The Greek city had fallen through i

The Greek city had fallen through its intense individualism. Roman citizenship failed because it became universal. It lost the power to create a common character and to command a common allegiance. Something was needed which should be less narrow than the city-state, and less wide than a world-empire, before the modern conception of citizenship could be realized.
In the city politics of Mediaeval Italy we find revived in a new form the Greek idea of citizenship. There is the same intense activity within a limited area, the same intimate participation in civic duties and privileges, the same pride in the material and spiritual development of the city itself. But faction, the ruin of the cities of Greece, is rife in the Italian, and here it is animated by a bitterness if possible more personal and more intense. You have only to read the burning words of Dante to see to what depths the civic spirit might descend.
“Ah, servile Italy, thou home of sorrow, Ship with no pilot in a mighty storm, Thy lordship narrowed to a house of shame.”*
And, in bitter irony, of his own city of Florence,-
“Ay make thee glad, thou hast good reason why,-
So rich, so peaceful and so wise withal !
How many times within thy memory
Laws, coinage, customs, office, hast thou changed,
And all thy members many times renewed.”
But other and ampler ideas of citizenship were in the air. The Roman Empire had left to the world the idea of a wider and a juster rule, and the Christian theory of a universal citizenship, though it was but parodied in the secularized Church of the Papacy, had enlarged and ennobled men's views of the possibilities of political life. And so in the minds of some of the noblest men of the time the thought of the Holy Roman Empire comes in to correct and purify the perverted and corrupted forms of civic life. Throughout the "Divina Commedia" of Dante, and more explicitly in his "De Monarchia," is expressed the belief in an universal kingdom to which all the states of Europe are to be subject and in which divided Italy is to find unity and peace. From our point of view this stage of civic is interesting, because it is the last appearance in history of the city-state. It has enriched our world with great masterpieces of literature and art, but in its strength and in its weakness it belongs to older world: the nation-states of Europe had come into being and the city-states could not survive beside them; for the Holy Roman Empire, though it continued for much and kept alive in Europe the idea of order and civil relations among states, never fulfilled the promise of Dante's dream.
We must come nearer home to see the idea of citizenship take a fresh development in the "nation-state." For centuries England was a divided polity. The period of warring kingdoms, the period of feudalism, had to pass away before the English conception of citizenship could grow to its fulness. It is no accident that the age of our greatest poet is the age, also, in which the nation first becomes fully conscious of itself, and the unity of citizenship is felt as a real and national bond, a source of pride to every Englishman, claiming his allegiance and devotion. The historical plays of Shakespeare are not history, but they record once for all the idea of the free English people, now at last finding its full expression in a formed and definite national character, and resting on the possession of a compact and independent territory. England stands clear and aloof from the claims of Pope and Emperor which distract the continent. and seeks abroad new outlets for its young and lusty vigor in distant exploration and adventure. The gates of a new world are opened, and the strong sense of national life finds expression in the creations of the dramatist, just as the newly wakened hopes of human knowledge find their prophet in the philosopher-statesman who tried to lead his fellow-countrymen by a new way into the promised land of universal science.
The nation has come into being, and the citizenship which we recognize is no longer the share in one city, no longer, even, as in the Roman Empire, the passive participation in a world-wide polity, but a free and active share in political as well as in personal rights and duties. The Englishman, like the Roman of the Empire, is a member of a smaller as well as of a wider society; he has ties which bind him to town and parish, as well as to king and Parliament. So far they are alike; but his share in the larger polity, unlike that of the Roman, is coming to be exercised in a political as well as in a social sense. He is an active member of the body politic, with a true share in the government of his country, as well as in the pride and privilege and opportunity which his citizenship afford him. How is this possible? The answer is this, and it marks the new stage of political development: Representation has given a new character and new possibilities to national life. Imperial and municipal claims can now be reconciled in a real sense. The possession of civil righrs was still, no doubt, limited, and a long period of struggle between King and Parliament ensued before the English citizen entered fully into his inheritance, before the idea of self-government was fully embodied in the supremacy of a representative Parliament. Side by side with this internal and constitutional development, there went on a more or less continuous expansion without, which has given some of its characteristic features to our nation as we know it to-day. With the growth of our foreign possessions we have entered into a new and wider world, in which we have not yet fully realized the duties and responsibilities which our citizenship carries with it, any more than we have yet fully adapted our organs of government to new conditions. Like the Englishman of Shakespeare's day, we have still laid upon us the double claim of local and national ties; but our membership in the nation of which we form a part has received a vastly wider range, and the growth of our state has been so rapid and so extensive that we have not yet had time or patience to adjust our old ideas to the new place we are called upon to fill. What ideal of citizenship are we going to maintain in this new world? On the answer to this, as made by the country at large, the future of England will in the main depend. How far is it possible to adapt what is best in the old-world notions of citizenship to new society and to the conflicting claims which makes upon us? For us surely, as for the Athenians whom Demosthenes addressed, there is no better rule than to frame our conduct by the pattern of what is noblest in the past, and to live up to our inheritance. Let us look back for a moment over the ground we have traversed.
