The onlookers’ pupils constricted a

The onlookers’ pupils constricted as they felt the power of Meng Hao’s Spiritual Sense, which seemed to be over double their own. This shocked them to the core, especially Han Bei, whose eyes filled with fear as she watched him.

It seemed as if the fan were sucking in Meng Hao’s Spiritual Sense as fast as possible. He proceeded with caution; if any signs appeared to indicate that he was losing control, he would instantly sever its connection to his Spiritual Sense.

The whirlwind appeared again, even more powerful than last time. Within an instant, Meng Hao’s figure was almost impossible to see within its screaming winds. The onlookers could just barely make out the image of him waving his hand forward.

As he did, the fan’s first feather instantly transformed into burning ash and the second feather began to fall apart. The wind grew stronger, roaring with power. It slammed into the mist, and as it did, the third feather of the fan disappeared into flaming ashes.

The entire fan now fell apart, causing Han Bei’s heart to melt a bit. Then her gaze hardened; success or failure would occur at this juncture.

Boom!

A massive explosion ripped out as the enormous whirlwind collided with the mist. They ate at each other, and suddenly a gap appeared within the mist.

At the same time, a sinister coldness erupted out from within the cauldron, shooting out through the mist and blasting across the group of Cultivators.

It was as if a door had just opened which had been closed for ages. An aura that had been sealed up for countless years burst out, flowing across Meng Hao and the others. If that was all, it would not be a big deal. However, within the coldness of Time existed memories that swept across the six people. Suddenly, images appeared in front of them from countless ages ago.

Within the vision could be seen an enormous, shocking bronze cauldron. It floated above the earth, underneath a red sky. Astonishing bolts of lightning descended onto its surface, slashing it constantly, as if they desired to crush it into nothing.

However, the cauldron would not give in, and it rose up amidst the roar of the lightning. Up above in the red sky, a vortex appeared, beyond which could barely be made out the image of another world. The cauldron wished to defy the Heavens and pass through the vortex into the vague world beyond.

Below on the ground were hundreds of thousands of figures. They prostrated themselves on the ground, chanting scriptures at the same time. The sounds of their voices merged together and echoed out. When the sound reached his ears, it made Meng Hao think of the the Black Sieve Sect disciples sitting cross-legged, chanting scriptures. It sounded… similar, even though he couldn’t make out the details of what they were chanting.

Suddenly a voice boomed out from within the cauldron. “It is thy wish for the vault of Heavens to replace the stars, to cover my eyes with the dome of the Heavens, to impeded the World Tree, to shatter the stars. My master may be sleeping, but can he still exist under the same sky as Ji?!” Lighting fell down constantly from the Heavens, seeking to obliterate the cauldron. Suddenly, the vision passed from the eyes of everyone except for Meng Hao. They exchanged shaken looks with each other.

Meng Hao was a bit closer to the cauldron, however, and was the first to meet the blast of Time wind. His vision continued on a bit longer.

He saw the massive bronze cauldron continuing to rise up. The lightning falling from the red sky began to merge together. It was impossible to tell how many lightning bolts congregated to form a gigantic spear. It looked like a tooth surrounded by fields of lightning that shot down toward the cauldron.

A boom echoed out and the giant bronze cauldron trembled. A massive crack split down through it. It rose no more, and instead fell down. It slammed into the ground, and then another voice sounded out. It seemed to sigh.

“You are unwilling to let me take this cauldron from this place. Then… I will lay in rest here forever, waiting for the day on which you fall.”

It was at this point that the vision faded from Meng Hao’s eyes. He took a deep breath and then lifted his head to look at the cauldron. As of now, the mist and the crack caused by it, were disappearing.

An anxious expression appeared on Han Bei’s face. Not hesitating in the slightest, she shot forward, flying toward the crack. Without a word, the rest of the group followed, their eyes flickering.

