Although body length is easier to m

Although body length is easier to measure and more frequently
reported, body mass was used as a measure of body size. This is because
fishes in our dataset vary greatly in body shape (e.g., ocean sunfish),
presumably making body length a poor predictor of swim speed
(see Fisher and Wilson, 2004 for the case of reef fish larvae). Body
mass is likely a better predictor of the amount of locomotory muscle
and hence swimming performance.When body masswas not reported,
it was estimated from body length using published length–mass relationships
for the individual species [nurse sharks (Castro, 2000), blacktip
reef sharks (Stevens, 1984), lemon sharks (Sundström and Gruber,
1998), shortfin mako sharks (Kohler et al., 1995), blue sharks Prionace
glauca (Kohler et al., 1995), whitetip reef sharks (Randall, 1977), Atlantic
herring (Cardinale and Arrhenius, 2000), Atlantic cod Gadus morhua
(Svåsand et al., 1996), brown trout Salmo trutta (Hyatt and Hubert,
2001), and Chinook salmon (Schneider et al., 2000)] or that of a close
relative [sockeye salmon (Schneider et al., 2000)]. The mass of a large
individual blacktip reef shark had to be extrapolated. Length–mass relationships
have not been published for basking or whale sharks, which
are very large. The mass for these sharks was set on the basis of catch
records for individuals of similar lengths [2.2 tons for a 5.7-m whale
shark (Doiphode, 1986), 385 kg for a 3.75-m basking shark (Kruska,
1988), and 3909 kg for a 9.1-m basking shark (Bigelow and Schroeder,
1948; as cited by Sims, 2008)]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าความยาวอยู่ง่ายต่อการวัดและอื่น ๆรายงาน ร่างกายมีใช้มวลชนเป็นการวัดขนาดร่างกาย ทั้งนี้เนื่องจากปลาในชุดข้อมูลของเราที่แตกต่างกันมากในร่างกาย (เช่น ปลาแสงอาทิตย์),น่าจะทำความยาวจำนวนประตูจนความเร็วว่ายน้ำ(ดู Fisher และ Wilson, 2004 สำหรับกรณีของตัวอ่อนปะการังปลา) ร่างกายมวลจะมีแนวโน้มจำนวนประตูที่ดีจำนวนกล้ามเนื้อ locomotoryและว่ายน้ำประสิทธิภาพการทำงานดังนั้น เมื่อร่างกายไม่รายงาน masswasมันถูกประเมินจากความยาวโดยใช้ความสัมพันธ์ความยาว – โดยรวมเผยแพร่สำหรับแต่ละสายพันธุ์ [พยาบาลฉลาม (Castro, 2000), ครีบดำปลาฉลามปะการัง (Stevens, 1984), ปลาฉลามเลมอน (Sundström และ Gruberปี 1998), ปลาฉลาม Prionace สีน้ำเงิน shortfin มะโกะฉลาม (โคห์เลอร์และ al., 1995),glauca (โคห์เลอร์และ al., 1995), ครีบขาวแหล่ง (Randall, 1977), แอตแลนติกปลา (Cardinale และอาร์เรเนียส 2000), cod แอตแลนติก Gadus morhuaเทราต์ Salmo trutta (ไฮและ Hubert สีน้ำตาล (Svåsand et al., 1996),2001), และ Chinook แซลมอน (ชไนเดอร์และ al., 2000)] หรือที่ใกล้ชิดญาติ [อนช็อค (ชไนเดอร์และ al., 2000)] มวลของขนาดใหญ่ปลาฉลามครีบดำละได้เป็น extrapolated ความยาว – มวลความสัมพันธ์ไม่ได้รับการเผยแพร่กลับหรือฉลามวาฬ ซึ่งมีขนาดใหญ่มาก มวลฉลามเหล่านี้ถูกตั้งตามจับระเบียนสำหรับแต่ละบุคคลของยาวคล้าย [2.2 ตันสำหรับวาฬ 5.7 mปลาฉลาม (Doiphode, 1986), 385 กิโลกรัมสำหรับฉลาม basking 3.75 เมตร (Kruska1988), และ 3909 กก.สำหรับฉลาม basking 9.1 เมตร (บิเกโลว์และ Schroederค.