4. DiscussionThe 20 pesticides enco

4. Discussion
The 20 pesticides encountered in this study include at
least six RUPs (according to EPA classification) and
contain 18 different active ingredients, nine of which are
‘highly hazardous’ or ‘moderately hazardous’ (according
to WHO classification). Yet all pesticides are freely
available in stores or markets and applied by smallholder
farmers, particularly those with a higher income and
good (road) access to local and regional markets. Farmers
apply pesticides without adequate personal protection
and in an unsafe manner, moreover, even if they have
sufficient income to take protective measures, being a
matter of lower priority compared to expenses for child
education for example. In addition, poor labourers also
are hired for pesticide application without providing
them with the necessary protective clothing. Shirt and
trousers, for example, are frequently worn for extensive
periods of time after being contaminated that seems
almost inconceivable as most farmers are aware of the
negative effects of pesticides on their health. One reason
for not wearing protective clothing, even if it were
available, is that the tropical climate makes the wearing
of full protective gear impractical because of the
potential for body heat stress, as reported by Ohayo-
Mitoko (1997). Farmers are generally less aware of the
potentially adverse impacts of pesticide deposition on the any such impacts.
The rates at which insecticides are applied to both rice
and corn fields are lower than for herbicides, even when
taking into consideration that, in contrast to herbicides, the
insecticides are generally applied more than once. This
tendency to apply less insecticides and more herbicides is in
line with the situation at the national level (with
insecticides accounting for 29 percent of total pesticide
use in the Philippines; IBON, 2000), as well as globally, but
is counter to the assumed trend of higher insecticide usage
by most developing countries, where insects usually cause
the greatest problems (Ecobichon, 2001). This comment is
not to deny the observation that insecticides are more toxic
to humans and their environment than herbicides. Pesticide
usage is also related to other factors, such as manpower
availability and level of mechanization. For example,
insecticides are generally used far less widely than
herbicides in countries where there has been a shift from
manual labour to machine-intensive agricultural practices,
as in Europe and North America (Ecobichon, 2001). In
countries like Vietnam, on the other hand, where there is
an abundance of relatively cheap labour, most weeding is
still done by hand and herbicide usage is consequently
limited, with 80% of volume pesticide consumption
accounted for by insecticides (Tenenbaum, 1996). It is
therefore surprising that the low-income smallholders in
the present study focus more than expected on herbicides,
even though they work under conditions more similar to
those in Vietnam than in Europe or North America. In the
case of rice, the high expenditure on herbicides can in
theory be explained in terms of a shift in methods of rice
cultivation, viz., from transplanting to direct seeding,
which magnifies the weed problem, as reported by Karim
et al. (2004). Johnson (1996) cites yield losses due to
uncontrolled weed growth ranging from 45 to 75 percent
for direct-seeded lowland rice and about 50 percent for
transplanted lowland rice. The smallholder lowland farmers
in this study, who are highly dependent on herbicides,
still use the transplanting method. A more likely explanation
may be a shortage of labour, as the population, and
youth in particular, are increasingly moving out of
agriculture and turning to the industry and service sectors
for employment (NEDA, 2006). One farmer mentioned
that it was cheaper to buy a bottle of herbicide to treat his
field (one bottle of butachlor, tradename Machete:
US$8.82) than to hire people to weed it (cost: 10 workers
for more than 1 day at US$1.37 per person per day). More
research is needed to confirm these trends.
The spray simulation experiments showed that at 0.5m
from the boundary of the spayed plot pesticide drift is
about 12% on average, falling to a minimum of about 2%
of the within-field dosage between 1.5 and 2.0m from
the sprayed field. These levels are much higher than the
assumed levels of drift along sprayed fields found in the
literature. For example, emission measurements with
knapsack sprayers (field margin spraying) in the Netherlands
using water-sensitive paper strips have shown that at
low wind speeds (2.5–3.5ms1) approximately 2.7% of the
dosage per unit area drifts to a distance of 0.6m (ditch
bank) and less than 0.01% into the ditch (about 1.5–2m
from the field margin) (de Snoo and de Wit, 1993; de Snoo,
1999). In England, it is assumed that there is no longer any
significant drift beyond 1m from fields treated with a
knapsack sprayer (EPPO, 1993a, b). In our experiments,
the relatively high temperatures might have caused the
much greater range of drift found (up to 2 m). Higher
temperatures can cause mid-air evaporation, thus reducing
droplet size. Small droplets stay suspended in the air for
longer than larger ones and can therefore travel further
away from the target area. During the majority of the
experiments, moreover, the wind speed was zero, while it is
recommended to spray pesticides at wind speeds of
between 0.5 and 1.8ms1 (1.2–4 miles h1; Pesticides
Safety Directorate, 2006), when the potential for drift is
lowest. Conditions of temperature inversion generally
occur under light winds of 0.5ms1 or less, because of
which winds are unpredictable and variable in direction,
thus making it harder to control the drift path. The
variability of the wind may have caused some of the
variation among measurements. At the same time, though,
the farmers’ mode of spraying is also a contributing factor.
Farmers were found to spray in different ways, some
moving the spraying lance horizontally in front of them in
a semi-circular motion and others trying to make a full
3601 circular movement around them, all the while walking
forward in a straight line. Several farmers spray with the
spraying lance pointed downwards, whereas others spray
upwards.
