John Reed was a schoolboy of fourte

John Reed was a schoolboy of fourteen years old; four years older than I, foe I was but ten: large and stout for his age, with a dingy and unwholesome skin; thick lineaments in a spacious visage, heavy limbs and large extremities. He gorged himself habitually at table, which made him bilious, and gave him a dim and bleared eye and flabby cheeks. He ought now to have bccn at school; but his mama had taken him home for a month or two, "on account of his delicate health," Mr.Miles, the master, affirmed that he would do very well if he had fewer cakes and sweetmeats sent him from home; but the mother's heart turned from an opinion so harsh, and inclined rather to the more refined idea that John's sallowness was owing to over-application and, perhaps, tors, and pining after home. John had not much affection for his mother and sister, and an antipathy to me. He bullied and punished me; not two or three time in the week, nor once or twice in the day, but continually: every nerve I had feared him, and every morsel of flesh n my bones shrank when he came near. There were moments when I was bewildered by the terror he inspired, because I had no appeal whatever against either his menaces or his inflictions; the servants did not like to offend their young master by taking my part against him, and Mrs. Reed was blind and deaf on the subject: she never saw him strike or hcard him abusc mc, though he did both now and them in her very presence, more frequently, however, behind her back.
Habitually obedient to John, I came up to his chair: he spent some three minutes in thrusting out his tongue at me as far as he could without damaging the roots: I knew he would soon strike, and while dreading the blow, I mused on the disgusting and ugly appearance of him who would presently deal it. I wonder if he read that notion in my face; for, all at once, without speaking, he struck suddenly and strongly. I tottered, and on regaining my equilibrium retired back a step or two from his chair.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จอห์นกกคือ รายการของสิบปี สี่ปีที่เก่ากว่า ศัตรูผมแต่สิบ: ใหญ่ และอ้วนสำหรับอายุของเขา กับผิวสกปรก และ unwholesome lineaments หนาในกว้างขวางได้ แขนขาหนัก และแขนขาใหญ่ เขา gorged เองเนือง ๆ ที่ตาราง ซึ่งทำให้เขาในแง่ร้าย และเขามีตามัว และ bleared และแก้มหย่อนคล้อย ควรตอนนี้จะมี bccn ที่โรงเรียน แต่แม่ของเขาได้นำเขาบ้านเดือนหรือสอง "บัญชีสุขภาพของเขาละเอียดอ่อน Mr.Miles ปริญญาโท ยืนยันว่า เขาจะทำได้ดีมากถ้าเขามีน้อยกว่าเค้ก และขนมส่งเขาจากบ้าน แต่หัวใจของแม่เปิดจากความเห็น รุนแรงดังนั้น และแนวโน้มที่ค่อนข้างจะความคิดที่กลั่นมากขึ้นว่าผิวสะอาดจอห์นได้เนื่องจากแอพลิเคชันมากกว่าและ บางที แปรปรวน และ pining หลังจากที่บ้าน จอห์นมีไม่มากรักแม่ของเขา และน้องสาว