Here the research evidence is divid

Here the research evidence is divided. There are studies which show no benefit from teaching grammatical analysis (Elley 1994; Elley et al 1979; Hillocks 1986; O'Hare 1973), contrasting with other studies which do show a benefit. In the latter studies the benefit can be shown in two ways: by comparing the writing of an experimental group who have received grammar teaching with that of a control group who have not, or by correlating subjects' writing skills with their explicit knowledge ('grammatical awareness'). The link to grammar teaching in the second case rests on the plausible assumption that this enhances grammatical awareness. The references which show benefits in these ways are: Bateman and Zidonis 1966; Bryant et al 1997, 2000; Gale 1967; Heap 1991; Kennedy and Larson 1969; Klotz 1996; Mason and Mason 1997; Mason, Mason, and Quayle 1992; Mccleary 1995; Mellon 1969; Nunes et al 1997a,b; Williams 1995. The least we can say is that, contrary to popular wisdom, the question is still open.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี่หลักฐานงานวิจัยถูกแบ่งออก มีการศึกษาที่แสดงไม่มีประโยชน์จากการสอนไวยากรณ์วิเคราะห์ (Elley 1994 Elley et al, 1979 Hillocks 1986 ห้องแฮร์ 1973), กับการศึกษาอื่น ๆ ที่แสดงประโยชน์ของการ ในการศึกษาหลัง สามารถแสดงประโยชน์ในสองวิธี: โดยการเปรียบเทียบการเขียนของกลุ่มทดลองที่ได้รับการสอนกับกลุ่มควบคุมที่ไม่มีไวยากรณ์ หรืออีกเรื่องเขียนทักษะกับความรู้ชัดแจ้ง ('ไวยากรณ์ตระหนัก') เชื่อมโยงไปยังไวยากรณ์สอนในกรณีที่สองอยู่สมมุติฐานเป็นไปได้ที่ว่า นี้ช่วยเพิ่มความรู้ทางไวยากรณ์ มีการอ้างอิงที่แสดงประโยชน์วิธีเหล่านี้: แซมเบทแมนและ Zidonis 1966 ไบรอันท์ et al 1997, 2000 Gale 1967 กอง 1991 เคนเนดี้และ Larson 1969 Klotz 1996 Mason และ Mason 1997 Mason, Mason และเควล 1992 Mccleary 1995 เมลลอน 1969 Nunes et al 1997a, b วิลเลียมส์ 1995 อย่างน้อยเราสามารถพูดได้ ขัดกับปัญญานิยม คำถามว่ายังเปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่คือหลักฐานจากงานวิจัยจะแบ่งออก มีการศึกษาที่แสดงให้ได้รับประโยชน์จากการเรียนการสอนการวิเคราะห์ไวยากรณ์ไม่มี (elley 1994; elley et al, 1979; ปิดกั้น 1986; โอแฮร์ 1973) ตรงข้ามกับการศึกษาอื่น ๆ ที่ทำแสดงให้เห็นประโยชน์ ในการศึกษาหลังประโยชน์สามารถแสดงในสองวิธีโดยการเปรียบเทียบการเขียนของกลุ่มทดลองที่ได้รับการเรียนการสอนไวยากรณ์กับที่ของกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้หรือโดยการเทียบเคียงวิชาทักษะการเขียนที่มีความรู้ที่ชัดเจนของพวกเขา ('ไวยากรณ์ การรับรู้ ') การเชื่อมโยงเพื่อการเรียนการสอนไวยากรณ์ในกรณีที่สองวางอยู่บนสมมติฐานที่เป็นไปได้ว่าเรื่องนี้จะช่วยเพิ่มการรับรู้ทางไวยากรณ์ อ้างอิงที่แสดงให้เห็นผลประโยชน์ในรูปแบบเหล่านี้คือเบทและ Zidonis 1966; ไบรอันท์และคณะ 1997, 2000; เกล 1967; กอง 1991; เคนเนดี้และ Larson 1969; Klotz 1996; เมสันเมสันและ 1997; เมสันเมสันและเควล 1992; McCleary 1995; เมลลอน 1969; Nunes et al, 1997a, b; วิลเลียมส์ 1995 อย่างน้อยที่เราสามารถพูดได้ว่าตรงกันข้ามกับภูมิปัญญาชาวคำถามที่ยังคงเปิดอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี่คือหลักฐานการวิจัยจะแบ่ง มีการศึกษาที่แสดงไม่มีผลประโยชน์จากการสอนการวิเคราะห์ไวยากรณ์ ( เอลีย์ 1994 ; ลีย์ et al , 1979 ; เนินเขา 1986 ; O ' Hare 1973 ) , ตรงข้ามกับการศึกษาอื่น ๆ ซึ่งทำให้เป็นประโยชน์ ในหลังการศึกษาประโยชน์สามารถแสดงในสองวิธี :เขียนโดยเปรียบเทียบของกลุ่มทดลองที่ได้รับการสอนไวยากรณ์ที่มีกลุ่มควบคุมที่ได้ หรือ โดยมีความสัมพันธ์กับความรู้และทักษะการเขียนของพวกเขา ( 'grammatical ความตระหนัก ) เชื่อมโยงไปยังการสอนไวยากรณ์ในคดีที่สองที่วางอยู่บนสมมติฐานที่ว่านี้จะช่วยเพิ่มความตระหนักทางไวยากรณ์ .อ้างอิงที่แสดงผลประโยชน์ในรูปแบบเหล่านี้ : เบทแมน zidonis ไบรอันท์และ 1966 ; et al , 1997 , 2000 ; เกล 1967 ; กอง 1991 ; เคนเนดี้และ Larson 1969 ; คล็อตส์ 1996 ; เมสันเมสัน 1997 ; เมสัน เมสัน และเควล 1992 ; เมิกเคลียรี่ 1995 ; เมลลอน 1969 ; นูนส์ et al 1997a , B ; วิลเลี่ยม 1995 . อย่างน้อยเราสามารถพูดได้คือ ต่อปัญญานิยม คำถามที่ยังเปิดอยู่