I never thought I would discover so

I never thought I would discover something quite so
amazing by accident. I was a chemist at the Amos
Cosmetics factory in New Jersey, USA, trying to design a
new perfume when it happened.
I was trying out all the usual mix of ¯owers and things ±
just like I always did ± when I decided to throw in a piece
of the fruitcake Momma had packed for my lunch. I don't
know why I did it ± I just did.
5
I put it into the mix with all the other things. Before
long, I had a little bottle of perfume made from the things
I had mixed together. I put some on the back of my hand. I
thought it smelled nice, but there was nothing special
about it, so I put the bottle into my handbag. I couldn't
give something like that to my boss. After all, I am a
chemist and my job is to make perfumes in a proper way. If
I told him how I made this one he would tell me not to be
a silly girl. Later, he would probably make a joke about it
to his friends at the golf club.
That's the kind of man my boss was.
`Anna!'
It was my boss, David Amos, the owner of Amos
Cosmetics. He happened to be walking past where I
worked. He never usually spoke to people like me. What
did he want? I felt nervous.
`Yes, Mr Amos.' I said.
`You're looking terri®c today! Mmm . . . what's that
lovely smell? It's like fresh bread and ¯owers and sunshine
all mixed together with . . . I don't know ± is it you,
Anna?'
I didn't know what he was talking about. I couldn't smell
anything special.
Mr Amos had an expert nose for perfumes. And he
knew it.
`Yes, it is you!' he said loudly. All the other chemists
nearby could hear. It was embarrassing.
I had never heard my boss speak to me like that before.
Or to anybody else, come to think of it. David Amos is a
dark, handsome English guy who would never dream of
saying nice things to ordinary looking girls like me. He
6
preferred to be with pretty young models who liked his
appearance and his money. When he did speak to the
chemists he was usually complaining about something. Was
he playing some kind of joke today?
Suddenly he came over right next to me. He spoke in a
quiet voice close to my ear.
`You know, Anna, I've never really noticed it before ± I
can't think why ± but you really are a beautiful woman!'
`Mr Amos. I . . .' I tried to answer but I didn't know
what to say.
`No, it's true, Anna,' he said. `I must see you outside this
dull factory. Will you have dinner with me tonight?'
`Well, I . . .' I was still too surprised to speak properly.
`That's great! I'll pick you up at your place tonight at
eight. See you then,' he said.
He was gone before I could say anything.
As I went home on the bus I thought of the strange
situation I was in. My boss, who was famous for going out
with beautiful women, had told me I was beautiful and had
asked me out! But I know I am just ordinary looking and
not his usual type at all. When I got home my Momma
was in the sitting room talking to my Aunt Mimi.
Aunt Mimi. I like my Aunt Mimi, but she simply can't
mind her own business. She has wanted me to ®nd a
husband for ages. She didn't like the thought of me being
single and having a career. She thought it wasn't natural for
a twenty-seven-year-old woman like me not to be married.
Aunt Mimi thought that the least she could do for me was
to ®nd me a husband. I was used to this by now, but it was
still embarrassing.
`Aunt Mimi ± how nice to see you,' I said.
7
Aunt Mimi looked at me and smiled. `Anna, my little
girl . . . but look at you: you're not a little girl any more,
you're a twenty-three-year-old woman already! How time
¯ies!'
`Actually, I'm twenty-seven, Aunt Mimi,' I said. She
always got my age wrong.
`So soon? And you're not married yet? Your mother was
married when she was eighteen. Eighteen! And you were
born when she was nineteen!' Aunt Mimi looked sad as she
said this.
She decided to say what she thought at once ± as she
always did.
`So when are you going bring a nice boy home?' she
asked, looking me right in the eye.
`There was that boy Armstrong you saw two years ago.
He was nice,' said Momma, trying to help me.
`Momma, Armstrong was the pizza delivery man,' I tried
to explain, but Momma never did listen.
`Armstrong was here a few times. I liked him,' said
Momma.
`Momma,' I said, `that was when the cooker broke down
± remember? We ate pizzas for almost a week until it was
®xed. Armstrong just delivered the pizzas.'
`I don't care,' said Momma. `I liked him ± he had nice
eyes.'
Aunt Mimi raised her eyes in surprise.
`You mean to say you let this Armstrong boy go?' said
Aunt Mimi.
`But he was only the pizza delivery man,' I said, weakly.
`Then he was. By now he probably owns the company!'
said Aunt Mimi. `And you let him go! Anna!'
8
It was no use arguing. I knew they were not going to
listen to me. So I changed the subject.
`That fruitcake was nice, Momma,' I said.
`Aunt Mimi brought it,' said Momma. `But don't change
the subject ± your aunt has something to say to you.'
Oh no! She's trying to ®nd a husband for me again!
Aunt Mimi began, `I've found the perfect boy for you,
Anna. Well . . . he's not exactly young, but neither are you
any more . . . and he's still got his own hair . . .'
I decided I had to put a stop to this ± I didn't want
to meet Aunt Mimi's `boy' even if he did have his own
hair.
`Thanks, Aunt Mimi,' I said. `But I'm already seeing
someone tonight.'
I hadn't meant to tell them but I had to do something to
stop Aunt Mimi. It certainly surprised them. They both
looked at me with their eyes and mouths wide open like a
couple of ®sh.
`Yes,' I went on. `I'm going out with my boss, Mr Amos.
He's picking me up at eight.'
