พระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางอยู่ทาง

พระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (เขตตงเป่ย) ภายในกลุ่มสิ่งปลูกสร้างพระราชวังที่ยังมีอยู่ในปัจจุบันของจีนนั้น ความใหญ่โตและสภาพการ อนุรักษ์พระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางเป็นเพียงรองจากพระราชวังโบราณกู้กงในกรุงปักกิ่งเท่านั้น สิ่งที่ต่างจากพระราชวังโบราณกู้กงของปักกิ่งก็คือ วังกู้กงเสิ่นหยาง เป็นวังที่กษัตริย์ ชนชาติแมนจูสร้างขึ้น






พระราชวังกู้กงเสิ่นหยางแห่งนี้ สร้างเลียนแบบพระราชวังกู้กงที่ปักกิ่ง แต่ย่อส่วนเล็กลง พระราชวังแห่งนี้สร้างโดย นูรฮาซื่อ ในปี 1625 แต่พระองค์ไม่ได้ประทับที่พระราชวังแห่งนี้ เพราะพระองค์เสด็จสวรรคตก่อนในปี 1626 หลังจากนั้น หวงไท่จี๋ พระราชโอรสของ นูรฮาซื่อ ก็ขึ้นครองเป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์ชิง เป็นพระองค์ที่สอง ต่อจาก นูรฮาซื่อ พระราชบิดา หลังจาก หวงไท่จี๋ ซึ่งเป็นเจ้าชายของ นูรฮาชื่อ สืบต่อพระราชสมบัติแล้ว ก็เปลี่ยนชื่อประเทศเป็นราชวงค์ชิง และได้สร้างวังนี้ให้แล้วเสร็จ ซึ่งก็คือพระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยาง กษัตริย์องค์ที่สองและสามของราชวงค์ชิงคือ ฮ่องเต้หวงไท่จี๋กับฮ่องเต้ซุนจื้อล้วนได้ขึ้นครองราชสมบัติที่วังนี้ ต่อมา ชิงได้บุกข้ามเขตแดนของชาวฮั่นและล้มราชวงค์หมิง สร้างรัฐบาล รวมอำนาจในส่วนกลางใหม่อีกสมัยหนึ่ง และย้ายเมืองหลวงมากรุงปักกิ่ง ตั้งแต่นั้นมา ฮ่องเต้ของราชวงค์ชิงล้วนประทับอยู่ในพระราชวังโบราณกู้กงของกรุงปักกิ่ง เมืองเสิ่นหยางกลาย เป็นเมืองหลวงที่สอง ส่วนพระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางก็ได้ชื่อว่าเป็นพระราชตำหนักของเมืองหลวงที่สอง

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

พระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (เขตตงเป่ย) ภายในกลุ่มสิ่งปลูกสร้างพระราชวังที่ยังมีอยู่ในปัจจุบันของจีนนั้น ความใหญ่โตและสภาพการ อนุรักษ์พระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางเป็นเพียงรองจากพระราชวังโบราณกู้กงในกรุงปักกิ่งเท่านั้น สิ่งที่ต่างจากพระราชวังโบราณกู้กงของปักกิ่งก็คือ วังกู้กงเสิ่นหยาง เป็นวังที่กษัตริย์ ชนชาติแมนจูสร้างขึ้น พระราชวังกู้กงเสิ่นหยางแห่งนี้ สร้างเลียนแบบพระราชวังกู้กงที่ปักกิ่ง แต่ย่อส่วนเล็กลง พระราชวังแห่งนี้สร้างโดย นูรฮาซื่อ ในปี 1625年 แต่พระองค์ไม่ได้ประทับที่พระราชวังแห่งนี้ 1626年 เพราะพระองค์เสด็จสวรรคตก่อนในปี หลังจากนั้น หวงไท่จี๋ พระราชโอรสของ นูรฮาซื่อ ก็ขึ้นครองเป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์ชิง เป็นพระองค์ที่สอง ต่อจาก นูรฮาซื่อ พระราชบิดา หลังจาก หวงไท่จี๋ ซึ่งเป็นเจ้าชายของ นูรฮาชื่อ สืบต่อพระราชสมบัติแล้ว ก็เปลี่ยนชื่อประเทศเป็นราชวงค์ชิง และได้สร้างวังนี้ให้แล้วเสร็จ ซึ่งก็คือพระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยาง กษัตริย์องค์ที่สองและสามของราชวงค์ชิงคือ ฮ่องเต้หวงไท่จี๋กับฮ่องเต้ซุนจื้อล้วนได้ขึ้นครองราชสมบัติที่วังนี้ ต่อมา ชิงได้บุกข้ามเขตแดนของชาวฮั่นและล้มราชวงค์หมิง สร้างรัฐบาล รวมอำนาจในส่วนกลางใหม่อีกสมัยหนึ่ง และย้ายเมืองหลวงมากรุงปักกิ่ง ตั้งแต่นั้นมา ฮ่องเต้ของราชวงค์ชิงล้วนประทับอยู่ในพระราชวังโบราณกู้กงของกรุงปักกิ่ง เมืองเสิ่นหยางกลาย เป็นเมืองหลวงที่สอง ส่วนพระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางก็ได้ชื่อว่าเป็นพระราชตำหนักของเมืองหลวงที่สอง

