In the year 2032, lawyer Stephen By

In the year 2032, lawyer Stephen Byerley is running for mayor in New York City. However, a man known as Francis Quinn has developed a theory that Byerley is a robot, as he is never seen eating, or sleeping.

Quinn heads to US Robotics to find people to support his claim. Once Byerley arrives, they ask him to eat an apple, as robots do not eat. Without hesitation, Byerley eats the apple. This has Quinn to surprise, but he still does not believe that Stephen is human.

This really has me wondering that in the future, if robots our introduced as equal as men, will there ever be any robots running in politics? It may seem hard to believe, but I think that if we develop them enough, they could prove to do better jobs then most humans.

All of Quinns actions to prove Stephen a robot fail, and Stephen ends up winning the election.
I enjoyed the chapter a lot. The whole political plot to this story brought a relief to me. I was slightly sick of all the space plots, as they help a little to much information that I couldn’t take in.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 2032 ทนาย Stephen Byerley กำลังทำงานสำหรับนายกเทศมนตรีในนิวยอร์กซิตี้ อย่างไรก็ตาม เป็นคนที่เรียกว่า Francis ควินน์ได้พัฒนาทฤษฎีที่ว่า Byerley หุ่นยนต์ ตามเขาไม่เคยเห็นกิน หรือนอนควินน์หัวกับหุ่นเราหาคนที่จะสนับสนุนข้อเรียกร้องของเขา เมื่อ Byerley มาถึง พวกเขาถามว่า เขากินแอปเปิ้ล เหมือนหุ่นยนต์ไม่ โดยไม่ลังเล Byerley กินแอปเปิ้ล นี้มีควินน์แปลกใจ แต่เขายังไม่เชื่อว่า Stephen มนุษย์จริง ๆ มีฉันสงสัยที่ในอนาคต ถ้าหุ่นยนต์ของเรานำเท่าเป็นคน จะมีนั้นมีหุ่นยนต์ที่ทำงานในเมืองหรือไม่ มันอาจดูเหมือนยากที่จะเชื่อ แต่ผมคิดว่า ถ้าเราพัฒนาให้เพียงพอ พวกเขาสามารถพิสูจน์ดีงานแล้วมนุษย์ส่วนใหญ่Quinns การดำเนินการเพื่อพิสูจน์ Stephen หุ่นยนต์ทั้งหมดล้มเหลว และ Stephen ปลายขึ้นชนะเลือกตั้งฉันชอบบทนี้มาก แปลงทางการเมืองทั้งหมดกับเรื่องนี้มาช่วยผม ผมป่วยเล็กน้อยของทุกพื้นที่โครงการ ตามที่พวกเขาช่วยน้อยมากข้อมูลที่ฉันไม่สามารถใช้ในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 2032 ทนายความสตีเฟ่น Byerley กำลังทำงานนายกเทศมนตรีในนิวยอร์กซิตี้ แต่เป็นคนที่รู้จักกันในชื่อฟรานซิสควินน์ได้มีการพัฒนาทฤษฎีที่ว่า Byerley เป็นหุ่นยนต์ในขณะที่เขาไม่เคยเห็นการรับประทานอาหารหรือนอน. หัวควินน์สหรัฐหุ่นยนต์ที่จะหาคนที่จะสนับสนุนการเรียกร้องของเขา เมื่อมาถึง Byerley พวกเขาขอให้เขากินแอปเปิ้ลเป็นหุ่นยนต์ที่ไม่ได้กิน โดยไม่ลังเล Byerley กินแอปเปิ้ล นี้มีควินน์ที่จะแปลกใจ แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่าสตีเฟ่นเป็นมนุษย์. นี้จริงๆได้ผมสงสัยว่าในอนาคตถ้าหุ่นยนต์แนะนำของเราในฐานะที่เท่าเทียมกันกับผู้ชายจะมีเคยเป็นหุ่นยนต์ที่ใช้ในทางการเมือง? มันอาจจะดูเหมือนยากที่จะเชื่อ แต่ผมคิดว่าถ้าเราพัฒนาพวกเขาพอที่พวกเขาสามารถพิสูจน์ได้ว่าการทำงานที่ดีขึ้นแล้วคนส่วนใหญ่. ทั้งหมดของการกระทำ Quinns ที่จะพิสูจน์ว่าสตีเฟ่นหุ่นยนต์ล้มเหลวและสตีเฟ่นจบลงด้วยการชนะการเลือกตั้ง. ฉันมีความสุข บทมาก พล็อตทางการเมืองทั้งเรื่องนี้นำความโล่งใจให้ฉัน ฉันถูกป่วยเล็กน้อยของทุกแปลงพื้นที่ที่พวกเขาช่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อข้อมูลมากที่ผมไม่สามารถใช้เวลาในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 2558 , ทนายความสตีเฟ่น byerley คือวิ่งนายกเทศมนตรีนครนิวยอร์ก อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่รู้จักกันเป็นฟรานซิสควินน์ได้พัฒนาทฤษฎีที่ byerley เป็นหุ่นยนต์ เขาไม่เคยเห็นกิน หรือนอน

ควินน์หัวเราหุ่นยนต์หาคนสนับสนุนของเขาเรียกร้อง เมื่อ byerley มาถึง ก็ถามเค้าไปกินแอปเปิ้ล เป็นหุ่นยนต์ที่ไม่กิน โดยไม่รีรอ byerley กินแอปเปิ้ลนี่ควินน์จะแปลกใจ แต่เขาก็ยังไม่เชื่อว่า สตีเฟน เป็นมนุษย์

นี้จริงๆทำให้ฉันสงสัยว่า ในอนาคต ถ้าหุ่นยนต์ของเราแนะนำ เท่าเทียมผู้ชาย จะเคยเป็นหุ่นยนต์วิ่งในการเมือง มันอาจดูเหมือนยากที่จะเชื่อ แต่ฉันคิดว่า หากเราพัฒนาให้เพียงพอที่พวกเขาสามารถพิสูจน์ได้ว่า การทำงานที่ดีขึ้นแล้วมนุษย์ส่วนใหญ่

ทั้งหมดของการกระทำที่จะพิสูจน์ quinns สตีเฟ่นหุ่นยนต์ล้มเหลว และสตีเฟน จบลงด้วยการชนะการเลือกตั้ง .
ฉันชอบบทมาก ทั้งการเมือง พล็อตเรื่องนี้มาช่วยฉัน ผมค่อนข้างเบื่อแปลงพื้นที่ทั้งหมดเช่นที่พวกเขาช่วยให้ข้อมูลมากเพียงว่าผมไม่สามารถใช้ใน