Phi Ta Khon is a type of masked pro

Phi Ta Khon is a type of masked procession celebrated on the first day of a three-day Buddist merit-making holiday know in Thai as "Boon Pra Wate". The annual festival takes place in May, June or July at a small town of Dan Sai in the northeastern province of Loei.
Participants of the festival dress up like ghosts and monsters wearing huge masks made from carved coconut-tree trunks, topped with a wicker-work sticky-rice steamer. The Procession is marked by a lot of music and dancing
The precise origin of the Phi Ta Khon is unclear. However, it can be traced back to a traditional Buddhist folklore. In the Buddha's next to last life, he was the beloved Prince Vessandorn. The prince was said to go on a long trip for such a long time that his subjects forgot him and even thought that he was already dead. When he suddenly returned, his people were overjoyed. They welcomed him back with a celebration so loud that it even awoke the dead who then joined in all the fun.
From that time onward the faithful came to commemorate the event with ceremonies, celebrations and the donning of ghostly spirit masks. The reasons behind all the events is probably due to the fact that it was held to evoke the annual rains from the heavens by farmers and to bless crops.
On the second day, the villagers dance their way to the temple and fire off the usual bamboo rockets to signal the end of the procession. The festival organisers also hold contests for the best masks, costumers and dancers, and brass plaques are awarded to the winners in each age group. The most popular is the dancing contest.
Then comes the last day of the event, the villagers then gather at the local temple, Wat Ponchai, to listen to the message of the thirteen sermons of the Lord Buddha recited by the local monks.
Then it is time for the revellers to put away their ghostly masks and costumes for another year. From now on, they must again return to the paddy fields to eke out their living through rice farming as their forefathers did.
This story comes from "Essays on Thailand" by Thanapol Chadchaidee. It is used here with his permission. The book contains 60 essays about Thailand written in Thai and English.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พีพี Ta คอนเป็นชนิดสวมขบวนเฉลิมฉลองในวันแรกของวันหยุดสามวันแนววิถีทำบุญรู้ไทย "บุญพระ Wate" เทศกาลประจำปีขึ้นในพฤษภาคม มิถุนายน หรือกรกฎาคมที่มีขนาดเล็กเมืองของด่านในแบบอีสานจังหวัดของเลย.
ร่วมเทศกาลแต่งเหมือนผีและมอนสเตอร์ที่สวมใส่หน้ากากขนาดใหญ่ทำจากมะพร้าวแกะสลักกางเกง ราดที่นึ่งข้าวเหนียวทำงานหวาย ขบวนไว้มากของเพลงและการเต้นรำ
กำเนิดชัดเจนของพีพี Ta คอนไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถติดตามกลับไปกับวัฒนธรรมพื้นบ้านชาวพุทธแบบดั้งเดิม ในของพระพุทธเจ้าถัดจากสุดท้ายชีวิต กำลัง Vessandorn เจ้าชายรัก เจ้าชายก็บอกไปเที่ยวยาวดังกล่าวเป็นเวลานานว่า เรื่องของเขาลืมเขา และใครคิดว่า เขาตายแล้ว เมื่อเขาก็กลับ คนของเขาได้ปลื้ม พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับจัดงานฉลองเสียงดังนั้นว่า มันจะปลุกคนตายที่เข้าร่วมในทั้งหมดสนุกแล้ว
ต่อจากนั้นซื่อสัตย์มาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์กับพิธี การเฉลิมฉลองและการสวมใส่ชุดของ ghostly สปิริตมาสก์ เป็นเหตุผลอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดอาจจะเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันถูกจัด ให้เราฝนประจำปีมอบให้จากสวรรค์โดยเกษตรกร และอวยพรพืช
