Narrative:Thailand has established

Narrative:

Thailand has established a broad framework of laws and regulations to protect children from violence, abuse, exploitation and neglect. Children’s rights to protection are guaranteed through the 2007 Constitution, the Criminal Code, the Civil and Commercial Code, the Act on Juvenile and Family Court and Procedure (2010), the Child Protection Act (2003), the Child Adoption Act (1979), the Domestic Violence Act (2007), the Anti-Trafficking in Persons Act (2008) and Thailand’s ratification of numerous international human rights treaties and conventions. However, the impressive body of legislation is not currently matched by the organizational infrastructure and human capacity to ensure full implementation of the law and monitoring of its enforcement. Furthermore, certain harmful social norms, attitudes and beliefs towards children continue to prevail.

Under the current system, collective and overlapping responsibilities for child protection are spread across ministries, departments and agencies, with weak coordination and monitoring mechanisms. At the same time, fragmented services are delivered by both state and non-state actors at various administrative or geographic levels. This includes sub-district, district, provincial and national levels.

The weak coordination and overlapping responsibilities between child protection service providers, and between the child protection and other social sectors, means that opportunities are lost in providing children with a continuum of prevention and care and protection responses, including during natural disasters and other emergencies. This problem has been further exacerbated by the fact that the majority of child protection interventions has focused on short-term responses, and are response oriented, which are primarily organized around specific issues related to children in specific situations such as: street-based children, trafficked children and children in conflict with the law.

While the result of vertical, issue-focused programming may be effective in serving a specific and identified cohort of children, it does not recognize that the same children may face multiple risks. Fragmented child protection responses may deal with one of these issues, but they rarely provide a comprehensive and sustainable response, which addresses any underlying vulnerability factors or seeks to prevent child protection violations occurring in the first instance.

A holistic child protection system is integral to the fulfilment of children’s rights. It provides the protective environment to safeguard children against all forms of abuse, exploitation, neglect and violence. The interlocking components of the social welfare system for children and families, the justice system and an integral social behaviour change are key to a holistic, integrated and well-structured system which prevents and responds to all child protection concerns.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เล่าเรื่อง:

ประเทศไทยได้กำหนดกรอบคร่าว ๆ ของกฎหมายและข้อบังคับเพื่อป้องกันเด็กจากความรุนแรง ละเมิด เอารัดเอาเปรียบ และละเลยการ มีรับประกันสิทธิเด็กการป้องกันผ่าน 2550 รัฐธรรมนูญ อาญา ประมวลกฎหมายแพ่ง และพาณิชย์ รหัส พระราชบัญญัติในเยาวชน และครอบครัวศาล และกระบวนการ (2010), บัญญัติคุ้มครองเด็ก (2003), รองรับพระราชบัญญัติ (1979), การกระทำความรุนแรงภายในประเทศ (2007) การต่อต้านการค้ามนุษย์ในบุคคลบัญญัติ (2008) และของประเทศไทยให้สัตยาบันสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศและข้อตกลงต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม ประทับใจเนื้อหาของกฎหมายไม่อยู่ตรง โดยโครงสร้างพื้นฐานขององค์กรและมนุษย์กำลังปฏิบัติกฎหมายและตรวจสอบการบังคับใช้ นอกจากนี้ บรรทัดฐานทางสังคมที่เป็นอันตรายบางอย่าง ทัศนคติ และความเชื่อต่อเด็กยังเหนือกว่าด้วย

ภายใต้ระบบปัจจุบัน ทับซ้อนกัน และรวมความรับผิดชอบในการคุ้มครองเด็กได้แพร่กระจายไปทั่ว แผนก และหน่วย งาน ประสานงานอ่อนแอและกลไกตรวจสอบ ในเวลาเดียวกัน มีการแยกส่วนบริการจะส่ง โดยทั้งรัฐ และ รัฐไม่ใช่นักแสดงในระดับบริหาร หรือทางภูมิศาสตร์ต่าง ๆ ซึ่งรวมถึงตำบล อำเภอ จังหวัด และแห่งชาติระดับ

อ่อนประสานงานและความรับผิดชอบ ระหว่างผู้ให้บริการคุ้มครองเด็ก และ ระหว่างการคุ้มครองเด็กและภาคสังคมอื่น ๆ ที่ทับซ้อน หมายความ ว่า โอกาสหายไปในการให้บริการเด็กที่มีความต่อเนื่องของการป้องกันและการดูแลและป้องกันการตอบรับ รวมถึงภัยธรรมชาติและกรณีฉุกเฉินอื่น ๆ ปัญหานี้ได้แล้วเลวร้ายต่อความจริงที่ว่าส่วนใหญ่ของมาตรการป้องกันเด็กได้เน้นตอบสนองระยะสั้น และมีการตอบสนองเชิง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นสถานเฉพาะประเด็นที่เกี่ยวข้องกับเด็กในสถานการณ์เฉพาะเช่น: เด็กตามถนน เหตุการณ์เด็ก และเด็กเช่นกฎหมาย

ในขณะที่ผลของการเขียนโปรแกรมแนวตั้ง เน้นปัญหาอาจมีประสิทธิภาพในการให้บริการเฉพาะ และระบุผู้ผ่านเด็ก มันไม่รู้จักว่า เด็กที่เดียวกันอาจเผชิญกับความเสี่ยงหลาย ตอบป้องกันเด็กที่อยู่อย่างกระจัดกระจายอาจจัดการกับปัญหาเหล่านี้ แต่พวกเขาไม่ค่อยให้ครอบคลุม และตอบสนองอย่างยั่งยืน ที่อยู่ช่องโหว่ใด ๆ อยู่ภายใต้ปัจจัย หรือพยายามที่จะป้องกันการละเมิดคุ้มครองเด็กที่เกิดขึ้นในครั้งแรกอย่าง

