the major issues facing Indonesia t

the major issues facing Indonesia today. However, good productive land is limited and has mostly been utilized either
for food crop production or other uses. The only available land for agricultural expansion is that of acid sulfate soil,
having a total area of about 6.7 millions ha and is spread out in Sumatera, Kalimantan, and Papua (Widjaja-Adi et al.,
1992). These soils have a high iron sulfate mineral content of predominantly Pyrite, and when the soil is drained it will
release sulfuric acid, which in turn will release Fe, Al, and other heavy metals that are dangerous for plants and other
living organisms. When these soils are used for rice, Moore (1990) found that the most important constraints were: (i)
acidity (which includes the combined effects of pH, Al toxicity, and P deficiency), and (ii) Fe stress (which is due to the
combined effects of Fe toxicity and deficiencies of other divalent cations such as Ca).
The acid sulfate soil in Sungai Kakap, West Kalimantan has been utilized for intensive rice growing since 1980. Thus,
in addition to the above problems, growing rice in these lands faces the problem of soil compaction due to intensive
tillage with puddling and removal of biomass continuously. Measurement prior to the conduction of the experiment
showed that soil organic matter in these soils was less than 0.9%. In this soil, organic matter is very important because
in addition to being a source of plant nutrition, organic matter is the major source of negative charge, which is important
for helping the soil to adsorb cations in the soil solution (Ponamperuma, 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาใหญ่ที่หันหน้าไปทางอินโดนีเซียวันนี้ อย่างไรก็ตาม ดินดีผลผลิตมีจำกัด และส่วนใหญ่ได้ใช้ประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่งการผลิตพืชอาหารหรือใช้งานอื่น ๆ ที่ดินเกษตรขยายพร้อมใช้งานเฉพาะคือดินกรดซัลเฟตมีพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 6.7 ล้านฮา และกระจายออกในการสร้างความทรงจำ กาลิมันตัน และปาปัว (อาดิ Widjaja et al.,1992) ดินเนื้อปูนเหล่านี้มีเหล็กสูงที่เนื้อหาเป็น Pyrite แร่ซัลเฟต และเมื่อดินมีการระบายออก ก็จะปล่อยกรดกำมะถัน ซึ่งกลับจะปล่อย Fe, Al และโลหะหนักอื่น ๆ ที่อันตรายสำหรับพืช และอื่น ๆชีวิต เมื่อดินเนื้อปูนเหล่านี้ใช้สำหรับข้าว มัวร์ (1990) พบว่า มีข้อจำกัดที่สำคัญที่สุด: (i)มี (ซึ่งรวมถึงผลรวมของค่า pH ความเป็นพิษของ Al และขาด P), และ (ii) ความเครียด Fe (ซึ่งจะครบกำหนดไปผลรวมของความเป็นพิษของ Fe และยังเป็นของหายากอื่น ๆ divalent เช่น Ca)มีการใช้ดินกรดซัลเฟตในซันไก Kakap กาลิมันตันตะวันตกสำหรับคอร์นาตั้งแต่พ.ศ. 2436 ดังนั้นนอกจากปัญหาข้างต้น ปลูกข้าวในดินแดนเหล่านี้เผชิญปัญหาดินกระชับข้อมูลเนื่องจากการเร่งรัดtillage puddling และเอาของชีวมวลอย่างต่อเนื่อง วัดก่อนที่จะนำการทดลองแสดงให้เห็นว่า ดินอินทรีย์ในดินเนื้อปูนเหล่านี้ไม่น้อยกว่า 0.9% ในดินนี้ อินทรีย์เป็นสิ่งสำคัญมากเนื่องจากนอกจากจะเป็นแหล่งของธาตุอาหารพืช อินทรีย์เป็นแหล่งสำคัญของประจุลบ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญช่วยดินชื้นเป็นของหายากในการแก้ปัญหาดิน (Ponamperuma, 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเด็นสำคัญวันนี้หันหน้าไปทางประเทศอินโดนีเซีย แต่ที่ดินมีประสิทธิผลที่ดีมี จำกัด และส่วนใหญ่ได้ถูกนำมาใช้อย่างใดอย่างหนึ่ง
สำหรับการผลิตพืชอาหารหรือการใช้งานอื่น ๆ ที่ดินที่มีเฉพาะสำหรับการขยายตัวทางการเกษตรเป็นที่ของดินซัลเฟตกรด
ที่มีพื้นที่รวมประมาณ 6.7 ล้านไร่และมีการกระจายออกไปใน Sumatera, กาลิมันตันและปาปัว (Widjaja Adi-et al.,
1992) ดินเหล่านี้มีธาตุเหล็กสูงซัลเฟตแร่ธาตุของส่วนใหญ่หนาแน่นและเมื่อดินเป็นเนื้อมันจะ
ปล่อยกรดกำมะถันซึ่งจะปล่อยเฟอัลและโลหะหนักอื่น ๆ ที่เป็นอันตรายต่อพืชและอื่น ๆ ที่
มีชีวิต เมื่อดินเหล่านี้จะใช้สำหรับข้าวมัวร์ (1990) พบว่าข้อ จำกัด ที่สำคัญมากที่สุดคือ (i)
ความเป็นกรด (ซึ่งรวมถึงผลรวมของค่าความเป็นกรดเป็นพิษอัลและขาด P) และ (ii) ความเครียดเฟ (ซึ่งเป็น เนื่องจาก
ผลรวมของความเป็นพิษเฟและข้อบกพร่องของไพเพอร์ divalent อื่น ๆ เช่น Ca).