ในวันที่สอง ชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาวัด และไฟปิดจรวดไม้ไผ่ปกติโบกท้ายขบวน ผู้จัดงานเทศกาลยังประกวดผิวดี ซอ และเต้น ค้างไว้ plaques ทองเหลืองเป็นรางวัลสำหรับผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ นิยมมากที่สุดได้การเต้นประกวด
แล้ว มาวันสุดท้ายของเหตุการณ์ ชาวบ้านรวบรวมที่วัด วัด Ponchai แล้วฟังข้อความของธรรมสิบสามลักษณะของพระอัลพระท้องถิ่น
แล้ว มันเป็นเวลาสำหรับ revellers การมาสก์น่ากลัวของพวกเขาและเครื่องแต่งกายในปีอื่น จากนี้ พวกเขาต้องอีกกลับไปทุ่งนาเพื่อผดุงไว้ชีวิตของพวกเขาผ่านนา ตามบรรพบุรุษของพวกเขาไม่
เรื่องนี้มาจาก "นักในประเทศไทย" โดย Thanapol Chadchaidee มันจะใช้ที่นี่กับสิทธิ์ของเขา หนังสือประกอบด้วยบทความ 60 เกี่ยวกับไทยเขียนภาษาไทยและภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผีตาโขนเป็นชนิดของขบวนแห่สวมหน้ากากเฉลิมฉลองในวันแรกของสามวันพุทธทำบุญวันหยุดรู้ว่าไทยเป็น "บุญพระ Wate" งานเทศกาลประจำปีที่จะเกิดขึ้นในเดือนพฤษภาคมเดือนมิถุนายนหรือกรกฎาคมที่เมืองเล็ก ๆ ของด่านซ้ายในจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจังหวัดเลย
เข้าร่วมเทศกาลแต่งตัวเหมือนผีและมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่สวมหน้ากากที่ทำจากลำต้นมะพร้าวแกะสลักต้นไม้ราดด้วยหวาย สละเรือกลไฟข้าวเหนียว ขบวนจะถูกทำเครื่องหมายโดยการจับสลากของเพลงและเต้นรำ
กำเนิดของผีตาโขนก็ไม่มีความชัดเจน แต่ก็จะต้องย้อนกลับไปยังตำนานทางพุทธศาสนา ในพระพุทธเจ้าต่อไปกับชีวิตที่ผ่านมาเขาเป็นคนที่รักเจ้าชาย Vessandorn เจ้าชายก็บอกว่าจะไปในการเดินทางยาวเป็นเวลานานแล้วว่าเรื่องของเขาลืมเขาและแม้กระทั่งคิดว่าเขาตายไปแล้ว เมื่อจู่ ๆ เขาก็กลับมาแล้วประชาชนของเขาได้รับความสุขที่สุด พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับการเฉลิมฉลองดังมากที่จะได้ตื่นขึ้นมาผู้ที่ตายไปแล้วได้เข้าร่วมในความสนุก
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นซื่อสัตย์มาเพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยการจัดพิธีเฉลิมฉลองและการแต่งกายใส่หน้ากากคล้ายภูตผีปีศาจ เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดอาจเป็นเพราะความจริงที่ว่ามันจะถูกจัดขึ้นเพื่อทำให้เกิดฝนให้ตกจากเกษตรกรและให้อำนวยพรพืชผล
ในวันที่สองชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาไปที่วัดและปิดไฟไม้ไผ่ปกติ จรวดที่จะส่งสัญญาณการสิ้นสุดของขบวน ยังจัดให้มีการแข่งขันที่ดีที่สุดหน้ากากซอและนักเต้นและโล่ทองเหลืองแก่ผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ นิยมมากที่สุดคือการประกวดเต้น
แล้วก็มาถึงวันสุดท้ายของเหตุการณ์ชาวบ้านก็จะมารวมกันที่วัดวัดโพนชัยเพื่อฟังข้อความจากพระธรรมเทศนาสิบสามของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่องโดยพระสงฆ์ในท้องถิ่น
แล้วมัน เป็นเวลาสำหรับสำมะเลเทเมาที่จะนำไปหน้ากากปีศาจและเครื่องแต่งกายอีกปี จากนี้ไปพวกเขาอีกครั้งต้องกลับไปที่ทุ่งนาเพื่อผดุงไว้อยู่อาศัยของพวกเขาผ่านการปลูกข้าวเป็นบรรพบุรุษของพวกเขาไม่ได้ทำ
เรื่องนี้มาจาก "บทความเกี่ยวกับประเทศไทย" โดยธนพลจาดใจดี มันจะใช้ที่นี่ได้รับอนุญาตของเขา หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วย 60 บทความเกี่ยวกับประเทศไทยที่เขียนเป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผีตาโขนคือหน้ากากขบวนแห่เฉลิมฉลองในวันแรกของวันหยุดสามวันพาร ทำบุญในไทยเป็น " บุญพระ เวท " เทศกาลประจำปีจะเกิดขึ้นในเดือนพฤษภาคม มิถุนายน หรือ กรกฎาคม ที่เมืองเล็กๆ ด่านซ้าย จังหวัดเลย .