That certainly surprised them!
***
Momma and Aunt Mimi were very pleased, of course.
They went off together to plan the wedding and left me to
get ready for the man they hoped would be my future
husband. I was beginning to wish I hadn't told them. After
all, I had no idea why my boss had behaved towards me in
that way. He had never even noticed me before now.
However, he had noticed the perfume I had been wearing.
Lately I had been wearing a perfume called Intrigue. It was
9
made by another company and I actually preferred it to the
perfumes we made. Mr Amos did have a very good nose
for perfumes. Perhaps Intrigue was so good he just couldn't
stop himself. Who knows?
Anyway, I had to get ready for my evening out.
Although I couldn't explain why Mr Amos had suddenly
found me attractive, I really wanted to ®nd out. In my own
way I'm as bad as my Aunt Mimi, I guess. The funny thing
was, I don't really like men like Mr Amos. But I wanted to
®nd out why he had changed.
So I put on my best black dress, lots and lots of
Intrigue and my one pair of high-heeled shoes. The
handbag I use for work is the only one I've got because I
don't go out that often. I took it. Then I heard the doorbell
ring.
Momma and Aunt Mimi were at the front door before I
could move. They wanted to see my date. Both of them
were trying to get me to hurry up. They had big smiles on
their faces.
I opened the door.
`Hello, Anna.'
It was Mr Amos. He looked very handsome. However,
he was quieter than before and was looking down at the
¯oor. I could hear Momma and Aunt Mimi behind me. I
could tell they liked him. It was embarrassing.
`Hello, Mr Amos,' I said.
I was expecting him to say something friendly, like `Call
me David' or something. But he didn't.
I managed to get him away from my Momma and Aunt
Mimi without too much trouble. I guess they thought we
10
should be alone together if they had any hope of hearing
wedding bells in the future.
He hardly said anything in his car, either, apart from
polite conversation about how nice I looked. I could tell he
didn't mean it. Men have a way of calling you `nice' when
they really mean they don't care how you look.
Anyway, he drove me to an expensive French restaurant
where we spent some time having drinks and ordering
food. All the conversation was of the polite kind, but I
could tell he was getting ready to say something. Then he
turned to me with a serious look on his face and spoke.
`Look Anna . . .' he began.
I knew it! He'd changed his mind and was trying to
think of some excuse to get out of our evening together.
`. . . about today, at the factory,' he continued. `I don't
know why I behaved like that.'
`I thought it was because you found me attractive, Mr
Amos. And because you liked my perfume,' I said,
wondering why the Intrigue I was wearing didn't seem to be
having any effect on him. But it was obvious he hadn't
been listening to me.
`You see, Anna,' he said, `if we can see this as . . . as . . .'
`As what, Mr Amos?' I asked.
He suddenly put on a smile. `As a reward for all your
hard work at the factory. After all, you are one of our best
chemists. It's the least I can do to show how much I value
your efforts. Have this meal on me! I'll pay for it!'
If the meal had been there it would really have been on
him ± I would have thrown it at him! So he had changed
his mind and now wanted to get rid of me. I didn't believe
11
for one moment that this meal was a prize for being a good
little chemist. I needed to be on my own to think what to
do.
`Excuse me for a moment, Mr Amos,' I said, getting up
from my seat.
`Of course,' he answered, looking less nervous than
before.
I went to the ladies' room. I felt like breaking the
furniture or something. I was annoyed! I had my pride,
after all! And why hadn't my Intrigue worked? Perhaps I
hadn't put enough on, even for his expert nose. I decided to
put a lot more on. Perhaps that would work. I looked in
my handbag ± it wasn't there! All that I could ®nd was that
bottle with the fruitcake in it that I had made at the
factory. I didn't care, I put it on. I used up half of the
bottle. Then I went outside again.
As I was walking back to the table I almost ran into the
waiter who had served us. He stopped and looked at me
with a stupid look on his face. Then he remembered he
had a job to do, walked on and knocked down a table with
some cakes on it.
