Everything else could be addressed

Everything else could be addressed once he had left this place!!

Yun Che increased his speed, and flew towards in the direction of the ancient fortress gates. This ancient fortress was simply too large; even though his present speed far exceeded his previous speed, it still took him more than fifteen minutes to travel the distance from the end of the castle to its exit. There was still roughly one hour before the repulsion field would appear, so there was still more than enough time. But Yun Che still rushed forward, as he did not want to chance anything.

In a short amount of time, which was exactly fifteen minutes, Yun Che could see the castle exit… and all this while, he had to endure the excited yelling of a girl right next to his ear; he was not given a moment of respite throughout. If he did not have enough love in his heart, and this little girl did not have the potential to be a game-breaker, he might have just tossed her there and then.

Yun Che’s body flickered like an arrow, shooting out of the gates of the ancient fortress and reached the world outside in no time at all.

The light had grown bright; Yun Che slowed down and was stunned by the scenery that laid ahead.

Initially, he had entered the ancient fortress from a flat and boundless wilderness…. That wilderness was purely just a wilderness. With barrenness and openness being its only special characteristics, it was unforgettable.

But right now, what appeared in front of him, was a vast swathe to yellow-green grass, and at a distance, all he could see was a sea of ancient, towering trees. The leaves, branches and trunk of these ancient trees were largely blue and black in color, and showed no signs of vitality.

“What happened? This definitely was not the place from which I had entered the ancient fortress.” Yun Che said with a shocked expression as he turned to look at the towering ancient fortress, its roof was so high it could not be seen with the naked eye.

“My guess was right.” Jasmine said in an exceptionally calm voice, “Remember what I had told you at that time? That it was extremely likely that this fortress would move around… and looks it was really the case! If not, it would have long ago been discovered by those from the Profound Sky Continent.”

Yun Che’s heart grew even more bewildered… if that was truly the case, then how exactly did this gigantic ancient fortress move around? Did this mean that it possessed a life of its own?”

Yun Che came to realize more and more that there was nothing that was impossible in this boundless universe. Before he was sixteen, he was a mere weakling, and the world he recognized was confined within the bounds of Floating Cloud City. Nowadays, as he continued to grow in strength and reach greater and greater heights, the world that he could see had also expanded greatly… yet the feeling he got was that he had become smaller and smaller in the grand scheme of things. In this world, who knew how many more incredible things existed, things which could overturn his understanding in the blink of an eye.

Such as the little girl that was beside him right now!

“Where is this place? Is it a fun place… there is so much grass, and big trees too! But the grass in this place isn’t green at all, and it looks like it is about to wither.” The little girl measured her new surroundings with curiosity, filling the air with her lovable shouts as she spoke to herself.

Plop!

“Ah… Ow ow ow ow…” The little girl had slept for too long, and she was in a state of extreme hunger. Her body was already soft and weak, so after her exertions, all of a sudden she collapsed onto the ground and made no move to get up. She kept crying in pain, and two huge tears had welled up in her eyes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกสิ่งทุกอย่างอาจได้รับเมื่อมานี้!!Yun Che เพิ่มความเร็วของเขา และบินไปในทิศทางของประตูป้อมปราการโบราณ ป้อมปราการโบราณนี้เป็นเพียงขนาดใหญ่เกินไป แม้ว่าความเร็วของเขาอยู่ไกลเกินความเร็วของเขาก่อนหน้านี้ มันยังคงเอาเขามากกว่าสิบห้านาทีในการเดินทางระยะทางจากจุดสิ้นสุดของปราสาทเพื่อทางออก ได้ยังคงประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนจะปรากฏฟิลด์เขม่น ดังนั้นมีเวลาพอก็ยังมากกว่า แต่ยุน Che ยังคงวิ่งไปข้างหน้า เช่นเขาไม่ต้องการอะไรมีโอกาสในปริมาณที่สั้นของเวลา ซึ่งแน่นอนสิบห้านาที Yun Che สามารถเห็นปราสาทออก...และทั้งหมดนี้ในขณะที่ เขาต้องทนตื่นเต้นตะโกนของหู อยู่สาว นอกจากนี้เขาไม่ได้รับช่วงเวลาของการพักผ่อนตลอด ถ้าเขาไม่มีความรักเพียงพอในหัวใจของเขา และผู้หญิงคนนี้ไม่มีศักยภาพที่จะเป็นเกมเบรก เขาอาจมีสภาวะของเธอมีแล้วร่างกายยืน Che flickered เช่นลูกศร ยิงจากประตูของป้อมปราการโบราณ และมาถึงโลกภายนอกในเวลาไม่นานเลยแสงเติบโตสดใส Yun Che ชะลอตัวลง และเสร็จ โดยฉากที่วางข้างหน้าเริ่มแรก เขาได้ป้อนป้อมปราการโบราณจากป่าแบน และไร้ขีดจำกัด... ป่าที่เป็นป่าแท้เพียง Barrenness และเปิดกว้างที่มีคุณสมบัติพิเศษเฉพาะ ก็พึงแต่ตอนนี้ สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเขา ใหญ่ฟ้าจะสีเหลืองสีเขียวหญ้า และที่ระยะ ทั้งหมดที่เขาสามารถเห็นทะเลต้นไม้โบราณ สูงตระหง่าน ใบ กิ่ง และลำต้นของต้นไม้โบราณเหล่านี้ส่วนใหญ่สีน้ำเงิน และสีดำ และของพลัง"เกิดอะไรขึ้น นี้แน่นอนไม่ได้ซึ่งผมได้ป้อนป้อมปราการโบราณ" Yun Che กล่าวกับนิพจน์การตกใจเขาหันไปมองป้อมปราการโบราณสูงตระหง่าน หลังคาเป็นสูงไม่เห็น ด้วยตาเปล่า"ฉันเดาไม่ถูกต้อง" ดอกมะลิกล่าวว่า ในความสงบอย่างยิ่งเสียง "จำอะไรผมก็บอกคุณขณะนั้น ก็ได้มากว่า ป้อมปราการนี้จะย้ายไปรอบ ๆ... และดูมันก็จริง ๆ ถ้า ไม่ มันจะมีมานานถูกค้นพบ โดยผู้ที่มาจากทวีปฟ้าลึกซึ้งหรือไม่"ยุน Che หัวใจเติบโตยิ่งสับสน...ถ้านั้นก็อย่างแท้จริง แล้ววิธีการว่าไม่หายักษ์ย้าย ไม่นี้หมายความ ว่า กินชีวิตของตัวเอง"Che ยุนมาพร้อมตระหนักมากขึ้นว่ามีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในจักรวาลนี้ไร้ขีดจำกัด ก่อนเขาหก เขาอ่อนแอมีเพียง และโลกที่เขารู้จักได้ถูกคุมขังภายในขอบเขตของเมืองเมฆลอย ปัจจุบัน ขณะที่เขายังคงเติบโตในความแข็งแรง และเข้าถึงความสูงที่มากขึ้น และมากขึ้น โลกที่เขาจะได้เห็นได้ขยายมาก... แต่ความรู้สึกที่เขาได้รับว่า เขาได้กลายเป็นที่มีขนาดเล็ก และขนาดเล็กในโครงการใหญ่ของสิ่ง ในโลกนี้ ใครรู้สิ่งเหลือเชื่อมากเท่าใดอยู่ สิ่งที่สามารถคว่ำความเข้าใจเขาในพริบตาเช่นสาวน้อยที่อยู่ข้างเขาอยู่ซึ่งเป็นสถานที่แห่งนี้ เป็นสถานที่สนุก...มีมากหญ้า ต้นไม้ใหญ่เกินไป แต่หญ้าในนี้ไม่ใช่สีเขียวทั้งหมด และดูเหมือนมันจะเหี่ยวเฉา" สาวน้อยวัดสภาพแวดล้อมใหม่ของเธอ ด้วยความอยากรู้ เติมอากาศกับเธอรัก shouts เธอพูดกับตัวเองPlop"อา... โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย... " สาวน้อยได้นอนนานเกินไป และเธออยู่ในสถานะของความหิวมาก ร่างกายของเธอเป็นอยู่แล้วนุ่ม และ อ่อน ดังนั้นหลังจากน้ำมือของเธอ จู่ ๆ เธอยุบลงบนพื้นดิน และทำการย้ายไปขึ้น เธอร้องไห้ในความเจ็บปวด และน้ำตาใหญ่สองมี welled ขึ้นในดวงตาของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกสิ่งทุกอย่างจะได้รับการแก้ไขเมื่อเขาได้ออกจากสถานที่แห่งนี้ !!

Yun Che เพิ่มขึ้นความเร็วของเขาและบินต่อไปในทิศทางของประตูป้อมปราการโบราณ ป้อมปราการโบราณนี้เป็นเพียงขนาดใหญ่เกินไป แม้ว่าความเร็วในปัจจุบันของเขาไกลเกินความเร็วก่อนหน้าของเขาก็ยังคงพาเขากว่าสิบห้านาทีในการเดินทางไกลจากจุดสิ้นสุดของปราสาทเพื่อออกของตน ยังคงมีประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนฟิลด์เขม่นจะปรากฏเพื่อให้ยังคงมีเวลามากพอ แต่ยุนเจ๊ยังคงรีบวิ่งไปข้างหน้าในขณะที่เขาไม่ต้องการที่จะมีโอกาสอะไร.

ในระยะเวลาสั้น ๆ ซึ่งเป็นสิ่งสิบห้านาที, Yun เจ๊จะได้เห็นทางออกปราสาท ... และทั้งหมดนี้ในขณะที่เขาจะต้องทนตะโกนตื่นเต้น สาวติดกับหูของเขา; เขาไม่ได้รับช่วงเวลาของการพักผ่อนตลอด ถ้าเขาไม่ได้มีความรักมากพอในหัวใจของเขาและสาวน้อยนี้ไม่ได้มีศักยภาพที่จะเป็นเกม Breaker, เขาอาจจะโยนเพียงแค่เธอมีแล้ว.

ร่างกาย Yun เจ๊ flickered เหมือนลูกศรยิงออกมาจากประตู . ของป้อมปราการโบราณและถึงโลกภายนอกในเวลาที่ไม่ทั้งหมด

แสงได้เติบโตสดใส; Yun Che ชะลอตัวลงและถูกตะลึงกับทิวทัศน์ที่วางข้างหน้า.

ตอนแรกที่เขาได้เข้ามาในป้อมปราการโบราณจากถิ่นทุรกันดารแบนและไม่มีที่สิ้นสุด ... ที่รกร้างว่างเปล่านั่นคือหมดจดเพียงถิ่นทุรกันดาร ด้วยการเป็นหมันและการเปิดกว้างเป็นลักษณะพิเศษเฉพาะมันเป็นที่น่าจดจำ.

แต่ตอนนี้สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาเป็นแผลใหญ่หญ้าสีเหลืองสีเขียวและที่ระยะทางทั้งหมดที่เขาจะได้เห็นเป็นทะเลของโบราณ ต้นไม้สูงตระหง่าน ใบกิ่งและลำต้นของต้นไม้โบราณเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นสีฟ้าและสีดำและแสดงให้เห็นสัญญาณของความมีชีวิตชีวา no.

"เกิดอะไรขึ้น? นี้แน่นอนไม่ได้เกิดขึ้นจากการที่ผมได้เข้ามาในป้อมปราการโบราณ.

"ยุนเจ๊กล่าวด้วยสีหน้าตกใจในขณะที่เขาหันไปดูที่ป้อมปราการโบราณสูงตระหง่านหลังคาสูงจนไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า. " ฉันเดาถูกต้อง. "จัสมินกล่าวในการให้เสียงสงบล้ำ" จำไว้ว่าสิ่งที่ฉันได้บอกคุณในช่วงเวลานั้น? ว่ามันก็น่าจะเป็นอย่างยิ่งที่ป้อมนี้จะย้ายไปรอบ ๆ ... และดูเหมือนมันเป็นจริงกรณี! ถ้าไม่ได้ก็จะมีความยาวที่ผ่านมาถูกค้นพบโดยผู้ที่มาจากท้องฟ้าทวีป. "ที่ลึกซึ้ง

