LMS: Volume 15 Chapter 2Undiscovere

LMS: Volume 15 Chapter 2
Undiscovered Dungeon
Ahn Hyun Do cleaned his sword with a clean cloth.
The famed sword that the craftsman had completed with his soul and by smelting even the purest part of iron. As famous swordsmen used it generation after generation, the sword’s value had grown.
“Through the sword, what makes a human capable of rising to the sky… is the sword.”
Ahn Hyun Do possessed many famed swords, but he never carelessly took out the Radiant Sword. Only when a big decision was ahead did he meditate over the resolve of his time of youth while cleaning the Radiant Sword.
“The years when there was nothing scary in the world. The years when I was so bent on just fighting that I didn’t have time to look around. I received my undeserved Radiant Sword at that time. This is the sword that let me realize that the days of the sword had no meaning, that in the end people were more important.”
Ahn Hyun Do gazed at the Radiant Sword that he had cleaned to a mirror-like shine.
The azure sky and the clouds drifting away that shone through the office room’s window were also reflected on the blade. The sunlight made him squint his eyes.
“Swordsmanship is learning the way to use the sword. If the motive of fencing is merely strong swordsmanship, what worth is there in learning it?”
The sword that nurtured a person.
Like the flourished weed of the rough wilderness, in the end, a human also had to pass through training. There was a need to learn not just in the small dojo, but the vast world.
“True fear, the drive for life… and also one’s self can be learned through the sword.”
Ahn Hyun Do slid the sword into its sheath and left the office.
“Yul Min.”
The one who took care of the secretarial jobs in the Dojo was named Yul Min.
“Yes, Uncle.”
“It seems like it is time to teach the youngest disciple the way of the sword.”
“So it has already come to this. Then I will book two tickets. On about what date should I reserve the departure?”
“Since he has to go to school right now… Around summer should be fine.”
“Though it appears he’s not ready yet… Might you be rushing it too much?”
“If he’s lacking, he should be able to earn something greater from his insufficiencies.”
Anyone can learn swordsmanship.
For a sword faster than anyone else’s, repetitive effort and studying are necessary. However, simply possessing such a fast sword doesn’t equate to winning matches. A heavier sword or developing muscular strength didn’t mean winning in matches either.
The reason for learning the sword was to see one’s self clearly.
In Ahn Hyun Do’s opinion, young people these days were weak.
“When they go to school and study, prepare for employment… If they spend ten or so years like that they’ll end up running into the world without knowing what they like or what they want to do.”
Once they are out in the workforce, there wouldn’t be a chance to change one’s self. At their workplace, after working in the store and earning money, they would see that the precious times had completely passed and were gone.
Time doesn’t ever come back. It would be great if you could cheat time, but that was an impossibility that only happened in movies.
You would discover yourself through the sword.
Here, there was also the reason of victory by the sword. Observation of yourself and your opponent!
As you compared each other’s might, you would crave for greater heights. Seeing themselves clearly, swordsmen fought with the appetite for advancement.
“A truly powerful sword. Why you must learn the sword, what a true swordsman is… I should be able to show him what those are through travels.”
* * *
As the Korean University’s festival approached, with less than one week left, Lee Hyun’s school life became really busy.
“Those of you who are preparing for the bar; since we’ve gotta win the snack contest, you must absolutely not do it carelessly!”
To make the snacks for the bar, they were abruptly thrown into culinary processes!
Though Lee Hyun didn’t need to learn because he was quite well-versed in cooking, there was no time to rest because he had to teach the other students.
“Lee Hyun-oppa, how do you break an egg?”
“It’s okay to clean the apples with the sponge. Right?”
“When you wash the dishes can’t you use facial soap instead of Dawn™?”
Every time a question was asked, Lee Hyun sighed heavily.
These days, instant and delivery foods were set up too well. There were many cases where kids who had been conditioned to only study never even once made their own meal until they enrolled to university.
“But who’s gonna make the rice?”
“The Cuckoo makes the rice.”
[T/N: A Cuckoo is a popular brand of rice-cooker in Korea.]
“…”
These kinds of conversation!
Lee Hyun controlled his frustration and endured as he taught the students the basics of cooking.
“When you fry an egg, you have to spread vegetable oil in the pan first. It’s probably better if you use olive oil instead of vegetable oil.”
“Peel the skin of the apple first so it’s easier to cut. Don’t slice pineapple with a fruit knife!”
“You don’t cut the bananas, if you just peel it…”
Truthfully, the students were enjoying watching Lee Hyun get upset and explain, so they purposefully asked about even things they knew.
“But can’t you make rice with flour?”
“I heard that originally, stew is boiled as ramen soup by putting this and that in…”
Lee Hyun’s patience hit rock bottom.