When I ®nally

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่เคยคิดว่า ฉันจะค้นพบบางสิ่งบางอย่างมากดังนั้นน่าทึ่ง โดยบังเอิญ ผมเป็นนักเคมีที่โรงแรมอมอสโคโรงงานเครื่องสำอางในนิวเจอร์ซีย์ สหรัฐอเมริกา การออกแบบการหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้นฉันพยายามออกปกติผสมของ± ¯owers และสิ่งเหมือนเสมอค่ะ±เมื่อฉันตัดสินใจโยนตัวของ fruitcake แม่ของมีบรรจุสำหรับอาหารกลางวันของฉัน ฉันไม่รู้ฉันทำไมมัน±เพียงไม่ได้5ฉันใส่มันไปผสมกับการสิ่งอื่น ๆ ก่อนที่จะยาว มีขวดน้ำหอมที่ทำจากสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆฉันมีผสมกัน ฉันใส่บางที่ด้านหลังของมือ ฉันคิดว่า กลิ่นดี แต่ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมัน ดังนั้นฉันใส่ขวดในกระเป๋าของฉัน ฉันไม่สามารถให้บางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกับที่เจ้านายของฉัน หลังจากที่ทุก ฉันเป็นนักเคมีและงานของฉันคือการ ทำน้ำหอมในแบบที่เหมาะสม หากผมบอกวิธีทำนี้หนึ่งเขาจะบอกไม่ต้องผู้หญิงที่โง่ ภายหลัง เขาคงให้เล่นเลยเพื่อนของเขาที่กอล์ฟคลับนั่นคือชนิดของคนที่ถูกเจ้านายของฉัน'แอนนา'ก็เจ้านาย โรงแรมอมอสโค David เจ้าของเครื่องสำอาง เขาเกิดไปเดินผ่านมาฉันทำงาน ไม่เคยจะพูดกับคนอย่างผม อะไรนะเขาต้อง ฉันรู้สึกประสาท'ใช่ โรงแรมอมอสโคนาย' ฉันเคยพูด' พัก terri เกี่ยวกับ ® c วันนี้ Mmm...นั่นคืออะไรกลิ่นดีหรือไม่ เหมือนขนมปังสด และ ¯owers และซันไชน์ทั้งหมดผสมกัน... ไม่ทราบเป็น±คุณแอนนา?'ฉันไม่รู้ว่าเขาถูกพูดถึง ฉันไม่สามารถได้กลิ่นanything special.Mr Amos had an expert nose for perfumes. And heknew it.`Yes, it is you!' he said loudly. All the other chemistsnearby could hear. It was embarrassing.I had never heard my boss speak to me like that before.Or to anybody else, come to think of it. David Amos is adark, handsome English guy who would never dream ofsaying nice things to ordinary looking girls like me. He6preferred to be with pretty young models who liked hisappearance and his money. When he did speak to thechemists he was usually complaining about something. Washe playing some kind of joke today?Suddenly he came over right next to me. He spoke in aquiet voice close to my ear.`You know, Anna, I've never really noticed it before ± Ican't think why ± but you really are a beautiful woman!'`Mr Amos. I . . .' I tried to answer but I didn't knowwhat to say.`No, it's true, Anna,' he said. `I must see you outside thisdull factory. Will you have dinner with me tonight?'`Well, I . . .' I was still too surprised to speak properly.`That's great! I'll pick you up at your place tonight ateight. See you then,' he said.He was gone before I could say anything.As I went home on the bus I thought of the strangesituation I was in. My boss, who was famous for going outwith beautiful women, had told me I was beautiful and hadasked me out! But I know I am just ordinary looking andnot his usual type at all. When I got home my Mommawas in the sitting room talking to my Aunt Mimi.Aunt Mimi. I like my Aunt Mimi, but she simply can'tmind her own business. She has wanted me to ®nd ahusband for ages. She didn't like the thought of me beingsingle and having a career. She thought it wasn't natural fora twenty-seven-year-old woman like me not to be married.Aunt Mimi thought that the least she could do for me wasto ®nd me a husband. I was used to this by now, but it wasstill embarrassing.`Aunt Mimi ± how nice to see you,' I said.7Aunt Mimi looked at me and smiled. `Anna, my littlegirl . . . but look at you: you're not a little girl any more,you're a twenty-three-year-old woman already! How time¯ies!'`Actually, I'm twenty-seven, Aunt Mimi,' I said. Shealways got my age wrong.`So soon? And you're not married yet? Your mother wasmarried when she was eighteen. Eighteen! And you wereborn when she was nineteen!' Aunt Mimi looked sad as shesaid this.She decided to say what she thought at once ± as shealways did.`So when are you going bring a nice boy home?' sheasked, looking me right in the eye.`There was that boy Armstrong you saw two years ago.He was nice,' said Momma, trying to help me.`Momma, Armstrong was the pizza delivery man,' I triedto explain, but Momma never did listen.`Armstrong was here a few times. I liked him,' saidMomma.`Momma,' I said, `that was when the cooker broke down± remember? We ate pizzas for almost a week until it was®xed. Armstrong just delivered the pizzas.'`I don't care,' said Momma. `I liked him ± he had niceeyes.'Aunt Mimi raised her eyes in surprise.`You mean to say you let this Armstrong boy go?' saidAunt Mimi.`But he was only the pizza delivery man,' I said, weakly.`Then he was. By now he probably owns the company!'said Aunt Mimi. `And you let him go! Anna!'8It was no use arguing. I knew they were not going tolisten to me. So I changed the subject.`That fruitcake was nice, Momma,' I said.`Aunt Mimi brought it,' said Momma. `But don't changethe subject ± your aunt has something to say to you.'Oh no! She's trying to ®nd a husband for me again!Aunt Mimi began, `I've found the perfect boy for you,Anna. Well . . . he's not exactly young, but neither are youany more . . . and he's still got his own hair . . .'I decided I had to put a stop to this ± I didn't wantto meet Aunt Mimi's `boy' even if he did have his ownhair.`Thanks, Aunt Mimi,' I said. `But I'm already seeingsomeone tonight.'I hadn't meant to tell them but I had to do something tostop Aunt Mimi. It certainly surprised them. They bothlooked at me with their eyes and mouths wide open like acouple of ®sh.`Yes,' I went on. `I'm going out with my boss, Mr Amos.He's picking me up at eight.'That certainly surprised them!***Momma and Aunt Mimi were very pleased, of course.They went off together to plan the wedding and left me toget ready for the man they hoped would be my futurehusband. I was beginning to wish I hadn't told them. After
all, I had no idea why my boss had behaved towards me in
that way. He had never even noticed me before now.
However, he had noticed the perfume I had been wearing.
Lately I had been wearing a perfume called Intrigue. It was
9
made by another company and I actually preferred it to the
perfumes we made. Mr Amos did have a very good nose
for perfumes. Perhaps Intrigue was so good he just couldn't
stop himself. Who knows?