หัวใจหยุนเจ๊ยิ่งสับสนมากขึ้น ... ถ้าเป็นกรณีอย่างแท้จริงแล้ววิธีการว่าไม่นี้ป้อมปราการโบราณขนาดใหญ่ย้ายไปรอบ ๆ ? นี้ไม่ได้หมายความว่ามันมีชีวิตของมันเองหรือไม่? "

ยุนเจ๊ก็ตระหนักมากขึ้นว่ามีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ไม่มีที่สิ้นสุดในจักรวาลนี้ ก่อนที่เขาจะอายุสิบหกเขาเป็นคนอ่อนแอเพียงและโลกที่เขาได้รับการยอมรับถูกกักตัวอยู่ในขอบเขตของ Floating เมฆเมือง ปัจจุบันในขณะที่เขายังคงเติบโตในความแข็งแรงและเข้าถึงความสูงมากขึ้นและมากขึ้นโลกที่เขาจะได้เห็นได้ขยายยังมาก ... ยังความรู้สึกที่เขาได้รับคือการที่เขาได้กลายเป็นขนาดเล็กและขนาดเล็กในโครงการใหญ่ของสิ่ง ในโลกนี้ใครจะรู้ว่าหลายสิ่งที่น่าทึ่งมากขึ้นมีอยู่สิ่งที่สามารถคว่ำความเข้าใจของเขาในพริบตา.

เช่นสาวน้อยที่อยู่ข้างๆในขณะนี้!

"ที่เป็นสถานที่นี้หรือไม่? มันเป็นสถานที่ที่สนุก ... มีหญ้ามากและต้นไม้ใหญ่เกินไป! แต่หญ้าในสถานที่นี้ไม่ได้เป็นสีเขียวที่ทุกคนและดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะเหี่ยวเฉา. "สาวน้อยวัดสภาพแวดล้อมใหม่ของเธอด้วยความอยากรู้เติมอากาศด้วยเสียงตะโกนที่น่ารักของเธอที่เธอพูดกับตัวเอง.

ป๋อม!