Nevertheless, Seo Yoon was on the side of learning cooking quickly. Although she burnt the vegetable pancake (buchimgae) as black as coal, once he taught her the trick of it, her next attempt was beautifully fried.
With her chopsticks, Seo Yoon held out a bite of the kimchi pancake she had fried to Lee Hyun.
“You want me to try it?”
When Lee Hyun asked anxiously, Seo Yoon nodded with a similarly anxious face. As he stared at the kimchi pancake, Lee Hyun’s eyes became as sharp as knives.
‘Ingredients, flour, kimchi, kimchi liquid, egg, scallion, octopus, some others. There are no problems based on the ingredients.’
It was a kimchi pancake fried using normal ingredients.
‘Seeing as it’s been well grilled to a reddish color, there shouldn’t be any particular problems with the cooking process…’
After resolving his doubts, he received and ate the kimchi pancake Seo Yoon was giving him.
The kimchi pancake went into his mouth, and the rich aroma of kimchi fully diffused throughout!
‘It’s fragrant. It’s the taste of local kimchi after all. The cabbage grown in neighborhood gardens with the pickled fish and red pepper powder mixed in well… And its fitting rebirth as a pancake, good! It’s a well-made kimchi pancake.’
Although his evaluation of the kimchi pancake ended quickly, Lee Hyun’s mouth was as hot as a fire.
There was no way it wouldn’t be hot since she had given it to him fresh off the pan.
‘I’ll have to be more suspicious after all.’
Lee Hyun’s eyes became more sharp.
Eyes with a look that could kill!
Even as he glared, he raised his thumb for the taste.
“It’s tasty. Keep making them like this.”
“…”
lthough there was no reply, Seo Yoon’s eyes looked like they were laughing, if only a little.
‘Did she know how to laugh too?’
It was an expression that flickered past too fleetingly. However, the beauty she had shown for just a short moment’s instant was the smile he had imagined when he had made the first Goddess of Freya.
Seo Yoon made the fruit salad well too, and the skill with which she arranged it in the platter was also excellent.
The cooking practice they did in the Department of Food and Nutrition’s classroom that they had borrowed ended like that, and they did the planning for the opening of the bar separately.
10 men and 7 women made up the personnel for the bar.
“Make it a tent bar. Doing that will reduce the expense, too. Looks like about 5 tents in an array will do, so what do you think.”
At Hong Sun Ye’s words, the guys nodded in unison. The festival wasn’t going to end in a day, so they also had to prepare for rain.
“Then 5 tents. We’ll be able to set them up before the festival starts, right?”
Hong Sun Ye looked at Lee Hyun.
She had seen the construction ability that used all sorts of materials at the MT as well, so she thought that at that level, a tent or the like would be nothing.
“It’s definitely doable.”
“But where should we get the tents?”
“There should be a specific place that rents them out.”
“Then the tents are fine…”
Hong Sun Ye swiftly drew the blueprint. She actualized the place where they would set up the bar and the tent size as she drew the blueprint on the spot.
“I think 20 tables will go in.”
“Then about 100 chairs should do. Is that too much?”
“We have to prepare for cases when customers come all at once, too. Since there are really a lot of students from other schools and people who are coming, many customers will gather. We can borrow the chairs from the classrooms so let’s get plenty of them.”
“In the morning before the festival, we’ll have to set up the tents, tables, and even the chairs.”
“The materials for the gas stove and cooking…”
“If we make an order at a supply house, they’ll send it to us by truck.”
As Hong Sun Ye and Lee Hyun conversed, all the jobs progressed like lightning. The guys merely occupied space; in truth, the female students and Lee Hyun took on the bar preparation.
“But what should we choose as our bar’s concept?” Hong Sun Ye went around asking everyone.