The results with regard to deposition on farmers’ bodies
demonstrate that the legs are the most seriously exposed
during spraying activities. The high exposure of the legs is
most likely the result of a combination of factors, including
a leaking knapsack sprayer, direct unintentional deposition
from the sprayer, spray drift and secondary pick-up from
treated crops, the latter being more pronounced for legs
than for hands and arms (measurements affected by dew or
raindrops on crops were excluded from the analysis of this
study). Another possible explanation is that farmers may
accidentally spray directly onto their legs, as it is difficult to
coordinate the circular movement made with the spraying
rod with the forward motion of the legs.
Considering the exposure risk per insecticide application,
all the farmers in all four villages are likely to be at risk.
The application rates for lambda cyhalothrin and cypermethrin
(with 12 and 13 g a.i. ha1; Table 5) result in MOE
values clearly below 100. Taking into account the amount
of pesticide concentrate sprayed per year, moreover, the
levels to which farmers in the lowland village Magassi are
exposed within one year are at least five times higher than
those for farmers in the other upland villages. Within this
context, it is also important to distinguish between the
application methods for rice and corn. Although insecticide
application rates for rice are considerably lower than those for corn, suggesting a lower risk of exposure, rice is sprayed
more times per cropping season, particularly in the
lowlands. The period elapsing between two consecutive
applications is crucial: the shorter this period, the higher the
risk of active ingredients and residue compounds not being
removed from the farmer’s body and the environment
before the next application takes place. Hence, sufficient
time should be allowed (at least a week or more, depending
on the type of insecticide) before applying the next dosage.
In the case of corn, a lower application rate is also
advisable. The same is true for herbicide application rates:
although the active ingredients are less toxic than lambda
cyhalothrin and cypermethrin and are only applied once per
cropping season, the rates at which they are applied are
high and, in the case of 2,4-D ester and niclosamide (and
perhaps butachlor and pretilachlor, for which key data are
still lacking), easily exceed the no adverse effect levels for
humans (i.e., are below target MOE levels).
Moreover, current pesticide application rates are harmful
to the environment.Aquatic species in watercourses
along corn and rice fields are adversely affected by drift of
lambda cyhalothrin and cypermethrin up to at least 2m
from field borders. For bees, in contrast, no adverse effects
are expected at current pesticide application rates, as
hazard quotients are far below the critical level of 50.
Although the effects of pesticide usage on livestock (and
other mammals) are presumably far more limited, based on
present application rates, various farmers reported that
their carabao (domesticated subspecies of water buffalo,
Bubalus bubalis) suffered from diarrhoea after feeding on
pesticide-sprayed grasses and had peelings coming off their