Anyway, I had to get ready for my evening out.
Although I couldn't explain why Mr Amos had suddenly
found me attractive, I really wanted to ®nd out. In my own
way I'm as bad as my Aunt Mimi, I guess. The funny thing
was, I don't really like men like Mr Amos. But I wanted to
®nd out why he had changed.
So I put on my best black dress, lots and lots of
Intrigue and my one pair of high-heeled shoes. The
handbag I use for work is the only one I've got because I
don't go out that often. I took it. Then I heard the doorbell
ring.
Momma and Aunt Mimi were at the front door before I
could move. They wanted to see my date. Both of them
were trying to get me to hurry up. They had big smiles on
their faces.
I opened the door.
`Hello, Anna.'
It was Mr Amos. He looked very handsome. However,
he was quieter than before and was looking down at the
¯oor. I could hear Momma and Aunt Mimi behind me. I
could tell they liked him. It was embarrassing.
`Hello, Mr Amos,' I said.
I was expecting him to say something friendly, like `Call
me David' or something. But he didn't.
I managed to get him away from my Momma and Aunt
Mimi without too much trouble. I guess they thought we
10
should be alone together if they had any hope of hearing
wedding bells in the future.
He hardly said anything in his car, either, apart from
polite conversation about how nice I looked. I could tell he
didn't mean it. Men have a way of calling you `nice' when
they really mean they don't care how you look.
Anyway, he drove me to an expensive French restaurant
where we spent some time having drinks and ordering
food. All the conversation was of the polite kind, but I
could tell he was getting ready to say something. Then he
turned to me with a serious look on his face and spoke.
`Look Anna . . .' he began.
I knew it! He'd changed his mind and was trying to
think of some excuse to get out of our evening together.
`. . . about today, at the factory,' he continued. `I don't
know why I behaved like that.'
`I thought it was because you found me attractive, Mr
Amos. And because you liked my perfume,' I said,
wondering why the Intrigue I was wearing didn't seem to be
having any effect on him. But it was obvious he hadn't
been listening to me.
`You see, Anna,' he said, `if we can see this as . . . as . . .'
`As what, Mr Amos?' I asked.
He suddenly put on a smile. `As a reward for all your
hard work at the factory. After all, you are one of our best
chemists. It's the least I can do to show how much I value
your efforts. Have this meal on me! I'll pay for it!'
If the meal had been there it would really have been on
him ± I would have thrown it at him! So he had changed
his mind and now wanted to get rid of me. I didn't believe
11
for one moment that this meal was a prize for being a good
little chemist. I needed to be on my own to think what to
do.
`Excuse me for a moment, Mr Amos,' I said, getting up
from my seat.
`Of course,' he answered, looking less nervous than
before.
I went to the ladies' room. I felt like breaking the
furniture or something. I was annoyed! I had my pride,
after all! And why hadn't my Intrigue worked? Perhaps I
hadn't put enough on, even for his expert nose. I decided to
put a lot more on. Perhaps that would work. I looked in
my handbag ± it wasn't there! All that I could ®nd was that
bottle with the fruitcake in it that I had made at the