All the bars in Korea University progressed with their own concepts. To attract amiable customers, it was vital that they dressed up and put out their individualized bar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

LMS: Volume 15 Chapter 2Undiscovered DungeonAhn Hyun Do cleaned his sword with a clean cloth.The famed sword that the craftsman had completed with his soul and by smelting even the purest part of iron. As famous swordsmen used it generation after generation, the sword’s value had grown.“Through the sword, what makes a human capable of rising to the sky… is the sword.”Ahn Hyun Do possessed many famed swords, but he never carelessly took out the Radiant Sword. Only when a big decision was ahead did he meditate over the resolve of his time of youth while cleaning the Radiant Sword.“The years when there was nothing scary in the world. The years when I was so bent on just fighting that I didn’t have time to look around. I received my undeserved Radiant Sword at that time. This is the sword that let me realize that the days of the sword had no meaning, that in the end people were more important.”Ahn Hyun Do gazed at the Radiant Sword that he had cleaned to a mirror-like shine.The azure sky and the clouds drifting away that shone through the office room’s window were also reflected on the blade. The sunlight made him squint his eyes.“Swordsmanship is learning the way to use the sword. If the motive of fencing is merely strong swordsmanship, what worth is there in learning it?”The sword that nurtured a person.Like the flourished weed of the rough wilderness, in the end, a human also had to pass through training. There was a need to learn not just in the small dojo, but the vast world."ความจริงเสียเถอะ ไดรฟ์สำหรับชีวิต... และยังเป็นหนึ่งของตนเองสามารถเรียนรู้ผ่านดาบ"อาห์นฮยอนไม่ฝ่อดาบเป็นของ sheath และจากสำนักงาน"Yul นาที"คนเอาดูแลงานเลขานุการในโดโจที่ชื่อ Yul นาที"ใช่ ลุง""มันเหมือนถึงเวลาสอนสาวกอายุน้อยที่สุดวิถีดาบ""ให้มันแล้วมานี้ แล้ว ผมจะจองตั๋วสอง บนเกี่ยวกับวันควรฉันจองออกหรือไม่""เนื่องจากเขาได้ไปโรงเรียนขณะนี้... รอบฤดูร้อนควรจะดี""แต่เหมือน เขาไม่พร้อมยัง... อาจคุณสามารถวิ่งมันมากเกินไปหรือไม่""ถ้าเขาขาด เขาควรจะได้รับบางสิ่งบางอย่างหลังจาก insufficiencies ของเขา"ทุกคนสามารถเรียนรู้ swordsmanshipสำหรับดาบเร็วกว่าใคร ซ้ำ ของความพยายามและการศึกษาจำเป็นต้องใช้ อย่างไรก็ตาม มีดาบอย่างรวดเร็วเพียงแค่ไม่คิดว่าจะชนะการแข่งขัน ดาบหนักหรือการพัฒนาความแข็งแรงของกล้ามเนื้อไม่ได้หมายความว่า ชนะในการแข่งขันอย่างใดอย่างหนึ่งเหตุผลที่เรียนดาบที่ดูของตัวเองอย่างชัดเจนในอาห์นฮยอน Do's ความคิด คนหนุ่มสาววันนี้ได้อ่อนแอ"เมื่อพวกเขาไปโรงเรียนและการศึกษา เตรียมความพร้อมสำหรับการจ้างงาน... ถ้าพวกเขาใช้จ่ายสิบ หรือดัง นั้นปีชอบที่พวกเขาจะได้ทำงานในโลกโดยไม่รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาชอบหรือสิ่งที่พวกเขาต้องการทำ"เมื่อพวกเขาออกในแรง จะไม่มีโอกาสเปลี่ยนแปลงได้ด้วยตนเอง ที่ทำงานของพวกเขา หลังจากทำงานในร้านและเงินรายได้ พวกเขาจะเห็นว่า เวลามีค่าได้ผ่านทั้งหมด และได้หายไปเวลาไม่เคยกลับมา มันจะดีถ้าคุณไม่โกงเวลา แต่ไม่เป็นไปที่เกิดขึ้นเฉพาะ ในภาพยนตร์ได้ทำการคุณจะค้นพบตัวเองผ่านดาบที่นี่ ถูกเหตุผลของชัยชนะโดยดาบ สังเกตตัวเองและฝ่ายตรงข้ามเป็นของผู้อื่นอาจเทียบคุณ คุณจะอยากสูงมากกว่านี้ เห็นตัวเองชัดเจน swordsmen สู้กับความอยากอาหารสำหรับการก้าวหน้า"ดาบมีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง ทำไมคุณต้องเรียนรู้ดาบ ดาบอะไรจริงอยู่ ฉันต้องการแสดงผู้ที่ผ่านการเดินทาง"* * *เป็นเทศกาลของมหาวิทยาลัยเกาหลีประดับ มีน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ซ้าย ลีฮยอนโรงเรียนชีวิตกลายเป็นไม่ว่างจริง ๆ"ผู้ที่กำลังเตรียมสำหรับบาร์ เนื่องจากเราได้ต้องชนะการประกวดขนม คุณต้องแน่นอนไม่ทำลวก ๆ ! "ทำขนมสำหรับแถบ พวกเขาทันทีกระเด็นเข้าไปในกระบวนการทำอาหารแม้ว่าลีฮยอนไม่จำเป็นต้องเรียนรู้เพราะเขาค่อนข้างรอบรู้ในการปรุงอาหาร มีไม่มีเวลาพักผ่อนเพราะมีสอนนักเรียนคนอื่น ๆ"ลีฮยอน-oppa วิธีทำคุณตัดไข่หรือไม่""ก็ไม่เป็นไรทำความสะอาดแอปเปิ้ลกับฟองน้ำ ขวาหรือไม่""เมื่อคุณล้างอาหารไม่สามารถคุณใช้สบู่™รุ่ง? "ทุกครั้งที่มีถามคำถาม