The classic hypothesis, in keeping

The classic hypothesis, in keeping with the
theory of ritualization (Tinbergen, 1952; Zahavi,
1980; Krebs and Dawkins, 1984; Bradbury and
Vehrencamp, 1988), posits that bee recruitment communication evolved from excitatory
behaviors that do not communicate resource
location into communicatory behaviors that
indicate resource location (Kerr, 1960; Esch
et al., 1965; von Frisch, 1967; Kerr, 1969;
Michener, 1974).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐานคลาสสิก ในการรักษาด้วยการทฤษฎีของ ritualization (Tinbergen, 1952 Zahavi1980 เครบส์และ Dawkins, 1984 Bradbury และVehrencamp, 1988), posits ที่ การสื่อสารการสรรหาบุคลากรผึ้งพัฒนาจาก excitatoryลักษณะการทำงานที่สื่อสารทรัพยากรตั้งเป็น communicatory ลักษณะการทำงานที่ระบุทรัพยากรที่ตั้ง (เคอร์ 1960 Eschร้อยเอ็ด al., 1965 ฟอน Frisch, 1967 เคอร์ 1969Michener, 1974)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานคลาสสิกในการรักษาด้วยทฤษฎีของ ritualization (เบอร์เกน, 1952; Zahavi, 1980; Krebs และว์คินส์, 1984; แบรดบูรี่และVehrencamp, 1988) posits ว่าการสื่อสารการรับสมัครผึ้งวิวัฒนาการมาจากการกระตุ้นพฤติกรรมที่ไม่สื่อสารทรัพยากรที่ตั้งเข้าcommunicatory พฤติกรรมที่บ่งบอกถึงสถานที่ตั้งของทรัพยากร(เคอร์, 1960; Esch. et al, 1965; ฟอน Frisch 1967; เคอร์, 1969; มิเชเนอร์, 1974)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติฐานคลาสสิกในการรักษาด้วย
ทฤษฎี ritualization ( zahavi ทินเบอร์เกน , 1952 , 1980 ;
; ปู และ ดอว์กินส์ , 1984 ; Bradbury และ
vehrencamp , 1988 ) , posits ผึ้งการสื่อสารวิวัฒนาการมาจากการสรรหา excitatory
พฤติกรรมที่ไม่สื่อสารที่ตั้งทรัพยากร
เป็นพฤติกรรมที่ communicatory
บอกตำแหน่งทรัพยากร ( เคอร์ 1960 ; เอช
et al . , 1965 ; ฟอน ฟริสช์ 2510 1969 ;
; เคอร์มิชเนอร์ , 1974 )