Meng Hao flew along with them as they headed at top speed toward the crack. As soon as he entered the cauldron, Meng Hao felt the copper mirror in his bag of the Cosmos growing hot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนไทยมุง 'ตีบขณะที่พวกเขารู้สึกว่าพลังของความรู้สึกทางจิตวิญญาณเม้ง Hao ซึ่งดูเหมือนจะเป็นมากกว่าคู่ของตัวเอง นี้พวกเขาตกใจกับแกนโดยเฉพาะอย่างยิ่งฮันบวร์กซึ่งมีตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่เธอเฝ้าดูเขา. มันดูราวกับว่าแฟนถูกดูดในความรู้สึกทางจิตวิญญาณเม้งเฮาส์เป็นอย่างรวดเร็วที่สุด เขาดำเนินการด้วยความระมัดระวัง; ถ้าสัญญาณใด ๆ ที่ดูเหมือนจะบ่งบอกว่าเขาได้รับการสูญเสียการควบคุมเขาทันทีจะตัดการเชื่อมต่อกับความรู้สึกจิตวิญญาณของเขา. ลมกรดปรากฏตัวอีกครั้งแม้จะมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้ว ภายในทันทีร่างเม้งเฮาก็เกือบจะไม่สามารถมองเห็นภายในลมเสียงกรีดร้องของมัน ไทยมุงอาจเพิ่งทำออกมาภาพของเขาโบกมือไปข้างหน้า. ขณะที่เขาทำขนครั้งแรกของพัดลมเปลี่ยนไปทันทีที่การเผาไหม้เถ้าและขนที่สองเริ่มกระจุย ลมเริ่มแข็งแรงคำรามที่มีอำนาจ มันกระแทกเข้ากับสายหมอกและขณะที่มันทำ, ขนนกที่สามของพัดลมหายเข้าไปในกองขี้เถ้าเผา. แฟนคลับทั้งในขณะนี้ล้มลงทำให้เกิดหัวใจฮันบวร์กที่จะละลายเล็กน้อย แล้วจ้องมองเธอแข็ง; สำเร็จหรือล้มเหลวจะเกิดขึ้นในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้. บูม! ระเบิดขนาดใหญ่ฉีกออกเป็นลมกรดมหาศาลชนกับหมอก พวกเขากินที่แต่ละอื่น ๆ และก็ช่องว่างปรากฏภายในหมอก. ในเวลาเดียวกันเป็นความเย็นที่น่ากลัวปะทุออกมาจากภายในหม้อยิงออกผ่านสายหมอกและระเบิดทั่วกลุ่มพรวน. มันเป็นเหมือนกับว่าประตูมี เพิ่งเปิดซึ่งได้รับการปิดสำหรับทุกวัย กลิ่นอายที่ได้รับการปิดผนึกขึ้นมานานหลายปีนับไม่ถ้วนระเบิดออกมาไหลข้ามเม้ง Hao และคนอื่น ๆ ถ้านั่นคือทั้งหมดที่มันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ อย่างไรก็ตามภายในเย็นของเวลาที่มีอยู่ความทรงจำที่กวาดไปทั่วทั้งหกคน ทันใดนั้นภาพที่ปรากฏอยู่ในด้านหน้าของพวกเขาจากทุกเพศทุกวัยนับไม่ถ้วนที่ผ่านมา. ภายในวิสัยทัศน์อาจจะเห็นมหาศาลหม้อบรอนซ์ที่น่าตกใจ มันลอยอยู่เหนือแผ่นดินภายใต้ท้องฟ้าสีแดง กลอนน่าพิศวงของฟ้าผ่าลงมาบนพื้นผิวของมันอย่างเจ็บแสบมันอย่างต่อเนื่องราวกับว่าพวกเขาต้องการที่จะบดขยี้มันเป็นอะไร. แต่หม้อน้ำจะไม่ยอมและจะลุกขึ้นท่ามกลางเสียงคำรามของสายฟ้า ขึ้นไปข้างบนในท้องฟ้าสีแดงปรากฏกระแสน้ำวนเกินกว่าที่แทบจะไม่สามารถจะทำออกมาภาพของโลกอื่น