Eating difficulty of solid foods wa

Eating difficulty of solid foods was analyzed using electromyography (EMG) of five hydrocolloid gels with varying textures. Eleven subjects ate gel samples under normal conditions and EMG activities of both sides of masseter (jaw-closing) and suprahyoid (jaw-opening) muscles were recorded during eating. Differences in EMG variables among samples were analyzed separately before and after the first swallow using repeated-measure statistics. The time before the first swallow was related to chewing effort and was estimated according to numbers of chewing actions, masseter muscle activities per chew and the sum of masseter muscle activities during chewing. EMG variables were also correlated with resistance to fracture, which was extracted as the first principal component from sensory evaluations of gel texture, but did not directly relate to any single parameter from mechanical tests or sensory evaluations. The time after the first swallow to the end of eating corresponded with the number of swallows, the EMG amplitude of suprahyoid muscles during chewing, the sum of masseter activity and suprahyoid muscle activity during the period after the first swallow. These EMG variables corresponded with sensory evaluations of adhesiveness but not with other single mechanical and sensory parameters or principal components. The present data suggest that at least two independent factors affect eating difficulty. Although differences among the five gels were predominantly reflected by chewing difficulty, these remained significant after the first swallow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กินยากของอาหารแข็งถูกวิเคราะห์โดยใช้ electromyography (EMG) ของไฮโดรคอลลอยด์ต่อห้าเจกับพื้นผิวที่แตกต่างกัน สิบเอ็ดเรื่องกินเจตัวอย่างภายใต้เงื่อนไขปกติและ EMG กิจกรรมทั้งสองด้านของ masseter (ปิดขากรรไกร) และกล้ามเนื้อ (ขากรรไกรเปิด) suprahyoid บันทึกในระหว่างการรับประทานอาหาร ความแตกต่างในตัวแปร EMG ในกลุ่มตัวอย่างได้วิเคราะห์แยกต่างหากก่อน และ หลังกลืนครั้งแรกที่ใช้วัดซ้ำสถิติ เวลาก่อนที่จะกลืนแรกเกี่ยวข้องกับความพยายามเคี้ยว และประเมินตามกิจกรรมของกล้ามเนื้อ masseter ต่อเคี้ยวและผลรวมของกิจกรรมของกล้ามเนื้อ masseter หมายเลขการดำเนินการเคี้ยวหมากฝรั่งระหว่างเคี้ยว ตัวแปร EMG ได้ยังความสัมพันธ์กับความต้านทานการแตกหัก ซึ่งถูกแยกเป็นส่วนประกอบหลักแรกจากการประเมินทางประสาทสัมผัสของเนื้อเจล แต่ไม่โดยตรงเกี่ยวใด ๆ พารามิเตอร์เดียวจากการทดสอบทางกลหรือการประเมินทางประสาทสัมผัส เวลาหลังจากกลืนแรกท้ายกินผูกพัน ด้วยจำนวนรวมของกิจกรรม masseter และกล้ามเนื้อ suprahyoid กลืน คลื่น EMG ของกล้ามเนื้อ suprahyoid ระหว่างเคี้ยวช่วงหลังกลืนแรก ตัวแปรเหล่านี้ EMG ผูกพัน พร้อมประเมินทางประสาทสัมผัสของเหนียวแน่น แต่ไม่ มีพารามิเตอร์เดียวกล และประสาทสัมผัสอื่น ๆ หรือส่วนประกอบหลัก ข้อมูลที่มีอยู่แนะนำว่า มีผลต่อปัจจัยอิสระน้อยสองกินยาก แม้ว่าความแตกต่างระหว่างเจห้าส่วนใหญ่ถูกสะท้อน โดยเคี้ยวยาก เหล่านี้ยังคงสำคัญหลังจากกลืนแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับประทานอาหารที่ยากลำบากในอาหารแข็งได้รับการวิเคราะห์โดยใช้ไฟฟ้า (EMG) ห้าเจลไฮโดรคอลลอยด์ที่มีพื้นผิวที่แตกต่างกัน Eleven วิชากินตัวอย่างเจลภายใต้สภาวะปกติและกิจกรรมของอีเอ็มทั้งสองด้านของ masseter (ขากรรไกรปิด) และ suprahyoid (ขากรรไกรเปิด) กล้ามเนื้อได้รับการบันทึกไว้ในระหว่างการรับประทานอาหาร ความแตกต่างในตัวแปร EMG หมู่ตัวอย่างที่ได้มาวิเคราะห์แยกก่อนและหลังการกลืนครั้งแรกโดยใช้สถิติซ้ำวัด เวลาก่อนที่จะกลืนเป็นครั้งแรกที่ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการเคี้ยวความพยายามและเป็นที่คาดกันตามตัวเลขของการกระทำเคี้ยวกิจกรรมของกล้ามเนื้อ masseter ต่อเคี้ยวและผลรวมของกิจกรรมของกล้ามเนื้อ masseter ระหว่างเคี้ยว ตัวแปรอีเอ็มยังมีความสัมพันธ์กับความต้านทานต่อการแตกหักซึ่งถูกสกัดเป็นองค์ประกอบหลักเป็นครั้งแรกจากการประเมินทางประสาทสัมผัสของเนื้อเจล แต่ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับพารามิเตอร์เดียวใด ๆ จากการทดสอบสมบัติทางกลหรือการประเมินทางประสาทสัมผัส เวลาหลังจากที่กลืนแรกที่จะสิ้นสุดของการรับประทานอาหารที่ตรงกับจำนวนนกนางแอ่นที่กว้าง EMG ของกล้ามเนื้อ suprahyoid ระหว่างเคี้ยวผลรวมของกิจกรรม masseter และกิจกรรมของกล้ามเนื้อ suprahyoid ในช่วงเวลาหลังจากที่กลืนแรก ตัวแปร EMG เหล่านี้สอดคล้องกับการประเมินทางประสาทสัมผัสของเหนียวแน่น แต่ไม่ได้มีพารามิเตอร์กลและประสาทสัมผัสอื่น ๆ เดียวหรือองค์ประกอบหลัก ข้อมูลนี้แสดงให้เห็นว่าอย่างน้อยสองปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการรับประทานอาหารที่เป็นอิสระความยากลำบาก แม้ว่าความแตกต่างระหว่างห้าเจลสะท้อนส่วนใหญ่โดยเคี้ยวยากลำบากเหล่านี้ยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญหลังจากที่กลืนแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กินง่ายอาหารแข็งแบบวัดคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อ ( EMG ) 5 เจลไฮโดรคอลลอยด์กับพื้นผิวที่แตกต่างกัน . 11 คน กิน คน เจล ภายใต้เงื่อนไขปกติและกล้ามเนื้อแมสซีเตอร์ ( กิจกรรมของทั้งสองข้างของขากรรไกร ( เปิดและปิด ) suprahyoid กล้ามเนื้อขากรรไกร ) ถูกบันทึกไว้ในกิน ความแตกต่างระหว่างตัวแปรที่สามารถวิเคราะห์แยกก่อนและหลังก่อนกลืน สถิติที่ใช้ในการวัดซ้ำ เวลาก่อนกลืนก่อนเคี้ยว และเกี่ยวข้องกับความพยายามประมาณตามหมายเลขของเคี้ยวการกระทํากล้ามเนื้อแมสซีเตอร์กิจกรรมต่อเคี้ยวและผลรวมของกิจกรรมกล้ามเนื้อแมสซีเตอร์ ระหว่างเคี้ยว ตัวแปร EMG ก็มีความสัมพันธ์กับความต้านทานการแตกหัก ซึ่งถูกสกัดเป็นครั้งแรกขององค์ประกอบหลักจากและแช่เนื้อเจล แต่ไม่ได้โดยตรงเกี่ยวข้องกับพารามิเตอร์ใด ๆเดียวจากการทดสอบทางกลหรือประสาทสัมผัสประเมิน . เวลาหลังจากที่กลืนกินก่อนจะจบได้สอดคล้องกับจำนวนนกนางแอ่น กล้ามเนื้อของกล้ามเนื้อในการเคี้ยว suprahyoid ผลรวมของกิจกรรมและการทำงานของกล้ามเนื้อแมสซีเตอร์ suprahyoid ในช่วงระยะเวลาหลังจากกลืนก่อน ตัวแปรสัญญาณเหล่านี้สอดคล้องกับการประเมินความเปราะแตก แต่ไม่ได้มีที่เดียวอื่น ๆเครื่องจักรกล และประสาทสัมผัสพารามิเตอร์หรือส่วนประกอบหลัก จากข้อมูลปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าอย่างน้อยสองตัวแปรอิสระส่งผลต่อการรับประทานยาก ถึงแม้ว่าความแตกต่างระหว่างห้าเจลเป็นเด่นสะท้อนโดยการเคี้ยวยาก เหล่านี้ยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญหลังจากกลืนก่อน