Antidepressants have been consisten

Antidepressants have been consistently reported to be useful in
treatment of ethanol withdrawal and dependence (Cheaha et al.
2014; Uzbay et al. 2004). However, their most common effect is a reduction of REM sleep (Thase 1998). Consistent findings indicate
that antidepressant drugs including tricyclics, tetracyclics,
monoamine oxidase inhibitors or selective serotonin reuptake inhibitors
(SSRIs) produce substantial effects on REM sleep. In general,
they prolong REM sleep latency and suppress REM sleep time
in healthy subjects (Thase 1998; Rijnbeek et al. 2003) as well as laboratory
animals (Ivarsson et al. 2005). A decrease in cholinergic activity
and an increase in aminergic activity are two main factors in the
REM sleep suppression mechanism of antidepressant drugs (Costa e
Silva 2006). In terms of etiology, sleep disturbance is positively correlated
with psychiatric illness (Costa e Silva 2006). In particular, REM
disturbance was related to neurodegenerative disease such as Parkinson’s
(Naismith et al. 2010). REM analysis also showed high predictive
power for Parkinson’s symptoms (Mahale et al. 2014). Any enhancement
of REM disturbance is likely to aggravate neurodegeneration.
Thus, antidepressants that do not disturb REM are being sought to
avoid undesirable effects. Until recently, only a few antidepressants
have been demonstrated with no apparent REM sleep inhibition, such
as trimipramine (Riemann et al. 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึมเศร้ามีการรายงานอย่างสม่ำเสมอจะเป็นประโยชน์ในรักษาถอนเอทานอลและพึ่งพาอาศัยกัน (Cheaha et al2014 Uzbay et al. 2004) อย่างไรก็ตาม ผลกระทบบ่อยที่สุดคือ การลดลงของการนอนหลับ REM (Thase 1998) ระบุผลการวิจัยสอดคล้องกันยาเสพติดยากล่อมประสาทที่รวมทั้ง tricyclics, tetracyclicsนี้ monoamine oxidase inhibitors หรือ selective serotonin เลือกเก็บโปรตีนยับยั้ง(กลุ่ม SSRIs) ผลิตผลพบใน REM การนอนหลับ ทั่วไปพวกเขายืดเวลาแฝง REM การนอนหลับ และระงับเวลาหลับในวิชาสุขภาพ (Thase 1998 Rijnbeek et al. 2003) เช่นเดียวกับห้องปฏิบัติการสัตว์ (Ivarsson et al. 2005) การลดลงของกิจกรรม cholinergicและการเพิ่มขึ้นของกิจกรรม aminergic มีสองปัจจัยหลักในการหลับกลไกปราบปรามยาเสพติดยากล่อมประสาท (Costa eซิลวา 2006) ในแง่ของสาเหตุ นอนไม่หลับเป็นความสัมพันธ์เชิงบวกกับโรคทางจิตเวช (Costa e Silva 2006) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง REMรบกวนเกี่ยวข้องกับโรคเกี่ยวกับระบบประสาทเช่นสัน(Naismith et al. 2010) REM วิเคราะห์ยังแสดงให้เห็นสูงล่วงหน้าพลังงานสำหรับอาการของโรคพาร์กินสัน (Mahale et al. 2014) เพิ่มใด ๆของ REM รบกวนมีโอกาสที่จะซ้ำเติมการเสื่อมของสมองดังนั้น ซึมเศร้าที่ไม่รบกวน REM จะถูกขอให้หลีกเลี่ยงผลกระทบที่ไม่พึงปรารถนา จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ เพียงไม่กี่อาการซึมเศร้าการวิจัย ด้วยการยับยั้งไม่หลับชัดเจน เช่นเป็น trimipramine (Riemann et al. 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึมเศร้าได้รับการรายงานอย่างต่อเนื่องที่จะเป็นประโยชน์ใน
การรักษาของการถอนตัวเอทานอลและการพึ่งพา (Cheaha et al.