factory. I didn't care, I put it on. I used up half of the
bottle. Then I went outside again.
As I was walking back to the table I almost ran into the
waiter who had served us. He stopped and looked at me
with a stupid look on his face. Then he remembered he
had a job to do, walked on and knocked down a table with
some cakes on it.
When I ®nally

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะค้นพบบางสิ่งบางอย่างค่อนข้างน่าตื่นตาตื่นใจโดยอุบัติเหตุ ฉันเป็นนักเคมีที่เอมัโรงงานเครื่องสำอางในรัฐนิวเจอร์ซีย์สหรัฐอเมริกาพยายามที่จะออกแบบน้ำหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้น. ผมพยายามออกทั้งหมดผสมตามปกติของ Owers และสิ่ง±เช่นเดียวกับที่ผมมักจะทำ±เมื่อฉันตัดสินใจที่จะโยนในชิ้นส่วนของ Fruitcake แม่ได้บรรจุสำหรับมื้อกลางวันของฉัน ผมไม่ทราบว่าทำไมฉันไม่ได้±ผมก็ไม่ได้. 5 ฉันใส่มันลงไปในส่วนผสมกับทุกสิ่งอื่น ๆ ก่อนที่จะนานผมมีขวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของน้ำหอมที่ทำจากสิ่งที่ผมได้ผสมเข้าด้วยกัน ฉันใส่บางอย่างบนหลังมือของฉัน ฉันคิดว่ามันกลิ่นดีแต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ดังนั้นฉันใส่ขวดลงไปในกระเป๋าถือของฉัน ฉันไม่สามารถให้สิ่งที่ต้องการที่จะเจ้านายของฉัน หลังจากที่ทุกคนฉันเป็นนักเคมีและงานของผมคือการทำให้น้ำหอมในทางที่เหมาะสม ถ้าผมบอกเขาว่าผมทำอย่างใดอย่างหนึ่งที่เขาจะบอกฉันไม่ได้ที่จะเป็นสาวโง่ หลังจากนั้นเขาอาจจะทำให้เรื่องตลกเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปยังเพื่อนของเขาที่สโมสรกอล์ฟ. ที่ชนิดของชายคนหนึ่งเป็นเจ้านายของฉัน. `แอนนา 'มันเป็นเจ้านายของฉันเดวิดเอมัสเจ้าของเอมัสเครื่องสำอาง เขาเกิดขึ้นที่จะเดินผ่านไปมาที่ผมทำงาน เขาไม่เคยมักจะพูดกับคนอย่างผม สิ่งที่เขาต้องการได้หรือไม่ ผมรู้สึกประสาท. `ใช่นายเอมอส. ผมบอกว่า. `คุณกำลังมองหาในวันนี้terri®c! อืมมม . . สิ่งที่ว่ากลิ่นที่น่ารัก? มันเหมือนขนมปังสดและ Owers และแสงแดดทั้งหมดผสมเข้าด้วยกันด้วย . . ผมไม่ทราบว่าคุณ±มันคือแอนนา'ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับ ฉันไม่ได้กลิ่นอะไรเป็นพิเศษ. นายเอมัสมีจมูกสำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านน้ำหอม และเขาก็รู้ว่ามัน. `ใช่มันเป็นคุณ! เขากล่าวว่าเสียงดัง ทั้งหมดเคมีอื่น ๆที่ใกล้เคียงสามารถได้ยินเสียง มันเป็นที่น่าอาย. ฉันไม่เคยได้ยินเจ้านายของฉันพูดกับฉันแบบนั้นมาก่อน. หรือใครอื่นที่จะมาคิดว่ามัน เดวิดเอมัสเป็นสีเข้มภาษาอังกฤษผู้ชายหล่อที่ไม่เคยจะฝันของการพูดสิ่งที่ดีที่จะมองหาสาวธรรมดาอย่างผม เขา6 ที่ต้องการที่จะอยู่กับนางแบบสาวสวยที่เขาชอบลักษณะและเงินของเขา เมื่อเขาไม่พูดคุยกับนักเคมีเขาได้รับมักจะบ่นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ถูกเขาเล่นชนิดของเรื่องตลกที่วันนี้บางทันใดนั้นเขามาอยู่ข้างผม เขาพูดในเสียงที่เงียบสงบใกล้กับหูของฉัน. `คุณจะรู้ว่าแอนนาฉันไม่เคยสังเกตเห็นจริงๆมันก่อน±ฉันไม่สามารถคิดว่าทำไม± แต่จริงๆเป็นผู้หญิงที่สวยงาม! '` นายเอมัส ผม . . . ' ฉันพยายามที่จะตอบ แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด. `ไม่มีมันเป็นความจริงแอนนา" เขากล่าวว่า `ผมต้องเห็นคุณนอกนี้โรงงานที่น่าเบื่อ คุณจะต้องรับประทานอาหารค่ำกับฉันคืนนี้? '`ดีฉัน . . ' ผมยังแปลกใจเกินไปที่จะพูดได้อย่างถูกต้อง. `ที่ดี! ฉันจะไปรับคุณที่สถานที่ของคุณคืนนี้ที่แปด ดูแล้วคุณ "เขากล่าว. เขาก็หายไปก่อนที่ฉันจะพูดอะไร. ขณะที่ผมกลับบ้านบนรถบัสที่ผมคิดว่าแปลกสถานการณ์ที่ผมอยู่ใน. เจ้านายของฉันที่มีชื่อเสียงในการที่จะออกไปกับผู้หญิงที่สวยได้บอกผมว่าผมเป็นคนที่สวยงามและได้ถามฉันออก! แต่ฉันรู้ว่าผมเป็นเพียงแค่สามัญมองและไม่ได้เป็นประเภทตามปกติของเขาเลย เมื่อผมกลับถึงบ้านแม่ของฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นพูดคุยกับป้ามี่ฉัน. ป้ามี่ ผมชอบป้ามี่ของฉัน แต่เธอก็ไม่สามารถคิดธุรกิจของตัวเอง