DiscussionThis study suggests that

Discussion
This study suggests that an uncertainty management intervention is effective in improving uncertainty, anxiety, depression, and quality of life in COPD outpatients. This is the first study in which the effect of uncertainty management on the emotional status and QOL of COPD patients was explored. A cognitive-behavioral intervention was used in this study. The intervention significantly improved uncertainty and coping skills. In agreement with previous reports that uncertainty is inversely associated with QOL and positively associated with negative moods (Bailey et al., 2009; Gentes & Ruscio, 2011), significant improvement in anxiety, depression, and the mental health domains of QOL was noted after the intervention. Small and Graydon (1993) reported that COPD patients perceived uncertainty in relation to their illness situation and were spontaneously trying to manage it through the process of cognitive coping. In contrast to the standard care group, the uncertainty management intervention was designed to systematically guide and increase the patients’ use of cognitive and behavioral strategies to cope with uncertainty. Four telephone contacts in the first 4 weeks of the study were added to chance the patients’ understanding and use of cognitive strategies (described in an audio CD) and behavioral strategies (described in a self-help manual). However, in this study we did not include an attention control group, and we did not control for the potential effect of time spent with a nurse or on a structured activity, which should be included in future studies. There were other limitations of this study. The study population was limited to moderate or severe COPD outpatients with a disease duration of less than 2 years after diagnosis. Our preliminary survey showed that this patient population had relatively high level of uncertainty, probably because COPD patients with longer disease durations were more experienced in coping with uncertainty. Therefore, we hypothesized that this COPD patient population would benefit from an uncertainty management intervention, which was supported in this study. The intervention duration was only 10 months. An intervention with a longer duration might be more effective. Nevertheless, the 10-month cognitive behavior intervention led to marked improvement in uncertainty, anxiety, depression, and QOL-MCS, suggesting good time-effectiveness of the intervention. The final follow-up was at the end of the study. Possible continued effect of the intervention after completion of the study is an interesting topic for future studies. The present study employed new approach to measurement of uncertainty and its outcomes. When Mishel et al. (2005) reported the benefits of an uncertainty management intervention for older long-term breast cancer survivors, they used cognitive reframing, cancer knowledge, patient–health care provider communication, and social support satisfaction as uncertainty management measures. In the present study, we adapted Mishel’s uncertainty management intervention to COPD outpatients in China. We used an uncertainty scale (MUIS-A) to measure uncertainty levels, and for the first time reported the effects of uncertainty management on anxiety, depression, and QOL of COPD patients. In conclusion, the uncertainty management intervention used in this study was effective in improving uncertainty, anxiety, depression, and QOL in COPD outpatients with a disease duration of less than 2 years after diagnosis. This study provides the first evidence that uncertainty management can improve the emotional status and QOL of COPD patients. Further studies are needed to confirm and elaborate the findings and to extend the application of uncertainty management to other chronic diseases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาThis study suggests that an uncertainty management intervention is effective in improving uncertainty, anxiety, depression, and quality of life in COPD outpatients. This is the first study in which the effect of uncertainty management on the emotional status and QOL of COPD patients was explored. A cognitive-behavioral intervention was used in this study. The intervention significantly improved uncertainty and coping skills. In agreement with previous reports that uncertainty is inversely associated