ลีฮยอนถอนหายใจหนักวันนี้ อาหารทันทีและจัดส่งกำลังได้ดี มีหลายกรณีที่เด็กที่มีการปรับอากาศเฉพาะ ศึกษาแม้เคย ทำอาหารของตนเองจนกว่าจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย"แต่ที่กำลังจะทำให้ข้าว""Cuckoo ทำข้าว"[T/n: A Cuckoo เป็นแบรนด์ยอดนิยมของหม้อหุงข้าวในเกาหลี]“…”ชนิดของการสนทนาเหล่านี้ลีฮยอนควบคุมแห้วของเขา และทน ตามที่เขาสอนนักเรียนที่พื้นฐานของการทำอาหาร"เมื่อคุณทอดไข่ ได้กระจายน้ำมันพืชในกระทะก่อน ได้คงดีกว่าถ้าคุณใช้น้ำมันมะกอกแทนน้ำมันพืช""ลอกผิวของแอปเปิ้ลก่อนเพื่อให้ง่ายต่อการตัด อย่าหั่นสับปะรดกับมีดผลไม้""คุณไม่ตัดกล้วย ถ้าคุณเพียงแค่ปอกเปลือก... "ดี ๆ นักเรียนได้เพลิดเพลินกับการดู Lee Hyun รับความทุกข์ร้อน และอธิบาย เพื่อจะถามเกี่ยวกับสิ่งที่แม้แต่ทุก ที่พวกเขารู้"แต่คุณไม่สามารถทำข้าวแป้ง""ผมได้ยินว่า เดิม แกงเป็นต้มเป็นซุปราเม็งตามนี้และที่... "ลีฮยอนทนตีหินด้านล่างอย่างไรก็ตาม จินเกสท์ Seo ได้ด้านของการเรียนรู้การทำอาหารอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเธอเผาแพนเค้กผัก (buchimgae) สีดำที่ถ่านหิน เมื่อเขาสอนเคล็ดลับของเธอ เธอครั้งต่อไปได้อย่างสวยงามทอดWith her chopsticks, Seo Yoon held out a bite of the kimchi pancake she had fried to Lee Hyun.“You want me to try it?”When Lee Hyun asked anxiously, Seo Yoon nodded with a similarly anxious face. As he stared at the kimchi pancake, Lee Hyun’s eyes became as sharp as knives.‘Ingredients, flour, kimchi, kimchi liquid, egg, scallion, octopus, some others. There are no problems based on the ingredients.’It was a kimchi pancake fried using normal ingredients.‘Seeing as it’s been well grilled to a reddish color, there shouldn’t be any particular problems with the cooking process…’After resolving his doubts, he received and ate the kimchi pancake Seo Yoon was giving him.The kimchi pancake went into his mouth, and the rich aroma of kimchi fully diffused throughout!‘It’s fragrant. It’s the taste of local kimchi after all. The cabbage grown in neighborhood gardens with the pickled fish and red pepper powder mixed in well… And its fitting rebirth as a pancake, good! It’s a well-made kimchi pancake.’Although his evaluation of the kimchi pancake ended quickly, Lee Hyun’s mouth was as hot as a fire.There was no way it wouldn’t be hot since she had given it to him fresh off the pan.‘I’ll have to be more suspicious after all.’Lee Hyun’s eyes became more sharp.Eyes with a look that could kill!Even as he glared, he raised his thumb for the taste.“It’s tasty. Keep making them like this.”“…”lthough there was no reply, Seo Yoon’s eyes looked like they were laughing, if only a little.‘Did she know how to laugh too?’It was an expression that flickered past too fleetingly. However, the beauty she had shown for just a short moment’s instant was the smile he had imagined when he had made the first Goddess of Freya.Seo Yoon made the fruit salad well too, and the skill with which she arranged it in the platter was also excellent.The cooking practice they did in the Department of Food and Nutrition’s classroom that they had borrowed ended like that, and they did the planning for the opening of the bar separately.10 men and 7 women made up the personnel for the bar.“Make it a tent bar. Doing that will reduce the expense, too. Looks like about 5 tents in an array will do, so what do you think.”At Hong Sun Ye’s words, the guys nodded in unison. The festival wasn’t going to end in a day, so they also had to prepare for rain.“Then 5 tents. We’ll be able to set them up before the festival starts, right?”Hong Sun Ye looked at Lee Hyun.She had seen the construction ability that used all sorts of materials at the MT as well, so she thought that at that level, a tent or the like would be nothing.“It’s definitely doable.”“But where should we get the tents?”“There should be a specific place that rents them out.”“Then the tents are fine…”Hong Sun Ye swiftly drew the blueprint. She actualized the place where they would set up the bar and the tent size as she drew the blueprint on the spot.
