“You headed home? Why don’t you let

“You headed home? Why don’t you let me walk you?” He asked, straightening up.
While we were friends at the office, the relationship had never left the grounds of MACUSA. “Oh no, that’s okay. You really don’t need to, Percival.” I said quickly.
“I insist…you know how the city gets during the holidays. Especially New Year’s Eve.” He said, already dismissing my refusal. “I know you can take care of yourself, but what kind of man would I be if I let a lady walk home alone this late at night?” He raised a dark eyebrow questioningly.
Blush crept up my cheeks and I ducked my head for a moment, smiling against my scarf. My stomach felt like it was leaping and twirling, doing some type of intricate dance routine. “Alright fine. If you insist, I won’t say no to a little bit of company.”
I glanced up just in time to see him taking a few steps backward, toward the hallway. “I’ll grab my coat then. Wait right here.”
I nodded. “Okay.”
As soon as he disappeared, I sagged back against the desk. I felt a little dazed. Not to mention silly. He was just walking me to my apartment, which was no more than a few blocks away. I could’ve easily apparated there, but I’d shared with him during one of our conversations how sometimes it was nice to slow down, to take in the world around me without being in a hurry to be some place else. This was the first time he’d ever offered to walk me.
A completely innocent suggestion, I chided myself. He was right after all. People did tend to get a little crazy on New Year’s Eve. As soon as midnight struck, all bets were off. It was like a holiday full moon or something. I sucked in a deep breath and let it out slowly, trying to exhale my nerves with it. Then I straightened myself back up and tried to appear calm while meanwhile my insides were jittery as if I’d just swallowed a box of sugared butterfly wings from Honeyduke’s.
A few seconds later, Percival reappeared, shrugging on a long, black peacoat with the collar turned up. There was a soft, expensive looking gray scarf draped around his neck. He was so handsome, it almost hurt to look at him. “Let’s go.” He said, motioning with a nod of his head for me to join him out in the hallway.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณหัวหน้า ทำไมไม่คุณให้ฉันแนะนำคุณ" เขาถาม ยืดผมค่าในขณะที่เรามีเพื่อนที่ทำงาน ความสัมพันธ์ไม่ได้ปล่อยพื้นที่ของ MACUSA "โอ้ ไม่ ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องการจริง ๆ Percival " ผมพูดได้อย่างรวดเร็ว"ผมยืนยัน...คุณรู้วิธีในการเมืองได้ในช่วงวันหยุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งปีนี้" เขากล่าวว่า แล้วปิดปฏิเสธ "ผมทราบว่า คุณสามารถดูแลตัวเอง แต่ชนิดของคนจะเป็นถ้าฉันให้ผู้หญิงเดินบ้านเดียวนี้ดึก" เขายกคิ้วเข้ม questioninglyบลัชที่คืบคลานขึ้นแก้มของฉัน และฉัน ducked หัวครู่ ยิ้มกับผ้าพันคอของฉัน ท้องของฉันรู้สึกเหมือนมันกระโดด และ หมุน ทำบางชนิดของประจำเต้นรำประณีต "ไม่เป็นไรดี หากท่านต้องการ จะบอกไม่ให้บริษัทเล็ก ๆ "ผม glanced ขึ้นเพียงในเวลาดูเขาทำขั้นตอนย้อนกลับ ไปสู่ห้องโถง "ฉันจะคว้าเสื้อของฉันแล้ว รอที่นี่"ผมเลยต้อง "โอเค"ทันทีที่หายไป ฉันมีอุกลับกับโต๊ะ ผมรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ไม่ต้องพูดถึงโง่ เขาเพียงได้เดินฉันไปอพาร์ทเมนท์ของฉัน ซึ่งไม่เกินอบอุ่น ไม่ได้มี apparated ได้ง่าย แต่ฉันได้ใช้ร่วมกับเขาในระหว่างการสนทนาของเราอย่างใดอย่างหนึ่งวิธีบางครั้งเสร็จช้าลง การโลกผมไม่รีบร้อนเป็น บางสถานที่อื่นได้ นี้เป็นครั้งแรกที่เขาเคยนำเสนอเดินฉันข้อเสนอแนะผู้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ ผมได้ติเตียนตนเอง เขาเป็นขวาหลังจากทั้งหมด คนไม่มีแนวโน้มจะ ได้รับบ้าเล็กน้อยในปี เป็นเที่ยงคืนหลง เดิมพันทั้งหมดถูกปิด มันเป็นเหมือนวันหยุดจันทร์เต็มดวงหรือสิ่ง ผมดูดลึก ๆ และปล่อยให้มันออกช้า พยายามหายใจออกเส้นประสาทของฉันกับมัน แล้วฉันยืดให้ตรงตัวเองกลับมา และพยายามจะปรากฏความสงบในขณะที่ในขณะเดียวกัน ฉัน insides ภาพกระตุกเป็นถ้าฉันเพียงได้กลืนกินกล่องของปีกผีเสื้อตาน้ำจากของ Honeydukeไม่กี่วินาที Percival กลับมา shrugging บน peacoat ยาว ดำคอปกเปิดขึ้น นุ่ม แพงดูสีเทาผ้าพันคอคลุมบริเวณลำคอได้ พระองค์หล่อดังนั้น มันเกือบเจ็บมองเขา "ลองไป" เขากล่าวว่า motioning พร้อมพยักหน้าของศีรษะของเขาให้ฉันเข้าร่วมกับเขาออกมาในห้องโถง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณมุ่งหน้ากลับบ้าน? ทำไมคุณไม่ให้ฉันเดินคุณ? "เขาถามยืดขึ้น
ในขณะที่เราเป็นเพื่อนที่สำนักงานความสัมพันธ์ได้ไม่เคยทิ้งพื้นที่ของ MACUSA "โอ้ไม่ก็ไม่เป็นไร คุณจริงๆไม่จำเป็นต้อง Percival. "ผมพูดได้อย่างรวดเร็ว
"ผมยืนยัน ... คุณรู้ว่าเมืองที่ได้รับในช่วงวันหยุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันส่งท้ายปีเก่า. "เขากล่าวว่าแล้วไล่ปฏิเสธของฉัน "ฉันรู้ว่าคุณสามารถดูแลตัวเอง แต่สิ่งที่ชนิดของผู้ชายคนที่ฉันจะเป็นถ้าฉันปล่อยให้ผู้หญิงคนหนึ่งเดินกลับบ้านคนเดียวตอนดึก?" เขายกคิ้วเข้มอย่างสงสัย
บลัชออพุ่งขึ้นแก้มของฉันและฉันหลบหัวของฉันสำหรับช่วงเวลาที่ยิ้มกับผ้าพันคอของฉัน ท้องของฉันรู้สึกเหมือนมันเป็นกระโจนและหมุนทำประเภทของการเต้นระบำที่ซับซ้อนบางอย่าง "ดีดี หากคุณยืนยันผมจะไม่บอกว่าไม่มีการเล็กน้อยของ บริษัท . "
ผมเหลือบมองขึ้นเพียงในเวลาที่จะเห็นเขาทำตามขั้นตอนไม่กี่ย้อนกลับไปยังห้องโถง "ฉันจะคว้าเสื้อของฉันแล้ว รอสักครู่ขวาที่นี่. "
ผมพยักหน้า "โอเค."
ทันทีที่เขาหายไปผมทรุดกลับกับโต๊ะ ผมรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ไม่ต้องพูดถึงโง่ เขาเป็นเพียงเดินให้ฉันไปอพาร์ทเม้นของฉันซึ่งอยู่ห่างไม่เกินกี่ช่วงตึก ฉันจะได้ apparated ได้อย่างง่ายดายมี แต่ผมที่ใช้ร่วมกันกับเขาในช่วงหนึ่งของการสนทนาของเราว่าบางครั้งมันเป็นเรื่องที่ดีที่จะชะลอตัวลงจะใช้เวลาในโลกรอบ ๆ ตัวผมโดยไม่ต้องรีบร้อนที่จะเป็นสถานที่อื่นบาง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยเสนอที่จะเดินฉัน
