effective extracts are considered,

effective extracts are considered, e.g. clove extract (95 mg/mL)
which had relatively lower activity than guava (122 mg/mL) and
garlic (133 mg/mL) extracts, and all these extracts showed similar
antimicrobial activity patterns. Such results were different from
data reported in literature. Samy (7) used methanolic extracts of
ginger which did not present antimicrobial effect against S.
aureus and E. coli. However, Indu et al. (5), using a different
method of ginger extract preparation, verified an inhibitory
action against E. coli as well as high antimicrobial activity of
garlic extracts against E. coli and Salmonella.
Ahmad and Aqil (2) concluded that ethanolic extracts of
garlic did not have anti-E. coli or anti-Shigella action. Using
another methodology, Vuddhakul et al. (9) observed that garlic
extracts inhibited the growth of V. parahaemolyticus, E. coli
and S. aureus; however, lemongrass and ginger extracts did not
show any antimicrobial activity. Such behavior of the
antibacterial action was also verified by Adonizio et al. (1), who
used lemongrass extracts and did not observe antibacterial
effects.
Comparisons with pertinent data from literature indicate that,
according to the methodology adopted in studies on
antimicrobial activity, the most diverse results can be obtained.
Plant extracts have shown inhibitory effect on the growth of
the bacteria studied, although of distinct forms. It is therefore
recommended that the nature and the number of the active
antibacterial principles involved in each plant extract be studied
in detail.
ACKNOWLEDGMENTS
This work was supported by Fundação de Amparo a
Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP, Brazil). The authors
thank Dr. Lin Chau Ming (FCA/Unesp/Botucatu) for providing
the plant specimens and Dr. Maria de Lourdes Ribeiro de Souza
da Cunha (IBB/Unesp/Botucatu) for supplying S. aureus
strains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สารสกัดจากผลกำลัง เช่นกานพลูสกัด (95 mg/mL)ซึ่งมีกิจกรรมค่อนข้างต่ำกว่าฝรั่ง (122 mg/mL) และกระเทียมสารสกัดจาก (133 mg/mL) และสารสกัดเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าคล้ายกันรูปแบบกิจกรรมจุลินทรีย์ ดังกล่าวก็แตกต่างจากรายงานข้อมูลในเอกสารประกอบการ สารสกัดจาก methanolic ของใช้ Samy (7)ขิงซึ่งไม่มีผลยับยั้งจุลินทรีย์กับ s ได้หมอเทศข้างลายและ E. coli อย่างไรก็ตาม Indu et al. (5), การใช้ที่แตกต่างกันวิธีการเตรียมสารสกัดจากขิง ตรวจสอบการลิปกลอสไขจาก E. coli เป็นกิจกรรมจุลินทรีย์สูงของกระเทียมสารสกัดจาก E. coli และระดับAhmad และ Aqil (2) สรุปว่า ethanolic สารสกัดของกระเทียมไม่ได้ต่อต้านอี coli หรือ Shigella ป้องกันการดำเนินการ โดยใช้วิธีอื่น Vuddhakul et al. (9) สังเกตราคากระเทียมที่สารสกัดจากห้ามการเจริญเติบโตของ V. parahaemolyticus, E. coliและหมอเทศข้าง ลาย S. อย่างไรก็ตาม สารสกัดจากตะไคร้และขิงได้ไม่แสดงกิจกรรมจุลินทรีย์ใด ๆ พฤติกรรมดังกล่าวของการการดำเนินการต้านเชื้อแบคทีเรียยังถูกตรวจสอบโดย Adonizio et al. (1), ที่ตะไคร้ใช้แยก และไม่ไม่สังเกตสารต้านเชื้อแบคทีเรียผลกระทบเปรียบเทียบกับงานต้นฉบับจากเอกสารประกอบการบ่งชี้ว่าตามวิธีที่นำมาใช้ในการศึกษาในกิจกรรมจุลินทรีย์ ผลลัพธ์หลากหลายที่สุดสามารถได้รับการสารสกัดจากพืชได้แสดงผลการเจริญเติบโตของลิปกลอสไขแบคทีเรียที่ศึกษา ถึงแม้ว่าแบบฟอร์มทั้งหมด ดังนั้นขอแนะนำว่า ลักษณะและจำนวนของการใช้งานเป็นศึกษาหลักการต้านเชื้อแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องในสารสกัดจากพืชแต่ละในรายละเอียดตอบงานนี้ได้รับการสนับสนุน โดย Fundação de Amparo เป็นPesquisa ทำ Estado เดอเซาเปาลู (FAPESP บราซิล) ผู้เขียนขอขอบคุณดร.ลินเชาเจียงหมิง (FCA/Unesp/Botucatu) สำหรับการให้ไว้เป็นตัวอย่างพืชและดร.มารีเดอลูร์ด Ribeiro de Souzaดากูนยา (มินสก์/Unesp/Botucatu) สำหรับขาย S. หมอเทศข้างลายสายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารสกัดที่มีประสิทธิภาพได้รับการพิจารณาเช่นสารสกัดจากกานพลู (95 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร)
ซึ่งมีกิจกรรมที่ค่อนข้างต่ำกว่าฝรั่ง (122 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร) และ
กระเทียม (133 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร) สารสกัดและสารสกัดเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าคล้าย
รูปแบบฤทธิ์ต้านจุลชีพ ผลดังกล่าวแตกต่างจาก
ข้อมูลที่รายงานในวรรณคดี Samy (7) การใช้สารสกัดจากเมทานอลของ
ขิงซึ่งไม่ได้มีผลบังคับใช้ยาต้านจุลชีพในปัจจุบันกับ S.
aureus และ E. coli อย่างไรก็ตาม Indu และคณะ (5) การใช้ที่แตกต่างกัน
วิธีการเตรียมสารสกัดจากขิงตรวจสอบยับยั้งการ
ดำเนินการกับเชื้อ E. coli เช่นเดียวกับฤทธิ์ต้านจุลชีพสูงของ
สารสกัดกระเทียมกับเชื้อ E. coli และ Salmonella.
อะหมัดและคิล (2) สรุปได้ว่าสารสกัดเอทานอลของ
กระเทียมได้ ไม่ได้มีการป้องกัน-E coli หรือการกระทำต่อต้าน Shigella การใช้
วิธีการอื่น Vuddhakul และคณะ (9) ตั้งข้อสังเกตว่ากระเทียม
สารสกัดยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อ V. parahaemolyticus, E. coli
และ S. aureus; แต่ตะไคร้และสารสกัดจากขิงไม่ได้
แสดงใดฤทธิ์ต้านจุลชีพ พฤติกรรมดังกล่าวของ
การดำเนินการต้านเชื้อแบคทีเรียยังถูกตรวจสอบโดย Adonizio และคณะ (1) ที่
ใช้สารสกัดจากตะไคร้และไม่ได้สังเกตต้านเชื้อแบคทีเรีย
ผลกระทบ.
เปรียบเทียบกับข้อมูลที่เกี่ยวข้องจากวรรณกรรมแสดงให้เห็นว่า
เป็นไปตามวิธีการที่นำมาใช้ในการศึกษาเกี่ยวกับ
ฤทธิ์ต้านจุลชีพ, ผลความหลากหลายมากที่สุดที่สามารถรับได้.
สารสกัดจากพืชได้แสดงให้เห็นผลการยับยั้งใน การเจริญเติบโตของ
เชื้อแบคทีเรียศึกษาแม้ว่าในรูปแบบที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึง
ขอแนะนำว่าธรรมชาติและจำนวนที่ใช้งาน
หลักการต้านเชื้อแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องในแต่ละสารสกัดจากพืชมีการศึกษา
ในรายละเอียด.