ระบบป้องกันเด็กแบบองค์รวมคือเป็นการปฏิบัติตามพันธกรณีว่าด้วยสิทธิเด็ก มีระบบป้องกันในการปกป้องเด็กทุกรูปแบบการละเมิดสิทธิ เอารัดเอาเปรียบ ละเลย และความรุนแรง ส่วนประกอบของระบบสวัสดิการสังคมสำหรับเด็ก และครอบครัว ระบบความยุติธรรม และการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางสังคมเป็นพัวพันคีย์ระบบแบบองค์รวม รวม และโครงสร้างแห่งการป้องกัน และตอบข้อสงสัยทั้งหมดเด็กป้องกันได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องเล่า :

ประเทศไทยได้จัดตั้งกรอบกว้างของกฎหมายและระเบียบเพื่อปกป้องเด็กจากความรุนแรง ทารุณ เอารัดเอาเปรียบ และละเลย สิทธิของเด็กที่จะได้รับการคุ้มครองรับประกันผ่านรัฐธรรมนูญ , ประมวลกฎหมายอาญา ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณา ( 2010 ) , การป้องกันเด็กทำ ( 2003 ) , การยอมรับเด็กทำ ( 1979 )ความรุนแรงในประเทศทำ ( 2007 ) กฎหมายต่อต้านการค้ามนุษย์ ( 2008 ) และการให้สัตยาบันของไทยมากมายสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ สนธิสัญญาและอนุสัญญา อย่างไรก็ตาม ร่างกายที่น่าประทับใจของกฎหมายไม่ได้ในขณะนี้กับศักยภาพโครงสร้างพื้นฐานขององค์กรและมนุษย์ เพื่อให้การใช้งานเต็มรูปแบบของกฎหมาย และการตรวจสอบของกฎหมาย นอกจากนี้บางบรรทัดฐานทางสังคมที่เป็นอันตราย ทัศนคติ และความเชื่อต่อเด็กต่อไปชนะ

ภายใต้ระบบปัจจุบัน และความรับผิดชอบร่วมกันซ้อนคุ้มครองเด็กแพร่กระจายข้ามกระทรวง ทบวง กรม และหน่วยงาน มีการประสานงานที่อ่อนแอและการตรวจสอบกลไก ใน เวลาเดียวกันการบริการต่างๆกระจัดกระจายจะถูกส่งโดยทั้งรัฐและตัวแสดงที่ไม่ใช่รัฐในระดับบริหารหรือทางภูมิศาสตร์ต่าง ๆ ซึ่งรวมถึง ตำบล อำเภอ จังหวัด และระดับชาติ

การประสานงานที่อ่อนแอและป้องกันเด็กซ้อนความรับผิดชอบระหว่างผู้ให้บริการ และระหว่างศูนย์คุ้มครองและภาคสังคมอื่นๆหมายความว่าโอกาสจะหายไปในการให้เด็กที่มีความต่อเนื่องของการตอบสนองการป้องกันและการดูแลและป้องกัน รวมทั้งในช่วงภัยพิบัติและเหตุฉุกเฉินอื่น ๆ ปัญหานี้ได้ถูกเพิ่มเติม exacerbated โดยข้อเท็จจริงที่ว่าส่วนใหญ่ของศูนย์พิทักษ์เด็กได้มุ่งเน้นการตอบสนองระยะสั้น และมีการตอบสนองที่มุ่งเน้นซึ่งเป็นหลักที่จัดรอบเฉพาะประเด็นที่เกี่ยวข้องกับเด็กในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงเช่นถนนตามเด็ก การค้าเด็กและเด็กในความขัดแย้งกับกฎหมาย

ขณะที่ผลแนวตั้งออกเน้นการเขียนโปรแกรมอาจจะมีประสิทธิภาพในการให้บริการการติดตามที่เฉพาะเจาะจงและระบุว่าเด็กก็ไม่ได้จำว่าเด็กเดียวกันอาจเผชิญ ความเสี่ยงหลาย ๆการตอบสนองการป้องกันเด็กแยกส่วนอาจจะจัดการกับปัญหาเหล่านี้ แต่พวกเขาไม่ค่อยให้ครอบคลุมการตอบสนองและยั่งยืน ซึ่งอยู่ภายใต้ปัจจัยความเสี่ยงใด ๆหรือพยายามที่จะป้องกันไม่ให้ลูกป้องกันการละเมิดที่เกิดขึ้นในกรณีแรก

เด็กแบบองค์รวม ระบบป้องกันเป็นหนึ่งเพื่อเติมเต็มของสิทธิเด็กมันมีสภาพแวดล้อมป้องกันเพื่อปกป้องเด็กต่อต้านทุกรูปแบบของการละเมิด การเอารัดเอาเปรียบ ละเลยและความรุนแรง ที่เชื่อมต่อกันเป็นส่วนประกอบของระบบสวัสดิการสังคมสำหรับเด็กและครอบครัว ในระบบยุติธรรมและการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางสังคมซึ่งเป็นกุญแจสำคัญที่จะเป็นองค์รวมแบบบูรณาการและโครงสร้างดี ซึ่งระบบป้องกันและตอบสนองต่อความกังวลของเด็กที่ได้รับการคุ้มครองทั้งหมด