ศ. 1948 อ้างเป็นไปตามซิมส์ 2008)]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าความยาวลำตัวจะง่ายต่อการวัดและบ่อยครั้งมากขึ้นรายงานมวลกายถูกนำมาใช้เป็นตัวชี้วัดที่มีขนาดร่างกาย นี้เป็นเพราะปลาในชุดข้อมูลที่เราแตกต่างกันมากในรูปร่างของร่างกาย (เช่นปลาแสงอาทิตย์) น่าจะทำให้ความยาวลำตัวทำนายที่ดีของความเร็วในการว่ายน้ำ(ดูฟิชเชอร์และวิลสัน 2004 สำหรับกรณีของตัวอ่อนปลาแนวปะการัง) ร่างกายมวลมีแนวโน้มที่จะทำนายที่ดีขึ้นของปริมาณของกล้ามเนื้อ locomotory และด้วยเหตุนี้ร่างกาย performance.When masswas ว่ายน้ำไม่ได้รายงานมันเป็นที่คาดจากความยาวลำตัวโดยใช้ระยะเวลาในการเผยแพร่ความสัมพันธ์มวลสำหรับสายพันธุ์ของแต่ละบุคคล[ฉลามพยาบาล (คาสโตร, 2000), blacktip ฉลาม (สตีเว่น 1984) ฉลามมะนาว (Sundströmและกรูเบอร์1998) ฉลาม Mako shortfin (โคห์เลอร์ et al., 1995), ปลาฉลามสีฟ้า Prionace glauca (โคห์เลอร์ et al., 1995), ฉลามแนว whitetip (แรนดัล, 1977 ), แอตแลนติกแฮร์ริ่ง(คาร์ดินัลและ Arrhenius, 2000), แอตแลนติกปลา Gadus morhua (Svåsand et al., 1996) ปลาเทราท์สีน้ำตาล Salmo trutta (ไฮแอทและฮิวเบิร์2001) และปลาแซลมอนปลาไชน็อก (ชไนเดอ et al., 2000)] หรือ ที่ใกล้ชิดญาติ[แซลมอนแวววาว (ชไนเดอ et al., 2000)] มวลของที่มีขนาดใหญ่ฉลามแต่ละแนว blacktip จะต้องมีการประเมิน ความสัมพันธ์ของความยาวมวลยังไม่ได้รับการตีพิมพ์ฉลามบาสกิงหรือปลาวาฬซึ่งมีขนาดใหญ่มาก มวลฉลามเหล่านี้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของการจับบันทึกสำหรับบุคคลที่มีความยาวใกล้เคียงกัน [2.2 ตันปลาวาฬ 5.7 เมตรฉลาม(Doiphode, 1986), 385 กก. สำหรับปลาฉลามบาสกิง 3.75 เมตร (Kruska, 1988) และ 3909 กิโลกรัมปลาฉลามบาสกิง 9.1 เมตร (บิจและชโรเดอ1948 ตามที่อ้างถึงโดยซิมส์ 2008)]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าความยาวของร่างกายได้ง่ายขึ้นเพื่อวัดบ่อยขึ้น
รายงานมวลร่างกายถูกใช้เป็นตัวชี้วัดของขนาดร่างกาย นี้เป็นเพราะข้อมูล
ปลาของเราแตกต่างกันมากในร่างกาย ( เช่น sunfish มหาสมุทร )
น่าจะทำให้ลำตัว ) ยากจน
ความเร็วว่ายน้ำ ( เห็นชาวประมงและวิลสัน , 2004 สำหรับกรณีปลาในแนวปะการังตัวอ่อน ) ร่างกาย
มวลมีแนวโน้มดีกว่าทำนายปริมาณของกล้ามเนื้อและ locomotory
จึงว่ายาน เมื่อร่างกาย masswas รายงานไม่ได้
มันคำนวณจากความยาวร่างกายโดยใช้หัวข้อความสัมพันธ์–ความยาวมวล
สำหรับแต่ละชนิด [ พยาบาลฉลาม ( Castro , 2000 ) blacktip
ฉลามแนวปะการัง ( สตีเวนส์ , 1984 ) , มะนาว ( ฉลาม sundstr ö m และกรูเบอร์
1998 ) , shortfin Mako ฉลาม ( Kohler et al . , 1995 )ฉลามสีน้ำเงิน prionace
glauca ( Kohler et al . , 1995 ) , ไวท์ทิปฉลามแนวปะการัง ( Randall , 1977 ) , แอตแลนติก
ริง ( Cardinale อาร์เรเนียสและ 2000 ) , Atlantic ซีโอดี gadus morhua
( SV ปีทราย et al . , 1996 ) สีน้ำตาลปลาเทราท์ซาลโม trutta ( รีเบิร์ท
, 2001 ) และ Chinook ปลาแซลมอน ( ชไนเดอร์ et al . , 2000 ) ] หรือที่อยู่ของญาติใกล้ชิด
[ สีแดงปลาแซลมอน ( ชไนเดอร์ et al . , 2000 ) ] มวลของใหญ่
บุคคล ปลาฉลามหูดำ มีคาด . ความยาวความสัมพันธ์–มวล
ไม่เคยตีพิมพ์ สำหรับอาบแดด หรือฉลามวาฬ ซึ่ง
มีขนาดใหญ่มาก มวลฉลามเหล่านี้ถูกกำหนดบนพื้นฐานของจับ
ประวัติบุคคลของความยาวที่คล้ายกัน [ 2.2 ตันสำหรับปลาฉลามปลาวาฬ
5.7-m ( doiphode , 1986 ) , 385 กิโลกรัมสำหรับ 3.75-m basking ฉลาม ( kruska
, 1988 ) และ 3119 กก. 9 .กรด basking ฉลาม ( Bigelow และชโรเดอร์
1948 , ตามที่อ้าง โดย ( 2008 ) ]