หม้อน้ำอยากจะท้าชั้นฟ้าทั้งหลายและผ่านกระแสน้ำวนเข้าสู่โลกคลุมเครือเกิน. ด้านล่างบนพื้นดินที่มีหลายร้อยหลายพันของตัวเลข พวกเขากราบตัวเองบนพื้นดินที่สวดพระคัมภีร์ในเวลาเดียวกัน เสียงของเสียงของพวกเขารวมกันและสะท้อนออกมา เมื่อเสียงมาถึงหูของเขามันทำให้เม้งเฮาคิดว่าสาวกนิกายดำตะแกรงนั่งไขว่ห้างพระคัมภีร์สวดมนต์ มันฟังดูคล้ายกัน ... แม้เขาจะไม่สามารถทำให้รายละเอียดของสิ่งที่พวกเขากำลังสวดมนต์. ทันใดนั้นเสียงดังออกมาจากภายในหม้อ "มันเป็นความปรารถนาของเจ้าหลุมฝังศพในชั้นฟ้าทั้งหลายที่จะมาแทนที่ดาวเพื่อให้ครอบคลุมดวงตาของฉันกับโดมแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายเพื่อขัดขวางต้นไม้โลกจะสลายดาว ต้นแบบของฉันอาจจะนอนหลับ แต่เขายังคงอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเช่นเดียวกับจี ?! "แสงสว่างทรุดตัวลงอย่างต่อเนื่องจากสวรรค์ที่กำลังมองหาที่จะลบล้างหม้อน้ำ ทันใดนั้นวิสัยทัศน์ที่ส่งผ่านจากสายตาของทุกคนยกเว้นเม้งเฮา ที่พวกเขาแลกเปลี่ยนลักษณะเขย่ากับแต่ละอื่น ๆ . เม้งเฮาเป็นบิตใกล้ชิดกับหม้อน้ำอย่างไรและเป็นคนแรกที่ตอบสนองการระเบิดของเวลาลม วิสัยทัศน์ของเขาอย่างต่อเนื่องในอีกนิด. เขาเห็นหม้อบรอนซ์ขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่องจะลุกขึ้น ฟ้าผ่าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะรวมกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าสายฟ้าจำนวนมากชุมนุมในรูปแบบหอกยักษ์ มันดูเหมือนฟันที่ล้อมรอบด้วยทุ่งฟ้าผ่าที่ยิงลงไปหม้อ. บูมสะท้อนออกมาและหม้อน้ำบรอนซ์ยักษ์กลัวจนตัวสั่น แตกขนาดใหญ่ผ่าผ่านมัน มันเพิ่มขึ้นไม่มากและแทนที่จะล้มลง มันกระแทกเข้ากับพื้นดินและจากนั้นอีกเสียงหนึ่งฟังออก มันดูเหมือนจะถอนหายใจ. "คุณจะไม่เต็มใจที่จะให้ฉันใช้หม้อนี้จากสถานที่แห่งนี้ จากนั้น ... เราจะวางในส่วนที่เหลือที่นี่ตลอดไปรอวันที่คุณตก. " มันเป็นที่จุดนี้ว่าวิสัยทัศน์จางหายไปจากสายตาของเม้งเฮาส์ เขาเอาหายใจลึก ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปที่หม้อน้ำ ณ ตอนนี้หมอกและรอยแตกที่เกิดจากมันได้หายไป. สีหน้ากังวลปรากฏบนใบหน้าของฮันบวร์ก ไม่ลังเลใจในน้อยเธอยิงไปข้างหน้าการบินที่บินไปยังร้าว โดยไม่ต้องคำ, ส่วนที่เหลือของกลุ่มที่ใช้สายตาของพวกเขาริบหรี่. เม้งเฮาบินพร้อมกับพวกเขาขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่ความเร็วสูงสุดต่อการแตก ทันทีที่เขาเข้าไปในหม้อเม้งเฮารู้สึกกระจกทองแดงในกระเป๋าของเขาของคอสมอสที่เติบโตร้อน