In Greece we have seen the free development of the individual citizen controlled by the idea of personal service. In the Roman Empire we have traced, along with the reconciliation of local and imperial and imperial government, an ideal of universal law and order as the privilege of all citizens and the guardian of civilized life for them and for their subjects. Mediaeval Italy has shown us the intense city-life of the Greek, with a difference. Citizenship is still restricted, but free labor and wide commerce have broadened its foundations, and the ideas of the Church and the Empire have enlarged its range of vision.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมืองกรีกได้ตกลงผ่านปัจเจกนิยมความรุนแรง สัญชาติโรมันล้มเหลวเนื่องจากมันเป็นสากล มันสูญเสียพลังงาน เพื่อสร้างอักขระทั่วไป และสั่งให้สัตยาบันร่วมกัน สิ่งที่ถูกต้องซึ่งควรจะแคบน้อยกว่านครรัฐ และกว้างน้อยกว่าความโลกจักรวรรดิ ก่อนสามารถรู้ความคิดทันสมัยของสัญชาติ แห่ง เมือง Mediaeval อิตาลีที่เราค้นหาฟื้นฟูในรูปแบบใหม่ความคิดสัญชาติกรีก กิจกรรมรุนแรงเดียวกันภายในพื้นที่จำกัด มีส่วนร่วมอย่างใกล้ชิดกันในหน้าที่ของพลเมืองและสิทธิ ความภาคภูมิใจเดียวในวัสดุและการพัฒนาจิตวิญญาณของเมืองตัวเองได้ แต่ฝ่าย ปรักหักพังของเมืองในกรีซ rife ในอิตาลีที่ และที่นี่มันจะเคลื่อนไหว โดยรสขมได้ส่วนบุคคลมากขึ้น และรุนแรงมากขึ้น คุณได้อ่านคำเขียนของ Dante เห็นอะไรลึกจิตวิญญาณพลเมืองอาจมา"อา อิตาลีพวก พระองค์บ้านความเสียใจ เรือกับไม่นำร่องในพายุอันยิ่งใหญ่ lordship พระองค์จำกัดบ้านของความอัปยศ"*และ ประชดขม ลางเมืองของฟลอเรนซ์, -" Ay ทำทั้งหลายดีใจ พระองค์เพราะดีทำไม, -รวยมาก เพื่อให้สงบ และฉลาดมาก withalจำนวนครั้งภายในหน่วยความจำพระองค์กฎหมาย ประดิษฐ์ ศุลกากร สำนัก งาน เพราะพระองค์เปลี่ยนแปลงและสมาชิกพระองค์หลายครั้งต่ออายุ"แต่คิดสัญชาติอื่น ๆ และ ampler อยู่ในอากาศ จักรวรรดิโรมันได้ทิ้งโลกความคิดกว้างและ juster กฎ และทฤษฎีสัญชาติสากล คริสเตียนแม้ว่าจะมี แต่ parodied secularized คริสตจักรของโรมัน ขยาย และ ennobled ผู้ชายอันจบชีวิตการเมือง และดังนั้นในจิตใจของคน noblest แล้วความคิดของจักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์มาให้ถูกต้อง และบริสุทธิ์แบบ perverted และเสียชีวิตพลเมือง ทั้ง "Divina Commedia" ของ Dante และอื่น ๆ อย่างชัดเจนของเขา "เด Monarchia" แสดงความเชื่อ ในอาณาจักรเป็นสากลที่ อเมริกาทั้งหมดของยุโรปจะเป็นหัวข้อ และ ในอิตาลีแบ่งซึ่งจะหาความสามัคคีและความสงบสุข จากมุมมองของเราจุด นี้ระยะของซีวิคน่าสนใจ เนื่องจากมีลักษณะสุดท้ายในประวัติศาสตร์ของนครรัฐ มันมีอุดมไปโลกของเรา ด้วยดีผลงานชิ้นเอกของวรรณคดีและศิลปะ แต่ ในความแข็งแรง และความอ่อนแอก็เป็นโลกเก่า: nation-states ของยุโรปมาเป็นกำลัง และ city-states สามารถอยู่รอดไม่ข้าง ๆ สำหรับจักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่ามันยังคงสำหรับมาก และยังคงมีชีวิตอยู่ในความคิดของลำดับและการประชาสัมพันธ์รัฐ ไม่ปฏิบัติตามสัญญาของความฝันของ Danteเราต้องมาชนิดบ้านเพื่อดูความคิดของสัญชาติที่ใช้พัฒนาสด "nation-state" ศตวรรษ อังกฤษถูก polity ถูกแบ่ง ระยะเวลาของอาณาจักร warring ระยะเวลาของระบบเจ้าขุนมูลนาย ได้เสียชีวิตก่อนที่ความคิดของสัญชาติอังกฤษสามารถเติบโตเป็น fulness มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีที่อายุของกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคืออายุ ยัง ซึ่งชาติก่อนจะเต็มสติของตัวเอง และความสามัคคีของสัญชาติจะรู้สึกเป็นจริง และชาติพันธบัตร แหล่งที่มาของความภาคภูมิใจให้ชาวทุก ว่า ให้สัตยาบันและความจงรักภักดีของเขา บทละครประวัติศาสตร์ของเชกสเปียร์ไม่ประวัติ แต่พวกเขาบันทึกครั้งเดียวสำหรับทุกความคิดชาวบ้านฟรีภาษาอังกฤษ ตอนนี้ ในที่สุดค้นหานิพจน์ของเต็มในอักขระแห่งชาติมีรูปแบบ และแน่นอน และวางตัวบนครอบครองอาณาเขตขนาดกะทัดรัด และเป็นอิสระ อังกฤษยืนชัดเจน และอยู่ห่าง ๆ จากการเรียกร้องของสมเด็จพระสันตะปาปาและจักรพรรดิที่กวนใจทวีป ทางร้านต่างประเทศใหม่สำหรับความแข็งอ่อน และ lusty ในการสำรวจระยะไกลและการผจญภัย เปิดประตูโลกใหม่ และความแข็งแรงของชีวิตชาติค้นหานิพจน์ในการสร้างสรรค์ของ dramatist เหมือนความหวังใหม่ wakened ความรู้ที่มนุษย์ค้นหาของผู้เผยพระวจนะในนักปราชญ์รัฐบุรุษที่พยายามนำจัลคน โดยวิธีการใหม่เป็นแผ่นดินแห่งพันธสัญญาของวิทยาศาสตร์สากล ประเทศมีมาเป็น และสัญชาติที่เรารู้จักจะไม่ร่วมแห่งหนึ่ง ไม่ แม้ ในจักรวรรดิโรมัน ร่วมแฝงใน polity ทั่วโลก แต่หุ้นฟรี และใช้งาน ในเมืองรวม ทั้ง ในส่วนบุคคลสิทธิและหน้าที่ ชาว เช่นโรมันของจักรวรรดิ เป็นสมาชิกของมีขนาดเล็กเช่น ณสังคมกว้าง เขามีความสัมพันธ์ที่ผูกเขาเมืองและแพริช เช่น เดียว กับพระมหากษัตริย์และรัฐสภา ไกลอยู่เหมือนกัน แต่หุ้นของเขาใน polity ใหญ่ ซึ่งแตกต่างจากของโรมัน มาจะใช้ในการทางการเมืองทั้งในแง่สังคม เขาเป็นสมาชิกใช้งานอยู่ของเดียวร่างกาย ส่วนจริง ในรัฐบาลของประเทศตน รวม ทั้งความภาคภูมิใจ และสิทธิ์ และโอกาสซึ่งสัญชาติเขาจ่ายเขา