2014; Uzbay et al, 2004). อย่างไรก็ตามผลกระทบที่พบมากที่สุดของพวกเขาคือการลดลงของการนอนหลับ REM (Thase 1998) ผลการวิจัยที่สอดคล้องกันแสดงให้เห็น
ว่ายาเสพติดยากล่อมประสาทรวมทั้ง tricyclics, tetracyclics,
สารยับยั้งเอนไซม์ monoamine หรือ serotonin เลือกเก็บโปรตีน
(SSRIs) มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการนอนหลับ REM โดยทั่วไปแล้ว
พวกเขายืด Rem แฝงการนอนหลับและปราบปรามการเวลานอนหลับ REM
ในวิชาที่มีสุขภาพดี (Thase 1998. Rijnbeek et al, 2003) เช่นเดียวกับการตรวจทางห้องปฏิบัติการ
(. Ivarsson et al, 2005) สัตว์ การลดลงของกิจกรรม cholinergic
และเพิ่มขึ้นในกิจกรรม aminergic เป็นสองปัจจัยหลักใน
กลไกการนอนหลับ REM การปราบปรามยาเสพติดยากล่อมประสาทของ (Costa E
ซิลวา 2006) ในแง่ของสาเหตุรบกวนการนอนหลับมีความสัมพันธ์
กับความเจ็บป่วยทางจิตเวช (คอสตาซิลวา E 2006) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง REM
รบกวนที่เกี่ยวข้องกับการเกิดโรคเกี่ยวกับระบบประสาทเช่นพาร์กินสัน
(ไน et al. 2010) วิเคราะห์ REM ยังแสดงให้เห็นการคาดการณ์สูง
พลังงานสำหรับอาการพาร์กินสัน (Mahale et al. 2014) เสริมใด ๆ
ของ REM รบกวนมีแนวโน้มที่จะซ้ำเติมเสื่อม.
ดังนั้นซึมเศร้าที่ไม่รบกวน REM มีการพยายามที่จะ
หลีกเลี่ยงผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ เพียงไม่กี่ซึมเศร้า
ได้รับการพิสูจน์ด้วยการยับยั้งการนอนหลับ REM ไม่ชัดเจนเช่น
เป็น trimipramine (Riemann et al. 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

antidepressants ได้รับอย่างต่อเนื่องรายงานเพื่อเป็นประโยชน์ในการรักษาของการถอนแอลกอฮอล์และการพึ่งพา ( cheaha et al .2014 ; uzbay et al . 2004 ) อย่างไรก็ตาม ผลที่พบมากที่สุดของพวกเขาคือ การลดลงของการนอนหลับ REM ( thase 1998 ) ผลการวิจัยที่สอดคล้องกัน ระบุที่ยาโรคซึมเศร้า รวมทั้ง tricyclics tetracyclics , ,monoamine oxidase inhibitors หรือ selective serotonin reuptake inhibitors( SSRIs ) สร้างผลกระทบอย่างมากต่อการนอนหลับ REM . โดยทั่วไปพวกเขายืดเวลาการนอนหลับ REM การนอนหลับ REM เวลาแฝงและปราบปรามในคนปกติ ( thase 1998 ; rijnbeek et al . 2003 ) รวมทั้งห้องปฏิบัติการสัตว์ ( ivarsson et al . 2005 ) ลดลงในกิจกรรมโคลิเนอร์จิกและมีการเพิ่มกิจกรรมเป็นสองปัจจัยหลักในโรคที่มีการพร่องกลไกการนอนหลับ REM ของยาเสพติดยากล่อมประสาท ยาคลายเครียด ( คอสตา อีซิลวา 2006 ) ในแง่ของสาเหตุ รบกวนการนอนหลับมีความสัมพันธ์ในทางบวกกับความเจ็บป่วยทางจิต ( Costa e Silva 2006 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เร็มรบกวนเกี่ยวกับ Neurodegenerative โรค เช่น โรคพากินสัน( ไนสมิท et al . 2010 ) การวิเคราะห์ยังแสดงความเร็มสูงพลังงานสำหรับอาการพาร์กินสัน ( mahale et al . 2014 ) เสริมใด ๆของ REM รบกวนมีแนวโน้มที่จะซ้ำเติมประกอบ .ดังนั้น , antidepressants ที่ไม่รบกวนเรมกำลังพยายามหลีกเลี่ยงผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆนี้เพียงไม่กี่ที่มีได้แสดงให้เห็นว่าไม่มีส่วนการนอนหลับ REM และเช่นเป็น trimipramine ( Riemann et al . 2002 )