Morphology and taxonomy Results of

Morphology and taxonomy
Results of examination of specimens collected from Chiang Mai (TSH-R4314) and those from Bangkok, Thailand (TSH-R4315, 4316, 4317) showed that uredinia are produced beneath the epidermis but the latter is broken and opened up to release urediniospores upon maturity of the uredinia. Urediniospores are single-celled (Fig. 4), produced in chains, obovoid, ellipsoid or oblong-ellipsoid, and 25.2-36.4×13.9-18.9 µm in size. The walls are hyaline, ca. 1.5 µm thick and the surface has big verrucae (Fig. 5). Peridial cells are seen around the uredinia. Only uredinia were found in all of the specimens, except in a specimen collected in in Cook Island (PDD 57192) where few telia were observed. Teliospores are clavate with thin hyaline walls. Germination probably takes place immediately after maturation of teliospores since in many cases structures which were already four-celled were also observed. Spermogonial and aecial stages are however not yet known. The above morphological features strongly coincides with descriptions of Coleosporium plumeriae Pat (Patouillard, 1902; Saccardo, 1905; Arthur, 1907; Sydow and Sydow, 1915; Gallegos and Cummins, 1981). However, C. plumeriae found in a greenhouse in Canada (Traquair and Kokko, 1980) was reported to have urediniospores 25-27×16-24 µm in size, slightly smaller than in the other descriptions. Coleosporium plumeriae was originally described by Patouillard (1902) based on a rust specimen bearing uredinia and telia on Plumeria alba L. collected in Guadoupe Is., West Indies. On the other hand, basing on a rust specimen collected by Berkeley on a species of Plumeria (probably P. rubra L.) in Santo Domingo Is., West Indies and using Uredo domingensis Berk. (Sydow and Sydow, 1924) as the type, Arthur (1918) established a new combination, Coleosporium domingensis (Berk.) Arthur considered C. plumeria as its synonym (Arthur, 1924, 1934). Likewise, the rust Uredo plumieriicola Hennings described by Hennings (1904) from a species of Plumeria collected in Peru, S. America was also considered as an identical species. However, since the type species of Arthur (1918) did not have the tetial but only the uredinial stage, establishing Coleosporium sp. upon this is considered invalid based on nomenclatural rules (Farr et al., 1989). Thus, it is more appropriate to use C. plumeriae as the scientific name of the rust of Plumeria, and U. domingenesis and C. domingensis must be considered as its synonyms. However, in the case of Uredo plumieriicola described in Peru, there is a need to examine the type specimen and clarify the difference from C. plumeriae, since its description indicates that it has slightly smaller urediniospores than C. plumeriae.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัณฐานวิทยาและระบบภาษี Results of examination of specimens collected from Chiang Mai (TSH-R4314) and those from Bangkok, Thailand (TSH-R4315, 4316, 4317) showed that uredinia are produced beneath the epidermis but the latter is broken and opened up to release urediniospores upon maturity of the uredinia. Urediniospores are single-celled (Fig. 4), produced in chains, obovoid, ellipsoid or oblong-ellipsoid, and 25.2-36.4×13.9-18.9 µm in size. The walls are hyaline, ca. 1.5 µm thick and the surface has big verrucae (Fig. 5). Peridial cells are seen around the uredinia. Only uredinia were found in all of the specimens, except in a specimen collected in in Cook Island (PDD 57192) where few