เธอได้ต้องการให้ผม®ndสามีสำหรับทุกวัย เธอไม่ชอบความคิดของฉันเป็นคนเดียวและมีอาชีพ เธอคิดว่ามันไม่เป็นธรรมชาติสำหรับผู้หญิงที่ยี่สิบเจ็ดปีอย่างผมไม่ได้จะแต่งงาน. ป้ามี่คิดว่าอย่างน้อยเธอจะทำสำหรับฉันคือการ®ndฉันสามี ฉันถูกใช้ในการนี้โดยขณะนี้ แต่มันก็ยังคงเป็นที่น่าอาย. `ป้ามี่±วิธีการที่ดีที่จะเห็นคุณ 'ฉันกล่าว. 7 ป้ามี่มองที่ผมและยิ้ม `แอนนาตัวน้อยของผมสาว . . แต่มองไปที่คุณ: คุณไม่ได้เป็นสาวน้อยใด ๆ เพิ่มเติมคุณเป็นผู้หญิงยี่สิบสามปีแล้ว! วิธีการที่เวลาIES! '' อันที่จริงฉันยี่สิบเจ็ดป้ามี่ 'ฉันกล่าวว่า เธอมักจะได้อายุของฉันผิด. `ดังนั้นเร็ว ๆ นี้? และคุณยังไม่ได้แต่งงาน? คุณแม่ได้แต่งงานเมื่อเธออายุสิบแปด สิบแปด! และคุณเกิดเมื่อเธออายุสิบเก้า! ป้ามี่มองที่น่าเศร้าที่เธอบอกว่า. เธอตัดสินใจที่จะพูดในสิ่งที่เธอคิดว่าในครั้งเดียว±ขณะที่เธอมักจะทำ. `ดังนั้นเมื่อคุณจะนำบ้านเด็กดี? ' เธอถามว่ามองฉันขวาในตา. `มีอาร์มสตรองเด็กที่คุณเห็นสองปีที่ผ่านมา. เขาเป็นคนดี 'กล่าวว่าแม่พยายามที่จะช่วยให้ฉัน.` แม่อาร์มสตรองเป็นคนส่งพิซซ่า' ฉันพยายามที่จะอธิบายแต่แม่ไม่เคยฟัง. `อาร์มสตรองอยู่ที่นี่ไม่กี่ครั้ง ฉันชอบเขากล่าวว่าแม่. `แม่ 'ฉันกล่าวว่า` นั่นคือเมื่อหม้อหุงยากจนลง±จำได้ไหม? เรากินพิซซ่าเกือบสัปดาห์จนกว่ามันจะถูก®xed อาร์มสตรองเพียงแค่ส่งพิซซ่า. `ฉันไม่สนใจ 'กล่าวว่าแม่ `ฉันชอบเขา±เขามีความสุขตา. ป้ามี่ยกดวงตาของเธอประหลาดใจ.` คุณหมายถึงว่าคุณปล่อยให้เด็กคนนี้อาร์มสตรองไป? ' กล่าวว่าป้ามี่. `แต่เขาก็เป็นเพียงคนส่งพิซซ่า 'ฉันกล่าวว่าอ่อน.` แล้วเขาเป็น โดยตอนนี้เขาอาจจะเป็นเจ้าของ บริษัท 'ป้ามี่กล่าวว่า `และคุณปล่อยให้เขาไป! แอนนา '8 มันก็ใช้ไม่เถียง ผมรู้ว่าพวกเขาจะไม่ฟังฉัน ดังนั้นผมจึงเปลี่ยนเรื่อง. `ที่ Fruitcake เป็นดีแม่ 'ฉันกล่าว.` ป้ามี่นำมันกล่าวว่าแม่ `แต่ไม่เปลี่ยนเรื่อง±ป้าของคุณมีสิ่งที่จะพูดกับคุณ. 'โอ้ไม่! เธอพยายามที่จะ®ndสามีสำหรับฉันอีกครั้ง! ป้ามี่เริ่ม `ฉันได้พบเด็กที่สมบูรณ์แบบสำหรับคุณแอนนา ดี . . . เขาไม่ได้ว่าหนุ่มสาว แต่ไม่คุณใดๆ เพิ่มเติม . . และเขาก็ยังคงมีผมของเขาเอง . . ฉันตัดสินใจที่ผมต้องใส่หยุดนี้±ฉันไม่ต้องการที่จะตอบสนองป้ามี่ของ `เด็ก 'แม้ว่าเขาไม่ได้ของตัวเองผม.` ขอบคุณป้ามี่' ฉันกล่าวว่า `แต่ฉันได้เห็นคนในคืนนี้. ผมไม่ได้หมายถึงการบอกพวกเขา แต่ผมต้องทำบางสิ่งบางอย่างที่จะหยุดป้ามี่ แน่นอนมันประหลาดใจพวกเขา พวกเขาทั้งสองมองที่ผมด้วยตาและปากของพวกเขาเปิดกว้างเหมือนคู่ของ®sh. `ใช่ 'ผมไป `ฉันจะออกมาพร้อมกับเจ้านายของฉันนายเอมอส. เขาก็มารับฉันขึ้นที่แปด. แน่นอนว่าพวกเขาประหลาดใจ! *** แม่และป้ามี่มีความยินดีมากแน่นอน. พวกเขาออกไปด้วยกันในการวางแผนจัดงานแต่งงานและซ้าย ผมที่จะได้รับพร้อมสำหรับคนที่พวกเขาหวังว่าจะเป็นอนาคตของฉันสามี ผมเริ่มที่จะหวังว่าฉันไม่ได้บอกพวกเขาว่า หลังจากที่ทุกคนผมมีความคิดว่าทำไมเจ้านายของฉันได้ประพฤติมาหาผมในทางที่ เขาไม่เคยแม้แต่จะสังเกตเห็นฉันก่อนที่ในขณะนี้. แต่เขาได้สังเกตเห็นน้ำหอมที่ฉันได้รับการสวมใส่. เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับการสวมใส่น้ำหอมที่เรียกว่าวางอุบาย มันเป็น9 ทำโดย บริษัท อื่นและฉันต้องการจริงให้น้ำหอมที่เราทำ นายเอมอสไม่มีจมูกที่ดีมากสำหรับน้ำหอม บางทีอาจจะเป็นอุบายเพื่อที่ดีเขาก็ไม่สามารถหยุดตัวเอง ใครจะรู้? อย่างไรก็ตามผมจะต้องได้รับการพร้อมสำหรับตอนเย็นของฉันออก. ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมนายเอมัสได้จู่ ๆ ก็พบว่าผมมีเสน่ห์, ผมอยากจะออก®nd ของตัวเองในทางที่ฉันฉันไม่ดีเท่าที่ป้ามี่ฉันเดา สิ่งที่ตลกก็คือฉันไม่ชอบผู้ชายอย่างนายเอมัส แต่ผมอยากจะ®ndออกว่าทำไมเขามีการเปลี่ยนแปลง. ดังนั้นฉันใส่ชุดสีดำที่ดีที่สุดของฉันจำนวนมากและจำนวนของการวางแผนและหนึ่งคู่ของฉันของรองเท้าส้นสูง กระเป๋าผมใช้สำหรับการทำงานเป็นเพียงคนเดียวที่ฉันมีเพราะผมไม่ออกไปที่มักจะ ฉันเอามัน. จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงออดแหวน. แม่และป้ามี่อยู่ที่ประตูหน้าบ้านก่อนที่ผมจะสามารถย้าย พวกเขาอยากจะเห็นวันของฉัน ทั้งของพวกเขากำลังพยายามที่จะได้รับฉันจะรีบขึ้น พวกเขามีรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของพวกเขา. ฉันเปิดประตู. `สวัสดีแอนนา. มันเป็นนายเอมอส เขามองหล่อมาก แต่เขาเป็นคนที่เงียบสงบกว่าก่อนและกำลังมองลงมาที่oor ผมได้ยินแม่และป้ามี่อยู่ข้างหลังผม ผมบอกได้เลยว่าพวกเขาชอบเขา มันเป็นที่น่าอาย. `สวัสดีนายเอมัส 'ผมบอกว่า. ผมคาดหวังว่าเขาจะพูดอะไรบางอย่างที่เป็นมิตรเช่น` โทรฉันเดวิดหรือบางสิ่งบางอย่าง แต่เขาไม่ได้. ฉันจัดการเพื่อให้เขาออกไปจากแม่และป้าของฉันมี่ไม่มีปัญหามากเกินไป ผมคิดว่าพวกเขาคิดว่าเรา10 ควรจะอยู่ด้วยกันตามลำพังถ้าพวกเขามีความหวังที่จะได้รับการติดต่อใด ๆระฆังแต่งงานในอนาคต. เขาแทบจะไม่พูดอะไรในรถของเขาอย่างใดอย่างหนึ่งนอกเหนือจากการสนทนาสุภาพเกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่ผมมอง ผมบอกได้เลยว่าเขาไม่ได้หมายความว่า ผู้ชายมีวิธีการเรียกคุณ `ดี 'เมื่อพวกเขาจริงๆหมายความว่าพวกเขาไม่สนใจว่าคุณจะมอง. อย่างไรก็ตามเขาขับรถพาฉันไปยังร้านอาหารฝรั่งเศสที่มีราคาแพงที่เราใช้เวลาที่มีการสั่งซื้อเครื่องดื่มและอาหาร ทุกการสนทนาเป็นชนิดสุภาพ แต่ผมสามารถบอกเขาได้รับพร้อมที่จะพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็หันมาทางผมด้วยรูปลักษณ์ที่รุนแรงบนใบหน้าของเขาและพูด. `มองแอนนา . . ' เขาเริ่ม. ฉันรู้ว่ามัน! เขาต้องการเปลี่ยนความคิดของเขาและพยายามที่จะคิดว่าข้ออ้างที่จะได้รับจากช่วงเย็นของเราด้วยกัน. ` . . เกี่ยวกับวันนี้ที่โรงงาน "เขาอย่างต่อเนื่อง `ผมไม่ทราบว่าทำไมผมประพฤติเช่นนั้น. '` ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะคุณพบฉันที่น่าสนใจนายเอมัส และเนื่องจากคุณชอบน้ำหอมของฉัน 'ฉันกล่าวว่าสงสัยว่าทำไมวางอุบายผมใส่ไม่ได้ดูเหมือนจะมีผลกระทบใดๆ กับเขา แต่มันก็เป็นที่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รับการฟังให้ฉัน. `คุณเห็นแอนนา 'เขากล่าวว่า` ถ้าเราสามารถเห็นนี้เป็น . . เช่น . . . '`เป็นสิ่งที่นายเอมัส? ฉันถาม. ทันใดนั้นเขาก็วางบนรอยยิ้ม `เป็นรางวัลสำหรับทุกของคุณทำงานอย่างหนักที่โรงงาน หลังจากที่ทุกท่านเป็นส่วนหนึ่งของที่ดีที่สุดของเรานักเคมี มันเป็นอย่างน้อยฉันสามารถทำได้เพื่อแสดงว่าผมให้ความพยายามของคุณ มีอาหารนี้กับฉัน! ฉันจะจ่ายสำหรับมัน! 'ถ้าอาหารที่เคยมีมันจริงๆจะได้รับในเขา±ฉันจะได้โยนมันที่เขา! ดังนั้นเขาจึงมีการเปลี่ยนแปลงความคิดของเขาและตอนนี้ต้องการที่จะกำจัดของฉัน ผมไม่เชื่อว่า11 สำหรับช่วงเวลาหนึ่งที่อาหารนี้เป็นรางวัลสำหรับการเป็นดีเคมีน้อย ฉันต้องการที่จะอยู่ในของตัวเองที่จะคิดว่าสิ่งที่จะทำ. `ขอโทษสำหรับช่วงเวลาที่นายเอมัส 'ฉันกล่าวว่าได้รับการขึ้นจากที่นั่งของฉัน.` แน่นอน "เขาตอบว่ามองประสาทน้อยกว่าก่อน. ผมไป ห้องพักผู้หญิง ' ฉันรู้สึกเหมือนทำลายเฟอร์นิเจอร์หรือบางสิ่งบางอย่าง ผมรำคาญ! ผมมีความภาคภูมิใจของฉันหลังจากทั้งหมด! และทำไมไม่ได้วางอุบายของฉันทำงาน? บางทีผมอาจจะไม่ได้ใส่พอแม้สำหรับผู้เชี่ยวชาญจมูกของเขา ฉันตัดสินใจที่จะใส่มากขึ้นใน บางทีนั่นอาจจะทำงาน ผมมองในกระเป๋าถือของฉัน±มันไม่ได้มี! ทั้งหมดที่ฉันสามารถ®ndคือการที่ขวดกับ Fruitcake ในนั้นที่ฉันได้ทำที่โรงงาน ผมไม่ได้ดูแลผมใส่ไว้ใน ผมใช้ครึ่งหนึ่งของขวด แล้วฉันจะออกไปข้างนอกอีกครั้ง. ขณะที่ผมกำลังเดินกลับไปที่โต๊ะฉันเกือบจะวิ่งเข้าไปในบริกรที่ได้ทำหน้าที่ของเรา เขาหยุดและมองมาที่ผมด้วยรูปลักษณ์โง่บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็จำได้ว่าเขามีงานที่ต้องทำ, เดินบนและล้มลงตารางที่มีเค้กบางอย่างกับมัน. เมื่อฉัน®nally

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่เคยคิดว่าผมจะค้นพบอะไรบางอย่างจึงค่อนข้าง
ที่น่าตื่นตาตื่นใจโดยอุบัติเหตุ ผมเป็นนักเคมีที่ Amos
เครื่องสำอางโรงงานใน New Jersey , USA พยายามที่จะออกแบบ
น้ำหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้น .
