้น Schnee กลับ"ที่ได้อย่างรวดเร็ว""เพราะฉันเคยทำเช่นนี้"เนื่องจากเขาอาศัยอยู่คนเดียวในโลกจริง เขามีการทำอาหารกับเขาเอง แน่นอนเขาไม่ได้ทำมันในระหว่างเกม แต่เขาจดจำวิธีการไม่คาดคิด"Yuzuha ง่วง..."Yuzuha ถูกฟอล doze บนโต๊ะ"ถูกต้อง เรามากเกินไป ควรไปนอนเร็ว""เราทำ เนื่องจากห้องพักของชินที่เหลือมันเป็น สามารถใช้ได้ทันที""ผมชื่นชมมัน"หลังจากออกจากห้องนั่งเล่น ชินหัวไปทางห้องของเขาเองในขณะที่แบก Yuzuha ได้ห้องชินและอื่น ๆ สนับสนุนอักขระในโรงแรมสึกิไม่ Hokora แต่ยังมีห้องพักและลูกค้าการใช้ ถึงแม้ว่าห้องพักแขกหรือลูกค้าและเช่นจำเป็น ไม่มีผลครอบงำจากคาอินคือใครและชิน ซึ่งสามารถกล่าวได้เพิ่มประโยชน์ในการก่อสร้าง โรงแรมสึกิ Hokora ไม่ ถูกพูดถึงอย่างละเอียดเกี่ยวกับ และพวก fussed มากกว่าสิ่งต่าง ๆ อวกาศ มันเป็นผลลัพธ์ที่คาดไว้เมื่อญี่ปุ่น คนได้ตื่นเต้น"มันจริง ๆ ไม่เปลี่ยนแปลง"เขาป้อนห้องของตัวเอง และมองรอบ ๆ ภายใน ภายในพื้นที่ของห้องได้ประมาณ 16 พิถีพิถันขนาดใหญ่ เตียงและโต๊ะ มีหลายชั้นซึ่งถ้วยรางวัลและสินค้าที่ได้รับจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้แสดง สิ่งไม่มีได้ ห้องพักธรรมดาได้ ห้องพักอาจมีการอำนวยความสะดวกเป็นประจำ เป็นผงไม่ได้สะสมMoonlight entered naturally from the window, but the light that night was terribly weak. He proceed to change his clothes without turning on the light, because he had the skill 【Night Vision】. Because there were no such things like pajamas in this world, he chose equipment with a jersey-like material.Yuzuha had jumped onto the bed the moment they entered the room and it was already curled up next to the pillows.“Somehow here is the best place to let myself relax.”Was it because he had lived here since the game time? He could relax his mind and didn’t have to set up barriers because it was already fully equipped with a very powerful security system. He didn’t have to consider the possibility of a guy attacking him while he was sleeping, quite unlike the time during the death game; so he was able to genuinely relax for the first time since he came into this world again.Of course, when there was an assailant, he would deal a serious blow, for it was deserved.“Yuzuha…did you fall asleep? That won’t do, I should sleep too.”As the alcohol set in, he lay down on the bed with a good feeling enveloping him.When he closed his eyes and gradually felt his consciousness getting blurry, something soft suddenly clung around his right arm. Normally, he would jump up to his feet and shake it off in that situation. However, Shin’s body’s awareness told him that he didn’t feel any danger at all.“?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มุมปากของเขายกเขาเริ่มยิ้ม . ยิ้ม

หนีเขา เมื่อกินอาหารอร่อยจริงๆ ที่คนไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม

เมื่อเขาเอียงแก้ว กลิ่นและรสของ『ลึกอุดมไปด้วยแสงจันทร์ สาเก』เพิ่มความอยากอาหารของเขามากขึ้น .

" . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "

" "

ชิน tiera อย่างเงียบ ๆและเสิร์ฟอาหาร สำหรับ yuzuha ,คำว่า " ไม่มีการแบ่งแยกความสนใจเป็น embodied ในร่างกาย

ขณะที่การสังเกต 2 คนและสัตว์ยิ้ม ชนีกินอาหารครบสบายใจ

" ฮา ! ! ฉันไม่ได้ตั้งใจกินในความเงียบ ! ? "

ชิน ตะลึง ในขณะที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาว่างเปล่าจาน

" ขอเพิ่มอีกมั้ยล่ะ "

" แน่นอน ! ! ! ! "

เช่นปฏิสัมพันธ์ระหว่าง tiera yuzuha และได้ซ้ำหลายๆ ครั้งถ้าเธอเห็นว่าถือเตรียมไว้ , โดยไม่ต้องหายไปชนะ

ถ้าก้าวชะลอตัวลงตรงกลาง พวกเขากลายเป็นความสุขวงกลมนั่งด้วยกันในขณะที่ฟังว่าชนีและคนอื่น ๆได้ใช้เวลาของพวกเขาจนถึงตอนนี้

" ――ดังนั้นแม้พวกนั้นมีชีวิตอยู่ได้อย่างอิสระเลยทีเดียว

" คำพูดเหล่านั้นที่รั่วไหลออกมาจากปากเขา ชินได้ยินเกี่ยวกับอื่น ๆสนับสนุนอักขระมีเพื่อนที่เป็นกษัตริย์ คนที่เดินจากสถานที่หนึ่งที่ขาดหายไปในการกระทำ พวกเขาดูเหมือนจะตะแบงหาเบาะแสเกี่ยวกับชินอยู่ที่ไหน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในโลกนี้ เพราะพวกเขาไม่ได้เลียนแบบเขาด้วยการสูญเสียชีวิตของพวกเขาสำหรับเหตุผลที่ เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมานิดนึง

เขาเข้าใจเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับบุคลิกของพวกเขาจนถึงตรงนี้ เฉพาะอุทิศชนีพิเศษ

" 'shin บางแห่งเป็นเพียงปรารถนาคิดจะจบ ทุกคนอาจจะเข้าใจ ว่า มัน ไม่ ดี เพื่อต้องการค่ะ "

" จะช่วยผมด้วยปัญหา ผมไม่อยากให้คุณมองหาจินตนาการคนที่ไม่ได้อยู่ "

" ถ้าเราเลือกที่จะทำเช่นนั้น มันเป็นทางเลือกของเราเองชินไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน "

" ใช่ "

ไม่กังวล เมื่อบุคคลได้หายไป ทำให้เราเป็นมนุษย์ ? คิดเกี่ยวกับสิ่งดังกล่าวเป็นเรื่องการกระทำที่ไร้ประโยชน์ งั้นถ้าบอกว่า ' คน ' ไม่กังวล เพราะชินเป็นหลัก มันเป็นแค่ความคิดไร้สาระและการเก็งกำไรไม่มีความหมาย

" Master , เศร้า "

" ฉันโอเค ฉันโอเคนะ

"ชินกลับมายิ้มให้ yuzuha ที่กำลังมองเขาด้วยความห่วงใย

" geezz ~ ทำไมอิช schhinn woarryingg ซู muchhs ~ "

" . . . . . . . เฮ้ tiera . ฉันคิดว่าเธอเมาแล้วนะ "

เสียงของเธอได้ช้าและหดหู่ใจไม่ได้ออกมาดี เธอน่าทึ่งผิวขาวยืนออกในสิ้นเชิงกับเส้นผมสีดำของเธอ ซึ่งตอนนี้ถูกย้อมไปด้วยสีเล็กน้อยสีชมพู