telia were observed. Teliospores are clavate with thin hyaline walls. Germination probably takes place immediately after maturation of teliospores since in many cases structures which were already four-celled were also observed. Spermogonial and aecial stages are however not yet known. The above morphological features strongly coincides with descriptions of Coleosporium plumeriae Pat (Patouillard, 1902; Saccardo, 1905; Arthur, 1907; Sydow and Sydow, 1915; Gallegos and Cummins, 1981). However, C. plumeriae found in a greenhouse in Canada (Traquair and Kokko, 1980) was reported to have urediniospores 25-27×16-24 µm in size, slightly smaller than in the other descriptions. Coleosporium plumeriae was originally described by Patouillard (1902) based on a rust specimen bearing uredinia and telia on Plumeria alba L. collected in Guadoupe Is., West Indies. On the other hand, basing on a rust specimen collected by Berkeley on a species of Plumeria (probably P. rubra L.) in Santo Domingo Is., West Indies and using Uredo domingensis Berk. (Sydow and Sydow, 1924) as the type, Arthur (1918) established a new combination, Coleosporium domingensis (Berk.) Arthur considered C. plumeria as its synonym (Arthur, 1924, 1934). Likewise, the rust Uredo plumieriicola Hennings described by Hennings (1904) from a species of Plumeria collected in Peru, S. America was also considered as an identical species. However, since the type species of Arthur (1918) did not have the tetial but only the uredinial stage, establishing Coleosporium sp. upon this is considered invalid based on nomenclatural rules (Farr et al., 1989). Thus, it is more appropriate to use C. plumeriae as the scientific name of the rust of Plumeria, and U. domingenesis and C. domingensis must be considered as its synonyms. However, in the case of Uredo plumieriicola described in Peru, there is a need to examine the type specimen and clarify the difference from C. plumeriae, since its description indicates that it has slightly smaller urediniospores than C. plumeriae.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัณฐานวิทยาและอนุกรมวิธาน
ผลการตรวจสอบของตัวอย่างที่เก็บจากเชียงใหม่ (TSH-R4314) และผู้ที่มาจาก Bangkok, Thailand (TSH-R4315, 4316, 4317) แสดงให้เห็นว่า uredinia มีการผลิตอยู่ใต้หนังกำพร้า แต่หลังหักและเปิดขึ้นมาเพื่อปล่อย urediniospores เมื่อครบกำหนดของ uredinia Urediniospores มีเซลล์เดียว (รูปที่ 4.) ผลิตในห่วงโซ่, obovoid, ทรงรีหรือรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าทรงรีและ 25.2-36.4 × 13.9-18.9 ไมโครเมตรในขนาด ผนังใสแคลิฟอร์เนีย 1.5 ไมครอนหนาและพื้นผิวที่มีขนาดใหญ่ verrucae (รูปที่. 5) เซลล์ Peridial จะมองเห็นได้รอบ uredinia เพียง uredinia ถูกพบในทุกชิ้นงานยกเว้นในตัวอย่างที่เก็บในในคุกไอส์แลนด์ (PDD 57192) ที่ถูกตั้งข้อสังเกต Telia ไม่กี่ Teliospores มี clavate กับผนังบางใส งอกอาจจะเกิดขึ้นทันทีหลังจากที่การเจริญเติบโตของ teliospores เนื่องจากในโครงสร้างกรณีจำนวนมากที่มีอยู่แล้วสี่เซลล์ยังถูกตั้งข้อสังเกต Spermogonial และขั้นตอน aecial มี แต่ยังไม่เป็นที่รู้จัก คุณสมบัติดังกล่าวข้างต้นก้านอย่างยิ่งเกิดขึ้นพร้อมกับรายละเอียดของการ Coleosporium plumeriae Pat (Patouillard 1902; SACCARDO 1905; อาร์เธอร์ 1907; Sydow และ Sydow 1915; Gallegos และคัมมิน, 1981) อย่างไรก็ตามซี plumeriae พบในเรือนกระจกในประเทศแคนาดา (Traquair และ Kokko, 1980) ได้รับรายงานว่าจะมี urediniospores 25-27 × 16-24 ไมโครเมตรในขนาดที่เล็กกว่าในรายละเอียดอื่น ๆ เล็กน้อย Coleosporium plumeriae ได้อธิบายไว้เดิมโดย Patouillard (1902) ตามตัวอย่างสนิมแบก uredinia และ Telia ในลีลาวดี Alba ลิตรเก็บใน Guadoupe