ผู้เข้าร่วมงานแต่งกายคล้ายผีและปีศาจใส่หน้ากากขนาดใหญ่ ทำจากต้นมะพร้าวแกะกางเกง ,ราดด้วยหวาย งานข้าวเหนียวนึ่ง . ขบวนมีการทำเครื่องหมายโดยมากของเพลงและการเต้นรำ
ที่มาที่แน่ชัดของผีตาโขน ไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม มันสามารถสืบย้อนกลับไปถึงพระพุทธศาสนาแบบดั้งเดิม ในสมัยพุทธกาล ชีวิตหน้าสุดท้าย เขาเป็น vessandorn เจ้าชายที่รักเจ้าชายก็กล่าวไปในการเดินทางนานนานที่คนของเขาลืมเขา และยังคิดว่าเขาตายแล้ว เมื่อจู่ๆ เขาก็กลับมา คนของเขาก็ปลื้ม พวกเขาต้อนรับเขากลับมาพร้อมกับฉลองเสียงดังจนปลุกผู้ที่ตายไปแล้วให้มาเข้าร่วมสนุก .
จากเวลาที่ไปซื่อมาเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์กับสนธิงานเฉลิมฉลองและการสวมหน้ากากผีเหมือนผี เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังของเหตุการณ์ทั้งหมด อาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่ามันถูกจัดขึ้นเพื่อระลึกถึงฝนรายปีจากสวรรค์ โดยเกษตรกรและอวยพระพรพืช .
ในวันที่สอง ชาวบ้านเต้นรำทางของพวกเขาเพื่อวัดและยิงออกไป จรวดไม้ไผ่ปกติสัญญาณของการสิ้นสุดขบวนที่เทศกาลจัดงานยังถือการแข่งขันสำหรับหน้ากากที่ดีที่สุด ซอ และนักเต้น และโล่ทองเหลืองเป็นรางวัลแก่ผู้ชนะในแต่ละกลุ่มอายุ ที่เป็นที่นิยมมากที่สุดคือ การประกวดเต้น
แล้วก็มาถึงวันสุดท้ายของงาน ชาวบ้านก็มารวมตัวกันที่วัดในพื้นที่ วัดพรชัย เพื่อฟังข้อความของสิบสาม คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า โดยพระภิกษุวัดนั้น
แล้วมันเป็นเวลาสำหรับ revelers ใส่ถอดหน้ากากปีศาจและเครื่องแต่งกายสำหรับปีอื่น จากนี้ไปพวกเขาต้องกลับไปอีกครั้งนาข้าวเพื่อชดเชยให้ชีวิตของพวกเขาผ่านการทำนาข้าวเป็นบรรพบุรุษของพวกเขา .
เรื่องนี้มาจาก " เรียงความประเทศไทย " โดย thanapol chadchaidee . มันถูกนำมาใช้โดยได้รับอนุญาตของเขาหนังสือเล่มนี้ประกอบด้วย 60 บทความเกี่ยวกับประเทศไทยที่เขียนเป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