ดินซัลเฟตกรดใน Sungai Kakap เวสต์กาลิมันตันได้ถูกนำมาใช้สำหรับข้าวเข้มข้นที่เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 1980 ดังนั้น
นอกจากปัญหาดังกล่าวข้างต้นการปลูกข้าว ในดินแดนเหล่านี้ประสบปัญหาของการบดอัดดินเนื่องจากการอย่างเข้มข้น
กับดินแบบ puddling และการกำจัดของชีวมวลอย่างต่อเนื่อง วัดก่อนที่จะมีการนำการทดลอง
แสดงให้เห็นว่าอินทรียวัตถุในดินในดินเหล่านี้น้อยกว่า 0.9% ในดินนี้อินทรียวัตถุเป็นสิ่งที่สำคัญมากเพราะ
นอกจากจะเป็นแหล่งที่มาของธาตุอาหารพืชอินทรีย์เป็นแหล่งสำคัญของประจุลบซึ่งเป็นสิ่งสำคัญ
ในการช่วยให้ดินเพื่อดูดซับไพเพอร์ในการแก้ปัญหาดิน (Ponamperuma, 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเด็นสําคัญ ซึ่งอินโดนีเซียวันนี้ อย่างไรก็ตาม ที่ดิน ผลผลิตดี จำกัด และมี ส่วนใหญ่ถูกใช้ให้
สำหรับพืชอาหารการผลิตหรือการใช้อื่น ๆ . เพียงที่ดินที่มีการเกษตรของดินเปรี้ยวดิน
มีพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 6.7 ล้านไร่ และกระจายไปใน Sumatera กาลิมันตัน และปาปัว , ( widjaja Adi et al . ,
1992 )ดินมีแร่ธาตุเหล็กซัลเฟตสูงเด่นไพไรต์ และเมื่อดินเนื้อมันจะ
ปล่อยกรดซึ่งจะปล่อย Fe , Al , และโลหะหนักอื่น ๆ ที่เป็นอันตรายต่อพืช และสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ
. เมื่อดินเหล่านี้จะใช้สำหรับข้าว มัวร์ ( 1990 ) พบว่า ปัญหาที่สำคัญที่สุดคือ ( i )
กรด ( ซึ่งรวมถึงผลรวมของ pH , อัล ความเป็นพิษ และ P ( , 2 ) O ) และความเครียด ( ซึ่งเกิดจากการรวมผลของเหล็ก
พิษและข้อบกพร่องของโลหะที่มีขนาดอื่น ๆเช่น CA )
ดินเปรี้ยวใน Sungai kakap เวสต์กาลิมันตันได้ถูกใช้สำหรับข้าวเข้มข้น การเติบโตตั้งแต่ปี 1980 ดังนั้น
นอกจากปัญหาข้างต้นปลูกข้าวในที่ดินเหล่านี้ใบหน้าปัญหาของการบดอัดดินแบบไถพรวนด้วย
เนื่องจากอาวุธและการกำจัดชีวมวลอย่างต่อเนื่อง วัดก่อนที่จะนำผลการทดลองพบว่าดิน
อินทรียวัตถุในดินน้อยกว่า 0.9 % ในดิน สารอินทรีย์เป็นสิ่งสำคัญมากเพราะ
นอกจากจะเป็นแหล่งของธาตุอาหารพืชสารอินทรีย์ที่เป็นแหล่งที่มาของประจุลบ ซึ่งเป็นสิ่งสําคัญ
ช่วยดินดูดซับไอออนในสารละลายดิน ( ponamperuma , 1982 )