ฉันพยายามออกทั้งหมดปกติผสม ทาวเวอร์¯และสิ่ง±
เหมือนที่เคยทำ±เมื่อฉันตัดสินใจที่จะโยนในชิ้น
ของฟรุตเค้กแม่ได้บรรจุ กินมื้อเที่ยง ผมไม่รู้ทำไมผมถึงทำ±

5
ผมเพิ่งทำผมใส่มันเข้าไปผสมกับทุก ๆสิ่ง ก่อน
นาน ผมมีขวดเล็ก ๆน้อย ๆของน้ำหอมที่ทำจากสิ่งที่
ผมผสมเข้าด้วยกัน ผมใส่บนหลังมือของฉัน ฉันคิดว่ามันหอมดี

แต่ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมันดังนั้นฉันวางขวดลงในกระเป๋าถือของฉัน ผมไม่สามารถ
ให้แบบนั้นกับเจ้านายของฉัน หลังจากที่ทั้งหมดฉัน
นักเคมีและงานของแม่คือให้หอมในทางที่เหมาะสมถ้า
ฉันบอกเขา ว่าฉันทำนี่ เขาบอกว่าไม่ต้อง
ผู้หญิงโง่ ต่อมา เขาก็อาจจะทำให้มันเป็นเรื่องตลก
เพื่อนของเขาที่กอล์ฟคลับ
ผู้ชายแบบนั้น เจ้านายของฉัน .
` แอนนา !
มันเป็นเจ้านายของผม เดวิด เอมอส เจ้าของมอส
เครื่องสำอาง เขาจะบังเอิญเดินผ่านฉัน
ทำงาน เขาก็มักจะพูดกับคนอย่างผม สิ่งที่
เขาต้องการอะไร ฉันรู้สึกประหม่า .
' ใช่ , นายเอมอส' ผมพูด
' คุณกำลังมองหาเทอร์รี่® C วันนี้ ! อืม . . . . . . . . . . . . . กลิ่นอะไรน่ารัก
? มันเหมือนขนมปังสดและ ทาวเวอร์¯และแสงแดด
ทั้งหมดผสมเข้าด้วยกันกับ . . . . . . . ฉันไม่รู้±มันเป็นคุณ
แอนนา ?
ผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับ ผมไม่ได้กลิ่น

นายอาม มีอะไรพิเศษ ผู้เชี่ยวชาญจมูกสำหรับน้ำหอม และเขารู้ว่ามัน
.
' ค่ะ มันคือคุณ ! เขาพูดเสียงดัง ทั้งหมดอื่น ๆ นักเคมี
ใกล้เคียงได้ยินมันน่าอาย .
ผมเคยได้ยินเจ้านายพูดกับผมแบบนั้นมาก่อน
หรือใคร , มาคิดว่ามัน David Amos เป็น
เข้ม หล่อ ภาษาอังกฤษ คนที่ไม่เคยฝันว่าจะพูดอะไรดี
ธรรมดามองผู้หญิงเหมือนฉัน เขา
6
ที่ต้องการอยู่กับสาวสวยนางแบบที่ชอบของเขา
ลักษณะและเงินของเขา ตอนที่เขาพูดกับ
นักเคมีเขามักจะบ่นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง คือ
เขาเล่นเรื่องตลกในวันนี้ ?
ก็เขามาอยู่ข้างๆฉัน เขาพูดในเสียงที่เงียบสงบใกล้หู
.
' คุณรู้จักแอนนา ฉันไม่เคยสังเกตมาก่อน±ผม
ไม่คิดว่า ทำไม± แต่คุณเป็นผู้หญิงที่สวย !
` นายเอมอส ผม . . . . . . . " ฉันพยายามตอบแต่ไม่รู้

` ไม่พูดอะไร มันเป็นความจริง , แอนนา , ' เขากล่าวว่า