" อ่า ... โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย ... "สาวน้อยเคยนอนนานเกินไปและเธออยู่ในสภาพของความหิวรุนแรง ร่างกายของเธอได้แล้วนุ่มและอ่อนแอดังนั้นหลังจากการออกแรงของเธอทั้งหมดในทันทีที่เธอทรุดตัวลงบนพื้นดินและทำให้ไม่มีการย้ายไปที่ได้รับการขึ้น เธอยังคงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดและสองน้ำตาซึมได้มากขึ้นในดวงตาของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกอย่างสามารถ addressed เมื่อเขาออกจากสถานที่นี้ !ยุนเช เพิ่มความเร็ว และบินไปในทิศทางของป้อมโบราณ ป้อมโบราณนี้เป็นเพียงขนาดใหญ่เกินไป แม้ว่าปัจจุบันความเร็วเกินความเร็วของเขาก่อนหน้านี้ก็ยังเอาเขามากกว่าสิบห้านาทีการเดินทางระยะทางจากปลายของปราสาทเพื่อออกของ ยังคงมีประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนขับไล่เขตข้อมูลจะปรากฏ จึงยังคงมีเวลามากพอ . แต่ยุนเช ยังคงวิ่งต่อไปในขณะที่เขาไม่ได้ต้องการโอกาสทั้งนั้นในเวลาสั้นๆ ซึ่งเป็นเหมือนสิบห้านาที ยุนเชก็เห็นปราสาทออก . . . . . . . และทั้งหมดนี้ในขณะที่เขาต้องอดทนกับผู้หญิงตื่นเต้นตะโกนข้างๆหูของเขา เขาไม่ได้ให้ช่วงเวลาของการพักผ่อนตลอด ถ้าเขาไม่ได้มีความรักเพียงพอในจิตใจของเขา และผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีศักยภาพที่จะเบรกเกม เขาอาจจะแค่ทิ้งเธอไปแล้วร่างกายของยุนเช flickered เหมือนลูกศรที่ยิงออกไปจากประตูของป้อมโบราณและถึงโลกภายนอกในเวลาที่ไม่ทั้งหมดแสงเติบโตสดใส ยุนเช ชะลอตัวลง และตะลึง โดยฉากที่วางอยู่ข้างหน้าเริ่มแรกเขาได้เข้าไปในป้อมโบราณจากป่าแบนและไม่มีที่สิ้นสุด . . . . . . . ที่ป่าเป็นอย่างหมดจดเพียงที่รกร้างว่างเปล่า ด้วยลักษณะพิเศษของการเป็นหมันและเปิดกว้าง แต่ก็ถูกลืมแต่ตอนนี้ สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเขา คือการห่อมาก หญ้า เขียว เหลือง และ ไกล สิ่งที่เขาเห็นคือทะเลของต้นไม้สูงตระหง่านโบราณ . ใบกิ่งก้านและลำต้นของต้นไม้โบราณเหล่านี้ส่วนใหญ่มีสีฟ้าและสีดำเป็นสี และแสดงไม่มีสัญญาณของพลัง" เกิดอะไรขึ้น ? นี้แน่นอนไม่ได้เป็นสถานที่ซึ่งฉันได้เข้าไปในป้อมโบราณ " ยุนเช กล่าวด้วยสีหน้าตกใจ เขาหันไปมองป้อมโบราณสูงตระหง่าน , หลังคาสูงมาก ไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า" ฉันเดาถูก " จัสมินกล่าวเสียงเย็นโคตร " จำที่ผมบอกคุณตอนนั้น ? มันมากมีแนวโน้มว่า ป้อมนี้จะย้ายไปรอบ ๆ . . . . . . . และดูเหมือนเป็นคดีจริงๆ ถ้าไม่ มันก็นานมาแล้ว ถูกค้นพบโดยผู้ที่มาจากทวีป Sky ลึกซึ้ง”หัวใจของยุนเชก็ยิ่งสับสน . . . . . . . ถ้าเป็นคดีจริงๆ แล้วยังไงนี้ยักษ์โบราณป้อมปราการย้ายไปรอบ ๆ นี่หมายความว่ามันมีชีวิตของตัวเอง ? "ยุนอึนมาตระหนักมากขึ้นว่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในจักรวาลไม่มีที่สิ้นสุดนี้ ก่อนที่เขาอายุ 16 เขาเป็นคนอ่อนแอเท่านั้น และโลกที่เขารู้จักเป็นหลักภายในขอบเขตของเมืองลอยเมฆ ทุกวันนี้ เขายังคงเติบโตในความแข็งแรงและการเข้าถึงมากขึ้นและความสูงมากขึ้น โลกที่เขามองเห็นได้ขยายตัวอย่างมาก . . . . . . . แต่ความรู้สึกที่เขาได้รับคือ เขาได้กลายเป็นขนาดเล็กและขนาดเล็กในโครงการใหญ่ของสิ่งต่าง ๆ ในโลกนี้ คนที่รู้วิธีการหลายเหลือเชื่ออย่างมีตัวตน สิ่งซึ่งอาจเปลี่ยนความเข้าใจของเขาในชั่วพริบตาเช่น เด็กที่อยู่ข้างๆ เขาตอนนี้" ที่นี่ที่ไหน ? มันเป็นสถานที่ที่สนุก . . . . . . . มีหญ้ามาก และต้นไม้ใหญ่ด้วย แต่ หญ้า ใน สถานที่นี้ไม่เขียวเลย และดูเหมือนว่ามันกำลังเหี่ยวเฉา " สาวน้อยวัดสภาพแวดล้อมใหม่ด้วยความสงสัย บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงน่ารักของเธอขณะที่เธอพูดกับตัวเองพลั่ก !" อ่า . . . . . . . โอ้ย โอ้ย โอ้ย โอ้ย โอ้ย โอ้ย . . . . . . . " เด็กสาวได้นอนนาน และอยู่ในภาวะอดอยากมาก ร่างกายของเธอก็อ่อนและอ่อนแอ ดังนั้น หลังจากออกแรงของเธอ ทันใดนั้น เธอล้มลงบนพื้น และทำให้ไม่ขยับลุกขึ้น เธอเอาแต่ร้องไห้ เจ็บปวด และ น้ำตาก็เอ่อขึ้นมาสองมากในสายตาของเธอ