“I think 20 tables will go in.”
“Then about 100 chairs should do. Is that too much?”
“We have to prepare for cases when customers come all at once, too. Since there are really a lot of students from other schools and people who are coming, many customers will gather. We can borrow the chairs from the classrooms so let’s get plenty of them.”
“In the morning before the festival, we’ll have to set up the tents, tables, and even the chairs.”
“The materials for the gas stove and cooking…”
“If we make an order at a supply house, they’ll send it to us by truck.”
As Hong Sun Ye and Lee Hyun conversed, all the jobs progressed like lightning. The guys merely occupied space; in truth, the female students and Lee Hyun took on the bar preparation.
“But what should we choose as our bar’s concept?” Hong Sun Ye went around asking everyone.
All the bars in Korea University progressed with their own concepts. To attract amiable customers, it was vital that they dressed up and put out their individualized bar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

LMS: เล่ม 15 บทที่ 2 ค้นพบกรุอานฮยอนทำดาบของเขาทำความสะอาดด้วยผ้าสะอาด. ดาบที่มีชื่อเสียงที่ได้เสร็จสิ้นการช่างฝีมือที่มีจิตวิญญาณของเขาและโดยการถลุงแม้ส่วนที่บริสุทธิ์ของธาตุเหล็ก ในฐานะที่เป็นดาบที่มีชื่อเสียงใช้มันรุ่นแล้วรุ่นเล่ามูลค่าของดาบได้เติบโต. "ผ่านดาบสิ่งที่ทำให้มนุษย์ความสามารถในการปรับตัวสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า ... เป็นดาบ." อานฮยอนทำมีดาบที่มีชื่อเสียงจำนวนมาก แต่เขาไม่เคยลวกเอาออก ดาบ Radiant เฉพาะเมื่อการตัดสินใจที่ใหญ่ที่เขากำลังไปข้างหน้าไม่นั่งสมาธิมากกว่าการแก้ปัญหาของเวลาของวัยหนุ่มของเขาขณะที่ทำความสะอาดดาบ Radiant. "เมื่อปีที่ผ่านมาก็ไม่มีอะไรที่น่ากลัวที่สุดในโลก ปีที่ผ่านมาเมื่อผมก้มลงไปเรื่อย ๆ เพียงแค่การต่อสู้ว่าผมไม่ได้มีเวลาที่จะมองไปรอบ ๆ ผมได้รับดาบ Radiant สมควรของฉันในเวลานั้น นี้เป็นดาบที่ให้ฉันรู้ว่าวันของดาบมีความหมายไม่ว่าในที่สุดคนที่มีความสำคัญมากขึ้น. "อานฮยอนทำจ้องไปที่ดาบRadiant ว่าเขาได้ทำความสะอาดเพื่อความเงางามเหมือนกระจก. ท้องฟ้าสีฟ้า และเมฆลอยออกไปส่องผ่านหน้าต่างห้องทำงานของที่ถูกสะท้อนให้เห็นบนใบมีด แสงแดดทำให้เขาเหล่ตาของเขา. "Swordsmanship คือการเรียนรู้วิธีการใช้ดาบ ถ้าแรงจูงใจของการฟันดาบเป็นดาบที่แข็งแกร่งเพียงสิ่งที่คุ้มค่าจะมีในการเรียนรู้หรือไม่ "ดาบที่หล่อเลี้ยงคนการให้. เช่นเดียวกับวัชพืชที่เจริญรุ่งเรืองของถิ่นทุรกันดารหยาบในท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ยังต้องผ่านการผ่านการฝึกอบรม มีความต้องการที่จะเรียนรู้ไม่เพียง แต่ในโดโจขนาดเล็กได้ แต่โลกที่กว้างใหญ่. "กลัวรู, ไดรฟ์สำหรับชีวิต ... และตัวเองสามารถเรียนรู้ผ่านดาบ." อานฮยอนทำเลื่อนดาบใส่ฝักและซ้าย สำนักงาน. "Yul Min." เป็นผู้หนึ่งที่ดูแลงานเลขานุการใน Dojo เป็นชื่อ Yul Min. "ใช่ลุง." "มันดูเหมือนว่ามันเป็นเวลาที่จะสอนลูกศิษย์ที่อายุน้อยที่สุดวิธีดาบ." "ดังนั้นก็มีอยู่แล้วมาถึงนี้ แล้วฉันจะจองตั๋วสองใบ เกี่ยวกับสิ่งที่วันที่ฉันควรจะสำรองการเดินทางได้หรือไม่ "" นับตั้งแต่ที่เขาได้ไปโรงเรียนตอนนี้ ... รอบฤดูร้อนควรจะปรับ. "" แม้ว่ามันจะปรากฏขึ้นเขายังไม่พร้อม ... คุณอาจจะวิ่งมันมากเกินไป? "" ถ้าเขาเป็น ขาดเขาควรจะสามารถที่จะได้รับบางสิ่งบางอย่างมากขึ้นจากการขาดของเขา. "ทุกคนสามารถเรียนรู้ดาบ. สำหรับดาบเร็วกว่าคนอื่นพยายามซ้ำและการศึกษาเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ก็มีเช่นดาบอย่างรวดเร็วไม่ได้ถือเอาการชนะ ดาบหนักหรือการพัฒนาความแข็งแรงของกล้ามเนื้อไม่ได้หมายความว่าที่ชนะในการแข่งขันอย่างใดอย่างหนึ่ง. เหตุผลสำหรับการเรียนรู้ดาบคือการเห็นตัวเองอย่างเห็นได้ชัด. ในความคิดของอานฮยอนทำคนหนุ่มสาววันนี้กำลังอ่อนแอ. "เมื่อพวกเขาไปโรงเรียนและการศึกษา เตรียมความพร้อมสำหรับการจ้างงาน ... ถ้าพวกเขาใช้เวลาสิบปีหรือเหมือนว่าพวกเขาจะสิ้นสุดการทำงานเป็นโลกโดยไม่ทราบว่าสิ่งที่พวกเขาชอบหรือสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะทำ. "เมื่อพวกเขาจะออกในแรงงานที่มีจะไม่เป็นมีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ในสถานที่ทำงานของพวกเขาหลังจากที่ได้ทำงานในการจัดเก็บรายได้และเงินที่พวกเขาจะเห็นว่าเวลาที่มีค่าผ่านไปอย่างสมบูรณ์และก็หายไป. เวลาไม่เคยกลับมา มันจะดีถ้าคุณสามารถโกงเวลา แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ที่เกิดขึ้นเฉพาะในภาพยนตร์. คุณจะค้นพบตัวเองผ่านดาบ. ที่นี่ก็ยังมีเหตุผลของการประสบความสำเร็จด้วยดาบ การสังเกตของตัวเองและฝ่ายตรงข้าม! ในขณะที่คุณอาจจะเทียบของแต่ละคนคุณจะกระหายสูงมากขึ้น เห็นตัวเองอย่างชัดเจนดาบต่อสู้กับความอยากอาหารสำหรับความก้าวหน้า. "ดาบที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง ทำไมคุณต้องเรียนรู้ที่ดาบสิ่งที่นักดาบที่แท้จริงคือ ... ฉันควรจะสามารถแสดงให้เขาเห็นว่าสิ่งเหล่านี้จะผ่านการเดินทาง. "* * * * * * * * * * * * ในฐานะที่เป็นเทศกาลมหาวิทยาลัยเกาหลีเข้าหาที่มีน้อยกว่าหนึ่งสัปดาห์ซ้ายชีวิตในโรงเรียนลีฮยอนกลายเป็นจริง ไม่ว่าง. "บรรดาผู้ที่มีการเตรียมความพร้อมสำหรับแถบนั้น เนื่องจากเราได้ต้องชนะการประกวดอาหารว่างที่คุณอย่างจะต้องไม่ทำมันลวก! "เพื่อให้ว่างสำหรับแถบที่พวกเขาถูกโยนลงอย่างกะทันหันในกระบวนการทำอาหาร! แม้ว่าลีฮยอนไม่จำเป็นต้องเรียนรู้เพราะเขาเป็นคนที่ค่อนข้างดี มีประสบการณ์ในการปรุงอาหารไม่มีเวลาที่เหลือเพราะเขาจะต้องสอนนักเรียนคนอื่น ๆ . "ลีฮยอนโอปป้าอย่างไรคุณทำลายไข่?" "มันโอเคที่จะทำความสะอาดแอปเปิ้ลที่มีฟองน้ำ ใช่มั้ย? "" เมื่อคุณล้างจานคุณไม่สามารถใช้สบู่บำรุงผิวหน้าแทนอรุณ™? "เวลาเป็นคำถามที่ถูกถามทุกลีฮยอนถอนหายใจอย่างหนัก. วันนี้, อาหารสำเร็จรูปและการจัดส่งที่ถูกตั้งขึ้นมาเป็นอย่างดี . มีหลายกรณีที่เด็กที่ได้รับการปรับอากาศเพื่อการศึกษาเท่านั้นที่ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่ทำอาหารของตัวเองจนกว่าพวกเขาจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้"แต่ผู้ที่จะทำให้ข้าวได้หรือไม่" "นกกาเหว่าที่ทำให้ข้าว". [T / N: นกกาเหว่า เป็นแบรนด์ที่เป็นที่นิยมของหม้อหุงข้าวในเกาหลี.] "... " ชนิดนี้ของการสนทนา! ลีฮยอนควบคุมความผิดหวังของเขาและทนในขณะที่เขาสอนนักเรียนพื้นฐานของการปรุงอาหาร. "เมื่อคุณทอดไข่คุณจะมีการแพร่กระจายน้ำมันพืช ในกระทะแรก มันอาจจะดีกว่าถ้าคุณใช้น้ำมันมะกอกแทนน้ำมันพืช. "" ผิวเปลือกของแอปเปิ้ลเป็นครั้งแรกดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายที่จะตัด อย่าหั่นสับปะรดด้วยมีดผลไม้! "" คุณไม่ได้ตัดกล้วยถ้าคุณเพียงแค่เปลือกมัน ... "ความจริงของนักเรียนมีความสุขดูลีฮยอนได้รับอารมณ์เสียและอธิบายเพื่อให้พวกเขาตั้งใจถามเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขารู้ว่า. "แต่คุณไม่สามารถทำให้ข้าวกับแป้ง?" "ผมได้ยินมาว่าเดิมเคี่ยวต้มเป็นน้ำซุปราเมงโดยการวางนี้และว่าใน ... " ความอดทนลีฮยอนตีหินด้านล่าง. อย่างไรก็ตาม Seo Yoon เป็นในด้านของการเรียนรู้ การปรุงอาหารได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าเธอจะเผาแพนเค้กผัก (buchimgae) เป็นสีดำเช่นถ่านหินเมื่อเขาสอนให้เธอเคล็ดลับของมันพยายามต่อไปของเธอถูกทอดสวยงาม. ด้วยตะเกียบเธอ Seo Yoon ยื่นออกมากัดของแพนเค้กกิมจิที่เธอได้ทอดลีฮยอน . "คุณต้องการให้ฉันไปลองหรือไม่" เมื่อลีฮยอนถามอย่างใจจดใจจ่อซอยุนพยักหน้าด้วยใบหน้ากังวลในทำนองเดียวกัน ในขณะที่เขาจ้องมองมาที่แพนเค้กกิมจิตาลีฮยอนกลายเป็นคมมีด. 'ส่วนผสม, แป้ง, กิมจิ, กิมจิของเหลวไข่ต้นหอม, ปลาหมึกบางคนอื่น ๆ มีปัญหาใด ๆ ขึ้นอยู่กับส่วนผสม. มันเป็นแพนเค้กกิมจิผัดใช้ส่วนผสมปกติ. 'เห็นเป็นมันถูกย่างเดียวกับสีแดงที่ไม่ควรมีปัญหาใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกระบวนการปรุงอาหาร ... หลังจากที่การแก้ไขปัญหาข้อสงสัยของเขา เขาได้รับและกินแพนเค้กกิมจิ Seo ยุนได้ให้เขา. แพนเค้กกิมจิไปเข้าไปในปากของเขาและกลิ่นหอมที่อุดมไปด้วยกิมจิกระจายอย่างเต็มที่ตลอด! 'มันมีกลิ่นหอม มันเป็นรสชาติของกิมจิในท้องถิ่นหลังจากทั้งหมด กะหล่ำปลีที่ปลูกในสวนละแวกใกล้เคียงกับปลาดองและพริกแดงผงผสมกันได้ดี ... และการเกิดใหม่ที่เหมาะสมในฐานะที่เป็นแพนเค้กที่ดี! มันเป็นความดีทำแพนเค้กกิมจิ. แม้ว่าการประเมินผลของเขาแพนเค้กกิมจิจบลงอย่างรวดเร็วปากลีฮยอนก็เป็นร้อนเป็นไฟไหม้. ไม่มีทางที่มันจะไม่ร้อนตั้งแต่เธอได้รับให้เขาสดออกกระทะ . 