ข้อเสนอแนะของผู้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ผมด่าตัวเอง เขาเป็นคนที่เหมาะสมหลังจากทั้งหมด ผู้คนจึงมักจะได้รับน้อยบ้าในวันส่งท้ายปีเก่า เร็วที่สุดเท่าที่เที่ยงคืนตีเดิมพันทั้งหมดถูกปิด มันเป็นเหมือนวันหยุดพระจันทร์เต็มดวงหรือบางสิ่งบางอย่าง ผมดูดหายใจลึก ๆ และปล่อยให้มันออกอย่างช้าๆพยายามที่จะหายใจออกเส้นประสาทของฉันกับมัน จากนั้นฉันก็ยืดตัวเองกลับขึ้นและพยายามที่จะปรากฏขึ้นในขณะที่ความสงบขณะที่ท้องของฉันก็กระวนกระวายใจเป็นถ้าฉันต้องการกลืนกินเพียงกล่อง sugared ปีกผีเสื้อจาก Honeyduke ของ
ไม่กี่วินาทีต่อมาปรากฏ Percival, ยักบนยาว Peacoat สีดำที่มีคอเปิดขึ้น มีความอ่อนนุ่มและมีราคาแพงมองผ้าพันคอสีเทาคลุมรอบคอของเขา เขาเป็นคนที่หล่อมาก, มันเกือบจะเจ็บที่จะมองไปที่เขา "Let 's go." เขากล่าวว่า motioning กับพยักหน้าศีรษะของเขาสำหรับผมที่จะร่วมงานกับเขาออกมาในห้องโถง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณกำลังกลับบ้านเหรอ ? ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ฉันเดินไปด้วยได้มั๊ย " เขาถาม ยืดขึ้นในขณะที่เราถูกเพื่อนที่ทำงาน ความสัมพันธ์ไม่เคยทิ้งพื้นที่ของ macusa . " ไม่ ไม่เป็นไรครับ จริงๆคุณไม่ต้อง เพอร์ซิวาล " ผมพูดอย่างรวดเร็ว" ผมยืนยัน . . . . . . . คุณรู้ว่าเมืองที่ได้รับในช่วงวันหยุด โดยเฉพาะวันปีใหม่ " เขาพูดแล้วยกปฏิเสธของฉัน " ฉันรู้ว่าเธอสามารถดูแลตัวเองได้ แต่ผมจะเป็นคนประเภทไหน ถ้าผมปล่อยให้ผู้หญิงเดินกลับบ้านคนเดียวดึกขนาดนี้ ? " เขายกคิ้วเข้มอย่างน่าสงสัย .บลัช พุ่งขึ้นแก้มของฉัน และฉัน ducked หัวสักครู่ ยิ้มกับผ้าพันคอของฉัน ท้องของฉันรู้สึกเหมือนมันถูกกระโจนและปั่น ทำชนิดของการเต้นที่ประณีต " เออ ถ้าคุณยืนยันอย่างนั้น ผมจะไม่ปฏิเสธหน่อย " ของบริษัทผมมองขึ้นเพียงในเวลาที่จะเห็นเขาไปไม่กี่ก้าว ถอยหลังสู่ห้องโถง " ผมจะคว้าเสื้อโค้ทของฉันแล้ว รอตรงนี้นะ "ผมพยักหน้า " ตกลงทันทีที่เขาหายตัวไป ฉัน sagged กับโต๊ะ ผมรู้สึกงงๆหน่อยนะ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องโง่ ๆ เขาแค่เดินมาหอพักของผม ซึ่งมีไม่กี่ช่วงตึก ฉันอาจได้ง่ายดาย apparated มี แต่ฉันต้องการใช้ร่วมกันกับเขาในช่วงหนึ่งของการสนทนาของเรา ว่าบางครั้งมันที่ดีที่จะชะลอตัวลงเพื่อใช้ในโลกรอบตัวฉันโดยไม่รีบร้อนไปที่อื่น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยเสนอที่จะเดินไปกับฉันข้อเสนอแนะ บริสุทธิ์ ผมก็ดุเหมือนกัน เขาพูดถูกทั้งหมด คนก็มักจะได้รับค่อนข้างบ้า ในวันสิ้นปี ทันทีที่เที่ยงคืนหลง การเดิมพันทั้งหมดจะถูกปิด . มันก็เหมือนวันหยุดพระจันทร์เต็มดวง หรืออะไรสักอย่าง ผมติดในลมหายใจลึกและปล่อยออกมาช้าๆ พยายามหายใจออกฉันเครียดกับมัน ฉันทำให้ตัวเองกลับมาและพยายามที่จะปรากฏความสงบในขณะที่ในขณะเดียวกัน insides ของฉันไหวเหมือนจะเพิ่งกลืนกล่องปีกผีเสื้อ sugared จาก honeyduke .ไม่กี่วินาทีต่อมา เพอร์ซิวาล กลับมาๆบนยาวขนสัตว์สีดำ มีปลอกคอ เปิดขึ้น มีสีเทาอ่อน ดูแพงผ้าพันคอพาดรอบคอของเขา เขาหล่อมาก มันเกือบจะทำร้ายมองเขา " ไปกันเถอะ " เขาพูด motioning กับพยักหน้าหัวของมันสำหรับผมที่จะเข้าร่วมกับเขาในทางเดิน