และมีความเกลียดชังให้ฉัน เขารังแก และลงโทษฉัน ไม่สองหรือสามเวลา ในสัปดาห์ หรือครั้งหรือสองครั้ง ในวัน แต่อย่างต่อเนื่อง: ประสาททุกฉันได้กลัวเขา และทุก morsel ของ n เนื้อหดกระดูกของฉันเมื่อเขาเข้ามาใกล้ มีช่วงเวลาเมื่อผมเริ่มสับสน ด้วยความหวาดกลัวที่เขาได้แรงบันดาลใจ เพราะว่าไม่มีอุทธรณ์หากคู่ด้วย menaces ของเขาหรือเขา inflictions มหาดเล็กไม่ชอบเชือดอาจารย์หนุ่ม โดยการนำส่วนของฉันกับเขา และนางกกตาบอด และหูหนวกในเรื่อง: เธอไม่เคยเห็นเขาตีหรือ hcard เขา abusc mc แม้ว่าเขาทั้งตอนนี้และพวกเขาในการแสดงตนของเธอมาก บ่อย อย่างไรก็ตาม หลังของเธอเนือง ๆ ฟังจอห์น ผมมาถึงเก้าอี้ของเขา: เขาใช้เวลาบางสามนาทีในดุนออกลิ้นของเขาที่ฉันเท่าที่เขาสามารถโดยไม่ทำลายราก: ผมรู้ว่า เขาจะตีเร็ว ๆ นี้ และในขณะที่ dreading เป่า ที่ mused บนน่าขยะแขยง และน่าเกลียดของเขาที่ปัจจุบันจะจัดการมัน ผมสงสัยว่า ถ้า เขาอ่านที่เชื่อในหน้า สำหรับ พร้อมกัน ไม่พูด เขาหลงอย่างกระทันหัน และอย่างมาก ฉัน tottered และบนฟื้น สมดุลของฉันออกกลับเป็นขั้นตอนหรือสองจากเก้าอี้ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จอห์นรีดเป็นเด็กนักเรียนของสิบสี่ปีเก่า สี่ปีแก่กว่าผมผมเป็นศัตรู แต่สิบขนาดใหญ่และอ้วนสำหรับอายุของเขากับผิวที่สกปรกและไม่ดี; กั้นกางหนาในใบหน้ากว้างขวางแขนขาหนักและแขนขาที่มีขนาดใหญ่ เขา gorged ตัวเองเป็นประจำที่โต๊ะซึ่งทำให้เขาโมโหร้ายและทำให้เขาตาสลัวและ bleared และแก้มหย่อนยาน ตอนนี้เขาควรจะมี bccn ที่โรงเรียน; แต่แม่ของเขาได้นำเขากลับบ้านหรือสองเดือน "ในบัญชีของสุขภาพที่ละเอียดอ่อนของเขา" Mr.Miles ต้นแบบยืนยันว่าเขาจะทำดีมากถ้าเขามีขนมเค้กขนมหวานน้อยลงและส่งเขาออกจากบ้าน; แต่หัวใจของแม่หันกลับมาจากความเห็นเพื่อให้รุนแรงและความโน้มเอียงที่ค่อนข้างที่จะเป็นความคิดที่กลั่นมากขึ้นที่จอห์นซีดเนื่องจากถูกกว่าแอพลิเคชันและบางที Tors และ pining หลังบ้าน จอห์นไม่ได้รักมากสำหรับแม่และน้องสาวของเขาและความเกลียดชังให้ฉัน เขารังแกและถูกลงโทษฉัน; ไม่ได้สองหรือสามเวลาในสัปดาห์หรือหนึ่งครั้งหรือสองครั้งในวัน แต่อย่างต่อเนื่อง: ประสาททุกฉันได้กลัวเขาและชิ้นอาหารอันโอชะของเนื้อหนังทุก n กระดูกของเราหดตัวเมื่อเขาเข้ามาใกล้ มีช่วงเวลาที่ผมได้รับการสับสนหวาดกลัวโดยที่เขาเป็นแรงบันดาลใจเพราะผมมีการอุทธรณ์ไม่มีสิ่งที่ผิดอย่างใดอย่างหนึ่งหรือ menaces inflictions ของเขา; ข้าราชการไม่ชอบที่จะรุกรานต้นแบบหนุ่มของพวกเขาโดยการมีส่วนร่วมของฉันกับเขาและนางอ้อก็ตาบอดและหูหนวกในเรื่องที่เธอไม่เคยเห็นเขาตีหรือ hCard เขา abusc MC แม้ว่าเขาทั้งในปัจจุบันและพวกเขาในตัวเธอมาก . การปรากฏตัวบ่อยมากขึ้น แต่ด้านหลังของเธอ
เป็นปกติวิสัยเชื่อฟังจอห์นผมมาถึงเก้าอี้ของเขาเขาใช้เวลาสามนาทีในการยื่นออกมาจากลิ้นของเขาที่ผมเท่าที่เขาสามารถทำได้โดยไม่ทำลายราก: ฉันรู้ว่าเขาจะเร็ว ๆ นี้ การนัดหยุดงานและในขณะที่กลัวเป่าผมรำพึงในลักษณะที่น่าขยะแขยงและน่าเกลียดของเขาที่ปัจจุบันจะจัดการมัน ฉันสงสัยว่าเขาอ่านความคิดที่ว่าในใบหน้าของฉัน; สำหรับทั้งหมดในครั้งเดียวโดยไม่ต้องพูดเขาหลงทันทีและอย่างยิ่ง ฉัน tottered และฟื้นสมดุลของฉันเกษียณกลับมาเป็นขั้นตอนหรือสองจากเก้าอี้ของเขา