hooves after passing through a field treated with the
isopropylamine salt of glyphosate and glyphosate acid
(tradename: power).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนายาฆ่าแมลง 20 ที่พบในการศึกษานี้รวมที่RUPs อย่างน้อยหก (ตามการจัดประเภทของ EPA) และประกอบด้วย 18 แตกต่างกันส่วนผสม 9 ซึ่งมี'อันตรายสูง' หรือ 'อันตรายปานกลาง' (ตามการที่ประเภท) ยังมียาฆ่าแมลงทั้งหมดได้อย่างอิสระมีอยู่ในร้านค้าหรือตลาด และใช้ โดยเกษตรกรเกษตรกร โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ มีรายได้สูง และดี (ถนน) ถึงตลาดท้องถิ่น และภูมิภาค เกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลงโดยไม่ป้องกันส่วนบุคคลที่เพียงพอและมี ลักษณะที่ไม่ปลอดภัย ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าพวกเขาได้รายได้พอใช้มาตรการป้องกัน มีการเรื่องของระดับความสำคัญต่ำกว่าเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายสำหรับเด็กศึกษาตัวอย่าง นอกจากนี้ กรรมกรยากจนยังจ้างงานสำหรับแมลงให้พวกเขา มีเสื้อผ้าป้องกันจำเป็น เสื้อ และกางเกง เช่น มักสวมใส่สำหรับข้อมูลอย่างละเอียดดูเหมือนว่าระยะเวลาหลังจากที่มีการปนเปื้อนที่น่าเล่าเกือบเป็นเกษตรกรส่วนใหญ่ตระหนักถึงการผลกระทบเชิงลบของสารกำจัดศัตรูพืชสุขภาพของ เหตุผลหนึ่งสำหรับการสวมใส่เสื้อผ้าป้องกัน ไม่เป็นมี เป็นที่เขตร้อนภูมิอากาศทำให้การสวมใส่ของเกียร์ได้เนื่องจากป้องกันเต็มศักยภาพความเครียดความร้อนร่างกาย เป็นรายงาน โดย Ohayo-Mitoko (1997) เกษตรกรมีโดยทั่วไปไม่ทราบผลกระทบที่อาจร้ายของสะสมแมลงบนใด ๆ เช่นผลกระทบต่อราคาที่ใช้ยาฆ่าแมลงกับข้าวทั้งสองและเขตข้าวโพดต่ำกว่าสำหรับสารเคมีกำจัดวัชพืช แม้โดยคำนึงถึงที่ ตรงข้ามสารเคมีกำจัดวัชพืช การยาฆ่าแมลงมากกว่าหนึ่งครั้งโดยทั่วไปใช้ นี้มีแนวโน้มที่จะใช้น้อยกว่ายาฆ่าแมลงและสารเคมีกำจัดวัชพืชเพิ่มมากขึ้นบรรทัดกับสถานการณ์ระดับชาติกับบัญชีร้อยละ 29 ของรวมแมลงยาฆ่าแมลงใช้ในฟิลิปปินส์ IBON, 2000), ทั้ง โลก แต่เคาน์เตอร์จะสันนิษฐานแนวโน้มของการใช้ยาฆ่าแมลงสูงโดยประเทศกำลังพัฒนามากที่สุด ที่แมลงมักจะทำให้ปัญหามากที่สุด (Ecobichon, 2001) คิดเป็นไม่ปฏิเสธการสังเกตว่า ยาฆ่าแมลงมีพิษมากขึ้นมนุษย์และสิ่งแวดล้อมของพวกเขากว่าสารเคมีกำจัดวัชพืช ยาฆ่าแมลงการใช้งานยังเกี่ยวข้องกับปัจจัยอื่น ๆ เช่นกำลังคนความพร้อมใช้งานและระดับของ mechanization ตัวอย่างโดยทั่วไปจะใช้ยาฆ่าแมลงมากน้อยกว่ากันอย่างแพร่หลายสารเคมีกำจัดวัชพืชในประเทศมีการเปลี่ยนจากแรงงานคู่มือการปฏิบัติเร่งรัดเครื่องจักรเกษตรในยุโรปและอเมริกาเหนือ (Ecobichon, 2001) ในประเทศเช่นเวียดนาม ในทางกลับกัน ไม่มีมายแรงงานค่อนข้างประหยัด weeding ส่วนใหญ่เป็นยัง ทำด้วยมือและการใช้สารกำจัดวัชพืชดังนั้นจำกัด 80% ของปริมาณการบริโภคแมลงบัญชีสำหรับ โดยยาฆ่าแมลง (Tenenbaum, 1996) มันเป็นดังนั้นจึง น่าแปลกใจที่ smallholders แนซ์ในการศึกษาปัจจุบันมุ่งเน้นมากขึ้นกว่าที่คาดไว้ในสารเคมีกำจัดวัชพืชถึงแม้ว่าพวกเขาทำงานภายใต้เงื่อนไขมากคล้ายกับที่เวียดนามมากกว่าในยุโรปหรืออเมริกาเหนือ ในกรณีของข้าว รายจ่ายสูงในสารเคมีกำจัดวัชพืชสามารถในได้มีอธิบายทฤษฎีในกะในวิธีการของข้าวเพาะปลูก ได้แก่ จาก transplanting ตรงปลูกซึ่งขยายปัญหาวัชพืช รายงานของ Karimal. ร้อยเอ็ด (2004) Johnson (1996) สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดสูญเสียผลผลิตเนื่องเจริญเติบโตของวัชพืชทางตั้งแต่ 45 ถึง 75 เปอร์เซ็นต์seeded ตรงข้าวราบและประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์สำหรับtransplanted ราบข้าว เกษตรกรเกษตรกรราบในการศึกษานี้ ที่มีสูงขึ้นอยู่กับสารเคมีกำจัดวัชพืชยังคง ใช้วิธี transplanting คำอธิบายยิ่งอาจขาดแคลนแรงงาน เป็นประชากร และเยาวชนโดยเฉพาะ จะเคลื่อนไหวมากขึ้นจากเกษตรและการเปิดให้ภาคอุตสาหกรรมและบริการสำหรับการจ้างงาน (NEDA, 2006) ชาวนาที่หนึ่งกล่าวถึงมีราคาถูกกว่าการซื้อขวดของสารกำจัดวัชพืชในการรักษาของเขาฟิลด์ (butachlor, tradename พร้า 1 ขวด:สหรัฐอเมริกา $8.82) กว่าการจ้างคนก่นมัน (ต้นทุน: 10 คนมากกว่า 1 วันในสหรัฐอเมริกา $1.37 บาทต่อวัน) เพิ่มเติมจำเป็นต้องมีงานวิจัยยืนยันแนวโน้มเหล่านี้การทดลองจำลองการสเปรย์พบว่า 0.5 เมตรจากขอบเขตของแผน spayed แมลงดริฟท์เป็นประมาณ 12% โดยเฉลี่ย ตกต่ำประมาณ 2%ของปริมาณในฟิลด์ระหว่าง 1.5 และ 2.0 m จากฟิลด์ sprayed ระดับเหล่านี้จะสูงกว่าสันนิษฐานดริฟท์ตามฟิลด์ที่พ่นในระดับวรรณคดี ตัวอย่าง วัดมลพิษด้วยknapsack sprayers (ฟิลด์กำไรพ่น) ในเนเธอร์แลนด์ใช้กระดาษน้ำสำคัญแถบได้แสดงที่ความเร็วลมต่ำ (2.5 – 3.5ms 1) ประมาณ 2.7% ของการปริมาณต่อหน่วยพื้นที่กระเซอะกระเซิงไประยะทาง 0.6m (คูธนาคาร) และน้อยกว่า 0.01% ลงในคู (ประมาณ 1.5 – 2 เมตรจากฟิลด์กำไร) (Snoo เดอและเดอปัญญา 1993; de Snoo1999) ขึ้นในอังกฤษ มีสมมติว่ามีไม่มีดริฟท์สำคัญเกินกว่า 1 เมตรจากเขตที่รักษาด้วยการกระบอกฉีด knapsack (สนพ. 1993a, b) ในการทดลองของเราอุณหภูมิค่อนข้างสูงอาจทำให้เกิดการมายดริฟท์มากยิ่งพบ (สูง 2 เมตร) สูงอุณหภูมิสามารถทำกลางอากาศระเหย ลดขนาดของหยด หยดเล็ก ๆ อยู่ในอากาศสำหรับระงับคนใหญ่กว่ายาวกว่า และสามารถจึงเดินทางต่อไปจากพื้นที่เป้าหมาย ในช่วงของการทดลอง ยิ่งไปกว่านั้น ความเร็วลมศูนย์ ในขณะที่แนะนำให้ฉีดพ่นยาฆ่าแมลงที่ความเร็วลมระหว่าง 0.5 และ 1.8ms 1 (1.2-4 ไมล์ h 1 ยาฆ่าแมลงความปลอดภัยฝ่าย 2006), เมื่อเป็นดริฟท์เป็นต่ำสุด เงื่อนไขของอุณหภูมิกลับโดยทั่วไปเกิดขึ้นภายใต้แสงลม 0.5ms 1 หรือน้อย กว่า เนื่องจากลมที่อยู่ไม่แน่นอน และตัวแปรทิศทางจึง ทำให้ยากในการควบคุมเส้นทางดริฟท์ ที่สำหรับความผันผวนของลมอาจเป็นสาเหตุของการการเปลี่ยนแปลงระหว่างวัด ขณะเดียวกัน แม้ว่าวิธีการของเกษตรกรฉีดพ่นก็เป็นปัจจัยพบเกษตรกรฉีดวิธี บางย้ายแลนซ์ spraying แนวหน้าในกลมกึ่งและคนอื่นพยายามทำให้เต็ม3601 ย้ายวงกลมรอบ ๆ พวกเขา ในขณะเดินไปข้างหน้าในแนวเส้นตรง เกษตรกรหลายสเปรย์ด้วยการพ่นแลนซ์ชี้ลง ในขณะที่คนอื่นพ่นขึ้นผลลัพธ์ตามสะสมในร่างกายของเกษตรกรแสดงให้เห็นว่า ขาจะเปิดเผยมากที่สุดอย่างจริงจังในระหว่างการพ่นกิจกรรม มีความเสี่ยงสูงของขาส่วนใหญ่ผลของการรวมกันของปัจจัยต่าง ๆ รวมถึงการรั่ว knapsack กระบอกฉีด ตั้งใจสะสมโดยตรงจากกระบอกฉีด พ่นดริฟท์ และรับรองจากรักษาพืช หลังอยู่อย่างเด่นชัดสำหรับขากว่ามือและแขน (วัดที่ได้รับผลกระทบ โดย dew หรือฝนบนพืชถูกแยกออกจากการวิเคราะห์นี้ศึกษา) เป็นคำอธิบายได้อีกว่า เกษตรกรอาจตั้งใจพ่นโดยตรงบนขาของตน ก็ยากประสานงานการเคลื่อนไหวแบบวงกลมทำ ด้วยการฉีดพ่นเหล็ก มีการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าของขาพิจารณาความเสี่ยงความเสี่ยงต่อการใช้ยาฆ่าแมลงเกษตรกรทั้งหมดในหมู่บ้านที่ 4 ทั้งหมดมีแนวโน้มที่จะเสี่ยงราคาโปรแกรมประยุกต์ cyhalothrin แลมบ์ดาและ cypermethrin(มี 12 และ 13 กรัม a.i. ฮา 1 ตารางที่ 5) ผลในหมอค่าต่ำกว่า 100 อย่างชัดเจน คำนึงถึงจำนวนของแมลงเข้มข้นฉีดพ่นต่อปี นอก การระดับที่เกษตรกรในหมู่บ้านราบเป็น Magassiเปิดเผยภายในหนึ่งปีจะสูงกว่าอย่างน้อยห้าครั้งที่เกษตรกรในหมู่บ้านอื่น ๆ ค่อย ภายในนี้บริบท ความสำคัญแยกแยะการวิธีการสมัครสำหรับข้าวและข้าวโพด แม้ว่ายาฆ่าแมลงแอพลิเคชันและข้าวราคาพิเศษถูกมากต่ำกว่าสำหรับข้าวโพด แนะนำความเสี่ยงที่ต่ำกว่าของแสง พ่นข้าวครั้งต่อการปลูกพืชฤดู โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสกอตแลนด์ตอนใต้ รอบระยะเวลา elapsing ระหว่างสองติดต่อกันโปรแกรมประยุกต์เป็นสิ่งสำคัญ: นี้สั้นกว่าเวลานี้ สูงความเสี่ยงของส่วนผสมและไม่มีสารตกค้างเอาออกจากร่างกายของเกษตรกรและสิ่งแวดล้อมการ ประยุกต์ใช้สถานที่ ดังนั้น เพียงพอควรอนุญาตให้เวลา (อย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์หรือมากกว่า ขึ้นอยู่กับกับชนิดของยาฆ่าแมลง) ก่อนที่จะใช้ขนาดถัดไปในกรณีของข้าวโพด อัตราการแอพลิเคชันล่างยังเป็นแนะนำ เหมือนกันเป็นจริงสำหรับอัตราการใช้สารกำจัดวัชพืช:แม้ว่าส่วนผสมมีพิษน้อยกว่าแลมบ์ดาcyhalothrin และ cypermethrin และมีใช้กันต่อเป็นราคาที่พวกเขาจะใช้ปลูกพืชฤดูกาลสูง และ ในกรณีของ 2, 4-D เอส และ niclosamide (และบางที butachlor และ pretilachlor ซึ่งเป็นข้อมูลหลักยัง ขาด), ง่ายเกินไม่มีผลเสียต่อระดับสำหรับมนุษย์ (เช่น อยู่ต่ำกว่าระดับหมอเป้าหมาย)นอกจากนี้ อัตราสมัครแมลงปัจจุบันจะเป็นอันตรายสิ่งแวดล้อมพันธุ์สัตว์น้ำในน้ำข้าวโพดและข้าว ฟิลด์มีผลกระทบจากของแลมบ์ดา cyhalothrin และ cypermethrin ถึงน้อย 2 เมตรจากเส้นขอบเขตข้อมูล สำหรับผึ้ง คมชัด ไม่กระทบคาดว่าในปัจจุบันแมลงแอพลิเคชันราคา เป็นquotients อันตรายอยู่ไกลด้านล่างในระดับความสำคัญของ 50แม้ว่าผลของการใช้สารกำจัดศัตรูพืชการปศุสัตว์ (และเลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ) จะทับมากขึ้น ตามปัจจุบันแอพลิเคชันราคา เกษตรกรต่าง ๆ รายงานว่าของคาราบาว (บ้านชนิดย่อยของควายBubalus bubalis) รับความเดือดร้อนจากการท้องเสียจากอาหารในหญ้าพ่นยาฆ่าแมลง และมี peelings มาปิดของพวกเขาhooves เป๋หลังจากผ่านเขตรักษาด้วยการเกลือ isopropylamine ไกลโฟเสตและกรดไกลโฟเสต(tradename: พลังงาน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. อภิปราย
20 สารกำจัดศัตรูพืชที่พบในการศึกษาครั้งนี้มีอย่าง
น้อยหก rups (ตามการจัดหมวดหมู่ EPA) และ
มี 18 ส่วนผสมที่ใช้งานที่แตกต่างกัน, เก้าซึ่งเป็น
'สูงอันตราย' หรือ 'อันตรายปานกลาง' (ตาม
การจำแนกประเภท WHO) แต่สารกำจัดศัตรูพืชทั้งหมดเป็นอิสระ
ที่มีอยู่ในร้านค้าหรือตลาดและนำไปใช้โดยรายย่อย
เกษตรกรโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีรายได้สูงขึ้นและ
ดี (ถนน) การเข้าถึงตลาดท้องถิ่นและภูมิภาค เกษตรกร
ใช้สารกำจัดศัตรูพืชโดยไม่มีการป้องกันส่วนบุคคลที่เพียงพอ
และในลักษณะที่ไม่ปลอดภัยนอกจากนี้แม้ว่าพวกเขามี
รายได้เพียงพอที่จะใช้มาตรการป้องกันเป็น
เรื่องของการจัดลำดับความสำคัญลดลงเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายสำหรับเด็ก
การศึกษาตัวอย่างเช่น นอกจากนี้คนที่น่าสงสารยัง
ได้รับการว่าจ้างสำหรับการประยุกต์ใช้สารกำจัดศัตรูพืชโดยไม่ต้องให้
พวกเขาด้วยชุดป้องกันที่จำเป็น เสื้อและ
กางเกงขายาวเช่นจะสวมใส่บ่อยสำหรับกว้างขวาง
ช่วงเวลาหลังจากที่มีการปนเปื้อนที่ดูเหมือนว่า
ไม่น่าเชื่อเกือบจะเป็นเกษตรกรส่วนใหญ่มีความตระหนักใน
ผลกระทบของสารกำจัดศัตรูพืชที่มีต่อสุขภาพของพวกเขา เหตุผลหนึ่งที่
ไม่ได้สวมชุดป้องกันที่แม้ว่าจะมี
อยู่เป็นที่อากาศร้อนทำให้สวมใส่
เกียร์ป้องกันเต็มรูปแบบทำไม่ได้เพราะการ
ที่มีศักยภาพสำหรับความเครียดร่างกายความร้อนขณะที่รายงานจาก Ohayo-
Mitoko (1997) เกษตรกรมักจะตระหนักถึง
ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการสะสมสารกำจัดศัตรูพืชที่มีผลกระทบใด ๆ ดังกล่าว.
อัตราที่มีการใช้ยาฆ่าแมลงทั้งข้าว
ไร่และข้าวโพดจะต่ำกว่าสำหรับสารเคมีกำจัดวัชพืชแม้เมื่อ
คำนึงถึงว่าในทางตรงกันข้ามกับสารเคมีกำจัดวัชพืช
ยาฆ่าแมลงที่ถูกนำมาใช้โดยทั่วไปมากกว่าหนึ่งครั้ง นี้
มีแนวโน้มที่จะใช้ยาฆ่าแมลงน้อยลงและสารเคมีกำจัดวัชพืชอื่น ๆ ที่อยู่ใน
สอดคล้องกับสถานการณ์ในระดับชาติ (ที่มี
ยาฆ่าแมลงคิดเป็นร้อยละ 29 ของยาฆ่าแมลงรวม
การใช้งานในฟิลิปปินส์; IBON, 2000) เช่นเดียวกับทั่วโลก แต่
เป็นเคาน์เตอร์ที่จะสันนิษฐานว่า แนวโน้มของการใช้ยาฆ่าแมลงที่สูงขึ้น
โดยประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่ที่มักจะก่อให้เกิดแมลง
ปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด (Ecobichon, 2001) ความคิดเห็นนี้เป็น
ไม่ได้ที่จะปฏิเสธการสังเกตว่ายาฆ่าแมลงที่มีความเป็นพิษมากขึ้น
ต่อมนุษย์และสภาพแวดล้อมของพวกเขามากกว่าสารเคมีกำจัดวัชพืช สารกำจัดศัตรูพืช
การใช้งานนอกจากนี้ยังมีความเกี่ยวข้องกับปัจจัยอื่น ๆ เช่นกำลังคน
พร้อมและระดับของการใช้เครื่องจักรกล ตัวอย่างเช่น
ยาฆ่าแมลงโดยทั่วไปจะใช้กันอย่างแพร่หลายไกลน้อยกว่า
สารเคมีกำจัดวัชพืชในประเทศที่มีการเปลี่ยนจาก
การใช้แรงงานในการปฏิบัติทางการเกษตรที่เครื่องมาก
ในทวีปยุโรปและทวีปอเมริกา (Ecobichon, 2001) ใน
ประเทศเช่นเวียดนามในมืออื่น ๆ ที่มี
ความอุดมสมบูรณ์ของแรงงานราคาถูกค่อนข้าง, การกำจัดวัชพืชมากที่สุดคือการ
ทำงานสำเร็จได้ด้วยมือและการใช้สารกำจัดวัชพืชจะส่งผล
จำกัด กับ 80% ของปริมาณการใช้สารกำจัดศัตรูพืชปริมาณการ
คิดโดยใช้ยาฆ่าแมลง (Tenenbaum, 1996) . มันเป็น
ดังนั้นจึงน่าแปลกใจที่เกษตรกรรายย่อยมีรายได้ต่ำใน
การศึกษาครั้งนี้มุ่งเน้นมากขึ้นกว่าที่คาดไว้ในสารเคมีกำจัดวัชพืช
แม้ว่าพวกเขาทำงานภายใต้เงื่อนไขที่ขึ้นคล้ายกับ
ผู้ที่อยู่ในเวียดนามกว่าในยุโรปหรืออเมริกาเหนือ ใน
กรณีของข้าว, ค่าใช้จ่ายสูงในสารเคมีกำจัดวัชพืชสามารถใน
ทางทฤษฎีสามารถอธิบายได้ในแง่ของการเปลี่ยนแปลงในวิธีการของข้าว
การเพาะปลูก ได้แก่ . จากการปลูกเพื่อการเพาะโดยตรง
ซึ่งขยายปัญหาวัชพืชขณะที่รายงานจากคาริม
และคณะ (2004) จอห์นสัน (1996) อ้างอิงสูญเสียผลผลิตเนื่องจากการ
เจริญเติบโตของวัชพืชไม่สามารถควบคุมได้ตั้งแต่ 45 ถึงร้อยละ 75
สำหรับข้าวที่ลุ่มโดยตรงเมล็ดและประมาณร้อยละ 50 สำหรับ
ข้าวที่ลุ่มปลูก เกษตรกรรายย่อยที่ลุ่ม
ในการศึกษาครั้งนี้ที่มีความสูงขึ้นอยู่กับสารเคมีกำจัดวัชพืช
ยังคงใช้วิธีการปลูก คำอธิบายที่มีแนวโน้มที่
อาจจะมีปัญหาการขาดแคลนแรงงานในขณะที่ประชากรและ
เยาวชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีมากขึ้นย้ายออกจาก
การเกษตรและหันไปใช้ในอุตสาหกรรมและภาคบริการ
การจ้างงาน (พพ 2006) หนึ่งเกษตรกรกล่าว
ว่ามันเป็นราคาถูกกว่าที่จะซื้อขวดสารกำจัดวัชพืชในการรักษาของเขา
ฟิลด์ (หนึ่งขวด Butachlor, ชื่อทางการค้า Machete:
US $ 8.82) มากกว่าที่จะจ้างคนที่จะวัชพืชได้ (ค่าใช้จ่าย: 10 คน
เป็นเวลานานกว่า 1 วันที่ US $ 1.37 ต่อ คนต่อวัน) เพิ่มเติม
การวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อยืนยันแนวโน้มเหล่านี้.
จำลองการทดลองแสดงให้เห็นว่าสเปรย์ที่ 0.5
จากขอบเขตของพล็อตหมันลอยสารกำจัดศัตรูพืชเป็น
ประมาณ 12% โดยเฉลี่ยล้มลงไปต่ำสุดที่ประมาณ 2%
ของปริมาณที่อยู่ในสนามระหว่าง 1.5 และ 2.0m จาก
สนามพ่น ระดับเหล่านี้จะสูงกว่า
ระดับสันนิษฐานของดริฟท์พร้อมช่องพ่นพบใน
วรรณกรรม ยกตัวอย่างเช่นการวัดการปล่อยก๊าซที่มี
เครื่องพ่นเป้ (เขตฉีดพ่นอัตรา) ในประเทศเนเธอร์แลนด์
โดยใช้แถบกระดาษน้ำที่สำคัญแสดงให้เห็นว่าที่
ความเร็วลมต่ำ (2.5-3.5ms? 1) ประมาณ 2.7% ของ
ปริมาณต่อหน่วยพื้นที่ลอยกับระยะทาง ของ 0.6m (คู
ธนาคาร) และน้อยกว่า 0.01% ลงไปในคู (ประมาณ 1.5-2m
จากขอบสนาม) (เด SNOO และปัญญา, 1993; เด SNOO,
1999) ในประเทศอังกฤษมันจะสันนิษฐานว่าไม่มีอีกต่อไป
ดริฟท์ที่มีความสำคัญเกินกว่า 1 เมตรจากเขตรักษาด้วย
เครื่องพ่นสารเคมีเป้ (สนพ, 1993a, ข) ในการทดลองของเรา
ที่มีอุณหภูมิค่อนข้างสูงอาจจะทำให้เกิดความ
หลากหลายมากขึ้นของการดริฟท์พบ (ไม่เกิน 2 เมตร) สูงกว่า
อุณหภูมิที่สามารถทำให้เกิดการระเหยกลางอากาศดังนั้นการลด
ขนาดหยด ละอองขนาดเล็กอยู่ที่ลอยอยู่ในอากาศ
ได้นานกว่าคนที่มีขนาดใหญ่และดังนั้นจึงสามารถเดินทางต่อ
ไปจากพื้นที่เป้าหมาย ในระหว่างการส่วนใหญ่ของ
การทดลองนอกจากนี้ความเร็วลมเป็นศูนย์ในขณะที่มันจะ
แนะนำให้ฉีดพ่นสารกำจัดศัตรูพืชที่ความเร็วลม
ระหว่าง 0.5 และ 1.8ms 1 (1.2-4 ไมล์ชั่วโมง 1;? สารกำจัดศัตรูพืช?