with QOL and positively associated with negative moods (Bailey et al., 2009; Gentes & Ruscio, 2011), significant improvement in anxiety, depression, and the mental health domains of QOL was noted after the intervention. Small and Graydon (1993) reported that COPD patients perceived uncertainty in relation to their illness situation and were spontaneously trying to manage it through the process of cognitive coping. In contrast to the standard care group, the uncertainty management intervention was designed to systematically guide and increase the patients’ use of cognitive and behavioral strategies to cope with uncertainty. Four telephone contacts in the first 4 weeks of the study were added to chance the patients’ understanding and use of cognitive strategies (described in an audio CD) and behavioral strategies (described in a self-help manual). However, in this study we did not include an attention control group, and we did not control for the potential effect of time spent with a nurse or on a structured activity, which should be included in future studies. There were other limitations of this study. The study population was limited to moderate or severe COPD outpatients with a disease duration of less than 2 years after diagnosis. Our preliminary survey showed that this patient population had relatively high level of uncertainty, probably because COPD patients with longer disease durations were more experienced in coping with uncertainty. Therefore, we hypothesized that this COPD patient population would benefit from an uncertainty management intervention, which was supported in this study. The intervention duration was only 10 months. An intervention with a longer duration might be more effective. Nevertheless, the 10-month cognitive behavior intervention led to marked improvement in uncertainty, anxiety, depression, and QOL-MCS, suggesting good time-effectiveness of the intervention. The final follow-up was at the end of the study. Possible continued effect of the intervention after completion of the study is an interesting topic for future studies. The present study employed new approach to measurement of uncertainty and its outcomes. When Mishel et al. (2005) reported the benefits of an uncertainty management intervention for older long-term breast cancer survivors, they used cognitive reframing, cancer knowledge, patient–health care provider communication, and social support satisfaction as uncertainty management measures. In the present study, we adapted Mishel’s uncertainty management intervention to COPD outpatients in China. We used an uncertainty scale (MUIS-A) to measure uncertainty levels, and for the first time reported the effects of uncertainty management on anxiety, depression, and QOL of COPD patients. In conclusion, the uncertainty management intervention used in this study was effective in improving uncertainty, anxiety, depression, and QOL in COPD outpatients with a disease duration of less than 2 years after diagnosis. This study provides the first evidence that uncertainty management can improve the emotional status and QOL of COPD patients. Further studies are needed to confirm and elaborate the findings and to extend the application of uncertainty management to other chronic diseases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พูดคุยเรื่อง
การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอนที่มีประสิทธิภาพในการปรับปรุงความไม่แน่นอน, ความวิตกกังวล, ซึมเศร้า, และคุณภาพชีวิตในผู้ป่วยนอกปอดอุดกั้นเรื้อรัง นี่คือการศึกษาครั้งแรกที่ผลของการจัดการความไม่แน่นอนเกี่ยวกับสถานะทางอารมณ์และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังมีการสำรวจ การแทรกแซงความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ การแทรกแซงของความไม่แน่นอนที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและการเผชิญทักษะ ในข้อตกลงกับรายงานก่อนหน้านี้ที่มีความเกี่ยวข้องกับความไม่แน่นอนผกผันกับคุณภาพชีวิตและความสัมพันธ์เชิงบวกกับอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบ (เบลีย์ et al, 2009;. Gentes และ Ruscio 2011), การปรับปรุงที่สำคัญในความวิตกกังวลซึมเศร้าและโดเมนสุขภาพจิตของคุณภาพชีวิตก็ตั้งข้อสังเกตหลังจาก การแทรกแซง ขนาดเล็กและแวนิ (1993) รายงานว่าผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังที่รับรู้ความไม่แน่นอนในความสัมพันธ์กับสถานการณ์การเจ็บป่วยของพวกเขาและเป็นธรรมชาติพยายามที่จะจัดการกับมันได้ผ่านกระบวนการของการเผชิญปัญหาความรู้ความเข้าใจ ในทางตรงกันข้ามกับกลุ่มดูแลมาตรฐานการแทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอนถูกออกแบบมาเพื่อระบบให้คำแนะนำและเพิ่มการใช้ของผู้ป่วยกลยุทธ์ทางความคิดและพฤติกรรมที่จะรับมือกับความไม่แน่นอน สี่ที่ติดต่อทางโทรศัพท์เป็นครั้งแรกในสัปดาห์ที่ 4 ของการศึกษาถูกเพิ่มเข้าไปในโอกาสที่ความเข้าใจของผู้ป่วยและการใช้กลยุทธ์ทางปัญญา (ที่อธิบายไว้ในแผ่นซีดีเสียง) และกลยุทธ์พฤติกรรม (อธิบายไว้ในคู่มือช่วยตัวเอง) อย่างไรก็ตามในการศึกษาครั้งนี้เราไม่ได้รวมกลุ่มควบคุมความสนใจและเราไม่ได้ควบคุมสำหรับผลที่อาจเกิดขึ้นจากเวลาที่ใช้กับพยาบาลหรือกิจกรรมที่มีโครงสร้างซึ่งควรจะรวมอยู่ในการศึกษาในอนาคต มีข้อ จำกัด อื่น ๆ ของการศึกษาครั้งนี้มี ประชากรที่ศึกษาถูก จำกัด ให้ผู้ป่วยนอกปอดอุดกั้นเรื้อรังในระดับปานกลางหรือรุนแรงที่มีระยะเวลาการเกิดโรคน้อยกว่า 2 ปีหลังการวินิจฉัย สำรวจเบื้องต้นของเราแสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่มีระดับที่ค่อนข้างสูงของความไม่แน่นอนอาจจะเป็นเพราะผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังที่มีระยะเวลานานเป็นโรคที่มีประสบการณ์มากขึ้นในการรับมือกับความไม่แน่นอน ดังนั้นเราจึงตั้งสมมติฐานว่าประชากรผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังนี้จะได้รับประโยชน์จากการแทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอนซึ่งได้รับการสนับสนุนในการศึกษานี้ ระยะเวลาการแทรกแซงเป็นเพียง 10 เดือน การแทรกแซงที่มีระยะเวลานานอาจจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น อย่างไรก็ตามการแทรกแซงพฤติกรรมทางปัญญา 10 เดือนนำไปสู่การปรับปรุงการทำเครื่องหมายในความไม่แน่นอนความวิตกกังวลซึมเศร้าและคุณภาพชีวิต-MCS แนะนำที่ดีเวลาที่มีประสิทธิภาพของการแทรกแซง สุดท้ายติดตามคือในตอนท้ายของการศึกษา ผลกระทบที่เป็นไปได้อย่างต่อเนื่องของการแทรกแซงหลังจากเสร็จสิ้นการศึกษาเป็นหัวข้อที่น่าสนใจสำหรับการศึกษาในอนาคต การศึกษาการจ้างงานในปัจจุบันวิธีการใหม่ในการวัดของความไม่แน่นอนและผลของมัน เมื่อ Mishel et al, (2005) รายงานผลประโยชน์ของการแทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอนในระยะยาวที่มีอายุมากกว่าผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมที่พวกเขาใช้ความรู้ความเข้าใจ Reframing ความรู้โรคมะเร็ง, การดูแลผู้ป่วยสุขภาพผู้ให้บริการการสื่อสารและความพึงพอใจการสนับสนุนทางสังคมเป็นมาตรการจัดการความไม่แน่นอน ในการศึกษาปัจจุบันเราดัดแปลงมาแทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอน Mishel เพื่อผู้ป่วยนอกปอดอุดกั้นเรื้อรังในประเทศจีน เราใช้ระดับความไม่แน่นอน (MUIS-A) ในการวัดระดับความไม่แน่นอนและเป็นครั้งแรกที่รายงานผลกระทบของการจัดการความไม่แน่นอนต่อความวิตกกังวลซึมเศร้าและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรัง สรุปได้ว่าการแทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอนที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้มีประสิทธิภาพในการปรับปรุงความไม่แน่นอนความวิตกกังวลซึมเศร้าและคุณภาพชีวิตในผู้ป่วยนอกปอดอุดกั้นเรื้อรังที่มีระยะเวลาการเกิดโรคน้อยกว่า 2 ปีหลังการวินิจฉัย การศึกษาครั้งนี้มีหลักฐานแรกว่าการจัดการความไม่แน่นอนสามารถปรับปรุงสถานะทางอารมณ์และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรัง การศึกษาเพิ่มเติมเพื่อยืนยันผลการวิจัยและซับซ้อนและขยายการประยุกต์ใช้การจัดการความไม่แน่นอนต่อโรคเรื้อรังอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า การอภิปราย
แทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอน มีประสิทธิภาพในการปรับปรุงความไม่แน่นอน ความวิตกกังวล ความซึมเศร้า และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยนอกโรค . การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่ผลของการจัดการความไม่แน่นอนเกี่ยวกับภาวะทางอารมณ์ และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังถูกสํารวจ การแทรกแซงของการรู้คิดและใช้ในการศึกษานี้การแทรกแซงและการเผชิญความไม่แน่นอนเพิ่มขึ้น ทักษะ เห็นด้วยกับรายงานก่อนหน้านี้ว่า ความไม่แน่นอนจากเกี่ยวข้องกับคุณภาพชีวิตที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์เชิงลบและเชิงบวก ( Bailey et al . , 2009 ; gentes & ruscio , 2011 ) , การปรับปรุงสําคัญในความวิตกกังวล ซึมเศร้า และจิตใจสุขภาพของผู้ป่วยหลังจากโดเมนถูกบันทึกคะแนนขนาดเล็กและเกรย์ดอน ( 1993 ) รายงานว่า คนไข้โรคการรับรู้ความไม่แน่นอนในการเจ็บป่วยของตนเองกับสถานการณ์และพยายามที่จะจัดการมันได้ผ่านกระบวนการของการรับรู้ การเผชิญปัญหา ในทางตรงกันข้ามกับกลุ่มดูแลมาตรฐานความไม่แน่นอนของการจัดการการแทรกแซงถูกออกแบบให้มีระบบนำทางและเพิ่มผู้ป่วยใช้ความคิดและกลยุทธ์เพื่อรับมือกับความไม่แน่นอนเชิงพฤติกรรมสี่ โทรศัพท์ติดต่อใน 4 สัปดาห์แรกของการศึกษาคือ เพิ่มโอกาสผู้ป่วยเข้าใจและใช้กลยุทธ์การคิด ( ที่อธิบายไว้ในซีดี ) และกลยุทธ์เชิงพฤติกรรม ( ที่อธิบายไว้ในคู่มือช่วยเหลือตนเอง ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้เราไม่ได้มีความสนใจ กลุ่มควบคุม