The economy of Cambodia at present

The economy of Cambodia at present follows an open market system (Market economy) and has seen rapid economic progress in the last decade.[5] Per capita income, although rapidly increasing, is low compared with most neighboring countries. Cambodia's two largest industries are textiles and tourism, while agricultural activities remain the main source of income for many Cambodians living in rural areas.[6] The service sector is heavily concentrated on trading activities and catering-related services. Recently, Cambodia has reported that oil and natural gas reserves have been found off-shore.[7]
In 1995, the government transformed the country's economic system from a Planned economy to its present market-driven system.[8] Following those changes, growth was estimated at a value of 7% while inflation dropped from 26% in 1994 to only 6% in 1995. Imports increased due to the influx of foreign aid, and exports, particularly from the country's garment industry, also increased.
After four years of improving economic performance, Cambodia's economy slowed in 1997-98 due to the regional economic crisis, civil unrest, and political infighting. Foreign investments declined during this period. Also, in 1998 the main harvest was hit by drought. But in 1999, the first full year of relative peace in 30 years, progress was made on economic reforms and growth resumed at 4%.
Currently, Cambodia's foreign policy focuses on establishing friendly borders with its neighbors (such as Thailand and Vietnam), as well as integrating itself into regional (ASEAN) and global (WTO) trading systems. Some of the obstacles faced by this emerging economy are the need for a better education system and the lack of a skilled workforce; particularly in the poverty-ridden countryside, which struggles with inadequate basic infrastructure. Nonetheless, Cambodia continues to attract investors because of its low wages, plentiful labor, proximity to Asian raw materials, and favorable tax treatment.[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐกิจของกัมพูชาในปัจจุบันดังต่อไปนี้ระบบตลาดเปิด (เศรษฐกิจการตลาด) และได้เห็นความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วในทศวรรษที่ผ่านมา. [5] รายได้ต่อหัวแม้ว่าจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอยู่ในระดับต่ำเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านมากที่สุด สองอุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดของประเทศกัมพูชามีสิ่งทอและการท่องเที่ยวในขณะที่กิจกรรมทางการเกษตรยังคงเป็นแหล่งรายได้หลักของกัมพูชาจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบท. [6] ภาคบริการเป็นอย่างมากที่มีความเข้มข้นในการจัดกิจกรรมการค้าและการบริการจัดเลี้ยงที่เกี่ยวข้อง เมื่อเร็ว ๆ นี้กัมพูชามีรายงานว่าน้ำมันและก๊าซธรรมชาติสำรองถูกพบนอกชายฝั่ง. [7]
ในปี 1995 รัฐบาลได้เปลี่ยนระบบเศรษฐกิจของประเทศจากเศรษฐกิจการวางแผนระบบการตลาดที่ขับเคลื่อนในปัจจุบัน. [8] ตามการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น การเจริญเติบโตอยู่ที่ประมาณค่า 7% ขณะที่อัตราเงินเฟ้อลดลงจาก 26% ในปี 1994 เหลือเพียง 6% ในปี 1995 การนำเข้าที่เพิ่มขึ้นอันเนื่องมาจากการไหลเข้าของช่วยเหลือจากต่างประเทศและการส่งออกโดยเฉพาะจากอุตสาหกรรมสิ่งทอของประเทศที่เพิ่มขึ้น