ความปลอดภัยผู้อำนวยการ, 2006) เมื่อ ศักยภาพในการดริฟท์เป็น
ที่ต่ำที่สุด เงื่อนไขในการผกผันอุณหภูมิโดยทั่วไป
เกิดขึ้นภายใต้ลมไฟ 0.5 มิลลิวินาที? 1 หรือน้อยกว่าเพราะ
ลมที่มีความไม่แน่นอนและตัวแปรในทิศทาง
จึงทำให้มันยากที่จะควบคุมเส้นทางการดริฟท์
ความแปรปรวนของลมที่อาจเกิดขึ้นบางส่วนของ
รูปแบบในการวัด ในขณะเดียวกันแม้ว่า
โหมดเกษตรกรของการฉีดพ่นยังเป็นปัจจัยที่เอื้อต่อ.
เกษตรกรพบว่าสเปรย์ในรูปแบบที่แตกต่างกันบาง
ย้ายหอกฉีดพ่นในแนวนอนในด้านหน้าของพวกเขาใน
การเคลื่อนไหวครึ่งวงกลมและคนอื่น ๆ พยายามที่จะทำให้ เต็มรูปแบบ
การเคลื่อนไหววงกลม 3601 รอบตัวพวกเขาทั้งหมดในขณะที่เดิน
ไปข้างหน้าในแนวเส้นตรง เกษตรกรหลายสเปรย์ที่มี
การฉีดพ่นหอกชี้ลงขณะที่คนอื่นสเปรย์
ขึ้น.
ผลเกี่ยวกับการสะสมในร่างกายของเกษตรกร
แสดงให้เห็นว่าขาเป็นส่วนใหญ่ที่สัมผัสอย่างจริงจัง
ในระหว่างกิจกรรมการฉีดพ่น เสี่ยงสูงของขาเป็น
ส่วนใหญ่น่าจะเป็นผลของการรวมกันของปัจจัยรวมทั้ง
เครื่องพ่นสารเคมีรั่วไหลเป้สะสมโดยไม่ได้ตั้งใจโดยตรง
จากเครื่องพ่นสารเคมี, สเปรย์ดริฟท์และรถกระบะรองจาก
พืชได้รับการรักษาหลังเป็นเด่นชัดมากขึ้นสำหรับขา
กว่า มือและแขน (วัดรับผลกระทบจากน้ำค้างหรือ
ฝนกับพืชได้รับการยกเว้นจากการวิเคราะห์ของ
การศึกษา) อีกคำอธิบายที่เป็นไปได้คือการที่เกษตรกรอาจ
ตั้งใจฉีดโดยตรงลงบนขาของพวกเขามันเป็นเรื่องยากที่จะ
ประสานงานการเคลื่อนไหวกลมทำด้วยการฉีดพ่น
คันที่มีการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าของขา.
พิจารณาความเสี่ยงความเสี่ยงต่อการประยุกต์ใช้ยาฆ่าแมลง,
เกษตรกรทั้งหมดในทั้งสี่ หมู่บ้านมีแนวโน้มที่จะมีความเสี่ยง.
อัตราการใช้สำหรับแลมบ์ดาไซฮาโลทรินและ cypermethrin
(มี 12 และ 13 กรัมสารออกฤทธิ์ฮ่า 1;? ตารางที่ 5) ส่งผลให้กระทรวงศึกษาธิการ
อย่างชัดเจนค่าต่ำกว่า 100 คำนึงถึงปริมาณ
ของสารกำจัดศัตรูพืชฉีดพ่นเข้มข้นต่อปี นอกจากนี้
ในระดับที่เกษตรกรในลุ่มหมู่บ้าน Magassi จะ
สัมผัสภายในหนึ่งปีเป็นอย่างน้อยห้าครั้งสูงกว่า
เหล่านั้นสำหรับเกษตรกรในหมู่บ้านดอนอื่น ๆ ภายในนี้
บริบทมันยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะแยกแยะระหว่าง
วิธีการใช้สำหรับข้าวและข้าวโพด แม้ว่ายาฆ่าแมลง
อัตราการใช้ข้าวมีมากต่ำกว่าข้าวโพดบอกลดความเสี่ยงของการเปิดรับข้าวพ่น
ครั้งต่อฤดูกาลปลูกพืชโดยเฉพาะใน
ที่ราบลุ่ม elapsing ช่วงเวลาระหว่างสองติดต่อกัน
การใช้งานเป็นสิ่งสำคัญ: สั้นเวลานี้สูงกว่า
ความเสี่ยงของส่วนผสมและสารตกค้างที่ไม่ได้ถูก
ลบออกจากร่างกายของเกษตรกรและสภาพแวดล้อมใน
การใช้งานต่อไปก่อนที่จะเกิดขึ้น ดังนั้นเพียงพอ
เวลาที่ควรได้รับอนุญาต (อย่างน้อยสัปดาห์หรือมากกว่าขึ้นอยู่
กับชนิดของยาฆ่าแมลง) ก่อนที่จะใช้ยาต่อไป.