วิธีนี้จะเป็นไปได้หรือไม่ นี่คือคำตอบ และจะทำเครื่องหมายระยะของพัฒนาการทางการเมืองใหม่: ตัวแทนได้รับตัวอักษรใหม่และโอกาสใหม่ชีวิตชาติ อ้างอิมพีเรียล และเทศบาลสามารถตอนนี้จะกระทบยอดในความรู้สึกที่แท้จริง ของ righrs แพ่งยัง ข้อสงสัย จำกัด และระยะเวลาที่ยาวนานของการต่อสู้ระหว่างกษัตริย์และรัฐสภาตามมาก่อนที่ชาวอังกฤษเข้าเต็มมรดก ก่อนที่ความคิดของ self-government ถูกรวบรวมไว้ในของตัวแทนรัฐสภาเต็ม Side by side with พัฒนานี้ภายใน และรัฐธรรมนูญ มีไปขยายตัวอย่างต่อเนื่องมากน้อยไม่มี ซึ่งได้ให้คุณลักษณะลักษณะบางประเทศของเราเป็นเรารู้ว่าวันนี้ มีการเติบโตของทรัพย์สินต่างประเทศของ เราเข้าไปในใหม่ และกว้างโลก ซึ่งเราได้ไม่ยังครบครันรับหน้าที่และความรับผิดชอบซึ่งสัญชาติของเราดำเนินการกับมัน มีมากกว่าที่เรามียังเต็มปรับอวัยวะของเราของรัฐบาลสภาพใหม่ เหมือนชาวของเชกสเปียร์ของวัน เรามียังวางเราเรียกร้องคู่แข่งท้องถิ่น และชาติ แต่สมาชิกของเราในประเทศของเราเป็นส่วนหนึ่งได้รับช่วงกว้างเสมือน และการเติบโตของรัฐของเราได้อย่างรวดเร็วมาก และให้ข้อมูลอย่างละเอียดว่า เราไม่ได้มีเวลาหรือความอดทนในการปรับความคิดของเราเก่าไปใหม่ที่เราจะเรียกการเติม เรากำลังจะรักษาโลกนี้ใหม่ว่าอุดมคติของสัญชาติ คำตอบนี้ เป็นประเทศมีขนาดใหญ่ ทำอนาคตของอังกฤษจะใน depend หลัก ไหนคือสิ่งที่ดีสุดในความเข้าใจผสานของสัญชาติ เพื่อสังคมใหม่ และเรียกร้องความขัดแย้งซึ่งทำให้เราปรับ เรา ย่อม สำหรับ Athenians ที่ Demosthenes อยู่ มีกฎไม่ดีกว่ากรอบจรรยาบรรณของเรา โดยรูปแบบของ noblest ในอดีตคืออะไร และสืบทอดของเราอยู่ ให้เราดูย้อนกลับไปช่วงพื้นดินเราไม่เหมือนกัน ในกรีซ เราได้เห็นการพัฒนาพลเมืองแต่ละที่ถูกควบคุม โดยความคิดส่วนบุคคลบริการฟรี ในจักรวรรดิโรมัน เรามีการตรวจสอบ รวมทั้งการกระทบยอดของรัฐบาลท้องถิ่น และอิมพีเรียล และอิมพีเรียล เหมาะของสากลและเป็นสิทธิ์ของพลเมืองทั้งหมดและผู้ปกครองของอารยชีวิต สำหรับพวกเขา และ ในเรื่องของ Mediaeval อิตาลีได้แสดงเรารุนแรงเมืองชีวิตของกรีก ความแตกต่าง สัญชาติเป็นแรงงานยังคงถูกจำกัด แต่ฟรี และพาณิชย์กว้างได้ให้รากฐานของมัน และความคิดของคริสตจักรและอาณาจักรได้ขยายช่วงของวิสัยทัศน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองกรีกได้ลดลงผ่านเข้มปัจเจกนิยม พลเมืองโรมัน ล้มเหลว เพราะมันเป็นสากล มันสูญเสียพลังงานในการสร้างลักษณะทั่วไปและการ สั่งความจงรักภักดีร่วมกัน สิ่งที่ถูกต้องที่ควรแคบน้อยกว่านครรัฐ และน้อยกว้างกว่าจักรวรรดิโลก ก่อนที่ความคิดสมัยใหม่ของพลเมืองอาจจะตระหนัก .