กิตติกรรมประกาศ
งานนี้ได้รับการสนับสนุนโดยFundação Amparo de
Pesquisa ทำรัฐเซาเปาลู (FAPESP, บราซิล) ผู้เขียน
ขอขอบคุณดร. หลินโจวหมิง (FCA / Unesp / Botucatu) สำหรับการให้
ตัวอย่างพืชและดร. มาเรียเด Lourdes แบร์โตเดอเซาซ่า
ดาคันฮา (IBB / Unesp / Botucatu) สำหรับการจัดหาเชื้อ S. aureus
สายพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สารสกัดที่มีประสิทธิภาพมีการพิจารณา เช่น สารสกัดจากกานพลู ( 95 mg / ml )
) ซึ่งมีกิจกรรมค่อนข้างต่ำกว่าฝรั่ง ( 122 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร ) และ
กระเทียม ( 133 มก. / มล. ) สารสกัด และสารสกัดจากทั้งหมดเหล่านี้มีเหมือนกัน
กิจกรรมการยับยั้งรูปแบบ ผลดังกล่าวแตกต่างจาก
ข้อมูลรายงานในวรรณคดี ซามี่ ( 7 ) ใช้สารสกัดเมทานอลของ
ขิงซึ่งไม่ได้ผลต้านจุลชีพต่อ S .
ปัจจุบัน) และ E . coli อย่างไรก็ตาม อุตสาหกรรม et al . ( 5 ) การใช้วิธีการที่แตกต่างกันของการเตรียมสารสกัดขิง

, ตรวจสอบการยับยั้งการกระทำต่อเชื้อ E . coli รวมทั้งฤทธิ์ต้านจุลชีพจากสารสกัดจากกระเทียมสูง
E . coli Salmonella .
Ahmad aqil และ ( 2 ) สรุปได้ว่าสารสกัดเอทานอลของ
กระเทียมไม่ได้มี anti-e. หรือการกระทำที่ต่อต้านเชื้อชิเกลล่า . ใช้
วิธีการอื่น vuddhakul et al .( 9 ) พบว่าสารสกัดจากกระเทียม
ยับยั้งการเจริญเติบโตของ V . parahaemolyticus และ S . aureus , E . coli
; อย่างไรก็ตาม , ตะไคร้ และสารสกัดขิงไม่ได้
แสดงฤทธิ์ต้านจุลชีพใด ๆ พฤติกรรมดังกล่าวของการต้านเชื้อแบคทีเรียยังยืนยันด้วย
adonizio et al . ( 1 ) ผู้ที่ใช้สารสกัดจากตะไคร้
และไม่ได้สังเกตผลต้านเชื้อแบคทีเรีย

เปรียบเทียบกับข้อมูลจากวรรณกรรมที่แสดงให้เห็นว่า
ตามวิธีการที่นำมาใช้ในการศึกษา
ฤทธิ์ต้านจุลชีพ ผลลัพธ์ที่หลากหลายมากที่สุดได้ .
สารสกัดพืชแสดงผลยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียบน
ศึกษาถึงรูปแบบ ที่แตกต่างกัน จึง
แนะนำว่าธรรมชาติและจำนวนของงาน
หลักการที่เกี่ยวข้องกับสารสกัดจากพืชแต่ละตัวจะมีการศึกษาในรายละเอียด

.
กิตติกรรมประกาศงานวิจัยนี้ได้รับการสนับสนุนจาก funda çãโอ เดอ amparo เป็น
ันทำรัฐ เดอ เซาเปาลู ( fapesp , บราซิล ) ผู้เขียนขอขอบคุณ ดร. หลินเจาหมิง
( FCA / unesp / Botucatu ) สำหรับการให้
โรงงานตัวอย่างและ ดร. มาเรีย เดอ ลอร์เดส ริเบโร่ เดอ ซูซ่า
ดากูนยา ( IBB / unesp / Botucatu ) สำหรับการจัดหา S . aureus
สายพันธุ์