คือ. หมู่เกาะอินเดียตะวันตก บนมืออื่น ๆ ที่พิจารณาจากตัวอย่างที่เก็บรวบรวมโดยสนิมเบิร์กลีย์ในสายพันธุ์ของดอกลีลาวดี (อาจ P. rubra L. ) ในซันโตโดมิงโกคือ. เวสต์อินดีสและการใช้ domingensis Uredo Berk (Sydow และ Sydow, 1924) เป็นชนิดที่อาร์เธอร์ (1918) การจัดตั้งการรวมกันใหม่ Coleosporium domingensis (Berk.) อาเธอร์ซีถือว่าดอกลีลาวดีเป็นไวพจน์ของมัน (อาร์เธอร์ 1924, 1934) ในทำนองเดียวกัน Hennings plumieriicola สนิม Uredo อธิบายโดย Hennings (1904) จากสายพันธุ์ของดอกลีลาวดีที่เก็บรวบรวมในเปรู, เอสอเมริกาก็ยังถือได้ว่าเป็นสายพันธุ์ที่เหมือนกัน อย่างไรก็ตามเนื่องจากชนิดพันธุ์ของอาเธอร์ (1918) ไม่ได้มี แต่เพียง tetial เวที uredinial การสร้าง Coleosporium SP ตามนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องอยู่บนพื้นฐานของกฎ nomenclatural (ฟาร์ et al., 1989) ดังนั้นจึงมีความเหมาะสมที่จะใช้ซี plumeriae เป็นชื่อทางวิทยาศาสตร์ของการเกิดสนิมของลีลาวดีและ U. domingenesis และ C domingensis จะต้องได้รับการพิจารณาเป็นคำพ้องความหมายของมัน อย่างไรก็ตามในกรณีของ plumieriicola Uredo อธิบายไว้ในเปรูมีความจำเป็นต้องตรวจสอบประเภทตัวอย่างและชี้แจงความแตกต่างจากซี plumeriae, ตั้งแต่คำอธิบายชี้ให้เห็นว่ามันมี urediniospores ขนาดเล็กกว่าเล็กน้อยซี plumeriae

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัณฐานวิทยาและอนุกรมวิธานผลการตรวจสอบตัวอย่างที่เก็บจากเชียงใหม่ ( tsh-r4314 ) และจากกรุงเทพมหานคร ประเทศไทย ( tsh-r4315 4316 4317 , , ) พบว่า uredinia ผลิตใต้ผิวหนังชั้นนอก แต่หลังเสีย และเปิดตัว urediniospores เมื่อครบกําหนดของ uredinia . urediniospores เดียว celled ( รูปที่ 4 ) , ผลิตโซ่ , obovoid ทรงรีหรือรูปไข่ทรงรีและ 25.2-36.4 × 13.9-18.9 µ M ขนาด ผนังมีจำนวนประมาณ 1.5 µเมตร , หนาและพื้นผิวที่มีขนาดใหญ่ verrucae ( ภาพที่ 5 ) peridial เซลล์จะเห็นรอบ ๆ uredinia . เพียง uredinia พบในทุกตัวอย่าง ยกเว้นในตัวอย่างที่เก็บในในเกาะคุก ( PDD 57192 ) ที่ไม่เทเลีย พบว่า teliospores เป็นกระบองกับจำนวนบางผนัง งอกอาจเกิดขึ้นทันทีหลังจากการสุกของ teliospores เนื่องจากในหลายกรณีโครงสร้างซึ่งมีอยู่สี่ celled ยังสังเกต spermogonial aecial และขั้นตอนเป็นอย่างไร ยังไม่ทราบ คุณสมบัติข้างต้นสอดคล้องกับคำอธิบายของลักษณะทางสัณฐานวิทยาและ coleosporium Plumeriae แพท ( patouillard 1902 ; saccardo 1905 ; อาร์เธอร์ , 1907 ; ซีโดว์ซีโดว์ 2458 ; และ , เจลเลกและคัมมิน , 1981 ) อย่างไรก็ตาม ซี. Plumeriae พบในเรือนกระจกในแคนาดา ( traquair และ kokko , 1980 ) ได้รายงานว่า มี urediniospores 25-27 × 16-24 µ M ในขนาดที่เล็กกว่าเล็กน้อยในรายละเอียดอื่น ๆ coleosporium Plumeriae ถูกอธิบายโดย patouillard ( 1902 ) ขึ้นอยู่กับสนิมชิ้นงานและแบริ่ง uredinia เทเลียในลั่นทม . เก็บใน guadoupe . , West Indies . บนมืออื่น ๆ , basing บนสนิมชิ้นงานที่รวบรวมโดย Berkeley ในสายพันธุ์ของดอกลีลาวดี ( อาจจะหน้ารูบร้า L . ) ใน Santo Domingo เป็น , หมู่เกาะอินเดียตะวันตกและใช้ uredo domingensis เบิร์ก ( ซีโดว์และ ซีโดว์ 1924 ) เป็นประเภท อาเธอร์ ( 2461 ) สร้างรวมกันใหม่ coleosporium domingensis ( Berk . ) อาเธอร์ถือว่า C . ลีลาวดีเป็นไวพจน์ ( Arthur , 1924 , 2477 ) อนึ่ง สนิม uredo plumieriicola เฮนนิ่งส์อธิบายโดยเฮนนิ่งส์ ( 1904 ) จากชนิดของดอกลีลาวดีที่รวบรวมในเปรู , อเมริกาใต้ ก็ถือว่าเป็นชนิดเดียวกัน อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ประเภทชนิดของอาเธอร์ ( 2461 ) ไม่ได้มี tetial แต่เวที uredinial สร้าง coleosporium sp . บนนี้ถือว่าถูกต้องตามกฎ nomenclatural ( ฟาร์ et al . , 1989 ) ดังนั้น มันเหมาะสมกว่าที่จะใช้ C . Plumeriae เป็นชื่อวิทยาศาสตร์ของสนิม ลีลาวดี และ U . domingenesis . domingensis ต้องถือว่าเป็นคำพ้อง . อย่างไรก็ตาม ในกรณีของ uredo plumieriicola อธิบายในเปรู มีความต้องการที่จะศึกษาตัวอย่างต้นแบบและชี้แจงความแตกต่างจาก Plumeriae นับตั้งแต่รายละเอียดพบว่ามี urediniospores ขนาดเล็กกว่า C . Plumeriae .