ในเมืองเมืองของสมัยกลาง อิตาลีเราพบฟื้นขึ้นมาในรูปแบบใหม่ความคิดกรีกของสัญชาติ มีเหมือนกัน เข้มกิจกรรมภายในพื้นที่จำกัด การมีส่วนร่วมในการปฏิบัติหน้าที่ราชการและใกล้ชิดกันสิทธิ ศักดิ์ศรี เดียวกัน ในวัสดุและการพัฒนาทางจิตวิญญาณของเมืองตัวเอง แต่ฝ่ายที่ทำลายเมืองของกรีซ อุดมในอิตาลีและนี่ก็เป็นภาพเคลื่อนไหวโดยความขมขื่นถ้าเป็นไปได้ส่วนบุคคลมากขึ้นและรุนแรงมากขึ้น คุณต้องอ่านเขียนคำพูดของดันเต้ที่เห็นสิ่งที่ลึกจิตวิญญาณของพลเมือง อาจลงมา .
" อ๊ะ คนรับใช้อิตาลี เจ้าบ้านแห่งความเศร้าโศก เรือที่ไม่มีนักบินในพายุอันยิ่งใหญ่ของท่านหัวหน้าคงบ้านอาย " *
และ ขม ประชด เมืองของเขาเอง ฟลอเรนซ์ -
" จะทำให้ท่านยินดีพระองค์ทรงดีเหตุผล , -
รวยเพื่อให้สงบและฉลาด ดังนั้นท่าน !

ของหน่วยความจำกี่ครั้งภายในการ ศุลกากร สำนักงานกฎหมาย ทรงเปลี่ยน
และสมาชิกทั้งหลายของท่านหลายครั้งต่ออายุ "
แต่อื่น ๆ และ ampler ความคิดของพลเมืองอยู่ในอากาศ จักรวรรดิโรมันได้ทิ้งไว้ให้โลกใบนี้ ความคิดที่กว้างขึ้น และ juster กฎคริสเตียนและทฤษฎีของพลเมืองที่เป็นสากลแม้ว่ามันเป็น แต่ secularized parodied ในโบสถ์ของโรมัน มีการขยายและสามัญชนคนมองเห็นความเป็นไปได้ของชีวิตทางการเมือง และในจิตใจของชายผู้สูงศักดิ์ของเวลาคิดของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์มาถูกต้องและบริสุทธิ์โรคจิตและความเสียหายรูปแบบของชีวิตพลเมือง ตลอด " ดิวิน่า commedia " ของดันเต้และมากขึ้นอย่างชัดเจนของ " เดอ monarchia " จะแสดงความเชื่อในอาณาจักรสากลที่ทุกประเทศในยุโรปจะเป็นหัวข้อที่แบ่งอิตาลีคือการค้นหาความสามัคคีและความสงบสุข จากมุมมองของเรานี้เป็นเวทีของภาคประชาชนที่น่าสนใจ เพราะมันคือการปรากฏตัวครั้งสุดท้ายในประวัติศาสตร์ของเมือง . มันมีขึ้นในโลกของเราด้วยสุดยอดผลงานชิ้นเอกของวรรณคดีและศิลปะแต่ในความแข็งแกร่งและความอ่อนแอมันเป็นของโลกเก่า : ประเทศในยุโรปและอเมริกาเข้ามาในเมืองอาจจะไม่รอด ก็อยู่ข้างๆ กับจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ แต่มันต่อเนื่องมาก และมีชีวิตอยู่ในยุโรปความคิดของใบสั่งและความสัมพันธ์พลเรือนของรัฐ ไม่ปฏิบัติตามสัญญาของ
ความฝันของดันเต้ด้วยเราต้องมาใกล้ๆบ้านดูความคิดของการใช้พัฒนาใหม่ใน " รัฐชาติ " ศตวรรษ อังกฤษโดยรัฐ . ระยะเวลาของสงครามก๊ก ระยะเวลาของระบบศักดินา ต้องจากไปก่อนที่ความคิดภาษาอังกฤษของพลเมืองสามารถเติบโตของสมบูรณ์ . มันเป็นอุบัติเหตุที่อายุของกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเราคือ อายุ ยัง