Firewalking has been practiced by m

Firewalking has been practiced by many people and cultures in all parts of the world, with the earliest known reference dating back to Iron Age India – c. 1200 BCE. It is often used as a rite of passage, as a test of an individual's strength and courage, or in religion as a test of one's faith.[1]

Modern physics has explained the phenomenon, concluding that the amount of time the foot is in contact with the ground is not enough to induce a burn, combined with the fact that embers are not good conductors of heat.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Firewalking ได้รับการฝึกฝน โดยมากผู้คนและวัฒนธรรมในทุกส่วนของโลก กับการแรกสุดรู้จักอ้างอิงไปอินเดียยุคเหล็ก – ราว 1200 ปีก่อนคริสต์ศักราช มักใช้เป็นพิธีกรรมของข้อพระคัมภีร์ เป็นการทดสอบความแข็งแกร่งและความกล้าหาญของบุคคล หรือศาสนาเป็นการทดสอบศรัทธา [1]ฟิสิกส์สมัยใหม่ได้อธิบายปรากฏการณ์ สรุปว่า จำนวนครั้งเท้าสัมผัสกับพื้นดินไม่เพียงพอที่จะก่อให้เกิดแผลไหม้ รวมกับข้อเท็จจริงว่า embers ไม่ดีเป็นตัวนำความร้อน [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

firewalking ได้รับการฝึกโดยคนจำนวนมากและวัฒนธรรมในทุกส่วนของโลกที่มีเดทแรกที่อ้างอิงรู้จักกลับไปยุคเหล็กอินเดีย - ค คริสตศักราช 1200 มันก็มักจะใช้เป็นพิธีของทางเช่นการทดสอบความแข็งแรงและความกล้าหาญของแต่ละบุคคลหรือในศาสนาเป็นแบบทดสอบของความเชื่อของคน. [1] โมเดิร์นฟิสิกส์ได้อธิบายปรากฏการณ์สรุปว่าระยะเวลาที่เท้าอยู่ใน ติดต่อกับพื้นดินไม่เพียงพอที่จะทำให้เกิดการเผาไหม้รวมกับความจริงที่ว่าถ่านไม่ได้เป็นตัวนำความร้อนที่ดี. [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

firewalking ได้รับการฝึกโดยหลายคนและวัฒนธรรมในทุกส่วนของโลก กับ แรกรู้จักการอ้างอิงย้อนกลับไปสู่ยุคเหล็กอินเดีย– C 1 , 200 ปี มันมักถูกใช้เป็นเส้นทาง เช่น การทดสอบความแข็งแรงของแต่ละคน และความกล้าหาญ หรือในทางศาสนา เป็นการทดสอบที่ศรัทธา [ 1 ]

ทันสมัยฟิสิกส์ได้อธิบายปรากฏการณ์นี้สรุปว่า ปริมาณของเวลาที่เท้าสัมผัสกับพื้นดิน ไม่เพียงพอที่จะทำให้เกิดเผารวมกับความจริงที่ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ตัวนำความร้อนที่ดี [ 2 ]