It has for long been an oddity that

It has for long been an oddity that the food industry has been so quiet when it comes to influencing agricultural policy. Of course some industry groups have made their position known on certain aspects of agricultural legislation, but all analytical treatments of the politics of agricultural policy and agricultural trade have focussed on the influence of the farm lobby and their supporters in legislatures. By contrast, consumer interests are considered weak and diffused and hence rarely get much political attention. Farm policy anomalies, such as the massive transfers made to a relatively few small businesses from consumers or taxpayers, are explained in terms of the over-representation of the rural vote, the identification of political interest with production rather than consumption activities, political support of the rural population or sympathy for what is perceived as a poorer and more backward sector. The food industry fits awkwardly in these explanations. They are both the processors and distributors of the output from farms and also the consumers of most farm goods as raw materials into some form of processing activity. Are the food companies extensions of the farm sector, and hence “on the side” of the producer, or are they the surrogate consumer, acting on behalf of families who do not buy direct from the farm? Or are they merely “neutral” intermediaries with no particular views on policy other than to see the food chain function.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันมีมานานแล้วสำหรับเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดที่อุตสาหกรรมอาหารได้รับความเงียบสงบดังนั้นเมื่อมันมาถึงการที่มีอิทธิพลต่อนโยบายทางการเกษตร แน่นอนกลุ่มอุตสาหกรรมบางส่วนได้ทำตำแหน่งของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันในบางแง่มุมของกฎหมายการเกษตร แต่การรักษาทั้งหมดของการวิเคราะห์การเมืองของนโยบายทางการเกษตรและการค้าสินค้าเกษตรได้เน้นอิทธิพลของล็อบบี้ฟาร์มและผู้สนับสนุนของพวกเขาในสภานิติบัญญัติ ในทางตรงกันข้ามประโยชน์ของผู้บริโภคได้รับการพิจารณาที่อ่อนแอและการกระจายและด้วยเหตุนี้ไม่ค่อยได้รับความสนใจทางการเมืองมาก ความผิดปกตินโยบายฟาร์มเช่นการโอนเงินขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นกับธุรกิจขนาดเล็กค่อนข้างน้อยจากผู้บริโภคหรือผู้เสียภาษีมีการอธิบายในแง่ของการมากกว่าการเป็นตัวแทนของการลงคะแนนเสียงในชนบทประจำตัวประชาชนที่สนใจทางการเมืองที่มีกิจกรรมการผลิตมากกว่าการบริโภคการสนับสนุนทางการเมืองของ ประชากรในชนบทหรือเห็นอกเห็นใจสำหรับสิ่งที่จะมองว่าเป็นคนยากจนและภาคย้อนกลับมากขึ้น อุตสาหกรรมอาหารเหมาะอย่างเชื่องช้าในคำอธิบายเหล่านี้ พวกเขาทั้งสองหน่วยประมวลผลและผู้จัดจำหน่ายของผลผลิตจากฟาร์มและผู้บริโภคของสินค้าฟาร์มส่วนใหญ่เป็นวัตถุดิบในรูปแบบของกิจกรรมที่ดำเนินการบางอย่าง เป็น บริษัท อาหารส่วนขยายของภาคฟาร์มและด้วยเหตุนี้ "ด้านข้าง" ของผู้ผลิตหรือที่พวกเขาบริโภคตัวแทนทำหน้าที่ในนามของครอบครัวที่ไ​​ม่ได้ซื้อจากฟาร์มโดยตรง? หรือว่าพวกเขาเพียง "เป็นกลาง" ตัวกลางที่มีมุมมองโดยไม่สนใจเกี่ยวกับนโยบายอื่น ๆ กว่าที่จะเห็นการทำงานของห่วงโซ่อาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันนานเป็นพิเศษ ที่อุตสาหกรรมอาหารได้รับการเงียบมากเมื่อมันมาถึงมีอิทธิพลต่อนโยบายการเกษตร แน่นอนบางกลุ่มอุตสาหกรรมได้สร้างตำแหน่งของพวกเขาที่รู้จักกันในบางแง่มุมของกฎหมายเกษตรแต่การรักษาทั้งหมดของการเมืองเชิงนโยบายการเกษตรและการค้าสินค้าเกษตรได้เน้นอิทธิพลของฟาร์ม ล็อบบี้ และผู้สนับสนุนใน legislatures . โดยคมชัด , ผลประโยชน์ของผู้บริโภคจะถือว่าอ่อนแอและพร่าจึงไม่ค่อยได้รับความสนใจการเมืองมาก นโยบายประตูฟาร์มเช่นการทำไม่กี่ขนาดใหญ่ขนาดเล็กธุรกิจจากผู้บริโภคหรือผู้เสียภาษี จะอธิบายในแง่ของการออกเสียงลงคะแนนมากกว่าชนบท ประชาชนสนใจการเมืองกับการผลิตมากกว่ากิจกรรมการบริโภค สนับสนุนการเมืองของประชากรในชนบท หรือเห็นใจ สิ่งที่ถูกรับรู้ว่าเป็นภาคที่ยากจนและข้างหลังมากกว่าอุตสาหกรรมอาหารกับเก้ๆ กังๆ คำอธิบายเหล่านี้ พวกเขาทั้งหน่วยประมวลผล และจำหน่ายผลผลิตจากฟาร์ม และยังเป็นผู้บริโภคสินค้าฟาร์มส่วนใหญ่เป็นวัตถุดิบในบางรูปแบบของกิจกรรมการประมวลผล เป็นบริษัทอาหารส่วนขยายของภาคเกษตร ดังนั้น " ด้าน " ของผู้ผลิต หรือตัวแทนของพวกเขา ,ทำในนามของครอบครัวที่ไม่ได้ซื้อโดยตรงจากฟาร์ม หรือเป็นเพียงแค่ " เป็นกลาง " ตัวกลางที่ไม่มีมุมมองด้านนโยบายมากกว่าที่จะเห็นการทำงาน
โซ่อาหาร