หลังจากสี่ปี ของการปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจเศรษฐกิจของกัมพูชาชะลอตัวใน 1997-98 เนื่องจากวิกฤตทางเศรษฐกิจระดับภูมิภาค, ความไม่สงบและคลุกวงในทางการเมือง ลงทุนจากต่างประเทศลดลงในช่วงเวลานี้ นอกจากนี้ในปี 1998 การเก็บเกี่ยวหลักได้รับผลกระทบจากภัยแล้ง แต่ในปี 1999 ปีแรกของความสงบใน 30 ปีที่ผ่านมาความคืบหน้าเมื่อวันที่การปฏิรูปเศรษฐกิจและการเติบโตกลับมาที่ 4%
ในปัจจุบันนโยบายต่างประเทศของกัมพูชามุ่งเน้นไปที่การสร้างพรมแดนที่เป็นมิตรกับประเทศเพื่อนบ้าน (เช่นไทยและเวียดนาม) เช่น รวมทั้งการบูรณาการตัวเองลงไปในระดับภูมิภาค (ASEAN) และทั่วโลก (WTO) ระบบการซื้อขาย บางส่วนของอุปสรรคที่ต้องเผชิญกับภาวะเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นใหม่นี้มีความจำเป็นต้องมีระบบการศึกษาที่ดีขึ้นและการขาดแรงงานที่มีทักษะ; โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความยากจนขี่ม้าชนบทซึ่งต่อสู้กับโครงสร้างพื้นฐานไม่เพียงพอ อย่างไรก็ตามกัมพูชายังคงดึงดูดนักลงทุนเพราะค่าจ้างต่ำของแรงงานที่อุดมสมบูรณ์ใกล้เคียงกับวัตถุดิบในเอเชียและการรักษาภาษีที่ดี. [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐกิจของกัมพูชาในปัจจุบัน คือการเปิดตลาดระบบเศรษฐกิจตลาดและได้เห็นความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วในทศวรรษที่ผ่านมา [ 5 ] รายได้ต่อหัวจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว คือต่ำที่สุดเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน สองที่ใหญ่ที่สุดของกัมพูชา อุตสาหกรรมสิ่งทอและการท่องเที่ยวในขณะที่กิจกรรมการเกษตรยังคงเป็นแหล่งหลักของรายได้สำหรับหลาย ชาวกัมพูชาที่อาศัยอยู่ในชนบท . [ 6 ] ภาคบริการมีความเข้มข้นอย่างมากในกิจกรรมและงานบริการ ที่เกี่ยวข้องกับการซื้อขาย เมื่อเร็วๆ นี้ ของกัมพูชา มีรายงานว่า น้ำมันและก๊าซธรรมชาติสำรองได้ถูกพบนอกชายฝั่ง [ 7 ]
เมื่อปี 1995รัฐบาลของประเทศที่เปลี่ยนระบบเศรษฐกิจจากแผนเศรษฐกิจของตลาดปัจจุบันการขับเคลื่อนระบบ . [ 8 ] ต่อไปนี้การเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น การเติบโตอยู่ที่ประมาณมูลค่า 7% ขณะที่อัตราเงินเฟ้อลดลงจาก 26% ในปี 1994 เพียง 6% ในปี 1995 การนำเข้าเพิ่มขึ้นเนื่องจากการไหลเข้าของความช่วยเหลือจากต่างประเทศและการส่งออก โดยเฉพาะจากอุตสาหกรรมตัดเย็บเสื้อผ้าของประเทศยังเพิ่มขึ้น
หลังจากสี่ปีของการปรับปรุงประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ เศรษฐกิจของกัมพูชาชะลอตัวในปี 1997-98 เนื่องจากวิกฤติเศรษฐกิจในภูมิภาค , สถานการณ์ความไม่สงบ และการต่อสู้ทางการเมือง การลงทุนจากต่างประเทศลดลง ในช่วงระยะเวลานี้ นอกจากนี้ ในปี พ.ศ. 2541 เก็บเกี่ยวหลักโดนภัยแล้ง แต่ในปี 1999 แรกเต็มปีของสันติภาพญาติใน 30 ปี , ความคืบหน้าในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจและการต่อที่ 4
%ปัจจุบัน นโยบายต่างประเทศของกัมพูชา เน้นการสร้างพรมแดนเป็นมิตรกับประเทศเพื่อนบ้าน เช่น ไทย และเวียดนาม ) รวมทั้งการบูรณาการตัวเองในภูมิภาค ( อาเซียน ) และโลก ( WTO ) ระบบการซื้อขาย บางส่วนของอุปสรรคที่เผชิญ โดยเศรษฐกิจเกิดใหม่จะต้องดีกว่า ระบบการศึกษา และการขาดแรงงานที่มีทักษะ โดยเฉพาะในชนบทที่ยากจนขึ้น ,ซึ่งต่อสู้กับโครงสร้างพื้นฐานไม่เพียงพอ อย่างไรก็ตาม กัมพูชายังคงดึงดูดนักลงทุน เนื่องจากค่าจ้างแรงงานต่ำ , อุดมสมบูรณ์ เช่น วัตถุดิบในเอเชียและการรักษาภาษี [ 9 ]
ดี