ในกรณีของข้าวโพด, อัตราการใช้งานที่ลดลงนอกจากนี้ยัง
แนะนำให้เลือก เช่นเดียวกับที่เป็นจริงสำหรับอัตราการใช้สารกำจัดวัชพืช:
แม้ว่าส่วนผสมที่ใช้งานมีความเป็นพิษน้อยกว่าแลมบ์ดา
ไซฮาโลทรินและ cypermethrin และถูกนำมาใช้เพียงครั้งเดียวต่อ
ฤดูการปลูกพืช, อัตราการที่พวกเขาถูกนำมาใช้เป็น
ที่สูงและในกรณีของ 2,4-D เอสเตอร์และ niclosamide (และ
อาจจะ Butachlor และ pretilachlor ซึ่งข้อมูลสำคัญที่
ยังขาด) ได้อย่างง่ายดายเกินระดับไม่มีผลกระทบสำหรับ
มนุษย์ (คือจะมีต่ำกว่าเป้าหมายที่กระทรวงศึกษาธิการ).
นอกจากนี้อัตราการใช้สารกำจัดศัตรูพืชในปัจจุบันเป็นอันตราย
ต่อสิ่งแวดล้อม สิ่งมีชีวิตในน้ํา
พร้อมข้าวโพดและนาข้าวได้รับผลกระทบทางลบจากการดริฟท์ของ
แลมบ์ดาไซฮาโลทรินและ cypermethrin ขึ้นไปอย่างน้อย 2 เมตร
จากขอบสนาม สำหรับผึ้งในทางตรงกันข้ามไม่มีผลกระทบ
ที่คาดว่าจะมีอัตราการใช้สารกำจัดศัตรูพืชในปัจจุบันเช่น
บวกลบคูณหารอันตรายอยู่ต่ำกว่าระดับที่สำคัญของ 50.
แม้ว่าผลกระทบจากการใช้สารกำจัดศัตรูพืชปศุสัตว์ (และ
เลี้ยงลูกด้วยนมอื่น ๆ ) มีความน่าจะห่างไกลที่ จำกัด มากขึ้นบนพื้นฐานของ
อัตราการใช้ในปัจจุบันเกษตรกรต่างๆรายงานว่า
ควายของพวกเขา (ย่อยโดดเด่นของควาย
Bubalus bubalis) ความทุกข์ทรมานจากโรคอุจจาระร่วงหลังจากกิน
หญ้ายาฆ่าแมลงฉีดพ่นและมีเปลือกออกมาจากพวกเขา
กีบหลังจากผ่านฟิลด์รับการรักษาด้วย
เกลือ isopropylamine ของ glyphosate และ กรด glyphosate
(ชื่อทางการค้า: อำนาจ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
20 ยาฆ่าแมลงที่พบในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ ที่
อย่างน้อยหก rups ( จำแนกตาม EPA ) ประกอบด้วยส่วนผสมที่แตกต่างกันและ
18 , เก้าซึ่งเป็น
อันตราย 'highly ' หรือ ' อันตรายพอสมควร ( ตาม
เพื่อที่จัด ) แต่จัดเป็นอิสระ
ใช้ได้ในร้านค้าหรือตลาดและการประยุกต์ใช้ โดยโครงสร้าง
เกษตรกรโดยเฉพาะผู้ที่มีรายได้สูงและ
( ถนน ) ในการเข้าถึงตลาดท้องถิ่นและภูมิภาค เกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลง

ไม่มีการป้องกันส่วนบุคคลที่เพียงพอ และในลักษณะที่ไม่ปลอดภัยและแม้ว่าพวกเขามี
รายได้เพียงพอที่จะใช้มาตรการป้องกันเป็น
เรื่องลำดับความสำคัญต่ำกว่าค่าใช้จ่ายในการศึกษาของบุตร
ตัวอย่าง นอกจากนี้แรงงานยัง
น่าสงสารได้รับการว่าจ้างสำหรับการประยุกต์ใช้สารเคมีโดยไม่ให้
กับชุดป้องกันที่จำเป็น เสื้อและกางเกง
เช่นมักสวมใส่สำหรับระยะเวลาที่กว้างขวางของเวลาหลังจากถูกปนเปื้อน

เกือบเป็นไปไม่ได้ที่ดูเหมือนเป็นเกษตรกรส่วนใหญ่จะทราบ
ลบผลกระทบของสารเคมีต่อสุขภาพของพวกเขา เหตุผลหนึ่งที่
ไม่สวมเสื้อผ้าป้องกัน แม้จะ
พร้อมใช้งานคืออากาศร้อนชื้นทำให้สวมใส่เกียร์ป้องกันเต็ม

ไม่ได้เพราะศักยภาพร่างกายความเครียดความร้อน , รายงานโดยโอไฮโย่ -
mitoko ( 1997 ) เกษตรกรโดยทั่วไปจะไม่ตระหนักถึง ผลกระทบของสารกำจัดศัตรูพืช
ที่ไม่พึงประสงค์ที่อาจสะสมในใด ๆเช่นผลกระทบ .
อัตราที่ใช้ยาฆ่าแมลง ทั้งข้าวและข้าวโพด
สาขาที่ต่ำกว่าสำหรับสารกำจัดวัชพืช เมื่อ