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

（เขตตงเป่ย）ความใหญ่โตและสภาพการ วังกู้กงเสิ่นหยางเป็นวังที่กษัตริย์ แต่ย่อส่วนเล็กลงพระราชวังแห่งนี้สร้างโดยนูรฮาซื่อในปี1625 เพราะพระองค์เสด็จสวรรคตก่อนในปี1626หลังจากนั้นหวงไท่จี๋พระราชโอรสของนูรฮาซื่อ เป็นพระองค์ที่สองต่อจากนูรฮาซื่อพระราชบิดาหลังจากหวงไท่จี๋ซึ่งเป็นเจ้าชายของนูรฮาชื่อสืบต่อพระราชสมบัติแล้วก็เปลี่ยนชื่อประเทศเป็นราชวงค์ชิงและได้สร้างวังนี้ให้แล้วเสร็จ ต่อมา สร้างรัฐบาล และย้ายเมืองหลวงมากรุงปักกิ่งตั้งแต่นั้นมา เมืองเสิ่นหยางกลายเป็นเมืองหลวงที่สอง

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

พระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน（เขตตงเป่ย）ภายในกลุ่มสิ่งปลูกสร้างพระราชวังที่ยังมีอยู่ในปัจจุบันของจีนนั้นความใหญ่โตและสภาพการสิ่งที่ต่างจากพระราชวังโบราณกู้กงของปักกิ่งก็คือวังกู้กงเสิ่นหยางเป็นวังที่กษัตริย์ชนชาติแมนจูสร้างขึ้น






พระราชวังกู้กงเสิ่นหยางแห่งนี้สร้างเลียนแบบพระราชวังกู้กงที่ปักกิ่งแต่ย่อส่วนเล็กลงพระราชวังแห่งนี้สร้างโดยนูรฮาซื่อในปี1625แต่พระองค์ไม่ได้ประทับที่พระราชวังแห่งนี้เพราะพระองค์เสด็จสวรรคตก่อนในปีหลังจากนั้นหวงไท่จี๋พระราชโอรสของนูรฮาซื่อก็ขึ้นครองเป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์ชิงเป็นพระองค์ที่สองต่อจากนูรฮาซื่อพระราชบิดาหลังจากหวงไท่จี๋ซึ่งเป็นเจ้าชายของนูรฮาชื่อสืบต่อพระราชสมบัติแล้วและได้สร้างวังนี้ให้แล้วเสร็จซึ่งก็คือพระราชวังโบราณกู้กงเสิ่นหยางกษัตริย์องค์ที่สองและสามของราชวงค์ชิงคือฮ่องเต้หวงไท่จี๋กับฮ่องเต้ซุนจื้อล้วนได้ขึ้นครองราชสมบัติที่วังนี้ต่อมาสร้างรัฐบาลรวมอำนาจในส่วนกลางใหม่อีกสมัยหนึ่งและย้ายเมืองหลวงมากรุงปักกิ่งตั้งแต่นั้นมาฮ่องเต้ของราชวงค์ชิงล้วนประทับอยู่ในพระราชวังโบราณกู้กงของกรุงปักกิ่งเมืองเสิ่นหยางกลายเป็นเมืองหลวงที่สอง