'ฉันจะต้องเป็นที่น่าสงสัยมากขึ้นหลังจากที่ทั้งหมด. ตาลีฮยอนกลายเป็นที่คมชัดมากขึ้น. ตาด้วยรูปลักษณ์ที่สามารถฆ่า! แม้ในขณะที่เขาจ้องเขายกหัวแม่มือของเขาสำหรับการลิ้มรส. "มันอร่อย ให้ทำให้พวกเขาเช่นนี้. "" ... "lthough มีการตอบกลับไม่มีตา Seo Yoon มองเหมือนพวกเขาหัวเราะถ้าเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ . 'เธอไม่ทราบวิธีที่จะหัวเราะมากเกินไป?' มันเป็นนิพจน์ที่ flickered ที่ผ่านมามากเกินไปประเดี๋ยวเดียว แต่ความงามของเธอได้แสดงให้เห็นเพียงทันทีช่วงเวลาสั้น ๆ ก็คือรอยยิ้มที่เขาเคยคิดว่าเมื่อเขาได้ทำเทพธิดาแรกของเฟรยา. the Seo Yoon ทำสลัดผลไม้เป็นอย่างดีและทักษะที่เธอจัดไว้ในจานเป็น ยังดีเยี่ยม. การปฏิบัติในการปรุงอาหารที่พวกเขาทำในภาควิชาในห้องเรียนอาหารและโภชนาการที่พวกเขาได้ยืมสิ้นสุดเช่นนั้นและพวกเขาก็วางแผนสำหรับการเปิดตัวของบาร์แยกต่างหาก. 10 คนหญิง 7 คนขึ้นบุคลากรสำหรับบาร์"ทำให้บาร์เต็นท์ ทำที่จะช่วยลดค่าใช้จ่ายได้อีกด้วย ดูเหมือนว่าประมาณ 5 เต็นท์ในอาร์เรย์จะทำเพื่อให้สิ่งที่คุณคิดว่า. "ในคำพูดของฮซอนเยของพวกพยักหน้าในเวลาเดียวกัน เทศกาลไม่ได้ไปสิ้นสุดในวันที่เพื่อให้พวกเขายังมีการเตรียมความพร้อมสำหรับฝน. "จากนั้น 5 เต็นท์ เราจะสามารถที่จะพวกเขาตั้งขึ้นก่อนที่จะเริ่มต้นเทศกาลใช่มั้ย? "ฮซอนเยมองไปที่ลีฮยอน. เธอได้เห็นความสามารถในการก่อสร้างที่ใช้ทุกประเภทของวัสดุที่มอนแทนาได้เป็นอย่างดีดังนั้นเธอจึงคิดว่าในระดับที่ , เต็นท์หรือชอบจะไม่มีอะไร.. "มันแน่นอนไปได้" "แต่ที่เราควรจะได้รับเต๊นท์ได้หรือไม่" "ควรจะมีสถานที่เฉพาะที่เช่าพวกเขาออก." "จากนั้นเต็นท์จะมีการปรับ ... " ฮซอนเย อย่างรวดเร็วดึงพิมพ์เขียว เธอ actualized สถานที่ที่พวกเขาจะตั้งค่าแถบและขนาดเต็นท์ขณะที่เธอดึงพิมพ์เขียวในจุดที่. "ผมคิดว่า 20 ตารางจะไปใน." "จากนั้นประมาณ 100 เก้าอี้ควรจะทำอย่างไร เป็นที่มากเกินไป? "" เรามีการเตรียมความพร้อมสำหรับกรณีเมื่อลูกค้ามาทั้งหมดในครั้งเดียวมากเกินไป เนื่องจากมีจำนวนมากจริงๆของนักเรียนจากโรงเรียนอื่น ๆ และคนที่จะมาเป็นลูกค้าจำนวนมากที่จะรวบรวม เราสามารถยืมเก้าอี้จากห้องเรียนเพื่อให้ของได้รับความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขา. "" ในตอนเช้าก่อนเทศกาลเราจะต้องตั้งค่าเต็นท์, โต๊ะ, และแม้กระทั่งเก้าอี้. "" วัสดุสำหรับเตาก๊าซและ การปรุงอาหาร ... "" ถ้าเราทำให้การสั่งซื้อสินค้าที่บ้านของอุปทานที่พวกเขาจะส่งมาให้เราโดยรถบรรทุก. "ในฐานะที่เป็นฮ่องกงซอนเยและลีฮยอนคุยงานทั้งหมดที่ก้าวหน้าเช่นฟ้าผ่า พวกครอบครองเพียงพื้นที่; ในความเป็นจริงที่นักเรียนหญิงและลีฮยอนเอาในการเตรียมความพร้อมบาร์. "แต่สิ่งที่เราควรจะเลือกเป็นแนวคิดบาร์ของเรา?" ฮซอนเยเดินไปรอบ ๆ ขอให้ทุกคน. บาร์ทั้งหมดในมหาวิทยาลัยเกาหลีก้าวหน้ากับแนวความคิดของตัวเอง เพื่อดึงดูดลูกค้าน่ารักมันเป็นสิ่งสำคัญที่พวกเขาแต่งขึ้นและนำออกจากบาร์ของพวกเขาเป็นรายบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

L