He had finally reached his limit.Le

He had finally reached his limit.
Lee’s legs buckled from underneath him,
as he helplessly pitched forward and collapsed. He didn’t even have the strength to try and soften his landing, falling straight onto the ground with a sudden thud.


Lee lay unmoving on the ground, face down in the dirt,
and wondered where he had gone wrong.
First, there was the idea that his mind would clear if he moved his body.
Had he been wrong about that? No, that wasn’t possible. It wasn’t wrong. Lee quickly rejected that thought.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาได้ในที่สุดก็ถึงขีด จำกัด ของเขา.
ขาลี buckled จากใต้เขา
ในขณะที่เขาทำอะไรไม่ถูกแหลมไปข้างหน้าและทรุดตัวลง เขาไม่ได้มีความแข็งแรงและพยายามเชื่อมโยงไปถึงนุ่มของเขาล้มลงบนพื้นดินตรงกับ thud ฉับพลัน. ลี unmoving วางบนพื้นดินหน้าลงในสิ่งสกปรกและสงสัยที่เขาผิดไป. ครั้งแรกที่มี ความคิดที่ว่าจิตใจของเขาจะล้างถ้าเขาย้ายร่างกายของเขา. เขาได้รับไม่ถูกต้องเกี่ยวกับที่? ไม่มีที่เป็นไปไม่ได้ มันไม่ได้ผิด ลีได้อย่างรวดเร็วปฏิเสธความคิดที่ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาก็ถึงขีดจำกัดของเขา
ขาลี buckled ใต้เขา
เขาหมดหนทาง ขว้างไปข้างหน้าและล้มลง เขาไม่ได้มีความแข็งแรงที่จะลองและนุ่มลงของเขา ร่วงลงสู่พื้นดังตุ๊บขึ้นมา


ลีเลย์ไม่เคลื่อนไหวบนพื้นดิน หน้าลงดิน และสงสัยว่าเขาได้ไป

แรกผิดมีความคิดว่า จิตใจของเขาจะชัดเจน ถ้าเขาย้ายร่างกายของเขา
เขาผิดล่ะ ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้ มันไม่ได้ผิด ลีรีบปฏิเสธว่า